NoControl

Να και τα δικά μου Κιθάρες: Gibson Les Paul Classic (με Seymour Duncan Pearly Gates neck) Fender Stratocaster Lone Star Fender Stratocaster Mexico (ολόκληρη η εφηβεία μου... σνιφ...) Rack: Marshall JMP-1 Pre-Amp Marshall EL34 50/50 Power Amp Korg DTR-1000 rack tuner Καμπίνα: Marshall 1960A Υπόλοιπα: Carl Martin Compressor/Limiter Carl Martin Delayla Dunlop Cry Baby Tech 21 SansAmp Tri-AC (για τα εκτός έδρας, δράμα το κουβάλημα του rack!) Tech 21 SansAmp XDI Υ.Γ: Αν έχετε κάποια καλή ιδέα για χρήση του Tri-AC μαζί με το JMP-1, ακόμα την ψάχνω... Cheers

Γεια χαρά Ας πω κι εγώ καποια πράγματα για το Delayla της Carl Martin, μιας και το χρησιμοποιώ εδώ και 6 μήνες περίπου, ενώ βλέπω ότι μάλλον είναι outsider στην κουβέντα... 8) Από μια άποψη αυτό είναι αναμενόμενο, καθώς το πετάλι δεν αφορά σε καμία περίπτωση τη "συγχρονη" άποψη επάνω στο delay. Προσφέρει μικρότερη επανάληψη, δεν "λουπάρει" κτλ κτλ για να μην μακρυγορώ. Οπότε αν κάποιος χρησιμοποιεί το delay ως ζωτικό κομμάτι του παιξίματός του, μάλλον όντως το delayla δεν προσφέρεται. Από την άλλη πλευρά, προκειται για ένα πετάλι με πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα. Κατ'αρχήν, προσφέρει την πιο αναλογική delay χροιά που έχω ακούσει τουλάχιστον εγώ, ενώ το tap δημιουργεί εξαιρετικό slapback. Στη XL εκδοχή (την οποία δεν προτίμησα ο μαλάκας και τώρα χτυπάω το κεφάλι μου), το tap είναι ρυθμιζόμενο με διπλό πάτημα, κάτι που επίσης δεν έχω συναντήσει σε πετάλι, παρά μόνο σε rack versions. Αν κάνω λάθος βέβαια, διορθώστε με. Η εταιρεία δεν το χαρακτηρίζει delay αλλά tape echo, και σε κάποιες κριτικές διάβασα ότι προσομοιάζει σε πολύ καλό επίπεδο αυτού του τύπου το εφέ (βλέπε Shadows ως χαρακτηριστικότατο παράδειγμα), πράγμα στο οποίο συμφωνώ απόλυτα. Συμπερασματικά, θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό εργαλείο, το οποίο όμως δεν έχει ευρύ πεδίο εφαρμογής, αλλά ταιριάζει γάντι σε πιο vintage άποψη επάνω στο παίξιμο ενώ έχει και την πλάκα του αν προσπαθήσει κανείς να το βάλει μέσα σε πιο φρέσκους ήχους. Τέλος, η μεγάλη καφρίλα που έκανα είναι ότι το χρησιμοποίησα με φωνή και το μόνο που μπορώ να πω ότι σίγουρα θα το ψάξω περισσότερο κάποια στιγμή... Επίσης, είμαι μεγάλος fan της Carl Martin οπότε όσα έγραψα είναι υποκειμενικά για έναν λόγο παραπάνω. Thanx

Καλή χρονιά φίλοι, μιας και είναι το πρώτο μου post για το νέο έτος. Να σημειώσω ότι θα προτιμούσα σίγουρα να είχε κάποια περισσότερο αισιόδοξη αφορμή. Φιλε antouan_z τις θερμές μου ευχές για γρήγορη ανάρρωση, καθώς και σε όλους τους πάσχοντες. Η χρονιά που πέρασε για μένα χαρακτηρίστηκε από κάτι πολύ αντίστοιχο, και πέρασα ένα ολόκληρο τετράμηνο χωρίς να μπορώ να αγγίξω κιθάρα, με αφόρητους πόνους στο δεξί χέρι και την ψυχολογία μου στο ναδίρ. Όλα ξεκίνησαν αρχές Ιουνίου κατά τη διάρκεια πρόβας, και μετά από 1.5 ώρα παιξίματος, όταν εμφανίστηκε ένας οξύς πόνος στο πάνω μέρος του καρπού του δεξιού μου χεριού, και συγκεκριμένα στην ευθεία του παράμεσου. Προσπάθησα να το παραβλέψω (ο μαλάκας), αλλά μετά από 10 λεπτά ήταν ουσιαστικά αδύνατο να συνεχίσω. Την επόμενη μέρα, ολόκληρο το δεξί χέρι από τον ώμο και κάτω ήταν μουδιασμένο, ενώ μέσα σε έναν μήνα εμφανίστηκαν πόνοι στον αγκώνα, οι οποίοι παρεπιπτόντως είναι ότι πιο εκνευριστικό και ψυχοφθόρο, αφού ουσιαστικά θέτουν το χέρι σε αχρηστία για οποιαδήποτε δραστηριότητα. Από διάφορα που είχα ακούσει/διαβάσει/συζητήσει, θεώρησα ότι επρόκειτο για τενοντίτιδα, και παράτησα όλες τις μουσικές δραστηριότητές, ενώ άρχισα να δουλεύω το ποντίκι/πληκτρολόγιο με το αριστερό χέρι (είμαι σχεδιαστής μέσω Η/Υ). Θεώρησα ότι η καλοκαιρινή ξεκούραση θα απέφερε αποτελέσματα αφού ένα δίμηνο ακινησίας κτλ είναι ευεργετικό ακόμα και για πολύ "βαρβάτες" τενοντίτιδες. Όμως όταν έφτασε ο Σεπτέμβριος, τα πράγματα ήταν έως και χειρότερα, η μπάντα έπρεπε (ήθελα) να παίξει και η δουλειά έπρεπε να ξεκινήσει επίσης, πράγματα αδύνατα στην κατάσταση που βρισκόμουν. Έτσι ξεκίνησε η βόλτα στους γιατρούς, ακτινογραφίες, διαγνώσεις μπουρου μπουρου. Το πρόβλημα είναι αυχενικό και ονομάζεται σύνδρομο θωρακικής εξόδου. Η εγχείρηση που γίνεται γι'αυτό αφορά περιπτώσεις πολύ έντονες, στα όρια της αναπηρίας, και είναι αμφιβόλου αποτελέσματος. Αφαιρείται η πρώτη πλευρά (το πρώτο πλευρό για να συνεννοούμαστε), για να περνούν τα νεύρα και οι μυς ευκολότερα. Έκανα φυσικοθεραπείες, τσάμπα ο κόπος. Ο τελευταίος γιατρός που επισκέφθηκα μου πρότεινε να επαναδραστηριοποιήσω το χέρι, για να δούμε τις αντιδράσεις του και να κρίνει αν θα πρέπει να χειρουργηθώ. Έτσι ξεκίνησα ξανά να παίζω, άρχισα να προσπαθώ να βελτιώσω την τεχνική μου, όσον αφορά ζητήματα που για χρόνια τα ήξερα αλλά έκανα ότι δεν υπάρχουν (σφίξιμό, περιττές κινήσεις, σφίξιμο, κιθάρα χαμηλά, σφίξιμο, λάθος στάση, σφίξιμο, σφίξιμο). Κατά το χειρισμό πληκτρολογίου/ποντικιού, η απόθεση του αγκώνα στο μπράτσο της καρέκλας ευεργετική και απαραίτητη. Όλα αυτά τον Οκτώβριο. Όταν το πρόβλημα άρχισε να είναι σε κάποια ύφεση (γιατί υπάρχει και η ύφεση) ξεκίνησα γυμναστική (pilates) με διατάσεις και ΧΩΡΙΣ ΒΑΡΗ, ειδική για τέτοιες παθήσεις, οπότε αν θέλετε ψάξ' τε το οι ενδιαφερόμενοι. Όσον αφορά το καθαρά "παιχτικό" κομμάτι το μοντέλο 45' παίξιμο, 10' ξεκούραση λειτουργεί, σε συνδιασμό με πολλές διατάσεις πριν το ζέσταμα και μετά το τέλος μελέτης/πρόβας. Έτσι βρίσκομαι αυτή τη στιγμή σε ένα σημείο πού αν και έχω ενοχλήσεις (σε πολύ πολύ μικρότερο βαθμό), μπορώ εν τούτοις να είμαι δραστήριος πράγμα που δεν αντέχει σύγκριση με την ψυχολογική καταρράκωση του να βλέπεις το όργανο και να μη μπορείς να παίξεις. Αυτά από μένα, συγγνώμη για το μακροσκελέστατο Post, αλλά λειτουργεί και σαν ψυχοθεραπεία. :)

Μιας και βλέπω ότι η συζήτηση προχώρησε, θα ήθελα να επαναλάβω κάτι που ανέφερα και στο προηγούμενο post μου, και απ'ότι διαπιστώνω πέρασε μάλλον απαρατήρητο. Προσπαθήστε να ΑΚΟΥΣΕΤΕ το κομμάτι/κομμάτια χωρίς να ΒΛΕΠΕΤΕ το video. Θα διαπιστώσετε ότι προσομοιάζει στην καλύτερη περίπτωση σε μουσικό κουτί ή κουδουνίστρα, και εν πάσει περιπτώσει, μόνο άρτια εκτέλεση δε μπορεί να χαρακτηριστεί. Αυτό δε λέει σε κανέναν τίποτα; Στην τελική, οι όποιες αισθητικές /καλλιτεχνικές αναζητήσεις του καθενός μας είναι υποκειμενικό ζήτημα. Το εκτελεστικό μέρος όμως θα έπρεπε να είναι αδιαπραγμάτευτο, ειδικά στις περιπτώσεις που μιλάμε για τέτοιο "επίπεδο" παιξίματος. Και το ξαναλέω: Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΦΤΙΑΧΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ. Θα περιμένω τον σχολιασμό σας Ευχαριστώ

Χι χι :P Κατέβασα το Goldberg_no_1 Ρε σεις σοβαρευτείτε λίγο. Προσωπικά μιλώντας, το γεγονός ότι ήθελα να αποφύγω να γίνω τέτοιος τύπος με έκανε να πιάσω στα χέρια μου ηλεκτρική κιθάρα!! :x ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΙΘΑΡΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΡΓΑΝΟ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙ!!!! ΕΛΕΟΣ!! Θα έπρεπε να τον δείχνουν στα μικρά παιδάκια στο ωδείο για να φοβούνται και να αλλάζουν όργανο. Και τι ύφος mon dieu... μπρρρρ :( Όσο για τον φίλτατο με τα κρεμαστάρια, έχω να πω τα εξής: Η μουσική φτιάχνεται για να ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ. Μέχρι να κατέβει το codec, άκουσα το κομμάτι χωρίς να δω το video. Είναι ένας καλός τρόπος να διαπιστώσετε γιατί τα κομμάτια αυτά φτιάχτηκαν για ΠΙΑΝΟ ή ΠΙΑΝΟ & ΟΡΧΗΣΤΡΑ. Αν αυτό δεν είναι δείγμα κακής νοοτροπίας, τότε ποιό είναι; Ο Γιόχαν Σεμπάστιαν θα του πέταγε ντομάτες ή θα είχε πάθει εγκεφαλικό πριν προλάβει να τις πετάξει; Για μένα άλλο μουσικός, άλλο παιδί-θαύμα. Μουσική παίζουμε για να νιώθουμε καλύτερο το "μεταξύ μας" και το "με τους άλλους". Ο άνθρωπος κάνεικάτι πραγματικά πολύ δύσκολο, αλλά ξέρω και κάτι βιντεάκια με ζογκλερ να δείτε να γελάσετε...

Γεια και πάλι Ξέρω ότι δεν είναι απαραίτητο το μηχάνημα στο οποίο αναφέρεσαι και ότι υπαρχεί κάποιος τρόπος μέσω μετρήσεων υψους-μήκους-πλάτους ή κάτι τέτοιο τέλοσπάντων, ώστε να διαπιστώσεις τη δημιουργία στασίμων κυμάτων και στη συνέχεια να κόψεις στο eq κάποιες συχνότητες για να τα εξουδετερώσεις. Δε νομίζω πως χρειάζεται να απαντήσω για τον εξοπλισμό, αφού πιστεύω ότι δεν έχει σημασία. Υπάρχει κανείς που να γνωρίζει;

Γεια σας Υπάρχει κάποιος που μπορέι να μου δώσει μερικές απλές οδηγίες για τον ηχοβολισμό ένος συναυλιακού χώρου περίπου 80-100 τετραγωνικών; Δε μιλάω για κραγμένες καταστάσεις, οk; 8) Ευχαριστώ

Προσυπογράφω... Τίποτα δεν είναι προδιαγεγραμμένο αν δεν του επιτρέπουμε εμείς οι ίδιοι να είναι. Τους λόγους για τους οποίους παίρνουμε στα χέρια μας όργανα, εκφραζόμαστε, συγκινούμαστε και εν τέλει ελπίζουμε σε καλύτερα πράγματα, αξίζει να τους μεταφέρουμε σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητάς μας, να προσπαθούμε για εμάς και τους γύρω μας. Και είναι πολύ δύσκολο κάποιες φορές, αλλά και αστεία εύκολο κάποιες άλλες, όπως η περίπτωση στην οποία αναφέρεται ο iliasbass.

Επ... να'μαι πάλι Το V-Amp το είχαμε αγοράσει 250 euro από Ελλάδα, και μάλιστα με -20%. Δεν είχα ιδέα ότι έχει πέσει τόσο πολύ (τα μαγαζιά στο κέντρο στάνταρ πάνω από 200 το πουλάνε), θεωρησα ότι 180 θα ήταν ok. Τι να κάνω... καλός ο θωμάς αλλά δε μπαίνω και συνέχεια boody. Το post σου μου χτύπησε άσχημα, πιο πολύ γιατί λίγο παρακάτω πούλαγε κι άλλος 3 μηχανάκια Behringer στην ίδια ή λίγο μεγαλύτερη τιμή από το θωμά κι αυτός. Προφανώς κάτι αντίστοιχο θα του συνέβη του ανθρώπου. Εγώ πιστεύω ότι η συγκεκριμένη ενότητα (περί αγγελιών για γέλια) αναφέρεται ή θα έπρεπε να αναφέρεται σε αγγελίες με προφανή σκοπό την εκμετάλλευση ή εν πάσει περιπτώσει εντελώς τραγελαφικές. Έλα, τέλος, δε χάλασε κι ο κόσμος 8)

Λοιπόν, για να συνεννοούμαστε Σίγουρα δεν είναι καινούριο, σίγουρα μπορείς να το πάρεις σε άριστη κατάσταση μέσω θωμά ή με καμιά 200αριά στην ελλάδα, σ'αυτά έχετε δίκιο. Από την άλλη επαναλαμβάνω ότι δε μίλησα εγώ για καμιά τρελή ευκαιρία, ούτε "οποιος προλάβει" και τέτοιες μαλακίες. Έτσι κι αλλιώς στο δικό μου το μυαλό λειτουργεί η αγγελία και των δύο μαζί, δηλαδή vamp+πεταλιέρα, που το βρίσκω ok με 300 euro. Στην τελική εγώ εκνευρίζομαι γιατί δεν τη θεώρησα και για γέλια ή για κλάματα την αγγελία, ούτε θεωρώ ότι προσβάλλει τη νοημοσύνη κανενός. :wink: Τα λέμε

Εγώ την έβαλα αυτή Κατ'αρχην δεν είδα να λέει πουθενα ευκαιριάρα Μάλλον είσαι βιαστικός να κάνεις τον έξυπνο ή απλά κακεντρεχής. Πόσο κάνει στην Ελλάδα; Πόσο χρεώνει ο Θωμάς ταχυδρομικά; Τo υπόλοιπo της αγγελίας τα κοίταξες ή απλά γουσταρεις να προσβάλλεις τους άλλους; Παραμαζευτήκαν έξυπνοι εδώ μέσα...τσ τσ

Κατ'αρχήν ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις. Βασικά δεν έχω εμπεριστατωμένη άποψη για το ζήτημα, μιας και δεν είμαι μπασίστας. Ο λόγος που έριξα το post είναι ότι μόλις πρόσφατα ανακάλυψα την ύπαρξη του Sub, ψάχνοντας για το κλασσικό StingRay, αφού ταιριάζει απόλυτα ως φιλοσοφία στο στήσιμο της μπάντας που παίζω. Παρ'όλα αυτά, η τιμή του το καθιστά άφταστο προσωρινά για εμάς... Για το λόγο αυτόν ψάρωσα με το Sub, καθαρά δηλαδή για λόγους κόστους. Τώρα, αν όντως ισχύουν αυτά που έγραψε ο maidenas, ότι δηλαδή η σχέση StingRay με Sub αντιστοιχεί στη σχέση αμερικάνικου Fender με μεξικάνικο, τότε μάλλον το ξεχνάμε κι αυτό, αφού δε νομίζω ότι οι διαφορές τους εξαντλούνται στις λεπτομέρειες, τουλάχιστον από αυτά που έχω ακούσει με τα αυτιά μου. Να'στε καλά - τα ξαναλέμε

Γεια χαρά σε όλους. Υπάρχει κανείς που να γνωρίζει μερικά πράγματα για τη σειρά S.U.B της Music Man; Δεν έχω καταφέρει να βρω κάποιο κομμάτι σε μαγαζι (λίγο έψαξα, χε χε), ενώ και οι πληροφορίες του site δε με βοηθάνε. Ποιά η διαφορά του με τα Sting Ray; Γιατί είναι τόσο φθηνότερο (μισή τιμή); Ευχαριστώ - ΝοControl

Γεια χαρά κι από μένα Είχα ακριβώς το ίδιο διλλημα 3 χρόνια πριν. Επέλεξα την ακριβώς αντίστοιχη λύση, με εξοπλισμό εκείνης της περιόδου, που ήταν και αρκετά κατώτερες, τουλάχιστον σε επίπεδο κάρτας ήχου (Ego-Sys Waveterminal 2496), και ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ κονσόλας (Behringer Eurorack MX1604A). Όσο για τα ηχεία είναι περίπου της ίδιας δυναμικής (Μ-Audio Studiophile SP-8B). Αυτό που έχω να σου πώ είναι ότι με ένα Roland V-Drum και τα emulators από τις προενισχύσης γράψαμε και μιξάραμε ολόκληρο το δίσκο μας, με μόνη εξαίρεση τις φωνές που ηχογραφήθηκαν σε στούντιο έξω. Επίσης, μουσική ακούω σχεδόν απλοκλειστικά από αυτό το σύστημα 3 χρόνια τώρα. Μπορεί να μην είναι τόσο γυαλισμένο όσο ένα στερεοφωνικό (αλήθεια, τι στεροφωνικό άραγε; ......τελίτσες.........τελίτσες :D), αλλά για μένα είναι ok. Τέλος, διαπιστώνω ότι βγαίνει αρκετά φθηνότερο από τότε (ίσως λόγω.. Θωμά), αφού εγώ είιχα δώσει συνολικά κάπου 1100 εβρίλ. Αυτά, η γνώμη μου είναι ότι για τη χρήση που το θέλεις είναι ιδανικό, και η τιμή super. Ο εξοπλισμός είναι μια χαρά γι'αυτά που χρειάζεσαι πιστεύω.

Γειά σας Χρησιμοποιώ compressor/limiter της Carl Martin (τον οποίο και προτείνω ανεπιφύλακτα - άσχετο), αμέσως μετά την κιθάρα, και πριν από προενίσχυση Marshall JMP-1 ή πετάλι Tech21-Tri-AC, το οποίο χρησιμοποιώ για τα "εκτός έδρας". Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι πού θα τοποθετούσατε σ'αυτή τη συνδεσμολογία ένα πετάλι eq. Μετά το compressor και πριν την προενίσχυση; Ή μετά και την προενίσχυση; Ευχαριστώ

Τελευταίο μου post για το θέμα, μιας και η κατάσταση έχει εκτραχυνθεί εντελώς. Απευθύνομαι στον gangster: Όταν μίλησα για τη φάση με το χιούμορ, προφανώς εννοούσα τη βαθμολόγηση του (ακατανόμαστου πλέον) στο χιούμορ μου, και όχι το δικό σου post. Καταλαβαίνω ότι θα έπρεπε να το είχα διευκρινίσει. Δε θεωρώ ότι είμαι δογματικός, και όσο για τη συνθηματολογία δε νομίζω να έδωσα κάποιο τέτοιο δείγμα στα σχόλιά μου, μη με αδικείς. Τώρα για τον άλλον, μάλλον έχει ήδη αρκετά προβλήματα με τους γιατρούς, τις απαγορεύσεις, την κρίση ηλικίας και ποιός ξέρει τι άλλο, οπότε ό,τι και να πω, όσο κι αν προσπαθήσω να το τεκμηριώσω, πάλι την ίδια χολή θα βγάλει. Αν παρ'όλα αυτά υπάρχει κανείς που να κατάλαβε ότι αυτό που έχω στο μυαλό μου απέχει από όλο αυτό το συρφετό υπεροψίας, θα χαρώ πολυ να το συζητήσω, ίσως σε κάποια άλλη ενότητα, ή κατ' ιδίαν.

Κρίμα που καταλήγει έτσι αυτή η συζήτηση, γιατί πίστεψα ότι ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να συζητηθούν θέματα ουσίας που αφορούν οποιονδήποτε ασχολείται σοβαρά με τη μουσική σήμερα, είτε αυτός το αντιλαμβάνεται, είτε όχι. Βέβαια, δε σκέφτηκα ότι για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει όλοι μας να έχουμε ένα minimum συνείδησης, κάτι που όπως αποδείχτηκε δεν ισχύει, και αυτό φαίνεται από τα φαιδρά (κατά την άποψή μου) posts που ακολούθησαν. Στο χωριό μου λένε ότι χαβαλέ για σοβαρά πράγματα κάνουν οι καραγκιόζηδες. Εγώ επέλεξα να πω την άποψή μου για το ζήτημα γιατί το θεωρώ σοβαρό, και επίσης θεωρώ ότι όσα είπα κατ'αρχήν ήταν τεκμηριωμένα και δεν προσέβαλλαν κάποιον, ακόμα κι αν αυτός διαφωνεί. Τελικά διαπιστώνω ότι οι κομπλεξικοί που ονομάζουν τα συμπλέγματά τους χιούμορ όποτε τους βολεύει δε λείπουν ούτε από εδώ μέσα. Δηλαδή λες που λες τη μαλακία σου ρε φίλε, υποστήριξέ την τουλάχιστον και μη μου μιλάς για έλλειψη χιούμορ. Όσο για το Χημείο, καλά που το είπες για να σου ετοιμάσω ένα κουτί λουκούμια μαζί με τα δέοντα παράσημα της σύνταξης, τώρα που πιστεύεις στην ελεύθερη αγορά και βρήκες και το ρόλο σου μέσα της: κιθαρίστας.

superfunk: (με τη λογικη σου δηλ.δεν πρεπει να υπάρχουν κανενος τυπου εργοστασια & βιομηχανιες σε κανενα μερος του κοσμου!!) Απάντηση: Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω... superfunk: Φωτια,Φωτια στα κοκκινα σκυλια!!!!!!!!!!! Απάντηση: ¶ντε κρυφτείτε στις τρύπες σας σας εσύ και οι ομοιοί σου Παρεπιπτόντως: κοκκινόμαυρο σκυλί αν θες να είσαι πιο σαφής, και μάλιστα λυσσασμένο

Εεεεε, μην τα ισοπεδώνουμε και όλα. Η Gibson όπως και η PRS, όπως και η Fender, όπως και η Ibanez, όπως και οποιαδήποτε τέτοιου τύπου εταιρεία δεν είναι τίποτε άλλο από καπιταλιστικά μορφώματα, και μάλιστα του χειρίστου είδους, με όλα όσα κάτι τέτοιο συνεπάγεται: Υπερκέρδος, ακραίο marketing, αθέμιτος ανταγωνισμός, ολική βιομηχανοποίηση κτλ. Παρ' όλα αυτά υπάρχουν κάποια ζητήματα ήχου στο χώρο του r'n'r, τα οποία καλώς ή κακώς (κακώς κατά τη γνώμη μου), είναι πλέον ηχητικά trademarks και προκύπτουν μονάχα από συγκεκριμένα όργανα και, όχι μόνο αυτό, από συγκεκριμένα setups για να είμαι πιο ακριβής (τώρα σταυρώστε με, χε χε). Ήμουν για χρόνια υπέρμαχος της άποψης ότι είναι μύθος αυτά τα "κλασσικά κομμάτια", όπως π.χ. μια Gibson Les Paul, είτε γιατί όντως τα standards ποιότητας δεν έχουν καμία σχέση με τα όργανα που κατασκευάζονταν μέχρι και τις αρχές της 10ετίας του '80, είτε γιατί απλά προσπαθούσα να το παίξω αντιδραστικός και, ενδεχομένως λίγο ψαγμένος, αν ανακάλυπτα κάτι ενδιαφέρον μέσα από τους διάφορους πειραματισμούς μου με τον ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας. Έτσι ενώ περιπλανήθηκα αρκετά για τις δικές μου αντοχές, που δέχομαι ότι ποικίλλουν στον καθένα μας, κατέληξα εσχάτως να αποκτήσω μια Les Paul Classic (του 2001, ναι, ναι), για την οποία έχω να πώ ότι είναι απλά ένα εξαιρετικό όργανο. Βέβαια το όλο ζήτημα έχει κατ'αρχην να κάνει με αυτό που ανέφερα λίγο μετα το ξεκίνημα, ότι δηλαδή αυτα τα όργανα παράγουν κάτι που πλέον για μένα όρίζεται ως ηχητική στυλιστική πατέντα. Ηχόχρωμα δηλαδή που δε μπορεί να παραχθεί από κανένα άλλο όργανο, εκτος βέβαια αν είναι κατασκευασμένο ακριβως με τον ίδιο τρόπο. Και για να γίνω πιο σαφής: ΚΑΜΙΑ μα ΚΑΜΙΑ PRS ή οποιαδήποτε άλλη δε μπορεί να αναπαράγει τον ήχο μιας Les Paul, όπως ίσως και το αντίστροφο, αν δεχτούμε ότι μιλάμε για συγκεκριμένα στυλιστικά μοτίβα (όποιος διαφωνεί σκασίλα μου, ας μου βάλει να το ακούσω, από λόγια χόρτασα). Κλείνοντας, θα πρέπει να τονίσω ότι το σχόλιό μου δεν αφορά τη συγκεκριμένη δικαστική διαμάχη. Μακάρι αύριο να φαλήριζαν, ή να καίγονταν τα εργοστάσια όλων τους, θα ήμουν περιχαρής. Αν και είμαι κι εγώ συμμέτοχος στο "έγκλημα", όπως και οι περισσότεροι από εμάς, μιας και τους ακουμπάμε τον οβολό μας κανονικότατα.

Προς Superfunk: Παίζω με Marshall JMP-1 προενισχυτή και Marshall EL34 50/50 τελικό. Ως προς τα καθαρά του διπλού μαγνήτη της κιθάρας, μπορώ να πω πως δε με ενδιαφέρουν καθόλου, αφού οι συνδιασμοί των μονών Texas Special που φοράει η κιθάρα με καλύπτουν 100%. Οπότε τον διπλό μαγνήτη τον χρησιμοποιώ καθαρά για τα βρώμικα κανάλια. Όσον αφορά την περιγραφή του Pearly Gates όπως την μετέφερες από το site της εταιρείας, τι να πω, έχω αυτό το όργανο 5 χρόνια τώρα και δεν κατάφερα ακόμα να ακούσω αυτές τις αρμονικές και το "bright top". Οπότε ή κάποιο λάκκο έχει η φάβα, ή εγώ έχω πρόβλημα ακοής και αντίληψης στις ρυθμίσεις του ενισχυτή, πράγμα που δε θέλω να πιστεύω. Λάβε υπ'όψιν ότι έχω περάσει πολλές ώρες πειραματισμού με τον ήχο για να καταλήξω στο ότι θέλω να αλλάξω μαγνήτη. Εν τέλει, πιστεύω πως οι έννοιες όπως "slightly rude" κ.τ.λ είναι πολύ σχετικές και σίγουρα διαφέρουν από αυτί σε αυτί. Αυτά - ευχαριστώ NoControl

Λοιπόοοοοον, Κατ'αρχήν ζητάω συγγνώμη που άργησα να απαντήσω, αλλά είχα ένα πρόβλημα με το τηλέφωνο και δε μπορούσα να μπω στο internet. Η κιθάρα έχει ταστιέρα τριανταφυλλιά και σώμα alder. Επίσης, νομίζω ότι δεν έκανα απολύτως σαφή τον ήχο που ψάχνω. Θέλω να έχει πολλά γκάζια και άκρες, όπως π.χ μια SG ή μια Les Paul Classic, αλλά να αποφύγω τους μεταλλάδικους μαγνήτες με αισθητά μειωμένα μεσαία. Αυτό δε σημαίνει ότι με ενδιαφέρει ένας πιο bluesy ήχος ή κάτι τέτοιο. Ψάχνω ένα ηχόχρωμα σε Motorhead-ική αισθητική γενικά, που εγώ δεν τη θεωρώ metal, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ. Τελικά πιστεύω ότι θα κάνω μια δοκιμή με Gibson μαγνήτη και ότι θέλει ας γίνει, να μου φύγει και η περιέργεια... Thanx NoControl

Δε νομίζω να είναι θέμα ηλεκτρικών, καλωδίων ή γενικότερα σεταρίσματος. Αυτό το συμπεραίνω από το γεγονός ότι είμαι ΑΠΟΛΥΤΑ ευχαριστημένος από τους μονούς μαγνήτες τις κιθάρας, οι οποίοι παρέχουν εκτός από καλό ήχο και μεγάλη ευελιξία, μ' άλλα λόγια αντιδρούν πολύ καλά στην όποια ρύθμιση. Όσο για το eq, είναι μια λογική, αλλά γενικά έχω βαρεθεί να φορτώνω συσκευές στη σειρά, θέλω το σύστημά μου να είναι όσο πιο straight γίνεται. Πάντως, σας ευχαριστώ όλους. NoControl

Τι έγινε ρε παιδιά; Μήπως δεν είδατε το post;

Λοιπόν, σίγουρα το να κυκλοφορείς και να διανέμεις μόνος σου το υλικό σου έχει πολιτική διάσταση, είτε το αντιλαμβάνεται κάποιος αυτό, είτε όχι. Συμφωνώ μαζί σου για τις μπάντες που κινήθηκαν στο diy γιατί δε μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. Πιστεύω πάντως ότι η πορεία τέτοιων γκρουπ δε θα μπορούσε να έχει κάποια διάρκεια. Ο λόγος είναι ότι η ανεξάρτητη κυκλοφορία είναι ο "δύσκολος δρόμος", και αν αποφασίσει κάποιος να κινηθεί έτσι, θα πρέπει να υποστηρίζει και να εξελίσσει διαρκώς τη λογική αυτή με έργα. Θα πρέπει εν τέλει να είναι ερωτευμένος με τη λογική αυτή, και όχι να προσπαθήσει να τη χρησιμοποιήσει ευκαιριακά ή επειδή δεν του "βγήκαν" όσα είχε σχεδιάσει, ή ακόμα να στηριχτεί προσωρινά σ' αυτή μέχρι να καταφέρει ένα καλό deal με εταιρεία ή κάτι τέτοιο. Γι' αυτό, ενώ συμφωνω ότι η diy λογική πρέπει επιτέλους να κατοχυρωθεί στη συνείδηση των μουσικών ΚΑΙ εδώ στην Ελλάδα, διαφωνώ με το "να τη χρησιμοποιήσει ο καθένας όπως θέλει". Αυτές οι κινήσεις αν δεν έχουν στιβαρό υπόβαθρο δεν είναι δυνατόν να επιβιώσουν. Δε θα τρέξει κανείς για εμάς, το μόνο που μπορούμε να καταφέρουμε είναι μια καλύτερη επαφή μεταξύ μας, και μια συνολικότερη προώθηση, με κοινά κριτήρια όμως (όσο αυτό είναι δυνατό). Ευχαριστώ NoControl

Φίλε NoBlues, κατ' αρχήν συμφωνώ με όσα έγραψες, καθώς επίσης και σχετικά με το "ενδεικτικό" του καταλόγου που παρέθεσα. Πιστεύω κι εγώ ότι αν και ο σπόρος υπήρξε, η φυσική συνέχεια που θα τον ισχυροποιούσε, και η οποία θα ήταν όντως μια κολλεκτίβα μουσικών ή, εν πάσει περιπτώσει ανθρώπων που αγαπούν τη σκηνή, τελικά δε δημιουργήθηκε ποτέ, μέχρι τώρα τουλάχιστον, αν και υπήρξαν αποτυχημένες ως προς τη συνέχειά τους απόπειρες. Ο λόγος πιστεύω πως ήταν η υπέρ του δέοντος ιδεολογικοποίηση της κατάστασης σε βαθμό δόγματος, και η εκφορά άποψης από ανθρώπους οι οποίοι την αντιμετώπισαν στείρα πολιτικά, πράγμα φυσιολογικό αφού δεν είχαν νιώσει ποτέ μεταξύ των άλλων τη λαχτάρα του μουσικού, του καλλιτέχνη γενικότερα. Πάντως, από τη στιγμή που η διάθεση και οι σχετικές κινήσεις δεν έχουν πάψει να υπάρχουν μέχρι και σήμερα, θέλω να πιστεύω ότι ποτέ δεν είναι αργά για την πραγματοποίηση ενός τέτοιου οράματος. Αν θέλεις, στείλε και προσωπικό μήνυμα στο [email protected], για να μην κουράζουμε και το forum. Ευχαριστώ NoControl