kosh

Όντως, η ανάγκη για κοινωνική συμμόρφωση υπερισχύει συνήθως άλλων αναγκών. Απο την εμπειρία μου, όσα ερεθίσματα και άν δίνει (δυνητικά) το ίντερνετ, απο μόνο του δέν φτάνει όταν το υπόλοιπο περιβάλλον είναι φτωχό (δέν εννοώ σε χρήματα). Τα περισσότερα παιδιά καταλήγουν να κάνουν επαναλαμβανόμενα τετριμένα πράγματα όπως μυνήματα, facebook, να βλέπουν το ίδιο μοδάτο μουσικό βίντεο ξανά και ξανά και ξανά... κλπ. Ακόμη και ύστερα απο κάποια ενθάρυνση και καθοδήγηση, ένα μικρό ποσοστό θα εμβαθύνει σε κάτι και θα ανακαλύψει τη χαρά της δημιουργίας, όταν όλος ο υπόλοιπος περίγυρός του κινείται στον αστερισμό του βολέματος και της επίδειξης πλούτου. Αλλά ακόμα και γι' αυτό το ποσοστό πιστεύω αξίζει τον κόπο. Μπράβο σου που στηρίζεις σταθερά και έμπρακτα τις απόψεις σού Η πειρατεία κλείνει εκατονταετίες. Ακόμα και ο Charles Dickens παραπονιόταν ότι στην αμερική κυκλοφορούσαν παράνομα εκτυπωμένα τα βιβλία του. Στη μουσική πάντα υπήρχε πειρατεία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Απλά τώρα πιστεύω είναι πιό "ορατό"

Έχασες στο επιχείρημά σου γιατί την προηγούμενη χρονιά έκανα μαθήματα σε δημόσιο σχολείο και σε πανεπιστήμιο ;D ;D ;D Σοβαρά τώρα, το φτωχό παιδί θα πρέπει να έχει απαραίτητα να φάει και να κοιμηθεί κάπου ακόμα και άν ο γονιός δέν είναι σε θέση να παρέχει αυτά τα αγαθά. Αυτοκίνητο τα παιδιά δέν επιτρέπεται να οδηγούν. Τώρα, άν ένα φτωχό παιδί μπορεί να πάει σε όποια ταβέρνα θέλει και να φάει, όχι δέν γίνεται, γιατί η ταβέρνα που κάνει το καλύτερο φαγητό θα επωμιστεί όλο το βάρος και θα αναγκαστεί θα κλείσει. Δέν ισχύει το ίδιο με τη διανομή ψηφιακού υλικού. Εκεί φαίνεται ότι ίσως μπορούμε να αρχίσουμε να βλέπουμε κάποια πράγματα με λίγο διαφορετικό μάτι.

όχι δέν δουλεύω στη διαφήμηση ;D Επίσης δέν προσπαθώ να συνδέσω ασύνδετα πράγματα. Ο λόγος είναι (ενδεικτικά) το link που έβαλα σε μύνημα στην τρίτη σελίδα της συζήτησης: http://berkeley.edu/news/media/releases/2008/12/02_cortex.shtml Πιστεύω ότι ένα φτωχό παιδί δέν μπορεί να έχει λιγότερη πρόσβαση σε μουσική, βιβλία, ταινίες κλπ απ' ότι ένα πλούσιο, άσχετα άν ένα μικρό ποσοστό θα εκμεταλλευτεί στο έπακρο αυτή την ευκαιρία για να γίνει και το ίδιο δημιουργικό. Και άν σε άλλες χώρες υπάρχει το, άλλωθι έστω, των οργανωμένων δανειστικών βιβλιοθηκών με εντυπο και οπτικοακουστικό υλικό και των σχολείων με πολύπλευρη εκπαίδευση και ερεθίσματα, στην Ελλάδα δέν καλύπτεται ούτε στοιχειωδώς η ανάγκη για ισότητα σε θέματα όπως η παιδεία και πρόσβαση σε πολιτιστικά αγαθά. Όταν αναφέρθηκα σε καταξιωμένους μουσικούς το έκανα γιατί αυτοί έχουν συνήθως το μικρόβιο απο μικρή ηλικία. Και όσοι ήταν φτωχοί, δέν μπορώ να τους φανταστώ να υπομένουν τις αρλούμπες κάποιου τοπικού π.χ. ραδιοφώνου όσο ήταν παιδιά, αντί να ζητήσουν απο τους φίλους τους να τους γράψουν μιά κασέτα με τη μουσική που θα αποτελούσε βασική επιρροή για τη μετέπειτα πορεία τους.

Ενδιαφέρουσα ερώτηση. Όπως επίσης θα είχε ενδιαφέρον πόσοι απο αυτούς που έχουν δισκογραφία, απο τους συμμετέχοντες στο νόιζ μέχρι και τους συμμετέχοντες στις μεγαλύτερες μπάντες του πλανήτη έγραφαν κασέτες απο το ράδιο, ή αντέγραφαν και αντάλλαξαν κασέτες με τους φίλους τους στα νιάτα τους (εμπλουτίζοντας τη μουσική τους παιδεία και σε δύσκολες εποχές), αλλά άλλαξαν στάση όταν κυκλοφόρησαν δικό τους υλικό.

Εγώ θα πάρω την ευκαιρία για να ζητήσω συγνώμη, γιατί μικρός είχα αναπτύξει ενδιαφέρον σε διάφορα είδη μουσικής και έγραφα σε κασέτες κομμάτια απο το ραδιόφωνο πχ. από το τρίτο πρόγραμμα. http://en.wikipedia.org/wiki/Home_Taping_Is_Killing_Music Βλέπετε δέν ήξερα ότι η ιδιότητα να ηχογραφούν το ραδιόφωνο όλα τα κασετόφωνα της εποχής προοριζόταν αποκλειστικά στην ηχογράφηση παρασίτων για μετέπειτα ακρόαση ::) Κάτι που σχετίζεται άμεσα με το θέμα (όχι δέν έκανα λάθος στο link): http://berkeley.edu/news/media/releases/2008/12/02_cortex.shtml Ότι η πειρατεία είναι Ελληνικό φαινόμενο ή φαινόμενο καθαρά υπανάπτυκτων χωρών πρώτη φορά το ακούω. Η διαφορά είναι ότι αλλού υπάρχουν σοβαρότερες (?) προσπάθειες να καταπολεμηθεί και όχι ότι δέν υφίσταται.

Όταν χρησιμοποιούσα την onboard κάρτα έκανα το εξής: έβαζα να ηχογραφείται και η έξοδος, έκανα pan τέρμα αριστερά το wav, τέρμα δεξιά την είσοδο στο μείκτη καί έτσι άν έβαζα να παίξει πχ. ένα βίντεο στο youtube και εγώ έπαιζα με την κιθάρα προέκυπταν και τα δύο ηχογραφημένα και συγχρονισμένα. Εγκαθιστώντας τώρα την audiophile επιλέγω record output στο reaper αλλα δέν γράφεται τίποτε. Χρειάζεται και κάποια άλλη ρύθμιση; Η άλλη επιλογή που έχω είναι να βάλω ένα καλώδιο απο την έξοδο στην είσοδο του μίκτη αλλά φοβάμαι ότι άν πατάω να γίνεται μόνιτορινγ σε λάθος track θα γίνεται χαμός απο feedback ( ίσως και κίνδυνος ζημιάς; ). Γιαυτό επιμένω να μάθω μήπως υπάρχει κάποια software λύση

μου άρεσε :)

Cindi Lauper Tori Amos Alanis Morissette: http://www.youtube.com/watch?v=ptcTzZ86iyE Άν δέν το έχετε ήδη ακούσει, κρίνεται απαραίτητο (Eva Cassidy) -> http://www.youtube.com/watch?v=NL-9JlSCNOQ&feature=related

0.375 Hz στο δεύτερο ;D (απλά θέλει χρήση του repeat και υπομονή. Με την πρώτη είναι λίγο δύσκολο)

"τη στιγμή που κανείς θα άρχιζε ν' αναρωτιέται μήπως η τζάζ δέν έχει μέλλον" ->το 1949... άν είναι δυνατόν!! ;D

Το ίδιο ακριβώς και εγώ. Μάλλον κάποια στιγμή θα πρέπει να δώσω μια ευκαιρία και στα πιό καινούργια του...

Όντως, αλλιώς πρέπει να φροντίζεις να έχεις παντα τα 2-3-4-5 στα μαύρα, και πάλι η αλλαγή 5-1 σί-ντο στο ανέβασμα θα είναι χάλια φαντάζομαι (δέν είμαι σπίτι να το δοκιμάσω). Η ταχύτητα πάει περίπατο δηλαδή...

Για την κιθάρα, υποθέτω ωστε οι ανοιχτές χορδές να ανήκουν στην ίδια κλίμακα, ενώ στο πιάνο δέν υπάρχει κάτι αντίστοιχο με τις ανοιχτές χορδές, καθώς όλα τα πλήκτρα είναι πάντα διαθέσιμα. Επίσης μπορεί να διευκολύνεται ο σχηματισμός συγχορδιών, και εδώ το πιάνο δέν έχει τέτοια αντίστοιχα "προβλήματα".

Το έθεσες με τον καλύτερο τρόπο πιστεύω! Με αυτή την οπτική, το bilinear κλαβιέ μπορούμε να πούμε οτι είναι κουρδισμένο στη whole tone scale Επομένως, στο προτεινόμενο κλαβιέ η πιο "δύσκολη" κλίμακα θα είναι η whole tone (μικρότερο το κακό πιστεύω), καθώς όλες οι υπόλοιπες θα εναλλάσονται μεταξύ πάνω και κάτω πλήκτρων. Θα με ενδιέφερε επίσης να μάθω άν και εσύ συμφωνείς ότι στο κλαβιέ αυτό δέν θα έβγαιναν δακτυλοθεσίες για δύσκολα κομμάτια και γιατί Μα και τώρα μια major συμπίπτει π.χ. με μια natural minor και διαφέρουν μόνο στο σημείο εκκίνησης. Εγώ πιστεύω οτι τα παιδιά θα καταλαβαίνουν περισσότερο τη βασική δομή της κλίμακας. Τώρα πηγαίνουν απο το ένα κάτω πλήκτρο στο άλλο και παίζουν τη ντο ματζόρε, χωρίς άμεση αίσθηση πότε περνάνε απο τόνους και ημιτόνιο. Στην άλλη περίπτωση θα πρέπει συνειδητά να αλλάξουν σειρά στο σημείο που ακούγεται ημιτόνιο (φαίνεται στην εικ. παρακάτω). Εξάλλου δέν είναι όλες οι κλίμακες w-w-h-w-w-w-h με παραλλαγή στο σημείο εκκίνησης. Όσες δέν βασίζονται σε αυτό το pattern θα παίζονται διαφορετικά. Τώρα, για όσες βασίζονται στο ίδιο pattern και έχουν διαφορετικό σημείο εκκίνησης ή είναι transposed, γιατί θα πρέπει να κρύβεται αυτό το γεγονός;

ggeorge για αυτό που ρωτάς, οι (περιθωριακές προφανώς) υλοποιήσεις που υπάρχουν το αντομετωπίζουν με εναλλαγές στα χρώματα όπου οι διέσεις είναι μαύρες. Δές εδώ πχ: http://www.balanced-keyboard.com/Layout.aspx έχει και οδηγίες πώς να γίνει η μετατροπή απο κανονικό..

ήθελε γερό σκάψιμο αλλα τελικά κάτι βρήκα: Arthur Rubinstein said of the Jankó piano, "If I were to begin my career anew it would be on this keyboard." Franz Liszt said "This invention will have replaced the present piano keyboard in fifty years' time!" ή έτσι νόμιζαν... http://en.wikipedia.org/wiki/Janko_keyboard και πίσω στα δικά μας... http://www.spectralmusic.com/sotorriokeyboard/bilinearchromatickeyboard.htm http://www.myspace.com/sotorriokeyboard

Και η άλλη περίπτωση. Εδώ συγκρίνω με το κανονικό και επισημαίνω οτι το κενό ανάμεσα στα πλήκτρα είναι αυτό που τα επιτρέπει να τοποθετηθούν κοντά. Αντίθετα στο κανονικό πιάνο και να κάναμε τα άσπρα λεπτά όπως τα μαύρα, η απόσταση και πάλι οριοθετείται απο το γεγονός ότι τα δάχτυλα πρέπει να περνάνε μεταξύ των μαύρων.

Επειδή μια εικόνα = 1000 λέξεις παρακάτω έχω την πρώτη πρόταση με τον ίσο αριθμό μ/α πλήκτρων, και τις συγχορδίες cmaj7 και dmaj7. -Οι αποστάσεις που πρέπει να τεντωθεί το χέρι μειώνονται λίγο -Το ίδιο σχήμα μπορεί να μετατοπιστεί πάνω κάτω Με τις κλίμακες τι προβλέπετε οι πληκτράδες; Θα μπορούσε να υπάρξει τεχνική να αντιμετωπίσει επιτυχώς τη διάταξη; (παράλληλα βλέπω αναλυτικότερα τις άλλες προτάσεις...)

Τα λευκά και μαύρα είναι απλά για προσανατολισμό όσων έχουν συνιθίσει στο πιάνο, όπως τα dot markers στην κιθάρα. Δέν υπάρχει άλλη διαφοροποίηση, και πάει ημιτόνιο, ημιτόνιο στην ίδια ευθεία, όπως η μία απο τις δύο προτάσεις μου μόνο που δέν είναι με πλήκτρα. Θα επανέλθω σε λίγο με διευκρεινήσεις. θα προσπαθήσω να κάνω και καποια εικονίτσα για να εξηγήσω καλύτερα. Πάντως οι προτάσεις που έγιναν, όλες κοντά και σχετικές είναι ;)

...Η να είναι όλα τα πλήκτρα στην ίδια ευθεία, χρωματική κλίμακα, πολύ πιο λεπτά (σαν τα τωρινά μαύρα) και αφήνοντας ένα κενό μεταξύ τους για να μην πατάμε δύο μαζί. Επειδή το κενό θα είναι εκμεταλλεύσιμο και από τις δύο πλευρές, η οκτάβα θα μπορεί να έχει περίπου την ίδια απόσταση που έχει τώρα όχι δεν τρελάθηκα, άλλα έχω νευριάζει >:( >:( >:( και θα εξηγήσω παρακάτω γιατί. Καταρχήν: ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ: -Οι κλίμακες και οι αναστροφές των συγχορδιών θα έχουν το ΙΔΙΟ ΣΧΗΜΑ σε όλες τις τονικότητες. Στην περίπτωση ίσων μαύρων και άσπρων μόνο δύο παραλλαγές. Ασχολίαστο. -Η γεωμετρική απόσταση στο κλαβιέ θα ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΙ ΣΕ ΑΝΑΛΟΓΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΤΟΝΙΚΟΤΗΤΑ. Το αυτί θα εκπαιδεύεται καλύτερα και θα μπορεί να παίζει κανείς ευκολότερα "με το αυτί". Ένας καλός φαύλος κύκλος δηλαδή ;D που θα επιταχύνει την εξέλιξη του μουσικού, αντί να παπαγαλλίζει δακτυλοθεσίες. ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΙΚΟΥ ΚΛΑΒΙΕ: -Ο αρχάριος μπορεί να κάτσει και να παίξει mary had a little lam ή τα κάλαντα απο το πρώτο μάθημα οπότε μεγαλύτερη πιθανότητα να συνεχίσει να τα ακουμπάει στο δάσκαλο (χ@στήκαμε) -Ίσως ευνοείται η τεχνική στο γρήγορο παίξιμο κλιμάκων ( ξανά χ@στήκαμε) Γιατί έχω νευριάσει: Γιατί παίζοντας ήδη κάποιο άλλο όργανο (όσο τέλος πάντων) το αυτί και τα δάχτυλα έχουν ήδη κάποια προεργασία. Και αναρωτιέμαι γιατί το αυτί μένει σε μεγάλο βαθμό ανεκμετάλλετο, ενώ τα δάχτυλα πρέπει να αποστηθίσουν δεκάδες διαφορετικές θέσεις για το ίδιο πράγμα!!! Ξέρω ότι άν ξεπεράσει κανείς το πρώτο στάδιο, αυτά ίσως ξεπερνιούνται. Αλλα πόση φαιά ουσία θα έχει σπαταληθεί μέχρι τότε, και πόση θα συνεχίσει να σπαταλιέται στην εξάσκηση για να παραμείνει κανείς μάχημος; Ερώτηση: Έχει φτιαχτεί τέτοιο πράγμα ποτέ; (στο google δέν βρήκα κάτι) Υπάρχει κανείς άλλος που θα το ήθελε: Και ναι, όντως σοβαρά μιλάω

Προσωπικά θα ήθελα να σφίξω το χέρι και να συγχαρώ εγκάρδια τους τύπους στη lexicon που είναι υπεύθυνοι ;D

Απ'ότι θυμάμαι, το 1 χρησιμοποιούσε τσιπ απο εξωτερικο κατασκευαστή. Μετά χρησιμοποίησαν δικό τους (για λόγους κόστους), χωρίς να έχουν πρόσβαση ποτέ στους αλγορίθμους . Οπότε οι αρχικοί μπορεί να ήταν καλύτεροι απο αυτούς που μπόρεσαν να εξελίξουν οι ίδιοι, η απλά τα ελλατώματά τους να είχαν "μουσικότητα", ή να έχει περάσει ο χαρακτηριστικός ήχος σε ηχογραφήσεις που αποτελούν πρότυπο πλέον.

οχι

Κάτι παρόμοιο είχα πάθει και εγώ. Δύο δέματα, παρέλαβα το πρώτο και μετά δούλεψε το tracking number του δεύτερου. Δέν θυμάμαι όμως παραπάνω λεπτομέρειες γιατί πέρασε καιρός.

Σας ευχαριστώ όλους που είχατε την καλή διάθεση να ακούσετε και να πείτε μια γνώμη, και ιδιαίτερα τον Μενέλαο, τη συμβουλή του οποίου σκοπεύω να ακολουθήσω(άν και δέν ξέρω κατα πόσο θα είναι εύκολο να βρώ καθηγητή εδώ στην ξάνθη). skantzos, όντως δέν έψαξα καθόλου τον τονο, είμαι τόσο άσχετος που δέν μου είχε περάσει απο το μυαλό! Έχω και το πρόβλημα να μήν ξεχωρίζω εύκολα τις οκτάβες μεταξύ τους και να τις μπερδεύω. Ιδίως όταν ακούω καλούς τραγουδιστές να τραγουδάνε ψηλά και παρόλαυτά η φωνή να ακούγεται γεμάτη... Πέρα απο τα 2 κλίπ που ανέβασα νομίζω ότι δέν έχει νόημα να συνεχίσω με άλλο γιατί θα είναι μια απο τα ίδια. Απο δώ και πέρα θα κάνω μια αρχή, και ότι βγεί. Έστω και το αποτέλεσμα να είναι να μπορώ να ακούγομαι ευχάριστα σε μια παρέα, με εύκολα τραγούδια, για εμένα θα αξίζει τον κόπο :)