kosh

Σε αυτό που λες τώρα όντως διαφωνώ. Στα πρόχειρα: http://en.wikipedia.org/wiki/Line_array Line arrays can be oriented in any direction, but their primary use in public address is in vertical arrays which provide a very narrow vertical output pattern useful for focusing sound at audiences without wasting output energy on ceilings or empty air above the audience. Η μέτρηση του SPL παίρνεται μπροστά και σε ένα μέτρο, γι' αυτό και ευνοείται. Σε άλλα σημεία όμως θα έχουμε λιγότερη ένταση, και συνολικά την ίδια ενέργεια (αν εξαιρέσουμε την επίδραση της διαφορετικής εμπέδησης στον ενισχυτή).

Σε αυτό απαντάω, ότι δηλαδή η ευαισθησία αυξάνεται ιδανικά κατά 3db και όχι 6db με δεύτερο μεγάφωνο. Και μάλιστα θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν ότι δεν αυξάνεται η ηχητική ενέργεια, αλλά αυτή γίνεται πιο εστιασμένη, με άλλα λόγια γίνεται πιο "κατευθυντικό" το ηχείο.

Το λάθος που έχει γίνει είναι το SPL είναι για να προσθέτεις Sound Pressure Level και όχι ευαισθησίες. Για να το τραβήξω στα άκρα, αν προστίθονταν έτσι οι ευαισθησίες θα μπορούσαμε με 1 Watt και ικανό αριθμό μεγαφώνων να καλύψουμε ένα στάδιο για συναυλία.

πρέπει να πατηθούν προς τα μέσα για να σφηνώσουν ;)

Ευχαριστώ :D

Το είχα ακούσει χθες το πρώτο, και σήμερα που άκουσα το άλλο δεν θυμήθηκα ότι είναι το ίδιο. Απλά μου φάνηκε καλό για να εξασκηθώ. Συγνώμη αν σας εκνεύρισα.

Ποιο κομμάτι είναι το τελευταίο; Ναι, είμαι τόσο άσχετος στο είδος :-\

βιολιά

πιάνο

Δέν θα βρεθεί ένας χριστιανός να κάνει μεταπτυχιακό μελετώντας με επιστημονική μεθοδολογία τον βαθμό επίδρασης του ξύλου σε ηλεκτρικά όργανα... Φοιτητές του noiz, τί περιμένετε; ;)

Πόσο δύσκολη ήταν και τί κόστος είχε η κατοχύρωση της πατέντας;

Τελικά ποιός είναι καλύτερος, ο Buchanan ή ο Μπετόβεν? ??? ??? ??? Άν ζούσε σήμερα ο Μότσαρτ, θα έπαιζε με τελεκάστερ ή λες πολ? :-\ ???

Εδώ πιό πολύ αντιστοιχεί το Stanford prison experiment. Στο Milgram περισσότερο φαίνεται η υπακοή σε μορφές "εξουσίας" Και αυτή η περίπτωση είναι κάπως διαφορετική. Είχα διαβάσει για ένα πείραμα όπου έβαζαν ομαδικά κάποιους ανθρώπους να δούν π.χ. δύο γραμμές και να αποφασίσουν ο καθένας ποιά είναι μεγαλύτερη. Προφανώς όλοι εκτός απο έναν ήταν "ηθοποιοί". Και σε μεγάλο ποσοστό κατάφεραν να συμπαρασύρουν τον εξεταζόμενο σε λάθος κρίση. Επομένως όχι απλώς αισθανόμαστε αναγκασμένοι να πάμε σε μια ταινία, αλλά μπορεί να επηρεαστεί και η κρίση μας ώστε να θέλουμε να πάμε και να μας αρέσει κιόλας. Τώρα, άν κάποια απο αυτά τα πειράματα δέν τήρησαν την επιστημονική δεοντολογία, δέν σημαίνει και ότι οι τάσεις αυτές δέν υπάρχουν καθώς και η ιστορία και η καθημερινότητα το αποδεικνύουν. Ίσως σε κάποιο βαθμό χρειάζονται ώστε να υπάρχει κοινωνική συνοχή. Επιμένω ότι στην Ελλάδα έχουμε φτάσει σε ακραία επίπεδα όπου όχι μόνο δεχόμαστε την οποιαδήποτε καταχρηστική εξουσία αλλα την αποζητούμε κιόλλας, ώστε προσκολλώμενοι σε αυτή να ευνοηθούμε. Ο διαχωρισμός των τριών εξουσιών είναι απλά διακοσμητικός, με τους πολιτικούς να έχουν μετατραπεί σε μίνι βασιλιάδες που ευεργετούν κατα βούληση, η εκκλησία ...(-αυτολογοκρισία-), και η παιδεία ενισχύει αυτές τις τάσεις, απο το δημοτικό μέχρι και το πανεπιστήμιο ,και γιατί όχι άλλωστε άν σκευτούμε απο ποιούς ελέγχεται. Και όλα αυτά δέν μας τα επέβαλε κανείς. Είναι έτσι επειδή τα θέλουμε έτσι.

Η φήμη ότι αφού υποβαθμιστούν διάφορες περιοχές και αγοράσουν σπίτια αυτοί που πρέπει σε χαμηλές τιμές, θα ακολουθήσει η αναβάθμισή τους, υπάρχει περίπτωση να ισχύει; Δέν είμαι κάτοικος αθήνας και δέν έχω την πραγματική εικόνα.

Εδώ στην Ελλάδα εν έτη 2010 η πλειοψηφία δέχεται να καταταγεί στον ΕΣ βασανίζοντας τον εαυτό τους χωρίς κανέναν λόγο επειδή τους το λένε οι μεγαλύτεροι παπάρες παγκοσμίως. Το πείραμα Milgram συνεχίζεται με απόλυτη επιτυχία.

Καταρχήν να ζητήσω συγνώμη προκαταβολικά για το θράσος μου! Το έχω ακούσει τρείς φορές το κομμάτι, και παρόλο που είναι φανερό ότι είστε εξαιρετικοί μουσικοί, στο συγκεκριμένο κάτι δέν μου κάθεται καλά σε σχέση με το ρυθμικό δέσιμο και κλείδωμα μάλλον. Λέω μάλλον γιατί δέν μπορώ να προσδιορίσω τί ακριβώς. Το εντοπίζω περισσότερο στα ντράμς. Είπα μήπως απλά ξύπνησα στραβά σήμερα, οπότε έβαλα να ακούσω κάποιο κομμάτι jazz στο youtube το οποίο καθώς το άκουγα δέν υπήρχε κανένα ερώτημα. Ακούγωντας το δικό σας όμως μαζί με τον θαυμασμό υπήρχε συνεχώς και ένα ερώτημα του στύλ "είναι εντάξει ή δέν είναι;". Προβληματίστηκα για το άν θα έπρεπε να το γράψω, καθώς ανθρωποι με απείρως περισσότερες γνώσεις απο εμένα δέν είδαν κάτι τέτοιο, επομένως μπορείς ελεύθερα να το αγνοήσεις εντελώς. Δέν θα παρεξηγηθώ καθόλου. Μπορεί επειδή η μόνη μου επαφή με τη μουσική αυτή να είναι μέσω των κορυφαίων ηχογραφήσεων να βάζω υπερβολικά ψηλά τον πήχη σε ένα εξαιρετικά δύσκολο είδος μουσικής, ή η ασχετίλα μου να μή μου επιτρέπει να έχω σωστή κρίση (πολύ πιθανό).

Αυτά φαίνεται να έχουν καλή τιμή: http://www.thomann.de/gr/samson_media_one_5a.htm Τα έχει δοκιμάσει κανείς;

Έβαλα "4" στο quantity. Απο κάτω γράφει: Each additional item -> £0.10 Σε περίπτωση που δέν βγεί σωστό το σύνολο στέλνεις μύνημα μέσω ebay και στο διορθώνει πρίν πληρώσεις. Έχουν πολύ απλή αρχή λειτουργίας. Πιό πολύ θα κόστιζε να βγάλουν κάτι μούφα παρά το σωστό προιόν :). Και τα καλωδιάκια είναι καλά κολλημένα. Το λέω γιατί κάποια που είχα πάρει απο κατάστημα με 1,5 Ε το ένα ξεκόλλησαν εύκολα...

Νομίζω πιεζοηλεκτρικό αισθητήρα το λένε. Βασικά άν ξέρεις πώς φαίνεται (ένα μεταλλικό δισκίο με δύο καλώδια είναι) στην χειρότερη θα το περιγράψεις: http://www.binbin.net/photos/generic/pie/piezo-transducers-piezo-xducer-27-1.8-.jpg Αρκεί να είσαι σίγουρος βέβαια οτι αυτό θέλεις και ξέρεις πώς να το χρησιμοποιήσεις.

Δέν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος, απλά πάρε των 35mm για καλύτερη ευαισθησία άν θέλεις.

http://cgi.ebay.co.uk/5-35mm-Piezo-Elements-Sounder-Sensor-Trigger-Drum-Disc-/120611826571?pt=UK_BOI_Electrical_Components_Supplies_ET&hash=item1c15066b8b Απο εδώ έχω πάρει μια 20άδα... Και στα καταστήματα με ηλεκτρονικά έχουν, απλά είναι λίγο ακριβότερα.

Οι νόμοι, και κατ επέκταση το τι μπορεί να θεωρηθεί ιδιοκτησία και τι όχι, ορίζονται όχι μόνο από το τι είναι δίκαιο, αλλά και από το τι μπορεί πρακτικά να εφαρμοστεί και να αστυνομευτεί. Πχ. όπως μπορείς να βάλεις έναν φράχτη γύρω από μια έκταση και να πείς ότι είναι δική σου. Το δικαιότερο στη μουσική θα ήταν να χρεώνεται η κάθε ακρόαση και ανάλογα με το πόσοι ακούνε. Αυτό γίνεται απ' ότι καταλαβαίνω στις μεταδόσεις κλπ. Το ίδιο θα έπρεπε να γίνεται και ιδιωτικά. Αν εγώ που ζω μόνος μου αγοράσω δύο δίσκους, ακούω τον έναν καθημερινά και τον άλλο μία φορά το χρόνο θα έπρεπε να πληρώνω περισσότερο για τον πρώτο, και όχι το ίδιο καί για τους δύο. Ομοίως μια εξαμελής οικογένεια που ακούει συχνά έναν δίσκο θα έπρεπε να πληρώνει παραπάνω. Όμως παρόλο που τα παραπάνω ακούγονται δίκαια προφανώς θεωρούνται ανεφάρμοστα. Επομένως χρεώνεται ένα σταθερό αντίτιμο για κάθε αντίτυπο, όχι επειδή είναι δικαιότερο, αλλά επειδή υποτίθεται ότι είναι εφαρμόσιμο. Επομένως είναι νόμιμο μια μεγάλη παρέα να ανταλλάσσουν δίσκους και ταινίες. Πχ αν σε μια κλειστή κοινωνία όπως ένα χωριό κάποιος αγοράσει μια ταινία, η οποία κατόπιν περάσει από όλα τα υπόλοιπα σπίτια και τη δουν 500 άτομα δεν υπάρχει κανένα νομικό πρόβλημα. Αν το ίδιο αποτέλεσμα γίνει ηλεκτρονικά ξαφνικά υπάρχει, καθώς δημιουργείται αντίγραφο. Εδώ πιστεύω ότι κρυβόμαστε ολίγον πίσω από το δάχτυλό μας. Και ποια είναι η λύση; Προσωπικά πιστεύω ότι κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Σαν να λέμε υποθετικά ότι ξαφνικά εφευρέθηκε η τηλεμεταφορά, και θα πρέπει τότε να δούμε άν θα επιτρέπεται να τηλεμεταφέρονται τα copyrighted έργα, και πώς αυτό θα επηρεάσει τις πωλήσεις! Καταρχήν η πρόοδος στην επιστήμη και την τεχνολογία (και όχι μόνο) έχει δώσει δυνατότητες, οι οποίες όμως στην πράξη έχουμε καταφέρει να μένουν ανεκμετάλλευτες ή να αναιρούνται. Όπως συζητάμε και λέμε ότι η τεχνολογία μας χάρισε ευκολία στην επικοινωνία και μετάδοση πληροφορίας, και τώρα χρειαζόμαστε περισσότερη τεχνολογία για να την περιορίσουμε την ευκολία αυτή. Για μένα η λύση δεν μπορεί να δοθεί αυστηρά στο χώρο των δικαιωμάτων, γιατί το πρόβλημα είναι συνολικό. Στο συγκεκριμένο δεν θα επεκταθώ για να μην ξεφύγει off topic και αυτό το θέμα...

Δυστυχώς, για να ακουστεί ένα τραγούδι πρέπει να πάει σε ένα ηχείο, δηλαδή να γίνει αναλογικό σήμα και ακριβώς σε αυτό το σημείο σταματάει κάθε ιδέα γιά έλεγχο ;)

Άς υποθέσουμε ότι ελεγθεί και μηδενιστεί εντελώς η διακίνηση πειρατικού υλικού απο το διαδίκτυο ( μεγάλη υπόθεση αλλά τέλος πάντων :) ). Όταν πλέον τα άπαντα 50 γνωστών συγκροτημάτων μπορούν να χωρέσουν σε ένα φλασάκι ή σε ένα μάτσο DVD δέν μπορεί να γίνει παρά μία τρύπα στο νερό...

Έτσι απο περιέργεια, νέες ιδέες μπορούν να υπάρξουν (επιτρέπονται;) ή όλα κατηγοριοποιούνται ώς καπιταλισμός ή κομμουνισμός; Κάτι μου λέει ότι πλησιάζει λουκέτο...