Αν εξαιρέσουμε 2 χρόνια 2014-16 που έμεινα σε χωριό 30 κατοίκων και ήταν καταπληκτικά-τόσο που το κρατάω σαν εξοχικό, μένω στο πατρικό, είναι μονοκατοικία, αλλά η Αθήνα δεν αντέχεται ούτε για ένα ΣΚ στο τόσο που βρίσκομαι. Ας μου κάτσει καμιά δουλειά πάλι κατά κει και την έκανα τρέχοντας.
Δεν ξέρετε τι υπέροχο είναι να ανοίγεις τέζα τον ενισχυτή ΟΤΙ ώρα θες και να μην ενοχλείς κανέναν, άσε που είναι και ένα σπιτάκι στα μέτρα μου 40 τετραγωνικά, ενώ επαέ έχω 120 και κάθε μήνα αλλάζω δωμάτιο για ποικιλία
Ύστερα ανοίγω το παραθύρι μου και βλέπω βουνό, δίπλα μου στα 50 μέτρα ο Νέστος, ενώ εδώ ανοίγω το παράθυρο και βλέπω τα σώβρακα του απέναντι τον οποίο δεν γνωρίζω κιόλας και είμαι εγώ κι άλλος ένας συνομήλικος που πλέον ζούμε στη γειτονιά από τότε που χτίστηκαν τα σπίτια μας τέλη 50, όλοι οι άλλοι σε κλουβιά σα καρδερίνες.
Ρε ουστ με τη κ@λοαθήνα