Alchemist

Επειδή προφανώς αναφέρεσαι σε μένα, θα ήθελες να μου πεις πότε ακριβώς συνέκρινα τον Steve Gadd με τον μέσο Έλληνα σεσιονά; Εγώ αναφέρθηκα στους "κορυφαίους σεσιονάδες αυτού του κόσμου", απλά και ξεκάθαρα. Που σημαίνει ότι μιλάω για την κατηγορία των παγκοσμίως γνωστών session players που αποτελούν σημείο αναφοράς πάνω στον τομέα τους, όχι για τον μουσικό που έχει παίξει σε 5-6 δίσκους του σωρού. Λίγη προσοχή σε αυτά που διαβάζουμε παρακαλώ, δεν είναι τόσο δύσκολα στην κατανόηση...

Θεωρείς ότι σε τιμά το παραπάνω quote; Αν ναι, κάτι δεν πηγαίνει καλά. Επί του θέματος, οι drummers που αναφέρεις έγιναν γνωστοί ως session μουσικοί. Αυτό από μόνο του προϋποθέτει ότι είναι ευέλικτοι και με θαυμαστή προσαρμοστικότητα και νομίζω όλοι οι κορυφαίοι σεσιονάδες αυτού του κόσμου κινούνται στο ίδιο επίπεδο ευελιξίας ή έστω αρκετά κοντά σε αυτό. Προσωπικά δεν έχω ακούσει κανέναν που να αποκαλεί σκυλά και μηχανή φασόν τον Gadd, τον Weckl και τον Colaiuta αλλά και να γινόταν κάτι τέτοιο, μήπως θα αλλάξει κάτι στην αξία ή την υστεροφημία τους; Χέ%&$κε η φοράδα στ' αλώνι αν πω σκυλά τον Gadd...

Να σου πω ότι δεν γράφουμε συνεχώς κεφαλαία αλλά κεφαλαία και πεζά, είναι μέρος των κανονισμών του forum οπότε φρόντισέ το στα επόμενα posts σου. Επί του θέματος, θα πρέπει να συνδέσεις και καλώδια ήχου μεταξύ sampler και κάρτας ήχου όπως σου είπα και πριν. Η ροή της δουλειάς σου θα είναι: MIDI keyboard -> MIDI data σε ένα MIDI track του Logic -> MIDI σύνδεση από τον υπολογιστή στο sampler -> επιστροφή ήχου από το sampler στην είσοδο ήχου της κάρτας

Αρχικά καλώς όρισες στο Noiz. :) Πάμε στο προκείμενο τώρα: Πρωτίστως πρέπει να μας πεις τί ακριβώς θέλεις να πετύχεις με τη σύνδεση που ψάχνεις. Να περνάς στο Logic τα samples που έχεις φτιάξει με το Yamaha, να τριγκάρεις πράγματα μέσω MIDI, κάτι άλλο; Πέραν αυτού, προτείνω εκτός από τη σύνδεση MIDI να συνδέσεις και με καλώδια ήχου το sampler με τον υπολογιστή σου, εκτός κι αν δεν έχεις σκοπό να περνάς ήχο από το sampler στον υπολογιστή ή το ανάποδο (μου φαίνεται χλωμό σαν πιθανότητα). Όσο για την ακριβή διαδικασία στο Logic δεν μπορώ να σε βοηθήσω καθότι δε δουλεύω με το συγκεκριμένο DAW. Πάντως η γενική φιλοσοφία είναι ότι γράφεις όποια MIDI δεδομένα θέλεις σε ένα κανάλι και επιλέγεις να αναπαράγει τον ήχο από την εξωτερική MIDI πηγή (αντί να επιλέξεις π.χ. ένα plug-in).

Βρε davemustaine2, σου πρότειναν έναν ενισχυτή, τον Blackheart Handsome Devil. Πόσο δύσκολο είναι να μπεις στον Thomann (αφού θέλεις να ψωνίσεις από εκεί) και να βάλεις "Blackheart Handsome Devil" στην αναζήτηση; Και γράφε ελληνικά σε παρακαλώ. Υ.Γ. Η συζήτηση έχει γίνει εντελώς αχταρμάς και το να λέει ο καθένας ό,τι του έρθει ή να πηδάμε από το ένα θέμα στο άλλο δημιουργεί περιττό μπλέξιμο. Λίγη προσοχή guys αν έχετε την καλοσύνη...

Από την περιγραφή σου καταλαβαίνω ότι δεν έχουν περαστεί σωστά οι drivers για τη USB κάρτα ήχου στον υπολογιστή. Για να το τσεκάρεις, σύνδεσε την κονσόλα μέσω USB, κάνε restart στον υπολογιστή σου και πήγαινε στο Control Panel των Windows (που υποθέτω ότι τρέχει ο υπολογιστής σου), στην κατηγορία Audio Devices πρέπει να σου εμφανίζει τη USB κάρτα ανάμεσα στις συσκευές. Αν δεν τη βλέπεις, ξαναπέρνα drivers και ενημέρωσέ μας για το αποτέλεσμα. Μιλάς για δύο χρήσεις που διαφέρουν πάρα πολύ μεταξύ τους οπότε είναι λίγο δύσκολος συνδυασμός. Αν μπορέσεις να βρεις monitors που είναι αρκετά δυνατά (μιλάω από θέμα έντασης) τότε ίσως να κάνεις δουλειά, πάντως το καλύτερο είναι να κάνεις λίγη υπομονή για να πάρεις κάποιο φτηνό PA σύστημα για τα μικρά live.

Αυτό που θέλει να πει ο Audiokostas είναι ότι όλα αυτά που περιγράφεις φίλε μου είναι όντως ρομαντικά και ελαφρώς ουτοπικά. Ειδικά αν λάβουμε υπόψιν ότι η επιτυχία ενός καλλιτέχνη έχει προ πολλού σταματήσει να εξαρτάται από "βιομηχανίες" και τα συναφή. Το να προβάρεις 40 ώρες την εβδομάδα είναι όφελος για τη μουσική σου, όχι εγγύηση ότι θα γίνεις παγκόσμιος σταρ. Δε χρειάζεται να είσαι απογοητευμένος ή βετεράνος για να καταλάβεις τα παραπάνω, ούτε μπορείς να κατηγορήσεις κάποιον που αρνείται να τα παρατήσει όλα κυνηγώντας ένα εντελώς αβέβαιο όνειρο.

Κιθάρες σαν αυτή είχα στο μυαλό μου όταν άνοιγα το παρακάτω: http://www.noiz.gr/index.php?topic=183201.0 Ειδικά η aged και signed εκδοχή είναι τρελή ευκαιρία. 50 κομμάτια για το κοινό με MSRP στα μόλις 30.000 USD έκαστη... ::)

Αν τη φας από φυσικό φαινόμενο σημαίνει ότι η γκαντεμιά του κόσμου κάθεται πάνω στο σβέρκο σου οπότε εκεί δεν μπορείς να προφυλαχθείς με κανένα τρόπο. Εκεί απλά το παίρνεις απόφαση και χαλαρώνεις... 8) Όσο για το άνοιγμα, σαφώς και ανοίγει και βαζοβγάζεις τους δίσκους κατά βούληση.

Για όποιον ενδιαφέρεται... :) http://www.skroutz.gr/s/55852/Western-Digital-My-Book-Mirror-Edition-2TB.html Μάνο, έχεις δίκιο για τα σταμάτα-ξεκίνα. Δυστυχώς δεν είναι κουσούρι μόνο των WD αλλά όλων των σύγχρονων εξωτερικών σκληρών (έχω δει και Seagate να κάνει το ίδιο). Ας όψεται το energy saving.

Μάνο, από μια γρήγορη ματιά που έριξα, είδα ότι μπορείς να πάρεις ωραιότατο εξωτερικό Western Digital με χωρητικότητα 2 TB (δηλαδή 1 TB σε RAID mode) με περίπου 160 ευρώ. Σαφέστατα δεν είμαι μέσα στην τσέπη του Νικόλα αλλά το ποσό δε μου φαίνεται μεγάλο αν μιλάμε για μια λύση με την οποία θα έχει το κεφάλι του ήσυχο. Έστω, για κάποια χρόνια τουλάχιστον. :) Edit: Νικόλα μου, σε αυτή την περίπτωση και ένας απλός εξωτερικός σκληρός σου κάνει. Πέτα τα πάντα μέσα, φύλαξέ τον κάπου και το πιθανότερο είναι ότι θα δουλέψει όταν θα τον χρειαστείς ξανά.

Ο manosx και ο TGL έχουν ένα point σχετικά με το backup, εντούτοις η ιδέα του LK είναι επίσης πολύ καλή. Οποιοσδήποτε εξωτερικός σκληρός που να παίρνει δύο δίσκους και να έχει δυνατότητα RAID 1 θα ήταν καλή λύση. Οι πιθανότητες να τα τινάξουν και οι δύο σκληροί ταυτόχρονα είναι σαφώς λίγες και μάλιστα αν ο δίσκος χρησιμοποιείται αραιά (μόνο μία φορά την εβδομάδα ή το μήνα π.χ.) μιλάμε για σχεδόν full-proof κατάσταση.

Παίδες, είναι αρκετά παλιά η ιδέα του chat και όντως στο παρελθόν υπήρχε chat system στο Noiz (σε δύο περιπτώσεις μάλιστα). Το πρόβλημα ήταν ότι τις πρώτες μέρες λειτουργίας του υπήρχε κάποια κίνηση αλλά μετά δεν έμπαινε κανείς και το chat λογικά ξηλώθηκε, όντας σε πλήρη αχρηστία. Για να είμαι ειλικρινής, πιστεύω ότι το ίδιο θα γίνει και σε μια ενδεχόμενη τρίτη απόπειρα αλλά για τα περαιτέρω θα πρέπει να τοποθετηθεί ο yameth.

Ψήφισα πριόνι. Και το Geiger Counter ακούγεται νοστιμότατο και πυρηνικό. Σίγουρα δεν είναι "εύκολο" στο άκουσμα αλλά θεωρώ ότι είναι ταιριαστό με τον σκοπό της δημιουργίας του και πολύ ιδιαίτερο (με την καλή έννοια). Well done κύριε blue. :)

Ελάτε ρε παιδιά, δεν το κόβουμε το αστειάκι καλύτερα; Υπάρχουν και τα pm αν θέλετε να μεταφέρετε μηνύματα από τον μπαμπά του ενός στον μπαμπά του άλλου... ::) Επί του θέματος, νομίζω ότι κάπου χάσαμε τη μπάλα. Το θέμα είναι αν το Kronos είναι ένα καλό workstation ή ότι τα workstation εν γένει έχουν μεταλλαχθεί σε κάτι άλλο από αυτό που είχαμε στο μυαλό μας έως τώρα; Υ.Γ. Το πομπώδες κλίμα της παρουσίασης δεν μου άρεσε ούτε εμένα. Ούτε η παρουσία του Rudess.

Το Venom παρουσιάστηκε πριν λίγες μέρες και προφανώς είναι λίγο νωρίς για να κρίνουμε αν αξίζει περισσότερο από τα υπόλοιπα synths της αγοράς. Κάτσε να το ακούσουμε πρώτα και βλέπουμε... :) Πάντως τα πρώτα reviews δείχνουν ότι από πλευράς ήχου και features έχει κάνει καλή δουλειά η Avid αλλά προσωπικά θα ήθελα να έχει λίγο μεγαλύτερη πολυφωνία και ένα πιο πλήρες ιnterface (4 knobs είναι λίγα για ένα VA).

Είσαι απροσεκτούλης... σου απαντήσανε αλλά δεν το είδες. ;)

Γιατί να μην μπορείς; Δύο μονοφωνικά καλώδια χρειάζεσαι όλα κι όλα...

Sorry, δεν είχα τσεκάρει τα specs ομολογώ. Φαντάστηκα ότι η Korg θα είχε επεκτείνει τη λογική των 73 πλήκτρων και στα υπόλοιπα πληκτροφόρα της. P.S. Τώρα που το βλέπω, ούτε το Kronos ακολουθεί απόλυτα αυτή τη λογική. 73 πλήκτρα μεν αλλά Ε σε Ε... ::)

+1 και ομολογώ ότι έχω εκπλαγεί ευχάριστα με τις τιμές καθώς το περίμενα να είναι τιμολογημένο σε επίπεδα Oasys ή λίγο πιο κάτω. Αρχής γενομένης με το M3, η Korg έχει υιοθετήσει μια νέα τακτική σχετικά με τα πλήκτρα. Αντί να έχεις 76άρι κλαβιέ με 6 οκτάβες (και κάτι ψιλά) που να πηγαίνει από E σε G, βάζουν 73άρι κλαβιέ με 6 καθαρές οκτάβες, C με C. Σαν να έχεις ένα κλαβιέ με τη φιλοσοφία των 61 πλήκτρων αλλά με μία ακόμη οκτάβα. Λένε (οι της Korg) ότι είναι πολύ πιο χρήσιμο και ευέλικτο από το παραδοσιακό 76άρι, προσωπικά δεν είχα μέχρι τώρα την ευκαιρία να διαπιστώσω του λόγου το αληθές...

Αρχικά να σας ευχαριστήσω όλους για τις απαντήσεις! :) Κάποια πράγματα που δεν ανέφερα στο αρχικό μου post: Πρωτίστως θεωρώ δεδομένο ότι όλα τα όργανα της κατηγορίας που εξετάζουμε θα είναι κορυφαία από πλευράς ποιότητας κατασκευής και προσοχής στη λεπτομέρεια. Νομίζω ότι όποιος έδινε τόσα χρήματα δεν θα περίμενε τίποτα λιγότερο σε αυτό το κομμάτι. Πέραν αυτού, το κύριο σκεπτικό για το δίλημμα "αξίζουν ή όχι" είναι ότι... καλή και άγια η συλλεκτικότητα, η μεταπωλητική αξία και το mojo και σαφώς πληρώνονται. Εκτός αυτών, υπάρχει κάποιο άλλο σημείο που θα έκανε κάποιον να αγοράσει μια τέτοια κιθάρα; Φυσικά δεν αναφέρομαι σε εφοπλιστές, τραπεζίτες και λοιπές ομάδες ανθρώπων που σκορπάνε λεφτά αγόγγυστα, αναφέρομαι σε μέσους ανθρώπους που ενδεχομένως θα χρειαστεί να στερηθούν κάποια πράγματα για ένα διάστημα για να αγοράσουν ένα τέτοιο όργανο. Πάντως από τις μέχρι τώρα απαντήσεις γίνεται σαφής η απάντηση...

Σχεδόν όλες οι mainstream εταιρίες (Fender, Gibson, Gretsch, PRS και άλλες) βγάζουν κάποιες κιθάρες που κυμαίνονται σε υψηλά επίπεδα κόστους, μέσω του Custom Shop της καθεμία κυρίως. Παρατηρώ όμως ότι τα τελευταία χρόνια οι εταιρίες βγάζουν και ουκ ολίγες κιθάρες που είναι επίσης προϊόντα των Custom Shop αλλά ταυτόχρονα βάζουν στο παιχνίδι και άλλους "ειδικούς" λόγους που θεωρητικά τις κάνουν πιο ξεχωριστές. Η παραγωγή τους περιορίζεται σε λίγες δεκάδες ή εκατοντάδες κομμάτια (limited edition όπως τις λένε), μπορεί να αποτελούν επετειακά μοντέλα για τον εορτασμό κάποιου milestone της εταιρίας, ενώ σε πολλές περιπτώσεις είναι αντίγραφα των οργάνων κάποιων γνωστών κιθαριστών. Σχεδόν όλα αυτά τα μοντέλα είναι υπερ-υψηλού κόστους και οι κατασκευαστές τις συνοδεύουν με πηχιαίους χαρακτηρισμούς σχετικά με την παικτική, ηχητική και συλλεκτική τους αξία... Ενδεικτικά παραδείγματα της κατηγορία στην οποία αναφέρομαι (από διάφορες πηγές) : Fender 50th Anniversary 1954 Strat Gibson Les Paul 1959 Melvyn Franks Gretsch 59 Sparkle Jet Masterbuilt Τα ερωτήματα που έχω λοιπόν (ως άνθρωπος με περιορισμένες κιθαριστικές ικανότητες και ελάχιστη έως ανύπαρκτη εμπειρία από high-end όργανα) είναι τα εξής... 1. Έχει παίξει κανείς με όργανα της συγκεκριμένης κατηγορίας; Είναι τόσο εξαιρετικά στην αίσθηση, τον ήχο και το παίξιμο όσο θα περίμενε κανείς με βάση την τιμή τους; 2. Προφανώς αυτό που παίρνεις κυρίως είναι συλλεκτικότητα και mojo. Είναι όμως καλύτερες σαν επένδυση από το να πάρεις ένα vintage όργανο; 3. Εν τέλει αξίζουν ή καλύτερα δικαιολογούν με κάποιον τρόπο τα εξτρά λεφτά που κοστίζουν ή απλά όσοι τις παίρνουν δίνουν μερικά τσάμπα χιλιάρικα στις εταιρίες και τους μαρκετίστες τους; Ευχαριστώ που κάτσατε να το διαβάσετε. :)

Φοβάμαι ότι η τιμή του θα είναι παραπάνω από τσουχτερή και ξέχασαν για άλλη μία φορά να βάλουν physical modelling engine για πνευστά (κρίμα γιατί το know-how το έχουν). Κατά τα άλλα φαίνεται άψογο, μένει να δούμε πως θα ακούγεται τώρα. Μακάρι να μην ακούγεται καλά, δεν έχω χρήματα για νέο πλήκτρο αυτή την περίοδο... ;D

Θα ήθελες να ορίσεις τι εννοείς λέγοντας "μουσικόφιλο κοινό"; Νομίζω ότι αυτό είναι ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι της κουβέντας, το κοινό στο οποίο θα απευθυνόμασταν ως ιδιοκτήτες δισκογραφικής. Μέχρι τώρα μόνο ο trolley έκανε αναφορά σε συγκεκριμένο κοινό και ομολογώ ότι ο όρος μουσικόφιλος με παραπέμπει στο κοινό που είχε ο trolley υπόψιν... κλασσική μουσική, jazz και γενικά πολύ πιο "ώριμα" είδη, σαφέστατα μακριά από rock ή/και pop καταστάσεις που θεωρητικά έχουν μεγαλύτερη απήχηση στο κοινό.

Θεωρώ ότι το πρόβλημα είναι στον αρχικό συλλογισμό του θέματος (δισκογραφική με καλλιτέχνες που αξίζουν αλλά να μη βαρέσει κανόνι με το καλημέρα) γιατί βλέπω όλοι να συμφωνούν στην αδυναμία επιχειρηματικής βιωσιμότητας μιας δισκογραφικής με βάση τις συνθήκες στην αγορά. Προσωπικά θα ακουλουθούσα τη λογική της Evilnye: θα προσπαθούσα να βοηθήσω 3-4 μπάντες ή σόλο καλλιτέχνες που γνωρίζω, που γουστάρω και που πιστεύω ότι θα έκαναν καλά πράγματα αν είχαν κάποιον να στηρίζει τις μουσικές τους προσπάθειες. Ενδεικτικά παραδείγματα... Playground, Snooze Loop, Sugah Galore (αν και αυτοί έχουν ήδη δίσκο), Carbonated Lemonade, Black Frame και πάει λέγοντας. Να πω βέβαια ότι δεν θα είχα καμία ψευδαίσθηση ότι το παραπάνω πλάνο θα είχε καμιά φοβερή πετυχεσά από εμπορικής και οικονομικής άποψης. Όπως σωστά ειπώθηκε, μια δισκογραφική είναι εκ των πραγμάτων καταδικασμένη σε χασούρα αν θέλει να κάνει σωστά τη δουλειά της* οπότε η όποια προσπάθεια θα γινόταν καθαρά για την τρέλα, το μεράκι και την τιμή των όπλων. *Στο μυαλό μου, μια δισκογραφική κάνει σωστά τη δουλειά της όταν αναλαμβάνει το τρέξιμο και τα έξοδα για την κυκλοφορία ενός δίσκου. Το κόστος του στούντιο για ηχογραφήσεις, μίξη και mastering, να βοηθήσει στο artwork και την παραγωγή, να αναλάβει την κοπή, το promotion σε πάσης φύσεως μέσα επικοινωνίας, να κλείσει κάποια καλά live, γενικώς να αφήσει στον μουσικό το περιθώριο να ασχοληθεί όσο το δυνατόν περισσότερο με τη μουσική του.