Eγώ! Ο Κλειστός Κύκλος και η Λέσχη των Τιποτένιων είναι πολύ αγαπημένα!
Νομίζω πως ο ίδιος ο Κάφκα θα διαφωνούσε μαζί σου ως προς την συμβολικότητα. Θαρρώ πως επέμενε ότι τα βιβλία του δεν κρύβουν κάτι από πίσω.
Και ναι, η Δίκη είναι το πιο "κλειστοφοβικό" βιβλίο που έχω διαβάσει ποτέ.
Προσωπικά μου απίστευτα αγαπημένα είναι τα βιβλία του Έριχ Μαρία Ρεμάρκε, ειδικά το Ο Παράδεισος δεν έχει Ευνοούμενους. Ο έρωτας, ο θάνατος, η ματαιότητα και η χαρά της ζωής... Τον έχει κανείς υπ' όψιν;
Τώρα τελειώνω το On the Road του Jack Keruac. Πολύ καλό, αν και στην αρχή με είχε απογοητεύσει. Ίσως δεν είχα την κατάλληλη διάθεση. Οι περιγραφές του των jazz clubs δεν έχουν όμοιες.
Ετοιμάζομαι να ξεκινήσω τα Κινέζικα Κουτιά της Σώτης Τριανταφύλλου, η οποία είναι και ίσως η μόνη Ελληνιδα συγγραφέας που μου αρέσει πραγματικά. Μάλλον γιατί γράφει τόσο "ξένα" για Ελληνίδα...