blues power

Αν θυμάμαι καλά,που νομίζω πως έτσι είναι,η πρώτη φορά που είδα προβολή ροκ ντοκουμέντου ήταν στο δισκάδικο "pop 11" των αδελφών Φαληρέα στο Κολωνάκι,το 1975.Ηταν μία συναυλία των Dr. Feelgood. Φυσικά δεν είχαν εφευρεθεί ακομα τα VHS video και η προβολή γινόταν πάνω σε ένα τοίχο από μηχανή προβολής. Εξαίρεση φυσικά αποτελούν οι ταινίες-συναυλίες στυλ Woodstock που γινόντουσαν σε κινηματογράφους (με το ανάλογο χειροκρότημα από τους θεατές όποτε εμφανιζόταν ο Hendrix ή η Joplin π.χ. ;D ;D ;D )

και ένα αστείο απο τα τότε : κάπου εκεί στα τέλη των 70'ς κυκλοφόρησε το 15θήμερο μουσικό περιοδικό «Μουσικό Εξπρές», με εκδότη-δ/ντή τον Τάσο Ψαλτάκη.Τους πήγα λοιπόν μερικά κείμενα μου,τους άρεσαν και έτσι με "προσέλαβαν". Φράγκο βέβαια δεν πήρα ποτέ μου (πράγμα που γνώριζα εκ των προτέρων βέβαια) αλλά αυτό δεν με ενδιέφερε καθόλου διότι οι λόγοι που ήθελα να είμαι "συντάκτης" του ήταν : _Δωρεάν είσοδος σε όλες τις συναυλίες _Τζάμπα δισκοι από τις δισκογραφικές για δισκοκριτική (και πήρα πάρα πολλούς) _Γνωριμία με όσους Έλληνες δημιουργούς ήθελα να γνώρισω,γιά συνέντευξη _Παρουσία στις πρες κονφερανς (εκεί είναι και το αστείο) Στις πρες κονφερανς λοιπόν των ξένων συγκροτημάτων που ερχόντουσαν για συναυλίες στην Ελλάδα,όταν με ρωτούσαν από πιό περιοδικό είμαι,έλεγα φυσικά από το "Musical express".(την πρώτη φορά τελείως αθώα,τις υπόλοιπες όχι και τόσο αθώα) Αμέσως λοιπόν τα ξένα συγκροτήματα ή σολο καλλιτέχνες,μόλις άκουγαν "Musical express" (νόμιζαν οτι είμαι ανταποκριτής στην Ελλάδα της Αγγλικής μουσικής εφημερίδας),τους παρατούσαν όλους και μου άρχιζαν το γλύψιμο του στυλ : Θέλουμε να μας βοηθήσεις να αγοράσουμε ένα μπουζούκι,ξέρεις κάνα καλό εστιατόριο να πάμε να φάμε και παρόμοια τέτοια χαζά :) Ετσι λοιπόν έπαιρνα αποκλειστικές συνεντευξεις,εβγαινα μπαρόκτσαρκες μαζί τους κλπ κλπ :) Με αυτόν (τον όχι και τόσο σωστό δεοντολογικά τρόπο),τους είχα να τρέχουν αυτοί από πισω μου αντί να συμβαίνει το αντίθετο...

και ακόμα χειρότερα,μετά την μεταπολίτευση,μη μπούνε "οργισμένα" άτομα (αγανακτισμένοι πολίτες) από γειτονικά μαγαζιά,γιά να δείρουν-τιμωρήσουν τον "αμερικάνικο" τρόπο ζωής και τους εκφραστές του,που ακούνε "ξενόφερτη" μουσική.Είχα τύχει σε κάνα δυό τέτοιες φάσεις και δεν ήταν και ότι καλλίτερο. Ντούφη

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα Αντε και στα δικά σας οι ανύπαντρες-χωρισμένες κλπ κλπ (οι ξε-πάντρευτες εν ολίγοις)

Ένα από τα πρώτα "καθαρόαιμα" ροκ "μαγαζιά",ίσως και το πρώτο,στα early 70's (αν θυμάμαι καλά έπιασε και λίγο από 60'ς) ήταν το Trip στη οδό Λυσίου στην Πλάκα.Σπάνια φιλοξενούσε live αλλά μόνο και μόνο το live των Socrates σε εκείνο το απίστευτο non stop τριήμερο πάρτυ-"μόνο για μέλη" αλλά και η αναπάντεχη εμφάνιση των Jagger-Bianca το κατατάσσει στα ροκ στέκια-θρύλους.Κυριολεκτικά ο ναός του Ροκ.Αρχές 80'ς έγινε Mad και έκτοτε συνεχίζει ακάθεκτο. Λίγο αργότερα (μέσα στα 70'ς),"Χρυσό κλειδί",Skylab,Jazz club του Μπαράκου κλπ κλπ Ροκ καφενεία της εποχής ο Πλάτανος,η Δεξαμενή και άλλα... Τέλη 79 αρχές 80΄ς η Σοφίτα. Παράλληλα άρχισαν να λειτουργούν και εκτός Πλάκας "πολιτιστικά ιδρύματα" με πρώτο και καλλίτερο το Bright shoe (με την πιό "ψαγμένη" μουσική). Αλλα αξιομνημόνευτα ροκ στέκια...ο Πήγασος (που γνώρισε μεγάλες δόξες μετα το κλείσιμο της Πλάκας γιατι φιλοξένησε ολα τα live που έμειναν άστεγα),No name στις αρχές του,Wild rose (το πρώτο στο Λυκαβητο) στις αρχές του,Berlin και πολλά άλλα...το ροκ είχε ήδη αρχίσει να απευθύνεται σε πολύ κόσμο... Δισκάδικα της εποχής (70'ς): Pop 11 στο Κολωνάκι στη Σκουφά,Jazz Rock στο Μοναστηράκι,Woodstock στην Καλλιθέα δίπλα στα αγγλικα του Σταμούλη,που γιά ένα διάστημα στα μέσα των 70΄ς ερχόταν κάθε Κυριακή μεσημέρι ο Γιάννης Πετριδης και μας έβαζε (σε καμμιά 10αρια τρελλαμένους) να ακούσουμε 1-2 σπάνιους δίσκους της αρεσκείας του.Απίστευτη η αγάπη για τη μουσική αυτού του υπέροχου ανθρώπου και τεράστια η μουσική προσφορά του.Ενα ακόμα "undergound" δισκάδικο στον 3ο-4ο όροφο μιάς πολυκατοικίας στην Καλλιθέα (μόνο για γνωστούς του).Ελληνοαμερικάνος ο τύπος,ενα τεράστιο διαμέρισμα γεμάτο κούτες με δίσκους,μεταχειρισμένοι και καινούριοι,τους έφερνε απο Αμερική και όποιος προλάβει.Απο εκεί "τσίμπησα" το Safe as milk,τον πρώτο δίσκο του Beefheart,στη πρώτη του original κοπή (νομίζω σε 5000 κομμάτια) Αυτά και απο μένα Σορρυ για το σκορποχώρι των σκεψεών μου αλλά είμαι με φοβερή ίωση...και έτσι μούρθε να γράψω ξαφνικά...τελείως παρορμητικά...για παράδειγμα ξεχασα το Κυτταρο και όλη τη Γλυφάδα...φαντάσου :-\ Αλλά αν υπάρχει ενδιαφέρον,ευχαρίστως να επανέλθω δριμύτερος

φυσικά και εννοείται playloud :) Απ'οτι βλέπω,όλες οι "παλιοσειρές" στους ίδιους χώρους κινούμασταν πάνω κάτω...με τα ίδια λίγο-πολύ άτομα. Αλλωστε στα 70'ς και early 80's,δεν ήταν και πολλές οι επιλογές που είχαμε.Η προηγούμενη δε γενιά,που έζησε τα 60'ς,είχε ακόμα λιγότερες επιλογές (στο χώρο του rock-jazz-blues πάντα). Μόλις βρω λίγο χρόνο και την ανάλογη διάθεση,λέω να γράψω και τις δικές μου αναμνήσεις από το τότε ελληνικό ροκ. (με τον κίνδυνο πάντα να καταντήσουμε "γραφικοί" ή κάτι σαν τους γέρους στο Muppet show ::) )

Το όνομα του (έτσι για την ιστορία) είναι Τάκης Μακρής.Τον συνάντησα πρόσφατα,στο πάρτυ του Ηρακλή (Σοφίτα) στο Κύτταρο,για τα 30 του χρόνια στη δισκογραφία και είναι μιά χαρά :) :) :) Επαιξε και τα δικά του...κάτι south φυσικά...ο "μεγαλύτερος" κιθαρίστας στην Ελλάδα όπως λέει και ο ίδιος :) :) :)

ναι φίλε μου dkall...είμαι ένας πενηντάρης :)...φανατικός θαμώνας του Μπαράκου...αν είχα λεφτά έμπαινα μέσα...αν δεν είχα ντρεπόμουνα να μπω...μπυρίτσες απο την Εβγα στη γωνία και αραχτοί στην πλατεία απ'έξω :) :) :)

Sphinx στο τζαζ κλαμπ του Μπαράκου...απίστευτες μουσικές...και Αλεξίου με Ζώη στιν κιθάρα ή με τον Τζόνι Λαμπίζι απο τα Μπουρμπουλια του Σαββόπουλου...απίστευτες βραδιές

Υπέροχος ο Σταύρος...ειδικά οι 2 πρώτοι δίσκοι μετά τους Poll

Συμφωνώ με τα πιό πολλά από τα λεγόμενα σου φίλε Μενέλαος και τεχνικά έτσι είναι.Τα ακούω από την δασκάλα μου συνέχεια όπως και εσύ από την δικιά σου φαντάζομαι. Αλλά...όταν η ερμηνεία είναι τόσο δυνατή (ειδικά όταν ροκάρει ο τραγουδιστής) ,"γράφει" κάποιους κανόνες ή τους χρησιμοποιεί όπως εκείνος γουστάρει (αν έχει το τεχνικό backround),γιατί απλούστατα έτσι θέλει εκείνη την ώρα. Δηλαδή με τη λογική των "κλασικών" (τις απόψεις των οποίων επικαλείσαι),ο Tom Waits,ο Dylan και ενα σωρό αλλοι,πρέπει να αρχίσουν πάραυτα μαθήματα φωνητικής γιατι είναι λάθος τεχνικά και κακοί τραγουδιστές? Αυτή είναι η μόνη μου απορία (και ένσταση)

προσωπικά προσπάθησα πολλές φορές να τους ακούσω αλλά ομολογώ πως δεν τα κατάφερα...ούτε καν δεύτερο κομμάτι ολόκληρο δεν άντεξα γιά να είμαι ειλικρινής...αλλά αναγνωρίζω πως είναι δικό μου το πρόβλημα...αλλά ούτε και λαικούς τραγουδιστές τους θεωρώ...anyway...τελικά όλα είναι θέμα γούστου,οπότε ότι και να λέμε είναι άκυρο.

αφου μπορείς να κάνεις ανταλλαγή στον Νάκα,σου προτείνω αυτή http://nireas.nakas.gr/ecomnakas/nakas2006/Default.asp?Static=75&Product=53406 μιά χαρά κιθάρα είναι...όχι οτι δεν υπάρχουν και καλλίτερες σε αυτά τα χρήματα...αλλά αφού είσαι ήδη εκεί...την έχω 2 χρόνια και ακόμα με εκπλήσσει ευχάριστα καμιά φορά.

και αν την ώρα που ακούω-γράφω-παίζω με κλείσει κάνας ταρίφας,τι γίνεται? άντε μετά να ξαναμπείς στο mood...

Μπράβο σας !!!

+1 πάντως η χειρότερη κιθάρα που έχω πιάσει στα χέρια μου είναι η resonator (my ass) της Fender. Μιά johnson είναι σούπερ γιά αρχή (αν και αυτό που σου λέει ο marathon είναι πολύ ενδιαφέρον)

off topic super madollini !!! Αυτό κι αν είναι...αυτό δεν έδιναν στον Βουτσά και γινότανε παιχταράς και πλάκωνε τον Ρίζο στις σφαλιάρες? φιλε αν έχεις super madollini την αγοράζω όσο όσο (δεκτές και ανταλλαγές) Εξαιρετικά ενδιαφέρον θρεντ Ξανα sorry γιά το off topic

Αυτό το εξωφυλο μου φτιάχνει την διάθεση http://en.wikipedia.org/wiki/Image:The_Freewheelin%27_Bob_Dylan.jpg

;D ;D ;D και ο πεντακαθαρίδης :D :D :D

Η μισή Ελλάδα... Θες να βάψεις το σπίτι σου?

oh yes...so cool,it can piss icecubes :D :D :D

Πλανάται,πλανάται... :D :D :D αν και ο νοτιάς έφερε και κάτι από 40'ς (ή μήπως είναι η ιδέα μου?) http://www.youtube.com/watch?v=H6XF4Yf6qNI

Θλιβερότατο φίλε μου boody Τον συγκεκριμένο κύριο (όπως και άλλους) τους καλούν γιά να τους γιαουρτώσουν,να τους πετάξουν καρέκλες,τραπέζια και γενικά να κανιβαλίσουν πάνω σ'αυτά τα (δεν ξέρω ποιά λέξη να χρησιμποποιήσω) πλάσματα. Κάτι σαν ρωμαική αρένα της "τέχνης"."Φιλόμουσοι" που τιμωρούν τους ατάλαντους.Κύριοι με χρυσή καδένα που θα ζήλευαν και τα τάματα στην Παναγία της Τήνου και κυρίες μοδάτες και χάι που πληρώνουν ένα κάρο λεφτά για την φιάλη το Τσίβας γιά να τα βάλουν με άτομα που άφησαν τους πάγκους της λαικής ή την πώληση λαχείων γιά το ψώνιο τους ή γιά ένα καλλίτερο μεροκάματο. Το θλιβερότερο είναι οτι αυτο γίνεται εν γνώσει των ιδίων αλλά η ανάγκη τους κάνει να εξευτελίζοντε σε αυτό το βαθμό. Το συγκεκριμένο "διασκεδαστήριο" βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας.Στην οδό Πανεπιστημίου (έτσι τουλάχιστον είπε ο συγκεκριμένος κύριος στην τηλεόραση) Επίσης τους καλούν και σε ιδιωτικά πάρτυ της υψηλής κοινωνίας για να κανιβαλίσουν με την ησυχία τους. Δεν ξέρω ποιόν απ'όλους λυπάμαι πιό πολύ...

Τι να λέμε τώρα !!! Αν και έχω τρία πράγματα να πω : Μπράβο,μπράβο και μπράβο.

πάρε ένα ζευγάρι κιάλια (στρατιωτικά),ένα magnum (κατά προτίμηση vintage,σαν του Κλιντ) και μιά οδοντογλυφίδα (εδώ μπορείς να αυτοσχεδιάσεις). κοίτα τα με τα κιάλια ανάποδα,από τέτοια απόσταση που να τα βλέπεις μικρότερα από μύγες... and show them who is the Man (αφού φυσικά τα ρωτήσεις προηγουμένως αν νοιώθουν τυχερά σήμερα)