Μουσική πότε και σήμερα?
Με ποιά κριτήρια θεωρείται καλή ή κακή?
Ο στόχος για τον οποίο γράφεται?
Τα μέσα με τα οποία γράφεται και αυτά μέσω των οποίων προβάλλεται?
Οι συντελεστές?
Ο ακροατής?
Η μουσική που γράφεται με κίνητρο την εσωτερική ανάγκη έκφρασης, και επικοινωνίας της σε άλλους, ήταν, είναι, και θα είναι ακριβώς αυτό.
Είναι ίδιος ο ψυχισμός του δημιουργού του σήμερα με αυτόν κάποιας άλλης εποχής?
Είναι ίδιος ο τρόπος εσωτερίκευσης του ακροατή με αυτόν που ήταν κάποτε?
Είναι ίδιοι οι τρόποι επικοινωνίας μεταξύ τους?
Είναι ίδιοι οι τρόποι έκφρασης με παλιότερα?
Ακόμα και εμείς, είμαστε όπως τότε (πότε?)?
Αλλάζουμε συνέχεια, σε μια πραγματικότητα που αλλάζει συνέχεια, και κατά συνέπεια προσπαθούμε να συνεχώς να επαναπροσδιορίσουμε την δική μας θέση σε σχέση με τον εαυτό μας και το περιβάλλον.
Στην εποχή τους ομολογώ ότι πχ οι BeeGees δεν μου άρεσαν. Ήμουν από την "άλλη πλευρά", αυτή των ροκάδων.
Ποιά "άλλη πλευρά".... συνειδητοποίησα με τα χρόνια ότι δεν υπάρχουν πλευρές.
Το τι μιλάει μέσα μας εξαρτάται πρώτα από μας, και το ποιοί είμαστε και πώς είμαστε.
Νυχτερινοί προβληματισμοί μιας "χαμένης" συνείδησης!
Συγχωρήστε με.