fusiongtr

Εγώ θα πω για πολλά πετάλια. Η Gt-8.

Θα σου πω καθαρά (με βάση αυτό που άκουσα) ότι το rhythm section θέλει δουλίτσα. Πολύ δουλίτσα. Ο ντράμμερ με τον μπασίστα κάπου τα μπλέκουν. Ο τραγουδιστής πρέπει να αισθάνεται (και αυτό να περνάει), όχι να διεκπεραιώνει. Σ' αυτό κάποιες φορές θέλει βοήθειες από τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας (πράγμα που δεν ακούω) και στο ρυθμικό μέρος αλλά κυρίως στο "δυναμικό" (ας το προσέξει όλη η μπάντα αυτό), και στα διπλά (όπου υπάρχουν, αν υπάρχουν στα original) φωνητικά. Η προφορά είναι όντως ένα θέμα όμως αν το αισθάνεται και το ερμηνεύει, αυτό πάει περίπατο, δεν με νοιάζει (γιατί τονικά είναι σωστός γενικά). Οι κιθάρες είναι ΟΚ αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Πρέπει να είστε μπάντα και κάπου υπάρχει ανισορροπία. Όμως (ήμουν πολύ αυστηρός, αλλά για καλό βρε παιδιά) ΣΤΕΚΕΣΤΕ ΕΚΕΙ ΕΞΩ. Και με δουλειά θα στέκεστε και πολύ καλύτερα. Έχετε προοπτικές, και η επιλογή των κομματιών όντως είναι πολύ καλή.

Anytime pal! :D Ευχαριστώ! :)

+100000 Γράψτε μουσική παιδιά. Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα.

Ανοίγεις το tempo track (στο sx3), δεξιά έχει ένα εικονίδιο (open process bars dialog). Το πατάς, βάζεις πόσα μέτρα θέλεις να προσθέσεις και που (στην περίπτωσή σου στο 1ο μέτρο όσα μέτρα θέλεις για εισαγωγή) και μεταφέρει το tempo track ανάλογα. Ελπίζω να βοήθησα. :D

Τον είχα κάποτες (στο μακρυνό παρελθόν), μου άρεσε πολύ (έχει σφιχτό και μαζεμένο αν και κάπως κομπρεσαρισμένο ήχο). Έχω μια προτίμηση στους Mesa, αλλά ο αγαπημένος μου είναι ο Ampeg R-12R reverberocket (μιλάω για το reissue μιας και αυτόν έχω ακούσει). Έχει καταργηθεί βέβαια πια αλλά κάπου διάβασα ότι ξανακυκλοφόρησε σε περιορισμένα κομμάτια.

Jim Hall-Bill Frisell Duo - "Throughout"

Και μουσικάρα, και χαμηλών τόνων! ;)

Όχι βρε, μόνο Bobby's (και σε έβλεπα τότενες) και Spider ήμουν. :D ΓΝΩΡΙΖΩ! ;D

Τι λες ρε φίλε! Κι εμείς που είμασταν δηλαδή? ;D

Για οργανοπαίχτες? ;D

Όπως και να έχει, θεωρώ ότι θα έπρεπε να υπάρχει η δυνατότητα ερωτήσεων (από υποψήφιους αγοραστές) και βέβαια απαντήσεων (από την πλευρά του πωλητή) σχετικά με το αντικείμενο, έτσι ώστε να μην τον παίρνουν το άνθρωπο πεντακόσια τηλέφωνα (ή του στέλνουν ένα σωρό mail) ρωτώντας τα ίδια πάνω κάτω πράγματα.

Εκτός από κάποια σημεία που θέλουν δουλίτσα οι χρόνοι (όπως πολύ σωστά έγραψε ο Gvour) μου άρεσε πολύ. Ειδικά σ' αυτό, χρησιμοποίησες πιο σωστά από κάθε άλλη φορά την επανάληψη και εξέλιξη της φράσης, όπως και την ερώτηση-απάντηση (αναφέρομαι καθαρά στο phrasing, που για μένα είναι το πιο σημαντικό κομμάτι του παιξίματος). Συνεχίζεις να δουλεύεις και να προχωράς και αυτό μετράει. Μπράβο!

Να πάει να τον ακούσει πρώτα, και όταν πάθει πλάκα (που θα πάθει, ειδικά με τα στυλ που γράφεις και την κιθάρα που έχει) να τον πάρει κιόλας. Πες του φίλου σου καλόπαιχτος!

Εννοείται βρε Πάνο. Τώρα εσύ (είμαι σίγουρος ;D) είδες look Satch και μπήκες! ;D ;D Ρε συ δεν σκας από την ζέστη με τον σκούφο? ;D ;D Πάντως συνέχισε την προσπάθεια. :)

Νέστορα με κάλυψες πλήρως. Να συμπληρώσω ότι συνθετικά νομίζω ότι κάτι λείπει. Κάτι που θα διαφοροποιούσε μια σχετικά flat εκδοχή μιας συμπαθέστατης μελωδίας.

Κομμάτι Vai με look Satriani! :D Όντως θέλεις δουλίτσα.

Την υπογραφή του, την είδες? :D

Ειδικά αυτή την εποχή στην Ελλάδα, αν είσαι και λίγο τυχερός...

Και μάλιστα με πολύ πρωτότυπη και προσωπική άποψη και "γραφή". Πολύ όμορφο, αν και θεωρώ ότι αν είναι μέρος κάποιου concept project, χάνει πολύ όταν ακουστεί μόνο του (κάτι σαν να βλέπεις μόνο ένα κομμάτι μιας ταινίας).

I enjoyed it indeed. Πολύ ωραίος ήχος, δυναμικές, phrasing, μουσικότητα, παίξιμο, εκφραστικότητα. Το πας και σε πάει. Και κάτι πολύ σημαντικό. Φτιάχνεις κλίμα στο κομμάτι, μέσα στο οποίο κλίμα, αναπτύσεις ένα μουσικό λόγο συγκεκριμένο, με νόημα και άποψη, δεν πλατιάζεις. Μπράβο και από μένα.

Δεν ξέρω πόσοι γνωρίζουν τον κιθαρίστα Jeff Kollman. Για μια περίοδο υπήρξε shred-ας. Έκτοτε έχει περάσει από το Jazz-rock, το rock-fusion, και έχει παίξει σπουδαία κατά τη γνώμη μου πράγματα (ακόμη και blues), ειδικά με τους Cosmosquad (ψάξτε τους, αξίζουν) και με τον Glenn Hughes. Το τελευταίο του album είναι αφιερωμένο στον τεράστιο Gary Moore, και λέγεται "Silence In The Corridor", από το "Corridors of Power" του Gary Moore. Ένα δείγμα από το cd, το ομώνυμο κομμάτι, αφιερωμένο στο Moore. http://soundcloud.com/marmadukerecords/04-silence-in-the-corridor-1 Μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο ρε παιδιά!

Μ' έσκισες! :D

Απλά η γνώμη μου. Είναι μια υπέροχη archtop, αν κολλήσεις τη μέση του καπακιού (δεν το σκάψεις από την ανάποδη) στο center block, θα είναι ακριβώς αυτό που είπες, chambered. Κρίμα δεν είναι να χάσεις μέρος του ακουστικού ήχου και του αέρα που βγαίνει από τις f-holes? Εκτός και το πας το πράγμα για τέτοιο (chambered) ήχο. Δηλώνω άσχετος και αυτές είναι μόνο απορίες.

Thanks Lakis. Είδες, αυτά δεν τα ήξερα! ;)