Δεν υπάρχουν δύο μέτρα και σταθμά.
Δεν υπάρχει καλό για τα ελληνικά δεδομένα.
Η θα είναι καλό ή απλά δεν είναι.
Ξεκινώντας να πω, το ότι μίξαρε ο ταδε το δίσκο των τάδε, δεν σημαίνει τίποτα καθώς είναι απλά οικονομικό το θέμα... Επαγγελματίες που πουλανε υπηρεσίες σε πελάτες που τις αγοράζουν.
Οσο σοβαρότερα κάνουν αυτό που κάνουν, τόσες σοβαρότερες επιλογές θα κάνουν για να πετύχουν τον στόχο τους.
Σε βάθος χρόνου θα έλεγα ότι δεν θυμάμαι να υπάρχουν λεγόμενα acts που να έκαναν καριέρα εκτός Ελλάδας. Αν εξαιρέσουμε Vangelis, Μούσχουρη, Ρούσσο, Βικυ Λέανδρος...
Η γλώσσα και η προφορά της είναι ίσως το σημαντικό σημείο αποτυχίας.
Κι αυτό κυρίως γιατί στα γκρουπ τη φωνή την αναλαμβάνει αυτός και κυρίως αυτή που θα προσφερθεί και όχι αυτός που είναι καλός, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους μουσικούς συνήθως.
Στο Death και τα παρεμφερή metal με τα brutal φωνητικά, (που δεν βγάζεις λέξη) υπάρχουν γκρουπ και μουσικοί που κάνουν διεθνή καριέρα. Rotting Christ κλπ. Διεθνή δεν εννοώ φυσικά να παίζουν στους μετανάστες... Τέτοια κάνει και η Βίση.
Οι μουσικοί του metal και η φοβερή σκηνή της Ελλάδας, έχει δημιουργήσει τέτοιες προυποθέσεις, ώστε να υπάρχουν οι πιθανότητες για διεθνή καριέρα, φυσικά στο μέγεθος που αντιστοιχεί στο είδος, με γκρουπ ή και μεμονομένα. Βλέπε Γιώργος Κόλλιας με Nile. Και αρκετά παιδιά που γνωρίζω από επαγγελματική σχέση, ζουν το όνειρό τους!
Πάντως τώρα, περισσότερο από ποτέ, θα συνηστούσα σε κάποιον ή κάποιους να προσπαθήσουν για διεθνή καριέρα. Εχει κάθε δυνατότητα προβολής, (με τις σωστές επιλογές συνεργατών), είναι ισάξια εξοπλισμένος, και αν έχει και διάθεση για σκληρή δουλειά, τουλάχιστον θα δοκιμάσει τι εστι βερύκοκο, σχεδόν με ίσους όρους. Από κει και πέρα είναι θέμα δημιουργηκότητας, μοναδικότητας και ταλέντου.