Alter

Ωραιο κομματι.

Ενα θεμα με το βιντεο ειναι οτι οταν παιρνεις αυτουσια μερη απο ταινια, η εικονα λεει ηδη μια δυνατη ιστορια και η μουσικη γινεται συμπληρωμα, ενω σε μουσικο κλιπ θα επρεπε να συμβαινει το αντιθετο.

Υπαρχουν πολλα site με δωρεαν μικρα βιντεο που τα κατεβαζεις και τα χρησιμοποιεις οπως θελεις, οποτε μπορεις να φτιαξεις τη δικη σου ιστορια, και χωρις προβληματα με copyrights. Πχ. Pexels, Pixabay, Videvo, βρισκεις πολλα με ενα  goggle search.

Αυτο ειχα κανει περυσι εγω και ειχα φτιαξει μερικα βιντεο για ενα προτζεκτ με ακουστικη κιθαρα, να το playlist:

Βασικα τα παλια μηχανηματα πρεπει να δουλευουν καπως τακτικα.. Αλλιως αμα τα αφησεις.. σ αφηνουν!

Ολα διδασκονται, αλλα μαθαινει κανεις αναλογως προσπαθειας και ταλεντου. Η προσπαθεια φαινεται και μετριεται ευκολα, το ταλεντο ομως ειναι μυστηριο πραγμα. Σε 100 παιχτες και μαθητες θα δεις εναν που τα κανει ολα σωστα κατευθειαν και χωρις καμμια προσπαθεια. Ειχα καποτε ενα μαθητη δημοτικου, σχεδον τελειως αρχαριο, που επαιζε οτι και να του εδειχνα στην κιθαρα, συγχορδιες, αρπισμους, κομματια.. κατευθειαν χωρις τιποτε. Με εβλεπε και το εκανε σωστα απο την πρωτη φορα. Εμαθε σε τρεις μηνες (με μιση μια ωρα τη μερα παιξιμο τσεκαρισμενο) οτι μαθαινουν τα περισσοτερα παιδια σε τρια χρονια! Μετα μετακομισαν δυστυχως και τον εχασα.... :(

Εμενα παντως στο ενος χρονου PC απο το πλαισιο καηκε και ο δευτερος δισκος (με τα Windows 11), και μου εβαλαν τα 10 τωρα. Και μονο που δεν εχουν υποχρεωτικο grouping στο taskbar και που μπορεις να κανεις drag n drop οτιδηποτε μεσω taskbar δεν θα βαλω τα 11 ποτε. Απο drivers τα 11 ηταν καλυτερα, αναγνωριζαν τα παντα μονα τους, ενω με τα 10 χρειαστηκε να κατεβασω για τα πιο πολλα..

Το πρόβλημα με όλο το streaming σήμερα είναι ότι είναι στην αρχή του, και όπως συνέβαινε και με την παραδοσιακή δισκογραφία στις δικές της αρχές, δίνει ψίχουλα στους καλλιτέχνες.

Αυτό γίνεται πιο εμφανές στους μουσικούς μεσαίου μεγέθους, οι οποίοι εκεί που 20 χρόνια πριν μπορούσαν να ζήσουν από την ηχογραφημένη μουσική τους, σήμερα θα πάρουν μερικές εκατοντάδες η ελάχιστες χιλιάδες ευρώ το χρόνο. Η από τα συμβόλαια της δισκογραφίας, που είναι μια σκιά αυτού που ήταν. 

Ωραίο και πρακτικό το streaming (που μην ξεχνάμε αντικατέστησε σε μεγάλο βαθμό την πειρατεία), αλλά τελικά είναι δύο τρεις εταιρείες που βγάζουν δις από την δουλειά άλλων, με τους τελευταίους να παίρνουν ψίχουλα. Ας ελπίσουμε να αλλάξει αυτό κάποια στιγμή, αν και πλέον η μουσική στη συνείδηση του κόσμου είναι τσάμπα.

Φαντάζομαι ότι το επόμενο επεισόδιο θα παίξει με την τεχνητή νοημοσύνη, που θα αντικαταστήσει τον άνθρωπο δημιουργό σε όποια ευτελή και εμπορική χρήση και σύνθεση μουσικής στο όχι και πολύ μακρινό μέλλον.

Γενικά δεν είναι άσχημο, είναι αληθινό τουλάχιστον. Όμως το ραπ (και όλα τα συναφή στυλ), έχει μια μουσική πλευρά φτιαγμένη από τους Αμερικανούς μαύρους, η οποία είναι εντελώς απούσα από τα ελληνικά παρόμοια. Είναι επίσης η λαϊκή μουσική τους σήμερα, το οποίο επίσης δεν υπάρχει εδώ. Το μόνο που βλέπω να αντιλαμβάνονται οι Έλληνες ράπερ είναι τα πιο επιδερμικά και γελοία κομμάτια της μουσικής αυτής και της εικόνας της, επιδερμικά γιατί η ουσία είναι αλλού, και γελοία γιατί δεν αντιστοιχούν στο ποιοι είμαστε εμείς, όχι οι μαύροι στο γκέτο.

Για τους στίχους, σε σχέση με το μέσο ελληνικό στίχο σήμερα δεν είναι άσχημοι, είναι κάποιος που προσπαθεί, αλλά αυτό δε λέει και πολλά γιατί η μοντέρνα μουσική στην Ελλάδα σήμερα βρίσκεται στο μείον άπειρο :) . Αυτά που λέει για το σεξ μου φαίνονται ο τυπικός βαλκανικός συντηρητισμός, και αυτά που λέει για την κοινωνία απλοϊκά. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο στυλ στον ελληνικό underground στίχο που θα ήταν καλά να έχει λήξει εδώ και μερικές δεκαετίες, γιατί νομίζω ότι είχε να πει το είπε.

Ίσως μου ακούγονται έτσι γιατί έχω ζήσει μερικά χρόνια δίπλα στο γκέτο στην Αμερική, σε σπίτι με μαύρους, πήγαινα και στο γκέτο για μαθήματα και βόλτες, έπαιζα και σε μια εκκλησία, έβλεπα τα παιδάκια να κάνουν beatbox στο δρόμο .. δεν είναι έτσι το ραπ, ούτε έτσι τα πράγματα για τα οποία μιλάει. Ούτε η Ελλάδα είναι έτσι.

Δεν εχω και πολυ εμπειρια με midi, αλλα δε φαινεται να δουλευει τιποτε. Δοκιμασα ολες τις λυσεις που προτεινουν στο Youtube, καμμια ανταποκριση. Αν το θελει καποιος ειναι στις αγγελιες! ;D

Εχω να χρησιμοποιησω midi controllers χρονια και δεν τα καταφερνω. Windows 11, εχω εγκαταστησει το Korg Editor software και Korg Midi Drivers (που μαλλον δε χρειαζοταν το δευτερο), δουλευουν κανονικα και το βλεπουν. Στο Reaper το βλεπει επισης, αλλα οταν πηγαινω στο action list για να προσθεσω πχ το play button, δεν γινεται τιποτε, ειναι σαν να μη βλεπει το κουμπι που παταω στο nanokontrol2. ...

Το μεγαλο πλεονεκτημα με IRs ειναι οτι σε ενα εφφεδακι που τα υποστηριζει μπορεις να φορτωνεις για ολα τα ειδη κιθαρας, ηλεκτρικες, κλασικες, ακουστικες, κτλ..

Περαστικα! Αλλα αυτα τα μηχανηματακια για ασκησεις ειναι συνηθως ενας τροπος να παθεις ζημια. Καλυτερα να κανεις ζεσταμα οταν ξεκινας το παιξιμο, διαλλειματα, χαλαρα, κτλ..

Οντως λεει το κινητο, εγω λογω συγκυριων το χρησιμοποιω τον τελευταιο χρονο για internet (με δευτερη καρτα και συσκευη μονιμως συνδεδεμενη στο PC). 5g υπαρχει σε λιγα μερη ομως, στην Καλλιθεα πιανει 150 dnl 50 up, αλλα αν δε το χρειαζεσαι και τα 30 καλα ειναι..

Οικονομικα συμφερει μονο αν τυχει να μεταφερεις σταθερες γραμμες κτλ, οποτε βγαινει φτηνο για κανα δυο χρονια. Για ταξιδια και μετακινησεις ειναι οτι καλυτερο βεβαια.

Θα εμφανιστεί στο Jazzet music hall στην Αθήνα για δύο μέρες την επόμενη εβδομάδα (14-15 Σεπτεμβρίου) μαζί με τον Nelson Veras.

Από το άλμπουμ που έχουν κάνει:

Εγώ προσωπικά θα προτιμούσα μια καλή παρά δύο μέτριες. Αλλά είναι πολύπλοκο το θέμα, :) έχει να κάνει με το τι παίζεις, πόσες κιθάρες έχεις, πόσες χρειάζεσαι, πόσες θέλεις, τι εμπειρία έχεις με όργανα και παίξιμο, για τι τη θέλεις, κτλ κτλ? :D

Το ακριβότερο δεν είναι πάντα καλύτερο, και το καλύτερο μπορεί να μην είναι καλύτερο για σένα..

Ένα ωραίο κριτήριο είναι, αν σου λείπει κάτι παίζοντας μια κιθάρα. Αν κάτι εύχεσαι να ήταν διαφορετικό, η καλύτερο, πήγαινε άλλου. Αν όχι..

10 ώρες πριν, Πάνος Χελιδόνης είπε

Πάντως είναι θλιβερό, να καλείται ο DIY μουσικός να γίνει businessman/manager/promoter/distributor..

Σήμερα που η μουσική είναι πρακτικά δωρεάν, μόνο έτσι γίνεται πια. 

Σε λαιβ τουλάχιστον μουσικές, αν οι μουσικοί απέχουν πάνω από 2-3 μέτρα και δεν υπάρχουν μόνιτορ το αποτέλεσμα είναι καταστροφή. Στα 5 μέτρα δεν υπάρχει μπάντα! :D ειδικά ο ντράμερ θα θέλει να αυτοκτονήσει..

Το χέρι/αυτί είναι συνηθισμένο στον αναλογικό ήχο (όπως μιλάμε, ακούμε και συνήθως παίζουμε κάθε μέρα), οπότε η μικρή έξτρα καθυστέρηση που προστίθεται είναι το πρόβλημα. 

Όταν δεν υπάρχει καθόλου καθυστέρηση, πάλι αλλάζουν τα πράγματα. Σε ηχογράφηση πχ, όπου όλοι ακούν με ακουστικά και υπάρχει close miking, δεν υπάρχει το συνηθισμένο περιβάλλον ούτε από χρόνους ούτε από reverb, οπότε μαζί με την έξτρα λεπτομέρεια που ακούγεται, το αποτέλεσμα είναι τελείως διαφορετικό από τον φυσικό ήχο, και χρειάζεται προσαρμογή.

Ανέκαθεν το latency, μαζί με κάποιο κομπρεσσάρισμα και ψηφιακό jitter ήταν τα κριτήρια των digital multi effects. (Και ο λόγος που δεν μου άρεσαν ποτέ προσωπικά). Εδώ και χρόνια όμως έχει ξεπεραστεί το latency, αν παίζεις direct η και σε PC αν έχεις μια κάρτα με zero latency monitoring και ελαφρύ περιβάλλον. Όταν βάλεις πολλά πράγματα στην αλυσίδα αρχίζεις και το νιώθεις βέβαια, για αυτό και εγώ γράφω πάντα direct χωρίς τίποτε στο daw.

Εγώ ούτως η άλλως έχω πάντα dark mode στον browser, σε όλα τα σάιτ έτσι μπαίνω!

Αυτους! Τους ειδα και λαιβ καποτε που ειχαν ερθει στην Κρητη (χωρις τον Lagreene), φοβεροι!!

Εγώ άρχισα να ακούω μέταλ κάπου στο τέλος του Δημοτικού, αρχές γυμνασίου. Στο σπίτι δεν έπαιζε πολύ μουσική, υπήρχαν όμως δίσκοι με κλασική (που μου άρεσε πολύ), και έντεχνη Ελληνική (που μου προκαλούσε καταστολή :) - εκτός εξαιρέσεων όπως του Χατζή που μου άρεσε και μου αρέσει ακόμη πολύ). Αγαπημένα γκρουπ Priest, Acdc, Venom, Motorhead, Metallica, οτιδήποτε Thrash, έχω ακόμη άπειρα βινύλια..

Μετά άρχισα να παίζω κιθάρα, οπότε άρχισε να μου αρέσει οτιδήποτε κιθαριστικό. Στο λύκειο άκουγα πολύ μπλουζ, ρόκ, Zeppelin, Floyd, λίγη τζαζ, φλαμένκο (μετά το Friday night in San Francisco), Hendrix (πόρωση μεγάλη), Bloomfield, τέτοια. Έβλεπα τα πρώτα λάιβ στην Θεσσαλονίκη, Blues Wire, τζαζ,  μέταλ, πανκ, γενικά ότι είχε. Άρχισα να παίζω σε μέταλ και νοιζ μπάντες. Άκουγα πολύ τζαζ (ότι μπορούσα να ανακαλύψω), μπλουζ, αλλά και πολύ alternative, death και ηλεκτρονική μουσική, industrial, κινηματογραφικά, κλασική, γενικά άκουγα πολύ μουσική.

Αρχίζοντας να παίζω τζαζ λαιβ, τα ακούσματα έγιναν κυρίως τζαζ, και μετά άρχισε να μου αρέσει όλη η μαύρη μουσική. Αποφασίζοντας (μετά από χρόνια που έπαιζα κιθάρα όλη μέρα κι όλη νύχτα :) και αρκετά λαιβ) να γίνω μουσικός, βρέθηκα κάποια χρόνια Αμερική για σπουδές, όπου είδα και άκουσα πολύ τζαζ, φανκ, gospel, RnB, rap, soul, πολύ Motown και Stax, οτιδήποτε μαύρο. Έπαιξα και λίγο λάιβ τζαζ και gospel σε μικρές εκκλησίες (το τελευταίο ήταν το πιο συγκινητικό πράγμα που έχω δει στη ζωή). Με εξαίρεση τη Βραζιλία, δεν έχω δει ανθρώπους με στενότερη σχέση με τη μουσική από τους μαύρους Αμερικανούς.

Μετά γύρισα Ελλάδα, έγινα μουσικός, και συνέχισα να ακούω βασικά οτιδήποτε μαύρο. Πέρασα μια περίοδο που μελετούσα φλαμένκο, πήγα λίγο Ισπανία (μουσικός παράδεισος!), μετά κάποια περίοδο πήρα πτυχίο κλασικής (οπότε πολύ Μπαχ ;) ). Εκτός από τζαζ, έχω μεγάλη δισκοθήκη από φλαμένκο, ακουστική κιθάρα, βραζιλιάνικη και RnB (από παλιά έως μοντέρνα neo soul κτλ) μουσική (γύρω στα χίλια άλμπουμ από κάθε είδος), που είναι είδη που αγαπώ πολύ. Ταυτόχρονα, δουλεύοντας στο θέατρο και χοροθέατρο, συνεχίζω να ακούω αρκετά ambient, μινιμαλιστικές και "περιγραφικές" μουσικές, που δεν έχουν σχέση με "κανονική" μουσική.

Γενικά η μουσική είναι ατελείωτη. Όπως και το βιβλίο, το σινεμά, οι άλλες τέχνες.. Πάντα θεωρούσα τη μουσική παιδεία, το να ακούς τα πάντα γύρω από τα είδη που σε ενδιαφέρουν, εξίσου απαραίτητο με το να μελετάς. ΠΙΟ απαραίτητο από τη μελέτη βασικά. Ανάμεσα σε κασέτες, δίσκους, cd, minidisc, mp3 πρέπει να έχω γύρω στα 15000 άλμπουμ. Τώρα βέβαια με τα Spotify και YouTube είμαι πολύ χαρούμενος που γλίτωσα από τον όγκο και το βάρος των αντικειμένων, και υπάρχει μόνο η μουσική. 

Αν θέλει κανείς να παίξει μουσική, πρέπει πρώτα να ακούσει. Ειδικά στην Ελλάδα, όπου δεν υπάρχει μεγάλη λάιβ σκηνή σε μη ελληνικά είδη. Και το να αφιερώσεις την προσπάθεια και το χρόνο να βρεις και να ακούσεις χίλια άλμπουμ και καλλιτέχνες αντί για πενήντα, σε έχει κάνει ήδη πολύ καλύτερο μουσικό (βασικά αλλιώς δε γίνεται...).

Και είναι και παντρεμένος σχεδόν 20 χρόνια ο Jeff .. ! 

Νομίζω δεν έχει να κάνει με τους μουσικούς, αλλά γενικά με το επίπεδο ευνομίας σε μια χώρα.. Αν ο εργοδότης δηλαδή μπορεί να σε κλέψει, η αν όχι.

Για να φτάσει το επίπεδο λειτουργίας του μουσικού επαγγέλματος σε ευρωπαϊκά επίπεδα (όπου στο επαγγελματικό επίπεδο πληρώνονται όλα, πρόβες, περιοδείες, κτλ), θα πρέπει να φτάσει η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή καθημερινότητα. Κάτι που δε θα γίνει ποτέ δυστυχώς.

20 κιλά ο deluxe reverb, πριν λίγα χρόνια θα θεωρούνταν πούπουλο! :D σήμερα όμως είναι στο βαρύ άκρο των χρηστικών λύσεων για κουβάλημα.

Τα amp simulator πετάλια απευθύνονται σε κόσμο που παίζει είτε σπίτι σε studio monitor, η και live με μόνιτορ, η σε ακουστικό ενισχυτή. Άλλοι τα προτιμούν από digital λύσεις λόγω απλότητας, άλλοι λόγω ήχου. 

Εγώ ας πούμε προτιμώ αναλογικό ήχο και πετάλια, είτε με ενισχυτή είτε χωρίς. Οπότε χρησιμοποιώ την ίδια πεταλιέρα, προσθαφαιρώντας ένα tech21 blond, ανάλογα αν παίζει ενισχυτής η μόνιτορ. Σήμερα έχουν βγει πετάλια που το σκίζουν, αλλά τη δουλειά την κάνει.. ;)

Όσον αφορά λαμπάτους, συνήθως παίζω με 5, 12, η 15 watt πια στα λάιβ! Άλλοι καιροί, άλλα ηχοσυστήματα στα μαγαζιά..

Εγώ πάλι, όταν έφυγα από την Αμερική (20 χρόνια πριν!), είχα κάνει την ευχή να υπήρχε ένα μαγικό παράθυρο ώστε να μπορώ να βλέπω συναυλίες εκεί! Τότε δεν υπήρχε το YouTube ακόμη! :D

Η ευχή μου πραγματοποιήθηκε! Άπειρες συναυλίες online, από ότι γκρουπ θέλεις, και δωρεάν. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι καλύτερο για ίντερνετ.

Από κανάλια κιθάρας, μου αρέσουν μερικά σχετικά με gear, που κάνουν εκ των πραγμάτων διαφημίσεις/παρουσιάσεις. Η εποχή του ανεξάρτητου τύπου, συντάκτη ραδιοφωνικού/τηλεοπτικού/ιντερνετικού παραγωγού έχει περάσει ανεπιστρεπτί δυστυχώς. Διαφημίσεις επί πληρωμή δεν είναι μόνο αυτά που ανεβαίνουν στο ίντερνετ, αλλά και η πλειοψηφία των άρθρων (όχι μόνο των διαφημίσεων!) σε περιοδικά, εφημερίδες, κτλ. Όπως και τα περισσότερα που ακούγονται και προβάλλονται σε ράδιο τηλεόραση κτλ.

Τα κιθαριστικά κανάλια δεν μπορώ να πω ότι με συγκινούν ιδιαίτερα, προτιμώ να βλέπω λάιβ. 

Δεν είναι free πια τα windows? Η μόνο τα 11?

Συνήθως σε μπάντα που κουρδίζει αλλιώς, όσοι μπορούν ακολουθούν το κούρδισμα, οι υπόλοιποι παίζουν απλά σε δύσκολο κλειδί..

Τα πλήκτρα μπορούν να κάνουν και τα δύο, οι δε φυσαρμόνικες βγαίνουν και στις 12 τονικότητες. Στη μπάντα του Stevie Ray ο πληκτράς παίζει σε Eb και Ab (παίζει και πιάνο και Hammond που δεν αλλάζουν κούρδισμα).

Μερικές φορές επίσης μπορεί να χρειαστεί να κουρδίσουν όλοι (και τα πλήκτρα) ενδιάμεσα, αν πχ υπάρχει πιάνο η άλλο όργανο που δεν είναι κουρδισμένο σε 440. Εκεί είναι που αν το ξεχάσει κάποιος γίνεται το έλα να δεις! :D

Διαβασα τα προσφατα αρθρα σε εφημεριδες και το ειχα δει λιγο στο ιντερνετ το θεμα. Αφηνει τις χειροτερες εντυπωσεις για την ελληνικη ναυσιπλοια (σε κρουαζιεροπλοια), με το ποσο ανοργανωτοι ηταν και ποσο ερασιτεχνες στην αντιμετωπιση του εκτακτου..

Για να πω την αληθεια, οι εμπειριες φιλων μουσικων που δουλεψαν σε πλοια ελληνικων εταιριων ηταν θλιβερες. Πολλες φορες εμειναν απληρωτοι, η πληρωθηκαν εν μερει και μετα απο καιρο. Γενικως Βαλκανια. Καμμια σχεση με ευρωπαικες εταιριες κρουαζιερας στη Μεσογειο, ποσο μαλλον μεγαλυτερες (αμερικανικες), οπου ολα ειναι πολυ πιο οργανωμενα και ακολουθουν τη σχετικη νομοθεσια.