μιας κ δεν εχω ασχοληθει με τη σελιδα ενδιαφερον εχει το θεμα αλλα νομιζω οτι το πολυ το κυριε ελεησον το βαριεται κ ο θεος.
αν μαθαινουμε μουσικη για να φτασουμε να παιζουμε οπως οι Petrucci,Vai,Satriani,Malmsteen (της παλιας σχολης) και πολυ αλλοι,τοτε χασαμε το παιχνιδι και δε λεγομαστε μουσικοι αλλα οργανοπαιχτες.
κανεις δεν ειπε οτι η μουσικη (ειδικα στη ροκ κιθαρα) ειναι ολα τελεια.δε μπορει να υπαρχει ακριβεια.Καποιοι γινανε μεγαλοι γιατι ειναι αυτοι που ειναι κ αυτοι που θαυμαζουμε.οταν εμεις παιζαμε μπαλα στις αλανες αυτοι μελετουσαν κιθαρα.(δε λυναν το κυπριακο στο καφετερεια και λεγανε ποιοι ειναι οι καλυτεροι ή ταχυτεροι κιθαριστες - μουσικοι - οργανοπαιχτες της εποχης).Οποταν ας γυρισουμε στη μελετη μας και ολοι να στηριζουμε οσο μπορουμε το κλαδο της κιθαρας.
και προτιμω να ακουω ωραιες συνθεσεις παρα ανελεητο shredding..το φαγαμε στη μαπα ελεος πια...
**και ας παιξουμε κ λιγο με καμια λαμπα....
Ενας μουσικος καποτε μου απαντησε σε μια ερωτηση:
"θελω να μαθω να παιζω γρηγορα"(μολις ειχα το malmsteen σε βιντεο κ μου πεσαν το σωβρακα 15 χρονων)
Απαντηση:
"Κατσε διαβασε εσυ,και η ταχυτητα θα ερθει μονη της."
και ας μη ξεχνιομαστε.ο paganini δεν επαιζε μονο γρηγορα.ηταν πολυ καλος οταν επαιζε παρα πολυ αργα.
και φυσικα ο μετρονομος δεν ειναι μετρο σύγκρισης για να αρχισουμε να τρεχουμε,αλλα να μας θυμιζει καθε φορα ποσο αργα μπορουμε να παιξουμε και να μας κραταει το χρονο.
Ο καλυτερος φιλος και ο χειροτερος εχθρος
*σας ευχαριστω που μου δοθηκε η ευκαιρια να εκφρασω μια αποψη.