Έχω παίξει -κι έχω "φτιάξει"- αμέτρητες κιθάρες.
Πεποίθηση μου είναι πως το υποκείμενο χαρακτηρίζει και αξιολογεί το όργανο. Βλέπουμε σπεκς, χρώματα, σχεδίαση, εξαρτήματα, παρακολουθούμε ντέμος η συγκριτικά τεστ, κάνουμε τη σούμα και πιθανόν όλα μαζί στο μυαλό μας να "φτιάχνουν" μιά ιδανική κιθάρα. Πάμε και δοκιμάζουμε/αγοράζουμε/παίζουμε και διαπιστώνουμε πως δεν...τις πταίει;
Κανείς, λέω εγώ.
Κάθε όργανο δεν είναι για τον καθένα, ανεξαρτήτως τιμής.
Το υποκείμενο λοιπόν, δηλαδή ο κιθαρίστας, είναι ο καταλύτης μέσα απο τον οποίο φιλτράρονται τα επιμέρους στοιχεία και δημιουργείται αποτέλεσμα.
Όσο η εμπειρία αυξάνεται και οι γνώσεις πολλαπλασιάζονται, ο καθένας μας αντιλαμβάνεται πιό καθαρά τι ακριβώς χρειάζεται και τι του "ταιριάζει"...ίσως με λίγες "λοξοδρομήσεις"... ;D
Στα σετ νεκ όργανα, οι επιλογές επεμβάσεων είναι λίγες. Όσο δε ανεβαίνει η ποιότητα κατασκευής/υλικών, πρακτικά ελαχιστοποιούνται.
Τι ν'αλλάξεις σε μιά historic Les Paul;;...άντε, άμα είσαι αρκετά "καμμένος" ;D να αντικαταστήσεις τους μαγνήτες με ένα σετ Tom Holmes ας πούμε, αλλά εδώ μιλάμε για πολλά λεφτά...
Στα bolt on όργανα όμως (strat-tele και συναφή), οι δοκιμές και αλλαγές μπορεί να είναι "αιώνιες"... ;D
Σαφώς αν τα χώσεις για μιά John Cruz θα δυσκολευτείς να βάλεις χέρι, ακτός κι αν σου περισσεύουν πολλά...όμως, κάποιοι "κανόνες" χοντρικά υφίστανται. Ένα ελαφρύ swamp ash σώμα (τέλε για παράδειγμα) σε συνδυασμό με ένα παχύ maple μπράτσο, σωστό στήσιμο/δέσιμο του οργάνου, καλά ηλεκτρικά κι ένα σετ καλούς μαγνήτες, 99% θα τραγουδήσει υπέροχα. Απο κει και πέρα, αυτό που αληθινά μετράει κατα την άποψη μου, είναι το όργανο να σε φτιάχνει...
Προσωπικά πειραματίζομαι πολύ με κάθε κομμάτι της ηλεκτρικής bolt on κιθάρας, έχω συναρμολογήσει ο ίδιος δεκάδες -δοκιμάζοντας σχεδόν κάθε δυνατό συνδυασμό ξύλων/μαγνητών/hardware- και αληθινά μου αρέσει ιδιαίτερα η διαδικασία. Αν είχα περισσότερα χρήματα, σίγουρα θα είχα εντρυφήσει βαθύτερα στη διαδικασία και ασφαλώς θα είχα περισσότερες κιθάρες...oh well...
Τέλος, για μένα, επειδή γράφω μουσική και στίχους σχεδόν καθημερινά, το απόλυτο χαρακτηρηστικό για το αν θα κρατήσω η όχι μιά κιθάρα, είναι το πόσα τραγούδια έχει μέσα της για πάρτη μου...ακούγεται λίγο μεταφυσικό, όμως η πείρα μου τελικά μου κατέδειξε πως -για μένα, επαναλαμβάνω- αυτό το χαρακτηρηστικό είναι εκείνο που τελικά θα με κερδίσει και θ'αντέξει στον χρόνο. Έχω δώσει απίστευτα βολικές κιθάρες γιατί δεν "γεννούσαν" τίποτε, κι έχω κρατήσει "προβληματικά" όργανα - με τα οποία ακόμα παιδεύομαι - γιατί κάθε που τα πιάνω στα χέρια μου, μιά νέα ιδέα φυτρώνει, μιά καινούργια φράση ξεπετάγεται.
Ελπίζω να μη σας κούρασα 8)...