ez

Σαφώς το καλύτερο είναι να παίζεις σε μπάντα, όμως προς το παρόν -αφού αυτό δεν παίζει- προτείνω: Play along με κομμάτια που σ'ενδιαφέρουν/εμπνέουν, προσπαθώντας να είσαι όσο γίνεται μέσα στο ύφος και την αισθητική του πράγματος - και όχι να κατ'ανάγκην να τα βγάζεις ίδια. Αφιέρωσε λίγο χρόνο με επιμονή εξασκώντας αριστερό και δεξί (mute/release και στα δύο) παίζοντας "μονολιθικά" ρυθμικά μπλουζ τύπου Who do you love (Bo Diddley) & boogie John Lee Hooker style. Άκουσε σχετικές ηχογραφήσεις απο ευρύ φάσμα, προτείνω τους πρώτους δίσκους των Dr Feelgood (Wilko Johnson-guitar) & James Brown with Jimmy Nolen on the guitar. Ασχολήσου με πράγματα που αληθινά σου αρέσουν και όχι τα "σώνει και καλά πρέπει"... ;D ...good luck

Καλώς η κακώς (καλώς, αν θέλετε την άποψη μου), ο καθένας μας "τιμάει" τον κόσμο του. Και δικαίως, καθείς εξ ημών έχει τα όρια του, κάποια γνωρίζει, κάποια ακούει, κάποια αγγίζει, είναι ο δικός του κόσμος, και -φαντάζομαι- είναι σημαντικός. Το πρόβλημα αρχίζει να διαφαίνεται όταν εξ ιδίων κρίνουμε τα αλλότρια, όταν φανταζόμαστε πως ο δικός μας κόσμος είναι κάπως καλύτερος ( ; ), "εξυπνότερος" η σημαντικότερος των άλλων. Ο λόγος που εκφέρεται συχνά-πυκνά σε κάποια νήματα του φόρουμ έχει φανατισμένη χροιά, γενικεύσεις, τσουβαλιάσματα και χυδαιότητα. Με λύπη μου βλέπω πως η αίσθηση που αποκομίζω διαβάζοντας τις οχετολογίες των σχολιαστών σε πολιτικά - κουτσομπολίστικα σάιτς τείνει να "μολύνει" βαθειά και τούτη εδώ την κοινότητα. Προσωπικά, περιμένω απο ένα φόρουμ μουσικών υψηλότερο επίπεδο ανταλλαγής σκέψεων και λιγότερες γηπεδικού ύφους συζητήσεις. Διάολε, δεν είναι δυνατόν άνθρωποι που παίζουν μουσική, πολύ δε περισσότερο έχουν ακούσει μουσική να αναλώνονται σε αφορισμούς με ταπεινωτικούς χαρακτηρισμούς κι επιχειρήματα καφενείου (στις καλές περιπτώσεις)... Μάγκες, μικροί και μεγάλοι, ας διδαχτούμε απο τις πολύωρες ακροάσεις μας.

Όπως το κάθε τι, εξαρτάται απο που το κοιτάζεις... Ο δίσκος είναι καλός, όπως 10άδες που κυκλοφορούν απο μουσικούς που παίζουν μπλουζ. Θέλω να σταθώ λίγο σε κάποιες εντυπωσεις που είχα ακούγοντας τον για πρώτη φορά. Η παραγωγή είναι εξαιρετική και "έξυπνη"... Το κιθαριστικό ντουέτο, ομού με τα τύμπανα του Γουατς κάνει τη δουλειά του κάτι περισσότερο απο καλά. Θαρρείς και ξεπήδησαν απο ηχογραφήσεις των 50ς-60ς...για τον Νταρυλ Τζόουνς δεν θα σχολιάσω, είναι εκεί που πρέπει πάντα και παντού. Ο Ρίτσαρντς με τον Γούντ είναι έξοχοι απο την αρχή μέχρι το τέλος. Μαζί τους και ο Γουάτς, ο ήχος των τυμπάνων με την αισθητική του παιξίματος του είναι σποτ ον. Μοιραία, η κριτική θα σταθεί περισσότερο στον Τζάγγερ...όπως είπα, η παραγωγή είναι "έξυπνη", και κατορθώνει να τον ενσωματώσει στη lo fi αισθητική του άλμπουμ με ικανοποιητικό τρόπο. Παρ'όλα αυτά, θα ήταν πιό σοφό να αφήσουν το παίξιμο της φυσαρμόνικας σε κάποιον αληθινό μουσικό του είδους...αν ας πούμε έπαιζε για παράδειγμα ο Κιμ Γουίλσον, το συνολικό αποτέλεσμα -κατά τη γνώμη μου- θα ήταν κλάσεις ανώτερο. Τα φωνητικά του απο μόνα τους (κι αυτά "πηγμένα" στην παραμόρφωση για "βιντατζάδικους" λόγους) είναι ΟΚ, ο Τζάγγερ είναι αυτός που είναι, σε συνδυασμό όμως και με τη φυσαρμόνικα -καθώς έχουν τον πρώτο λόγο στον δίσκο- αποτελούν κατά μιαν έννοια το αδύνατο σημείο της έκδοσης... Οι 4 βασικοί μουσικοί (2 κιθάρες/μπάσο/τύμπανα) θα μπορούσαν να είχαν παίξει άνετα σε κάποιο κλασσικό μπλουζ άλμπουμ του τότε...βάλτε τον George Smith η τον Little Walter μπροστά τους και θα είχατε ένα έξοχο άλμπουμ. Το πρόβλημα είναι πως τώρα δεν είναι τότε... Οι Στόουνς καλά κάνουν και κυκλοφορούν ό,τι γουστάρουν, το δικαίωμα αυτό το έχουν κερδίσει. Θα έλεγα πως η κυκλοφορία αυτή απευθύνεται βασικά στους φίλους του γκρούπ που θέλουν ν'ακούσουν τα είδωλα τους να παίζουν τη μουσική που τους ενέπνευσε παρά στους ακραιφνώς μπλουζ ακροατές. Και είναι και hype στις μέρες μας αυτού του τύπου οι "καταδύσεις" σε ήχους του παρελθόντος... Για τους υπόλοιπους που ψάχνουν και ακούν μπλουζ, υπάρχουν δεκάδες δίσκοι που κυκλοφορούν συχνά-πυκνά με μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Το καλύτερο "κλασσικό εικονογραφημένο" ;D που έχω διβάσει εδώ και πολλά χρόνια! Χίλια μπράβο λεβέντες για την αγάπη και την αφοσίωση σας, το αποτέλεσμα νομίζω δικαιώνει και τους δυό σας και -πιστεύω- διδάσκει πολλά κι ενδιαφέροντα σε όλους εκείνους που ενδιαφέρονται για one off custom handmade όργανα...μπράβο.

Να διευκρινήσω πάντως πως οι όποιες σκέψεις μου δεν έχουν επ'ουδενί πρόθεση να προσβάλλουν την αισθητική η τις επιλογές οιουδήποτε, αν υπήρξε περίπτωση να ακούστηκαν κάπως σνομπ τα όσα έγραψα λυπάμαι, σαφώς και δεν ισχύει κάτι τέτοιο, εξ ού και τα εισαγωγικά σε μερικές λέξεις. Προσωπικά, έχω παίξει με όλους τους δυνατούς συνδυασμούς κατά καιρούς και το έχω απολαύσει δεόντως :D. Επίσης, για SF & Jazzjoker, κι εγώ θεωρώ πως σ'έναν καλό ενισχυτή θα ακούσεις καλύτερα μιά "φθηνή" κιθάρα, όμως ο προβληματισμός μου δεν ήταν αυτός. Τελικά, μάλλον καλύτερα απο μένα ;D τα είπε ο georgekz750 8)...επίσης το παράδειγμα του nklshp νομίζω είναι αρκετά κατατοπιστικό, ευχαριστώ γι'αυτό. Τέλος, να επεκτείνω ελαφρώς το ζήτημα και να πω οτι σε κάποιες περιπτώσεις επέλεγα ενσυνείδητα συνδυασμούς "φθηνότερους" για να παίξω, γιατί οι έννοιες "καλύτερο"/"χειρότερο" δεν έχουν και πολύ νόημα όταν το ζητούμενο είναι η καλλιτεχνική έκφραση...η μουσική είναι πάντα που μετράει, το τι επιλέγει ο καθένας κατά περίπτωση αποτελεί απόφαση με πολλές και πολλάκις βαθύτερες αιτίες απο την ποιότητα κατασκευής ενός οργάνου η την χρηματική του εικόνα στην αγορά.

Τελευταία αυτή η σκέψη με προβληματίζει αρκετά...είχα την ευκαιρία για πολλές δοκιμές -και στο παρελθόν και πρόσφατα- με δικό μου ή δανεικό εξοπλισμό, θα ήθελα ειλικρινά αν έχετε παρόμοιες εμπειρίες να ακούσω τις απόψεις σας επι του θέματος. Διευκρίνηση 1: ο παίκτης που γνωρίζει τι θέλει και ξέρει να παίζει, με τον ένα η τον άλλο τρόπο θα βγάλει ήχο, το ξέρουμε αυτό, οπότε σχόλια του τύπου "άμα ξέρεις τι θέλεις και τα χέρια σου πετάνε θα βγάλεις ήχο" καλύτερα να τ'αφήσουμε για άλλα θέματα... Διευκρίνηση 2: αναφέρομαι σε "φθηνό" εξοπλισμό, όχι σε απαράδεκτο...και μάλιστα πολλές φορές κόστους διόλου ευκαταφρόνητου... Λοιπόν... Έχουμε απο τη μία Α κιθάρα και Α ενισχυτή, "φθηνά" και τα δύο. Απο την άλλη, Β κιθάρα και Β ενισχυτή, ακριβά σε όλα τους. Έχω διαρκώς την αίσθηση πως κάθε που μπλέκεις το Α με το Β και τούμπαλιν, ο τελικός ήχος δεν είναι καλός...ακόμα χειρότερα ;D ο ήχος απο το Α+Α μου φαίνεται κατά κανόνα "καλύτερος" απο Α+Β η Β+Α... Γενικότερα, τα "φθηνά" νομίζω ακούγονται καλύτερα μαζί και ομοίως τα "ακριβά"...όμοιος ομοίω αεί πελάζει;; ;D

Οι καλοί μου φίλοι κι εξαίρετοι μουσικοί, έρχονται πρώτη φορά στην Ελλάδα την ερχόμενη εβδομάδα για μιά ολιγοήμερη τουρνέ. Λεπτομέρειες για ημερομηνίες/τοποθεσίες καθώς κι ένα πολύ ωραίο βίντεο κλιπ παρακάτω. # Wed Nov 9, 21:00 @ Six Dogs, Athens # Thurs Nov 10, 22:00 @ Evoi Evan, Rio Patra # Sat Nov 12, 22:00 @ Blue Barrel, Thessaloniki # Sun Nov 13, 21:00 @ Factory Art House, Xanthi

SF- γνωρίζω πως είναι ντιρεκτίβα της ένωσης -αν και το άλλο με τις εταιρείες το αγνοούσα, απλά σκέφτηκα πως ενδεχομένως κάποια "μαγκιόρα" καταγγελια βασισμένη σε άρθρα του ελληνικού συντάγματος ίσως είχε τύχη...νάχαμε να λέγαμε δηλαδή και συγγνώμη σας ζητώ... ;D LK- μαζί σου στην πορεία της μη αλλαγής!! ;D ;D ;D ...δεν είπα ρε μαν να σηκώσεις λάβαρο, απλά επι τροχάδην να μας έλεγες την επιστημονική σου άποψη/ετυμηγορία 8) για το αν θα ευσταθούσε μιά τέτοιου τύπου αγωγή... minoru- έχω γνωρίσει καλούς κι ευγενείς -όσο και διακριτικούς- ανθρώπους, κάποιοι ήσαν καπνιστές, κάποιοι όχι...και τούμπαλιν... Καλό είναι να μην τσουβαλιάζουμε συμπεριφορές και συνειδήσεις... Για τις ιδέες για ταμπακιέρες, σας ευχαριστώ απο καρδιάς, μερικές ήσαντε εξαιρετικά ενδιαφέρουσες... ;D - αν και επι του παρόντος το βολεύω, καθότι έχω κρατήσει κανα δύο πακέτα απο τα παλιά (χωρίς εικόνες) και στα Καρέλια πλακέ φίλτρο που καπνίζω τα σιγαρέττα μετά του χρυσόχαρτου αποτελούν direct replacement από χάρτινο σε χάρτινο (σκληρό) πακέτο, κάτι σαν Ρ-90ς σε mini hums... ;D ;D dimsonic- ο Άντερσον είναι γνωστός για τις ακρότητες του στο θέμα...ου γαρ έρχεται μόνον... ;D <<<<< off topic >>>>> Δεν γνώριζα μέχρι χθές πως είσαι ο Δημήτρης Παναγιωτίδης...σου στέλνω τα σέβη και την αγάπη μου...σ'έχω δεί πολλές φορές εκείνα τα αλησμόνητα (για κάποιους) χρόνια των A priori...σ'ευχαριστώ κι εσένα προσωπικά, όπως έχω κάνει με πολλούς "παλαιότερους" εμού, χάρη σε σας βρήκαμε τα μονοπάτια λίγο πιό βατά και κάποια παραθύρια μισάνοιχτα στο μουσικό μας διάβα...μακάρι να μπορούσα να τα πω και στον Γιώργο...ας είναι...on the other side... <<<<< off topic >>>>>

Εδώ και λίγο καιρό κυκλοφορούν πλέον τα "νέα" πακέτα τσιγάρων με απωθητικές -ούτως ειπείν- εικόνες τυπωμένες στις μπροστινές και οπίθιες πλευρές τους, προκειμένου να αποτρέψουν το κάπνισμα. Κάποιες εξ αυτών, τις βρίσκω εξοργιστικές...ενοχλήθηκα τόσο, που εντέλει ένοιωσα την ανάγκη να το συζητήσω εδώ στην κοινότητα. Δεν είμαι εναντίον τέτοιων προσπαθειών απο την πλευρά του κράτους, κάθε άλλο, επίσης, εν γένει σέβομαι και τιμώ τις απαγορεύσεις του. Όμως...εφόσον το κάπνισμα ΔΕΝ είναι απαγορευμένο, αισθάνομαι την αισθητική μου να προσβάλλεται αντικρύζοντας κάποιες απο αυτές τις εικόνες, πολλώ δε μάλλον αν καπνίζω, έχω παιδιά και κουβαλάω πακέτα που μπορούν και τα ίδια να δούν. Με την ίδια λογική, στα μπουκάλια που περιέχουν οινοπνευματώδη, θα έπερεπε να υπάρχουν φωτογραφίες που απεικονίζουν κάτωχρους μεθυσμένους να ξερνάνε η σαπισμένα συκώτια... Στ'αλήθεια, αν είχα χρήματα, θα σκεφτόμουν σοβαρά να προχωρήσω σε κάποιου τύπου αγωγή εναντίον του κράτους, για προσβολή της αξιοπρέπειας μου η κάτι παρόμοιο, πιστεύω θα ευσταθούσε...εδώ βέβαια μπορεί το διακεκριμμένο μέλος LK με τις ειδικές του γνώσεις -ενδεχομένως- να βοηθήσει...

Είναι μιά σωστή εν γένει παραδοχή, όμως, όπως κάθε κανόνας έχει εξαιρέσεις. Είναι ενδιαφέρον πως στην ίδια πρόταση έχεις: κρασιά-κιθάρες-αποστάγματα...κι αυτό γιατί όντως και τα τρία μοιράζονται κάποιες "διαδικασίες" παλαίωσης, γεγονός που επηρεάζει την ποιότητα τους και πολλάκις καθορίζει και την τιμή τους. Μιλώντας για κιθάρες, το φαινόμενο είναι σαφώς πιό έντονο στις ακουστικές, αλλά και στις ηλεκτρικές παρατηρείται - και μάλιστα όχι μόνο στα ξύλινα μέρη τους. Οι μαγνήτες για παράδειγμα, ενδέχεται να χάσουν ποσοστά των ιδιοτήτων τους στο πέρασμα των χρόνων, να αλλοιωθεί ο τονικός τους χαρακτήρας και -κάποιες φορές- να ακούγονται πιό "ενδιαφέροντες" στα αυτιά του μουσικού. Σε ό,τι αφορά τα blindfold tests -για τα οποία πολύς λόγος γίνεται κατά διαστήματα- να τονίσω πως οι όποιες διαφορές αφορούν κυρίως τον μουσικό/δοκιμαστή και όχι τον ακροατή. Η αίσθηση που νοιώθει στα χέρια του ένας κιθαρίστας αλλάζοντας για παράδειγμα pots/caps σε κάποιο όργανο, κατά κανόνα δεν θα φτάσει στα αυτιά του κοινού, για τον ίδιο τον μουσικό όμως θα κάνει ίσως και τεράστια διαφορά και θα βελτιώσει την απόδοση του.

Ο Σπύρος άνοιξε ένα θέμα συζήτησης που για τους περισσότερους "παλιούς" έχει υπάρξει πεδίο λεκτικών "μαχών" και σφοδρών αντιπαραθέσεων...γράφω εδώ κυρίως γιατί υπήρξα ανέκαθεν λάτρης της ρυθμικής (αν και πολλές φορές μάλλον δεν πολυφαίνεται στο παίξιμο μου ;D) και γιατί κι εγώ θεωρώ πως ο ολοκληρωμένος κιθαρίστας/μουσικός δε νοείται να μην είναι ένας τουλάχιστον αποδεκτός ρυθμικά παίκτης. Στα όσα πολύτιμα αναφέρει ο Jazzjoker (και στα οποία συμφωνώ), θέλω μόνο να προσθέσω ένα στοιχείο που -κατά την άποψη μου- πρέπει να απασχολήσει τον (όποιο/όποτε/όπου) ρυθμικό κιθαρίστα. Το οτι βρίσκεται εκεί και κάνει αυτό που κάνει, είναι δική του επιλογή. Δεν τον υποχρεώνει κανείς να παίξει με το ζόρι και καλά... Είναι "υποχρεωτικό" λοιπόν να γουστάρει αυτό που κάνει, να μην εκπληρώνει βαριεστημένα ίσως μιά "αγγαρεία" αλλά να εκτελεί ψυχή τε και σώματι τα όσα πρέπει. Το ποιά είναι αυτά, ένας πρώτος δρόμος είναι να διαβάσει προσεκτικά τα όσα αναφέρει ο ΟΡ...και για μένα, πάντα ο τελικός στόχος είναι να βοηθήσει όποιον είναι "μπροστά" να ακουστεί καλύτερος.

Συγχαρητήρια σε όλους, καλή συνέχεια και γερά στομάχια εύχομαι. Κατά τα λοιπά, είναι λίγο απαιτητικός 8) μεν-αλλά, όπως τα λέει ο audiokostas ;).

!!!! Food for thought...να ωραίο θέμα για συζήτηση ωρε συνήγορε! ;)

Εσύ έχεις εμβαθύνει λαίμαι ;D...ξέρεις πολλά... Η αλήθεια είναι πως κάποια ρέλικς είναι ωραία ;D ;D εδιτ: μόλις διάβασα το πόνημα του "πνοή και νύξη" και δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο...εκείνο επίσης που θα ήθελα να τονίσω, είναι -απο την πλευρά του working musician- η αίσθηση του worn out...κάτι που πολλές φορές "εμπνέει", δίνει ιδέες και ανοίγει δρόμους. Όλα καλά είναι όταν είναι καλά ;D...

χαχαχα...οχι ρε συ, απλά για τους Class 5/Pro Junior, αληθινά δεν έχω λόγια να τους παινέψω...ελαφρείς, δυνατοί, με πολλά μπαλάκια και τόνο που σου παίρνει την ψυχή...η τιμή τους δεν είναι και φθηνή, σε καμμία περίπτωση όμως απαγορευτική...αν βρείς δε και κανέναν tweed pro 8), ξέχασε το... Όπως είπα όμως, οι συγκεκριμμένοι είναι one sound machines, τον ήχο όμως που παράγουν δύσκολα τον ξεχνάς/ξεπερνάς... ΥΓ1. Αν αληθινά θέλεις να το "χοντρύνουμε" το παιχνίδι ;D, έχω πολλά να πω ακόμα ;D 8)... ΥΓ2. Ένα απο τα νεανικά μου ;D όνειρα -όταν είχα πρωτοπαίξει με pro junior- ήταν ν'αγοράσω τέσσερις!! Ανάλογα δε με την περίπτωση (σπίτι, πρόβα, συναυλία σε μπαράκι ή μεγάλο stage) να παίρνω μαζί μου τον απαραίτητο αριθμό...ακόμα και σήμερα, προσπαθώ να φανταστώ πως θ'ακούγονταν 4 μαζί σ'ένα πάλκο...κόλαση...

Marshall Class 5 - Fender Pro Junior: διαφορετικές προδιαγραφές/κατασκευές, μονολιθική προσέγγιση, κάνουν το ίδιο πράγμα με διαφορετικό τρόπο, έχουν έναν ;D ήχο αλλά αυτό που κάνουν το κάνουν άριστα. 8) Καταπληκτικοί ενισχυτές και οι δύο. Koch Studiotone (στα μεταχειρισμένα ίσως πετύχεις κάποιον σε καλή τιμή): αν θέλεις "παιχνίδια" με διάφορους ήχους +βάθος και άλλα καλούδια, θα πας και για πρόβα - θα παίξεις και λάιβ άμα λάχει απροβλημάτιστα...τίμια πρόταση... Στη θέση σου θα έριχνα και μιά ματιά-δοκιμή στον Vox AC10, μου φαίνεται καλή περίπτωση (δεν τον έχω δοκιμάσει).

Ωραία είναι όλα αυτά :D. Το ζήτημα είναι να μπορείς να εκφραστείς με άνεση και ελευθερία στο όργανο σου και να αντλείς έμπνευση απο την αίσθηση του. Αν κάτι σου αρέσει, μη μασάς ;D και μη το φοβάσαι. Προσωπικά, έχω κάνει πολλά πειράματα τέτοιου είδους κατά διαστήματα. Επι του προκειμένου, κάποτε έπαιζα με μιά all hog Martin κουρδισμένη έναν τόνο χαμηλότερα και με καποτάστο μόνιμα στο δεύτερο τάστο. Woody, punchy, inspiring... ;)

Διαβάζω: "Ο γνωστός Αμερικάνος τραγουδιστής Αλις Κούπερ ανακοίνωσε πως πρόκειται να είναι υποψήφιος για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών. Με σύνθημα «Ένας προβληματικός άνθρωπος για προβληματικούς καιρούς», ο Κούπερ απευθύνεται σε όλους όσοι δεν θέλουν να ψηφίσουν την Χίλαρι Κλίντον ή τον Ντόναλντ Τραμπ λέγοντας: «Αν θέλετε να στηρίξετε μια πλατφόρμα δράσης που πραγματικά μετράει, τότε στηρίξτε τη δική μου». Οι θέσεις με τις οποίες κατεβαίνει στον πολιτικό στίβο, όπως τις περιγράφει στο «μανιφέστο» του, είναι η επιστροφή του Brian Johnson στους AC/DC, η κατάργηση μολυβιών και βιβλίων, η απαγόρευση των selfie (εκτός από μία ημέρα το χρόνο που θα καθοριστεί ως «ημέρα selfie»). Στην εκστρατεία του για τις ΗΠΑ, προτείνει επίσης στο χαρτονόμισμα των 50 δολαρίων να μπει ο Γκρούσο Μαρξ, ενώ για το σκέλος της βρετανικής του εκστρατείας για την Downing Street η θέση μεταφράζεται στην εισαγωγή νέου χαρτονομίσματος των 20 λιρών με τον Πήτερ Σέλερς." Ήδη υποψιάζομαι τον "αντίλογο" ;D :

Very very nice indeed! Thanx, κουράγιο, δύναμη και πίστη στην επιστροφή.

Oh yeah...

JAM - fuzz phrase>rooster>delay lama>big chill>retro vibe/waterfall ANALOGMAN - sunlion>KOT>ARDX20 delay>TR2 modded trem>BI chorus

Για κάνε μιά νύξη ;D περί ποίου πρόκειται...ενδιαφέροντα specs.

Προσωπικά μου αρέσουν περισσότερο τα παχιά μπράτσα. Βρίσκω πως είναι πιό ξεκούραστα στο παίξιμο (ειδικά σε πολύωρα λάιβ) και ασφαλώς πιό αξιόπιστα. Επίσης μου αρέσουν ιδιαίτερα τα soft V μπράτσα. Πιό γενικά, εκτός απο το πάχος, σημασία -για μένα- έχει και το πως αγκαλιάζει το χέρι το σχήμα του μπράτσου, κοντολογής, όταν ένα μπράτσο έχει shoulders και rounded feel, ανεξαρτήτως πάχους, το θεωρώ βολικό. Μεγάλη σημασία επίσης έχει και το taper του μπράτσου, το πόσο δηλαδή παχαίνει ή δεν αλλάζει όσο πλησιάζει στην ένωση με το σώμα. Ο ήχος είναι ένα ακόμη στοιχείο που συζητιέται πολύ... ;D Big neck - big sound λένε κάποιοι, ο καθείς κρίνει κατά το δοκούν 8). Θεωρώ πως οτιδήποτε με πάχος κάτω απο 0.80" στο πρώτο τάστο παραείναι λεπτό. Όσο πιό λεπτό και D shape είναι κάποιο, τόσο πιό άβολο και κουραστικό το βρίσκω...