gutter

Κοροιδεύουν και παίζουν με την άγνοια του κοσμακη, εγω αυτο καταλαβαίνω yameth, μη το παιρνεις προσωπικα. Και ο κόσμος είναι τελικα αρκετα αδαής και τσιμπάει, τυποι σαν τον ξαδερφό μου και άπειρους εκει εξω. Ο ήχος μου, η χροια μου και κουταμαρες και αν ακουσουν το μετρονομο τα κανουν πανω τους. Απλα αλλο ενα προιόν στο σπιτι, γνωστο και φανταχτερο. Εξου και οι πολιτικη και οι τιμες και η συζητηση εδω, δεν ειμαι και πολυ εκτος θεματος. Οσοι ξερουν τι θελουν δε ψαρωνουν με φασαρια. Μαγκια μου (κλανια μου) σιγουρα.

ειναι επειδη οι κάτοχοι original stratocaster κλάνουν βουτυρένιες με μυρωδιά υλάνγκ υλάνγκ. Μόνο όποιος μυρίσει κλανια παλιου ροκά θα καταλαβει. Τα'ξιζει τα λεφτα της.

Μπορείς να βρεις μεγάλο όγκο πληροφοριών και στο gearslutz. Νομίζω για το stereo imaging είναι προτιμότερο να στήσεις κατά πλάτος και να κοιτάς τον κόκκινο τοίχο και για τις μπασοπαγίδες - πάνελ στην περίπτωσή σου- να χρησιμοποιήσεις βαρύτερο πετροβάμβακα τυπου 100kg με δύο σε κάθε γωνία είσαι στα 2,4m ύψος - μιά χαρά, για τα υπόλοιπα βάλε ελαφρύτερο και αν μπορείς βάλε δύο πάνελ κάθετα μπροστά σου πίσω από την/ις οθόνες και ένα οριζόντια στην επάνω μπροστά γωνία για να την κλείνει, κάνει πολύ δουλειά. Καθώς και στον τοίχο από πίσω σου οπωσδήποτε. Αυτό που μπορείς να γλιτώσεις είναι οι πίσω γωνίες (πόρτα/καλοριφέρ) καθώς αυτό που μας καίει είναι τι ακούμε μπροστά μας και αφού δε βολεύει ο χώρος σου και δεν είναι και για αυστηρή επαγγελματική δουλειά μπορείς να το αφήσεις. Και απο το ταβάνι αν κρεμάσεις πάνω απο το κεφάλι σου κάνει. Για τις πρώτες ανακλάσεις αριστερα και δεξιά σου μπορείς να φτιάξεις πάνελ με πόδια για να κάθονται όπου θέλεις και να πειρατιστείς με τις αποστάσεις τους καθώς έχεις την ντουλάπα και το παράθυρο και σε περιορίζουν αλλά πάνω σε stand θα είναι μια χαρά. Τέλος έχω να προτείνω ενδιάμεσα από το ύφασμα (απλό διάτρητο ύφασμα απο τα υφασματάδικα στο κέντρο, όχι με πυκνή πλέξη) και τον πετροβάμβακα πάρε όσα μέτρα χρειάζεσαι από το άσπρο συνθετικό που μπαίνει στους αποροφητήρες και βάλτο ανάμεσά τους, περιορίζει τη σκόνη από τον πετροβάμβακα, εγώ το είχα βάλει σε όλα τα πάνελ και στις γωνίες και παντού και δεν επηρεάζει την απορρόφηση, έκανε δουλειά σε σχέση με παλαιότερα πάνελ που είχα φτιάξει χωρίς και έβλεπα τη σκόνη στο πάτωμα και είναι και φτηνό. Το ποσό που θα χρειαστείς δε θα είναι υπέρογκο σε σχέση με τη δουλειά που θα σου κάνουν και φυσικά σε σχέση με αγοραστές μούφες από thomman τυπου auralex κτλ. είναι απάτη αυτά τα προιόντα και ακριβά. Και κάτι άλλο, με τον πετροβάμαβκα βάλε μακρυμάνικο και γάντια και γυαλιά και χάρτινη η οτιδήποτε μάσκα στο στόμα. Είναι σα τη φαγουρόσκονη για φάρσες που είχαμε πιτσιρικάδες. Όπως είπε και ο beeros05, φυσικά και αξίζει να το κάνεις Αυτά τα ολίγα.

https://www.youtube.com/watch?v=AA2IAdHh5VA

Ή πολύ καλοί είναι ή πολύ αρπακολλατζήδες εκεί πέρα. Και οι διδάσκοντες και οι διδασκόμενοι. Δεν ξέρω τα κριτήρια τους. Για εμένα ο δασκαλός μου, εδώ στην Ελλάδα, αξίζει όσο 10 σπουδές στο Berkley και ο εν λόγω άνθρωπος θα μπορούσε άνετα να διδάξει και τους καθηγητές που διδάσκουν εκεί. Χωρίς αστεία και υπερβολές. Όπως και η φτηνή κιθάρα μου αξίζει όσο 10 υπερεκτιμημένες βουντού κιθάρες, τουλάχιστον. Το αναφέρω γιατι στην αντίπερα όχθη, στη χώρα της κιθάρας και οι πιο άσχετοι αγοράζουν και αγοράζουν πολύ, αγοράζουν επειδή νομίζουν. Ακριβές κιθάρες και φτηνές ικανότητες. Και μένουν εκέι στα νομίσματα μακριά από την ουσία. Η ουσία δεν αγοράζεται, κερδίζεται με πολύ κόπο και αν. Ούτε αγγούρια δε μαθαίνεις να καθαρίζεις με το μαχαίρι σωστά μέσα σε μια μέρα. Δεν είσαι υπερβολικός

https://www.youtube.com/watch?v=2D7sApxBNio

https://m.thomann.de/gr/recording_king_ros_a9m.htm?o=36&ref=mrl_a_36&search=1469468016 Τσέκαρε και αυτή είναι πολυ καλη επιλογή για τα λεφτά της στον ήχο που ζητάς και μασιφ ξύλα παντού. Πολυ ανωτερη από φτηνιαρικες fender και epiphone. Είναι 12ταστη και OOO μέγεθος εξού και ο πιο μπασογενης ήχος. Οι Taylor είναι γνωστές για τα πρίμα τους βασικά. Μόλις είδα το αριστεροχειρας. Δε χανεις τίποτα να ρωτήσεις

https://www.youtube.com/watch?v=Vyf79-MgOx8

[soundcloud] [/soundcloud]

Είναι πολλές, άλλη μια & έχει και απίστευτο ήχο

Μπαμπάς να σου πετύχει :o Δε με φτάνουν οι αφραγκίες εσύ θέλεις να μας καταστρεψεις δευτεριάτικα. τι το πάτησα το play ...

Ο βομβιστής Όποιος διαδίδει τη φήμη ότι μισώ τη δουλειά μου δεν ξέρει με πόση αγάπη καταπιάνομαι με τα εκρηκτικά, είναι σχεδόν άσχετος για λίγες ώρες ακόμη κι έπειτα θα του δώσει την απάντηση ο πυροκροτητής. Ο εύθραυστος Πινόκιό μου (1), ερασιτεχνικός συγγενής βλημάτων που κατασκευάζονται σε βιομηχανική κλίμακα, δε θα μου χαρίσει το παράσημο του «ιππότη της εργασίας» (2) , εγώ είμαι από άλλη ράτσα, είμαι βομβιστής. Κατεβαίνοντας τις σκάλες προσέχω περισσότερο τώρα, θα ήταν ασυγχώρητο να τιναχτώ στον αέρα στην είσοδο την ημέρα ακριβώς που η απόφαση είναι δική μου για την καταδίκη σε θάνατο ή για την αμνηστία. Στο δρόμο πολλά πρόσωπα είναι χλωμά, εδώ όποιος δεν τρομοκρατεί αρρωσταίνει από τρομοκρατία, και υπάρχουνε κι εκείνοι που περιμένουν τη βροχή για να μην κλαίνε μόνοι, εγώ όμως έχω μια διαφορετική άποψη, εγώ είμαι βομβιστής. Διανοούμενοι σημερινοί ηλίθιοι αυριανοί, ξαναδώστε μου το μυαλό που είναι αρκετό για τα χέρια μου. Προφήτες ακροβάτες της επανάστασης, σήμερα θα ενεργήσω μόνος χωρίς τη διδαχή κανενός. Θα σας ξετρυπώσω τους εχθρούς, που είναι για σας τόσο μακρινοί και αφού θα τους σκοτώσω θα περάσω στην παρανομία, αλλά όσο τους ψάχνω εγώ οι παράνομοι είναι εκείνοι. Εγώ διάλεξα μιαν άλλη σχολή, εγώ είμαι βομβιστής. Εξουσία, εσύ που πολλές φορές πέρασες σε άλλα χέρια, γύρισες σ’ εμάς όπως οι βόμβες πέφτουν από το αεροπλάνο, εγώ όμως τώρα έρχομαι με τη σειρά μου να σου επιστρέψω λίγο από τον τρόμο που σκιρπάς, από την αταξία σου, από τον θόρυβό σου. Αυτές τις σοβαρές σκέψεις έκανε ένας απελπισμένος τριαντάρης, που και αν δεν είχε απόλυτο δίκιο δεν έκανε ωστόσο και λάθος, την ώρα που έψαχνε το κατάλληλο μέρος, το πιο πρόσφορο για τα εκρηκτικά του, το μέρος τέλος πάντων που είναι αντάξιο ενός βομβιστή. Κάποιοι τον είδαν να γελά εμπρός από το Κοινοβούλιο περιμένοντας την έκρηξη, με την οποία θα δοκιμαζόταν το ταλέντο του. Κάποιοι άλλοι τον είδαν να κλαίει με αναφιλητά όταν είδε να γίνεται κομμάτια από την έκρηξη ένα περίπτερο. Εκείνο όμως που του πλήγωσε βαθειά τον εγωισμό ήταν η εικόνα εκείνης που φιγουράριζε σε κάθε φύλλο, μακριά από το γελοίο, στο οποίο τον άφησε μόνο, βρισκόταν όμως στην πρώτη σελίδα μαζί με τον βομβιστή. (1) Ο «εύθραυστος Πινόκιο» είναι η βόμβα που παρασκευάζει ερασιτεχνικά ο βομβιστής σε αντιδιαστολή προς τις κανονικές βόμβες που κατασκευάζει η βιομηχανία για την εξυπηρέτηση των σκοπών της εξουσίας (σ.τ.μ.) (2) Το παράσημο του «ιππότη της εργασίας» (cavaliere del lavoro) απονέμεται σε εξέχουσες προσωπικότητες μεγαλοαστών για τα επιτεύγματά τους στο χώρο του εμπορίου, της βιομηχανίας και της οικονομίας γενικά. Γνωστός μας cavaliere είναι ο Μπερλουσκόνι (σ.τ.μ.) Το 1973 ο Fabrizio de Andrè βγάζει το LP "Storia di un impiegato" (Ιστορία ενός υπαλλήλου). Περιλαμβάνει οχτώ τραγούδια και μιαν εισαγωγή. Η Ιταλία ζει στη σκιά της τρομοκρατίας, είναι τα "Μολυβένια χρόνια" (Anni di piombo) και ο de Andrè μας δίνει με το μοναδικό δικό του σατυρικό τρόπο την ιστορία ενός μοναχικού υπαλλήλου βομβιστή, που θέλει να ξυπνήσει με το παιχνιδάκι (Πινόκιο) που κατασκευάζει τις συνειδήσεις των ανθρώπων με τα χλωμά πρόσωπα, που "περιμένουν τη βροχή, για να μην κλαίνε μόνοι", που "αρρωσταίνουν από τρομοκρατία, αφού δεν τρομοκρατούν".

Πολύ όμορφο, μπράβο και από μένα, αν και δεν παίζω κέλτικα γουστάρω πολύ να ακούω martin simpson, mc manus, bensusan και λοιπα τέρατα του είδους. Καλή συνέχεια :)