Για τα μέτρια/κακά Αγγλικά πανεπιστήμια δεν έχω πολλά να πω γιατί δεν έχω προσωπική εμπειρία. Πάντως έχω γνωρίσει αποφοίτους τους οι οποίοι στην Ελλάδα θα ήταν βοσκοί αμνοεριφίων στην καλύτερη περίπτωση. Επίσης, όταν ήμουν 19, είχα συναντήσει στο δρόμο έναν παλιό συμμαθητή μου, ο οποίος μου είπε "τώρα είμαι στην Αγγλία και κάνω μπάρτσελο". ;D
Όσον αφορά τα καλά Αγγλικά πανεπιστήμια και τη σύγκρισή τους με τα Ελληνικά ΑΕΙ, παρατήρησα τα εξής.
-Απαιτήσεις από το φοιτητή: Στο Αγγλικό πανεπιστήμιο, οι πρώτες διαλέξεις κάθε μαθήματος (χωρις προαπαιτούμενα) περιορίζονται στα απολύτως βασικά, έτσι ώστε τυχόν ελλείψεις σε αυτά να καλύπτονται. Αντίθετα, στο Ελληνικό πανεπιστήμιο μπορούσες να μπεις στην πρώτη διάλεξη ενός μαθήματος του τύπου Μαθηματικά 1, Φυσική 1 κλπ. και στα πρώτα 10 λεπτά να μην καταλαβαίνεις τίποτα.
-Διδακτέα ύλη: Στο Αγγλικό πανεπιστήμιο η διδακτέα ύλη είναι αρκετά περιορισμένη, αλλά είναι προσεκτικά επιλεγμένη και διδάσκεται αναλυτικά με τρόπο τέτοιο ώστε να σου μένει και αργότερα. Στο Ελληνικό πανεπιστήμιο, η ύλη είναι συνήθως ένα γιγαντιαίο βιβλίο (το οποίο στις περισσότερες περιπτώσεις διδάσκεται ελλιπώς λόγω έλλειψης χρόνου, καταλήψεων, άσχετου διδάσκοντα κλπ). Στην αρχή ψαρώνεις, αλλά όταν μαθαίνεις για τα SOS, για τα φυλλάδια από τη ΔΑΠ κλπ. βγάζεις άκρη. 6 μήνες μετά δεν θυμάσαι χριστό.
-Παράδοση εργασιών: Στο Αγγλικό πανεπιστήμιο, οι εργασίες έπρεπε να παραδίδονται ηλεκτρονικά μέσα σε συγκεκριμένο deadline, πέραν του οποίου υπήρχε μείωση στη βαθμολογία. Οι εργασίες επίσης ελέγχονται για plagiarism από ειδικό software. Σε Ελληνικό πανεπιστήμιο, το 80% των εργασιών για τα εργαστήρια που επέβλεπα τις παραλάμβανα εκπρόθεσμα, ενώ πάνω από το 50% ήταν αντιγραμμένες από κάτι λαμόγιους που τις διακινούσαν στο internet.
-Εξετάσεις: Ουδέν σχόλιον.
-Περιορισμός χρόνου φοίτησης: Ουδέν σχόλιον.