spy

Εγώ το ανέβασα απλά για να υπάρχει link στο κομμάτι, χωρίς να το έχω δει. Μετά το είδα και έφριξα :o :o και το απέσυρα. Αυτό που βρήκες είναι πράγματι καλύτερο.

...αξίζει και να την ακούσετε απευθείας, στην παρακάτω εκπληκτική ακουστική διασκευή από τον Phil Ochs http://www.youtube.com/watch?v=nsKc7zQtfRU

Κι εγώ Dunlop Delrin με τη χελώνα. Το σήμα αυτό εκφράζει απόλυτα το παίξιμό μου. :'( :'(

Μεγειές και από μένα! Επίσης, φοβερό value for money, ειδικά από εκεί που την πήρες. Μόνο, μην ξεχάσεις να βάλεις και ένα κλιπάκι κάποια στιγμή, γιατί όλο ακούμε πόσο καλές είναι οι Hagstrom και οι περισσότεροι δεν ξέρουμε πώς είναι ηχητικά...

Δεν χρειάζεται να αποκαλύψει τα πλήρη στοιχεία του, αλλά να αναφερθεί σε συγκεκριμένο περιστατικό όπως έγινε και σε προηγούμενο ποστ και απάντησε ο Στόλλας (που μάλλον τελικά είχε δίκιο). Αλλιώς αν αρχίσουμε όλοι "ο Νάκας είναι κλέφτης", "ο Στόλλας είναι φαρμακείο", "ο Thomann είναι ναζί" και τα σχετικά, δεν βγάζουμε άκρη. Όχι πως βγάζουμε έτσι κι αλλιώς αλλά λέμε...

Πολύ καλό - έχει κάτι από Pogues! Τη φωνή γιατί την έχεις τόσο πίσω;

;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D Τέτοια threads πάντως μου θυμίζουν ένα άλλο ελληνικό forum που περιέχει εμπειρίες από επισκέψεις σε άλλου τύπου "οίκους".

Είναι άλλο να λες ότι "είμαι ο Γιώργος Παπαδόπουλος και είχα την τάδε δυσάρεστη εμπειρία από το Στόλλα" ή "πήγα να αγοράσω μία '72 Telecaster από τον Καγμάκη και..." (δηλ. να αναφέρεσαι σε συγκεκριμένα περιστατικά ώστε ο θιγόμενος να σε αναγνωρίζει) και άλλο να λες "ο τάδε είναι καραγκιόζης" για να ξεθυμάνεις.

Ενυπόγραφα ναι. Του δίνεται έτσι η ευκαιρία να απαντήσει και να πει και αυτός τη γνώμη του για τον καταγγέλοντα.

Αρχηγέ, τελευταία όλο κράζεις κόσμο και κινδυνεύεις να γίνεις η ...Χριστίνα Λαμπίρη του Noiz ::) ::). Πρώτα μουσικούς και μετά μαγαζάτορες. Επειδή τέτοιου είδους θέματα είναι υποκειμενικά και θίγουν κόσμο, συνιστώ αυτοσυγκράτηση.

OK. Όντως το θέμα έχει ξεφύγει λίγο από τον τίτλο, αλλά η τοποθέτηση του κ. Στόλλα δεν αναφέρεται μόνο στο περιστατικό με το ελαττωματικό όργανο αλλά σε πολύ γενικά θέματα που σχετίζονται με την αγορά και μας αφορούν όλους. Μια και το έθεσες, νομίζω ότι και οι τοποθετήσεις του τύπου "στον Thomann όλα είναι φθηνότερα" ή "στο Carrefour όλα είναι φθηνότερα" είναι επιεικώς αφελείς. Συγγενής μου με τεράστια εμπειρία στο εμπόριο μου είχε πει κάποτε ότι τελικά οι πιο άπληστοι έμποροι είναι ακριβώς τα μεγάλα καταστήματα του εξωτερικού. Η λογική είναι ότι ενώ μπορεί να έχουν πολύ καλές τιμές σε κάποια σχετικά ακριβά προϊόντα (για τα οποία ο καταναλωτής κάνει έρευνες αγοράς) μπορεί να είναι ακριβότερα και από το μαγαζάκι της κυρα-Μαρίας στη γειτονιά σε κάποια φτηνότερα προϊόντα (με τα οποία ο καταναλωτής δεν πολυασχολείται, αλλά σχεδόν πάντα αγοράζει αν έχει μπει στο site/μαγαζί). Αυτό το έχω επιβεβαιώσει πολλές φορές από τότε. Για παράδειγμα, στο γνωστό Γερμανικό μαγαζί μπορεί να αγοράσω μία κιθάρα όντως 100-150 ευρώ φτηνότερα από την καλύτερη τιμή που θα μου κάνει Έλληνας έμπορος, αλλά αν τη συνοδέψω με θήκη, stand, 10 σετ χορδές, καθαριστικά κλπ. υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ότι κερδίσω από την κιθάρα να το χάσω στα αξεσουάρ. Πιστεύω ότι αν οι Έλληνες αντιπρόσωποι και έμποροι βελτιωθούν σε πολύ συγκεκριμένα σημεία, δηλ. (α) συμπεριφορά προς τον πελάτη, (β) λογικές αναγραφόμενες τιμές, (γ) διαθεσιμότητα προϊόντων και (δ) καλύτερο after sales, η ανάγκη για τους διάφορους Θωμάδες θα εκλείψει προς το συμφέρον ΟΛΩΝ.

Και μένα μου έχει τύχει να αγοράσω πολλά πράγματα από Ελλάδα (κυρίως αξεσουάρ) σε τιμές φτηνότερες του Thomann, ακόμα και από αντιπροσωπείες. Μόνο που αυτό είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα...

Ναι, αλλά εγώ τι χρωστάω όταν πηγαίνω σε μαγαζί, ρωτάω την τιμή μιας κιθάρας - από εταιρία που ξέρω όλα τα προϊόντα της απεξω κι ανακατωτά - που κάνει 800 ευρώ στο Θωμά και ο πωλητής μου λέει (ανειλικρινέστατα) "κάνει 1400 ευρώ αλλά εσένα στην αφήνω 1100"; Εσείς τι κάνετε όταν σας δουλεύουν έτσι; Εγώ είπα "άντε γειά" και όταν γύρισα σπίτι πάτησα www.thomann.de για τα δέοντα. Σιγά μην αλωνίσω την Αθήνα για να παζαρεύω με τέτοιους τύπους.

+1000. Αλλά είναι γεγονός ότι οι νεότεροι έχουν αρχίσει να απεξαρτώνται από το παζάρι όπως και ότι η σύγχρονη ελληνική αγορά δεν είναι Kapali Carsi (εκτός από κάποια παλαιοπωλεία). Άρα, ακόμα και στο παζάρι, οι εναρκτήριες τιμές θα πρέπει να είναι πιο λογικές από αυτές που βλέπουν τα μάτια μας και ακούν τα αυτιά μας!! Τέλος, πιστεύω ότι ο βασικός λόγος για τον οποίο ψωνίζουμε από το Θωμά και τον κάθε Θωμά δεν είναι ότι δεν μπορούμε να βρούμε την ίδια τιμή στην Ελλάδα. Είναι ότι πλέον ΒΑΡΙΟΜΑΣΤΕ τη διαδικασία της αναζήτησης, όπως κάνουμε με τόσα άλλα προϊόντα. Για ένα αυτοκίνητο, αξίζει τον κόπο. Για μία κιθάρα 500-1500 ευρώ, αμφιβάλλω.

Ακριβώς σε αυτόν τον "έρωτα" πατάνε πολλοί μαγαζάτορες του χώρου και έχουν τη συμπεριφορά που έχουν. Π.χ. να σε κοιτάνε από πάνω ως κάτω να δουν "τι ψάρια πιάνεις" και μόλις καταλάβουν ότι δεν είσαι στα μέσα και στα έξω του εμπορίου να σου λένε μία εξωπραγματική αρχική τιμή για να σε πείσουν ότι η τιμή τους μετά από παζάρι (=τιμή Thomann + 30-40%) είναι προσφορά. Αν δε κάνεις το λάθος και τους πεις ότι "είδα το τάδε προϊόν στον Thomann τόσο", συνήθως θα σε κατηγορήσουν ότι υπονομεύεις την ελληνική αγορά ή θα σου πουν "πάρτο από κει, εδώ είναι Ελλάντα" και διάφορες τέτοιες εξυπνάδες. Σας πληροφορώ ότι σε "μη ερωτεύσιμα" προϊόντα όπως air condition το ελληνικό εμπόριο λειτουργεί μια χαρά - εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Υπάρχει μία ενδεικτική τιμή λιανικής από την αντιπροσωπεία για την οποία όλοι γνωρίζουν ότι είναι αρκετά υψηλότερη από τη street price του προϊόντος. Η τελευταία είναι σχεδόν φιξαρισμένη λόγω ανταγωνισμού και ο οποιοσδήποτε καταναλωτής μπορεί να ενημερωθεί για αυτή από φυλλάδια που κυκλοφορούν, έτσι ώστε να είναι σε θέση να διαπραγματευθεί με τον έμπορο. Τελικά, οι τιμές καταλήγουν να είναι παντού πάνω-κατω οι ίδιες και το κέρδος του εμπόρου να κυμαίνεται σε λογικά επίπεδα. Δυστυχώς όμως, το εμπόριο μουσικών ειδών στην Ελλάδα λειτουργεί μάλλον σαν το εμπόριο ρούχων (χωρίς τις περιόδους εκπτώσεων!) παρά σαν το εμπόριο ηλεκτρικών/ηλεκτρονικών ειδών! Συμφωνώ με το (α), αλλά από το να έχω απέναντί μου έναν ΚΑΦΡΟ με σάρκα και οστά, θα προτιμήσω την απρόσωπη οθόνη του απρόσωπου υπολογιστή μου. Το επιχείρημα είναι εντελώς άκυρο. Από έναν Έλληνα που υποτιμά τη νοημοσύνη μου, προτιμώ έναν Γερμανό που με σέβεται. Στην αυτάρκεια - που ελπίζω κάποτε να αποκτήσουμε - θα φτάσουμε μόνο μετά από μία συντονισμένη προσπάθεια που θα ξεκινήσει από τις αντιπροσωπείες και θα φτάσει μέχρι και στον τελευταίο έμπορο.

Έλεος! Θα μας GASώσεις όλους εδώ μέσα!! ;D ;D ;D Επίσης τα clips που υποσχέθηκες αργούν...

Επί τη ευκαιρία, παρήγγειλα τα cd/dvd της σειράς "335 Blues" με τα μαθήματα του Carlton. Μου στοίχισαν βέβαια 114 ευρώπουλα, αλλά τρελαίνομαι για interactive courses και πιστεύω ότι αποδίδουν πολύ καλύτερα από τα βιβλία. Θα στείλω εντυπώσεις μόλις τα λάβω.

You take it easy. Όλοι ήμασταν κάποτε νέοι στο forum (εγώ μάλιστα πρόσφατα) και το πρώτο μας ποστ ήταν συνήθως μία ερωτηση για μουσική, μουσικούς, εξοπλισμό κλπ. Σε διαβεβαιώ ότι αν ρωτήσεις κάτι που βγάζει νόημα, θα λάβεις πολλές απαντήσεις άμεσα, υπεύθυνα και χωρίς καμία δόση επίδειξης - ανεξάρτητα από την ηλικία σου και την εμπειρία σου. Αλλά αν ανοίγεις thread του τύπου "Frank Zappa και στο καπάκι Λευτέρης Πανταζής", μην περιμένεις πολύ καλύτερες απαντήσεις από αυτές που έλαβες. Π.χ. η "σοβαρή" απάντησή μου στο ερώτημά σου είναι ότι τους Dream Theater τους βαριέμαι αφάνταστα και δεν θα τους άκουγα πριν ή μετά από τίποτα, πόσο μάλλον από SRV. Σε βοηθάει αυτό;

Έτσι: 1. Αφήνουμε μαλλί. 2. Σερφάρουμε στο internet όλη μέρα. 3. Αγοράζουμε συνέχεια νέο εξοπλισμό. 4. Πηγαίνουμε σε μαγαζιά με όργανα και ξεκουφαίνουμε τον κόσμο παίζοντας το μοναδικό κομμάτι που ξέρουμε να παίζουμε καλά. 5. Πηγαίνουμε σε συναυλίες και πετάμε ατάκες του στιλ "ο Mike Stern δεν είναι τόσο καλός τεχνικά - προτιμώ το στιλ του Holdsworth". 6. Δεν μελετάμε καθόλου, γιατί τα βιβλία και οι δάσκαλοι μας βάζουν σε καλούπια και δεν μας αφήνουν να αναπτύξουμε το ελεύθερο πνεύμα μας. ;D ;D ;D ;D ;D

Ως φανατικός οπαδός του Larry, ανεβάζω ένα μικρό sample με μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά solos του. ;) http://www.box.net/shared/4ydhrfk4mh

Οι πρώτες δύο συγχορδίες νομίζω πως είναι DMaj7 / D6. Άρα D major.

1. Rolling Stones - Moonlight mile 2. Ella Fitzgerald - Night and day 3. Donald Fagen - The nightfly 4. Allman Brothers - Statesboro blues 5. Oasis - Don't look back in anger 6. Leningrad Cowboys - Those were the days 7. Danny Gatton - Harlem nocturne 8. Pat Martino - Park avenue petite 9. Blues Brothers - Rawhide 10. Pogues - Fairytale of New York 11. White Stripes - I want to be the boy 12. Μιχαλόπουλος - Ο Καπετανάκης 13. Suede - Everything will flow 14. Beatles - Strawberry fields forever 15. Archive - Fuck U 16. Red Hot Chili Peppers - Havana affair 17. Derek and the Dominoes - Key to the highway 18. Chet Atkins - Snowbird 19. Johnny Cash - The beast in me 20. Django Reinhardt - St. Louis blues

Μάλιστα. Άρα θα τραγουδήσω και πάλι το γνωστό άσμα "Έλα απόψε στου Θωμά για να πάρεις μπαγλαμά...". Anyway, το συνολικό κόστος το υπολογίζω γύρω στα 850. @Superfunk, η τιμή που μου έγραψες περιλαμβάνει κούρδισμα ξύλων και ειδικό καλάϊ; Αν ναι, χαλάλι... ;D ;D ;D

Κύριοι, σας βρίσκω λίγο αδιάβαστους (μήπως το κάνετε επίτηδες; ::)). Στο playback-europe (το οποίο έχει καλύτερες τιμές από το Θωμά για Epiphone, PRS SE κλπ.) η Sheraton έχει 546€. Επίσης, μπορεί κανείς να πάρει ένα καλό σετάκι Seymour Duncan (π.χ. SH2 neck και SH4-JB bridge) λίγο ακριβότερα από την τιμή ενός PAF. Αφήστε, η αγορά μίας 335 δεν εκλογικεύεται με τίποτα. Όμως, παραμένει the real thing!!

Επειδή 1. Σε λίγες μέρες θα παραγγείλω μία Sheraton, όπως σχεδίαζα εδώ και καιρό. 2. Βλέποντας το νέο απόκτημα του elavd άρχισα να κάνω περίεργους συλλογισμούς όπως "μία Sheraton με νέους μαγνήτες, ηλεκτρικά και κλειδιά κάνει περίπου 800 ευρώ που είναι κοντά στα 1200 ευρώ μίας γιαπωνέζικης που είναι κοντά στα περίπου 1800 μίας μεταχειρισμένης Gibson" και να επισκέπτομαι συχνότερα το ebay. 3. Παρατηρώ ότι το ίδιο αρχίζει και συμβαίνει σε άλλους χρήστες του forum. 4. Όταν είμαι εντελώς νηφάλιος, συνειδητοποιώ ότι και η αγορά της Sheraton ίσως να είναι λίγο υπερβολική για τα τωρινά μου οικονομικά δεδομένα. 5. Δεν είμαι ο Larry Carlton. Διά ταύτα, Παραπέμπω όλους (και κυρίως τον εαυτό μου) σε θρυλικό άρθρο του Walter Becker των Steely Dan για το γνωστό λοιμώδες νόσημα. ;) http://www.steelydan.com/gas.html