Είναι, πράγματι, εξαιρετικής σημασίας, η διάσταση που θέτει ο Νικόδημος, στην επίδραση της έλευσης της τεχνολογίας στη μουσική παραγωγή σε επίπεδο Δ Ι Α Δ Ι Κ Α Σ Ι Α Σ. Γιατί πέρα από την τεχνογνωσία, την κατάρτιση και όλα αυτά τα πολύ ωραία πράγματα, ακόμη και οι απλές, μηχανικές κινήσεις που κάνει καποιος, ο τρόπος που βρίσκεται τοποθετημένος απέναντι στο υλικό του, και δεκάδες άλλες παράμετροι, ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ, επιδρουν σε μικρό η μεγάλο ποσοστό σε αυτό που θα προκύψει.
Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε και το εξής : υπάρχουν (ουκ ολίγοι) άνθρωποι που αγαπούν τη διαδικασία σχεδόν εξίσου με , αν όχι και περισσότερο από, το τελικό αποτέλεσμα. Μάλλον στο Ocean of Sound του David Toop, νομίζω ο Eno ανέφερε, πόσο παράξενο του φαινοταν να δουλεύει καθισμένος σε μια καρέκλα κουνόντας μόνο κάποια δάχτυλα του ενός χεριού, και πόσο ένιωθε οτι σταδιακά γινόταν αυτός κομμάτι του υπολογιστή και όχι ο υπολογιστής δικό του εργαλείο...