The Genius Loci

Χρόνια πολλά και καλωσήρθες. Εν μέρει είναι το "σωστό" μέρος, μιας και υπάρχουν πετάλια για φωνητικά που έχουν φτιαχτεί για τραγουδιστές οι οποίοι επίσης παίζουν κιθάρα (συνήθως ακουστική). Ρίξε μια ματιά στα TC-Helicon: http://www.tc-helicon.com/products.asp Έχουν μια τεράστια ποικιλία από πετάλια. Επίσης δες και αυτά της Digitech: http://www.digitech.com/vocalist.php

Η πλάκα πάντως Χάρη είναι ότι αυτοί οι λίγο συμπιεσμένοι μαγνήτες, τείνουν να "γράφουν" πολύ καλά στην ηχογράφηση... και χωρίς πολλά κόλπα. ;) Καλά, και αν έρχεσαι από καμμιά παλιά Yamaha SG, νομίζεις ότι... ξέχασες να περάσεις την κιθάρα στο strap! ;D ;D ;D Σαφώς όμως, το σύνολο μετράει, γέφυρες, μαγνήτες, τάστα, και δεκάδες άλλα... :)

Μου κάνει εντύπωση πάντως που πολλοί παραπονούνται για τους noiseless της Fender (SC) τους οποίους έχει σχεδιάσει ο Bill Lawrence και όχι για τους L-200, L-298, κλπ δικούς του noiseless οι οποίοι όλοι λένε ότι ακούγονται... τραγικά καλύτεροι! Και το περίεργο είναι πως έχουν δίκιο! (για το "καλύτεροι")... Υπάρχουν μερικές κιθάρες πάνω από 4 κιλά που ακούγονται όντως φανταστικά, όπως και κιθάρες κοντά στα 2μιση που ακούγονται χάλια...

Συμφωνώ τόσο πολύ με τον SF σ'αυτό το thread που.... τρομάζω. ;D ;D ;D Στην ιστορική τοποθέτηση του θέματος, θα ήθελα να επισημάνω (και διορθώστε με αν κάνω λάθος) ότι η ελεύθερη καλλιτεχνική/μουσική έκφραση αναπτύχθηκε σε χώρες και καιρούς που επικρατούσε αίσθημα ασφάλειας και γενικότερη ευημερία. Παραδείγματα, Γαλλία, Ολλανδία, Σκανδιναβικές χώρες μεταπολεμικά. Και δεν εννοώ το εμπορευματοποιημένο κομμάτι της μουσικής... αλλά εκεί που μπορείς να δεις άφθονους μουσικούς να παίζουν απίστευτα πράγματα, για την πλάκα τους, στο δρόμο ή σε μικρά μαγαζιά. Το ότι η καλλιτεχνική έκφραση οφείλει να αναπτύσσεται μόνο μέσα από βάσανα και κοινωνικές κακουχίες είναι ένα από τα πιο καλοστημένα παραμύθια του 20ου αιώνα.

Επειδή είναι δύσκολο κάποιος να έχει... και τις δύο για να σε διαφωτίσει, και μιας και οι δύο πιθανότατα σου κάνουν, γιατί δεν κάνεις το προφανές: να πάρεις την κιθάρα σου και να πας να τις δοκιμάσεις. Μόνο που καλύτερα είναι να προτιμήσεις την περίοδο μετά τις γιορτές, γιατί τώρα δεν νομίζω ότι θα έχεις την άνεση χρόνου και την ηρεμία που χρειάζεται.

Ναι. Τι εννοείς "ατέλειες"? Με την αυστηρή έννοια του όρου οι Amer. Standard και πάνω (αλλά και οι περισσότερες Μεξικάνικες των τελευταίων χρόνων θα έλεγα) δεν μπορείς να πεις ότι έχουν κατασκευαστικές ατέλειες. Διαφορές στις λεπτομέρειες σίγουρα (+τα προφανή που ανέφερες ήδη). Απ'όσες έχω "ζυγίσει" ;D ;D ;D όχι. Τα ιδιαίτερα lightweight ξύλα τα κρατάει η Fender για ειδικές εκδόσεις και CS. Τώρα μπορεί να σου κάτσει και καμμιά ιδιαιτέρως ελαφριά, νομίζω όμως ότι το μικρό βάρος (ιδιαίτερα στις Τέλε) έχει υπερεκτιμηθεί... το ίδιο "λάθος" έκανα και εγώ μέχρι πριν 2 χρόνια.

Για ανατίναξη δεν είμαι σίγουρος. ;D ;D ;D ;D Επίσης δεν γνωρίζω αν τεχνικά γίνεται να σε καλέσουν και να χρεώνεσαι εσύ το χρόνο ομιλίας (μόνο μέσω roaming ξέρω ότι ισχύει αυτό, αλλά τεχνικά πιθανώς είναι εφικτό). Εν'πάσει περιπτώσει, γνωρίζετε ότι ο συγκεκριμένος αριθμός είναι "ύποπτος", όπως και κάποιοι που αρχίζουν από 888, για καλό και για κακό μην απαντάτε (μιας και το 0049 είναι από Γερμανία, αν έχετε συγγενείς εκεί, φαντάζομαι ξέρετε τους αριθμούς τους έτσι?).

Για να μην παρεξηγηθώ, την τιμή αυτή την πήρα πριν από αρκετούς μήνες από τον Έλληνα αντιπρόσωπο. Δεν γνωρίζω ποια είναι σήμερα... Προφανώς βάσει της οικονομικής συγκυρίας θα προτιμούσα και εγώ Fender αν ήθελα τέτοιο όργανο σήμερα. Με αυστηρά αντικειμενικά κριτήρια πάντως, οι Swing που είδα και δοκίμασα συγκρίνονται μια χαρά με Amer. Standard/Dlx Strats. Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Για το σηματάκι στο headstock, την αυθεντικότητα και την μεταπωλητική αξία προφανώς δεν διαφωνώ.

Αν λάβετε (όπως εγώ) τηλεφώνημα στο κινητό ή το σταθερό σας από τον αριθμό 00496939018532 ΜΗΝ το σηκώσετε και σε καμμία περίπτωση μην καλέσετε πίσω! http://whocallsme.com/Phone-Number.aspx/00496939018532

Αν και πιστεύω ότι ένα σφικτό neck pocket, πέρα του ότι περιορίζει το shifting, επηρεάζει τον ήχο (ακουστικά τουλάχιστον), όντως το πρόβλημα με τα tight neck pockets είναι υπαρκτό. Τα cracks βέβαια κατά κανόνα περιορίζονται στο φινίρισμα (σε όσες έχω δει) αλλά είναι αρκετά για να πάθει συγκοπή ο ιδιοκτήτης... Επιπλέον το πρόβλημα μεγενθύνεται αν κάποιος σφίξει υπερβολικά τις βίδες στο neck plate.

Η Standard είναι HSS, με SD μαγνήτες, locking tuners και δίβιδο τρέμολο, και παραπέμπει σε αντίστοιχες "μοντέρνες" Am. Strat (τόσο από ποιότητα κατασκευής όσο και από ήχο/στήσιμο). Δεν υπάρχει απευθείας σύγκριση με τις CP.

Ναι, είναι η φτηνή σειρά που φτιάχνεται στην Κίνα. Προσεγμένες πάντως.

H Standard ένα 700άρι αν θυμάμαι καλά (συζητήσιμη τιμή ίσως...). Deluxe, Prism κλπ, 100-150 πιο πάνω, και είναι νομίζω οι ακριβότερες.

Στην Αμέρικα οι Xaviere κάνουν θραύση, σαν δεύτερες (τρίτες, τέταρτες...) κιθάρες, για πάρα πολύ κόσμο. Γενικά στα ξένα fora φαίνονται πολύ ικανοποιημένοι με τη σχέση κόστους/απόδοσης. Καλά, οι Swing είναι τελείως άλλη φάση, κατά τη γνώμη μου οι καλύτερες bolt-on από την Κορέα και παίζουν στα ίσα επώνυμες κιθάρες που κοστίζουν τα διπλά. Όποιος δεν τις έχει δοκιμάσει χάνει. ;) Π.χ. δείτε το roll στα άκρα της ταστιέρας εδώ: http://www.swingguitars.com/English/product/elec/vintage.html Εντάξει, το headstock είναι για τα πανηγύρια, μη τα θέλουμε όλα δικά μας. :P Από το link για το κιτ: Πράγμα που κάτι λέει για την προσοχή στη διατήρηση της καλής εικόνας τους, που επιθυμούν οι Κορεάτες.

Από το site της Royer, που κάτι παραπάνω ξέρει μάλλον: http://www.royerlabs.com/phantom.html

Δες και τις Tanglewood σε αυτά τα λεφτά. ;)

Πρόσεξε, το action που είπα ισχύει αν το nut είναι κομμένο τέλεια! Αλλιώς, βάλε ένα capo στο πρώτο τάστο, και τσεκάρισε στο 17ο τάστο. Όχι, 4/64" στο 12ο τάστο, ΔΕΝ είναι ψηλό action. Ουσιαστικά, αν ήταν πιο λίγο, μάλλον θα είχες πρόβλημα στα bends, στο να "πιάσεις" τη χορδή σωστά, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ...

Ένας χρυσός κανόνας, είναι το σώμα και το μπράτσο να έρχονται από την ίδια πηγή, αν γίνεται. Όπως είδες, η εμπειρία δείχνει ότι κάποια "επέμβαση" χρειάζεται για να ταιριάξουν σωστά. Τώρα για το ταστάρισμα, έλεγξε αν δεν το έχεις κάνει, το relief του μπράτσου. Αν είναι εντάξει, τότε δες και το nut (αν και δεν νομίζω). Τέλος, αν παίζεις με 9άρες χορδές το πρόβλημα θα είναι πιο έντονο. Πάντως με σωστό στήσιμο, π.χ. δουλειά στα τάστα που 99% χρειάζεται, ένα 9,5άρι μπράτσο μπορεί να έχει πολύ χαμηλό action και μεγάλα περιθώρια για bends. Με την γλώσσα των αριθμών, 1.6-1,7mm action στη Μι καντίνι, στο 12ο τάστο και δυνατότητα να κάνεις bends 2 full steps οπουδήποτε στην ταστιέρα, δεν είναι καθόλου εκτός πραγματικότητας.

Όχι spy, απλώς δεν πίνεις πολύ. :P :P :P ;D ;D ;D ;D

Αν έχει ακόμα λούστρο πάνω το μπράτσο, μην το επιχειρήσεις. Αν το έχεις βγάλει και είναι γυμνό το ξύλο: 1. Ναι, το oil 2. Με ένα μαλακό πανάκι 3. Ή τα μασκάρεις ή απλά... προσέχεις να μην τα κάνεις χάλια. 4. Την πρώτη φορά ίσως 2-3 (λάδι) και ενδιάμεσα το σκουπίζεις καλά. 5. Ναι, καλό θα ήταν, για να φύγει το επιφανειακό στρώμα μπίχλας :D. Χρησιμοποίησε 1000 έως 1600 βαθμούς, και πολλή υπομονή.

Θα ήθελα να είχα ακόμα ένα εικονογραφημένο βιβλίο για την ιστορία της κιθάρας, που είχε πέσει στα χέρια μου. Θα μπορούσα να σας δείξω "αρχαία" όργανα που θα σας φαινόταν πολύ πιο ασυνήθιστα και "αποκρουστικά"... Αλλά βλέπετε το marketing μας έχει υποχρεώσει να θεωρούμε "όμορφο" ένα συγκεκριμένο πρότυπο. Πολύ απλά θυμηθείτε το πρότυπο γυναικείας ομορφιάς πριν 100 χρόνια σε σύγκριση με το σημερινό. ;) ;D

Yann, εγώ θα ήθελα να ρωτήσω, αυτά τα όργανα επιστημονικής φαντασίας που περιγράφεις, έχεις να μας τα συστήσεις μέσα από κάποια γνωστή ηχογράφηση ώστε να μπορούμε σαν ακροατές να διαπιστώσουμε την ηχητική τους ανωτερότητα? Θυμίζω ότι μιλάμε για ηλεκτρικές κιθάρες, δεν θα είχα αντίρρηση να παραδεχτώ ότι, για κάποια είδη μουσικής τουλάχιστον, η ποιότητα κατασκευής και υλικών σε ένα μπάσσο παίζει σημαντικότερο ρόλο. Το ίδιο και για ακουστικά όργανα βεβαίως.

Thx Alder! :) Απ'ότι παρατήρησα ίσως δεν είναι καν τόσο κρίσιμο όσο η διόρθωση της ευθυγράμμισης, τουλάχιστον σ'αυτές που το δοκίμασα, το neck pocket ήταν αρκετά σφικτό και η ευθεία ερχόταν μόνη της. Στη μία μάλιστα μπορείς να κρεμάσεις την κιθάρα από το neck χωρίς βίδες και το σώμα να κρέμεται "κολλημένο". Όπως το σκέφτηκα είναι ένα ανάλογο fine tuning με το να κατεβάσουμε το action κάτω από τις εργοστασιακές προδιαγραφές. Όλοι γνωρίζουμε ότι η Fender, για παράδειγμα, είναι ελαφρά συντηρητική στις προδιαγραφές του action και του relief για "να έχει το κεφάλι της ήσυχο" (όπως και όλοι νομίζω). Τελικά βέβαια αυτό είναι: fine tuning κόλπο, και σε μεγάλο βαθμό αποδίδει στην "αίσθηση" του οργάνου. Δεν είναι placebo πάντως.

Κι εγώ το έχω κάνει αλλά ίσως κάποιοι να είναι κάπως νευρικοί με το θέμα. ;) Επίσης δεν έχω δικαίωμα να λογοκρίνω αυτό που θα είχες να πεις, αν το δοκίμασες και έχεις κάποιο σχόλιο θα ήθελα να το ακούσω.

Τις είχα δει παλιότερα. Πραγματικά δεν παλεύεται αυτός ο Κεν... Μπορεί άλλοι να έχουν αντιρρήσεις, εγώ πάντως τις βλέπω σαν Έργα Τέχνης.