The Genius Loci

Σπύρο αμα βάλεις διπλούς 500άρια pots. Όχι ότι θα έχει τρομακτική σημασία, ειδικά αν οι διπλοί σου είναι γκαζωμένοι και "λαμπεροί".

δεν ξερω. ο φιλος που το ειχε , το χε παρει απο αγγλικο ebay. αυτο ξερω μονο

Έγραψα για το Allparts, γιατί πρόσφατα χρησιμοποίησα ένα τέτοιο (Tele όμως) και μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Αν και πίστευα ότι θα είναι πιο λεπτό απ'όσο προτιμώ, είναι τελικά εξαιρετικό.

Το μπράτσο είναι το SRO-22 ?

edit: συγγνώμη, μου φάνηκε ότι διάβασα πως ήταν Allparts...  :-[

Σπύρο το τρέμολο είναι αυτό που είχες πάρει τότε από μένα;

Σαν εσένα ακριβώς.  ;D

Αναλόγως την περίπτωση. Μη νομίζεις ότι γίνεται και διαφορετικά.... σήμερα πλέον και η σύνθεση γίνεται μέσα στο DAW.  ;)

Και ας μην ξεκινήσουμε σε παρακαλώ με τις μίξεις... πονεμένη ιστορία.

Έλα ρε γκρινιάρη!

1) Τα πουλάω "όλα" (ενισχυτές, πετάλια κλπ...λέμε τώρα) και παίρνω αυτό?

2) Αν παίξω σε ένα τελικό όπως ο Marshall 8008 (2X80W transistor) με μία 2Χ12" καμπίνα θα έχω τον ήχο που κάνει profiling ή μετά και πάλι, από τελικό σε τελικό ή από τελικό σε direct θα παίζουν διαφορές, οπότε θα πρέπει να κάνω και το ανάλογο tweaking για κάθε τέτοιο Setup?

3) Το κομμάτι με τα πετάλια δεν το πολυκατάλαβα διότι δεν διευκρίνιζε αν είναι μόνο τα πετάλια/εφέ που έχει μέσα ή αν κάνει και profiling σε πεταλάκια?

4) Δεν πρόσεξα κάπου να λέει πόσες θέσεις μνήμης έχει για ενισχυτές, any help?  

6) Γρηγόρη για πες, είναι καλύτερα να κάνεις profiling απ'το direct ή με μικρόφωνο απ'την καμπίνα (οπότε και θα πρέπει να βάλεις τον ενισχυτή σε booth φαντάζομαι)? Τι διαφορές έχουν?

1) Ναι

2) Ο 8008 είναι στην πραγματικότητα ένας αδικημένος τελικός... πολύ καλή περίπτωση κατά τη γνώμη μου και τζάμπα, σήμερα. Η 2Χ12" είναι σίγουρο ότι θα χρωματίσει, σε κάποιο βαθμό τον ήχο. Προσωπικά έχω "λύσει" το (διπλό) πρόβλημα με μια Mesa Boogie (Exo Chionizi) με EVM12L μεγάφωνο. Δηλ. το να έχεις και όσο γίνεται αχρωμάτιστο αποτέλεσμα και amp in the room αίσθηση. Λύσεις όπως Power Engine με άλλο μεγάφωνο, κλπ, που προτείνει ο Γρηγόρης, επίσης μπορούν να παίξουν.

3) Όχι, κάνει profiling μόνο σε OD/Distortion πεταλάκια και πάλι όχι με τον ίδιο τρόπο με τον ενισχυτή. Μπορείς όμως να κάνεις profile το "ζευγάρι" πεταλάκι/ενισχυτής.

4) Δεν θυμάμαι αλλά καμμιά 1000άδα νομίζω. Τα προφίλ είναι ΠΟΛΥ μικρά αρχεία

6) Το αφήνω στο Γρηγόρη αν και το direct εμένα δε με ψήνει.

Οποτε το tru oil το αφηνουμε για ωρες να στεγνωσει τελειως... Εγω νομιζα οτι μεχρι 10λεπτο το αφηνουμε κ μετα σκουπισμα-τριψιμο με πανι...

Εγώ ποτέ δεν το έχω αφήσει για ώρες.

Ο λόγος είναι πως δεν θέλουμε να ποτίσει το ξύλο. Θέλουμε απλά να εισχωρήσει ελάχιστα στην επιφάνεια για να την προστατεύει. Γι'αυτό και δεν περνάμε λάδι κάθε τρεις και τόσο. Η Musicman που το 90% των οργάνων της έχει τέτοιο φινίρισμα στο μπράτσο, συνιστά 1-2 φορές το χρόνο.

αυτό που θα ανάψεις στην εκκλησία εάν κάτι πάει στραβα!!!! ;D ;D

Δηλαδή τι μπορεί να πάει στραβά;

αν καταλαβα καλα το tru oil ειναι λαδι. ποιο κερι εννοεις φιλε Genius??

To Tru Oil είναι εμπορική ονομασία της Βirchwood Casey. Θα τα βρεις σε μαγαζιά με είδη κυνηγιού. Στην ίδια σειρά υπάρχει και Wax, το οποίο περνάς μετά το λάδι, πάλι μικρή ποσότητα και (χωρίς να περιμένεις) το τρίβεις καλά με καθαρό βαμβακερό πανάκι.

Να σημειώσω ότι, αν ξαναπεράσεις λάδι (μετά από μήνες) καλό θα ήταν να τρίψεις πρώτα ελαφρά το μπράτσο με ντουκόχαρτο 1000 βαθμών. Μετά από μερικές εφαρμογές λαδιού+κεριού, κατά τη γνώμη μου δεν χρειάζεται να ξαναασχοληθείς, διότι το μπράτσο θα έχει αποκτήσει μια μόνιμα σατινέ επιφάνεια και προστατευτική κρούστα.

Σχετικά με τη μπίχλα: καλό είναι, ειδικά αν ιδρώνουμε, να πλένουμε πάντοτε τα χέρια πριν παίξουμε. Εκτός από τις χορδές που θα αντέξουν περισσότερο, θα μας ευγνωμονεί και το μπράτσο.

Φιλε μιλας για τον neck ή για το fingerboard (προφανως για το πρωτο μαλλον εε?)

Για το μπράτσο μιλάει, όχι την ταστιέρα.

+1000 κι από μένα σε όσα γράφει ο SULTAN.

Μερικά λεπτά στρώματα με κερί και ΠΟΛΥ τρίψιμο, μετά το λάδι, θα δώσουν μια φανταστική σατινέ αίσθηση.  ;)

Να πας στο Λογοθετη στη μεθωνης στα εξαρχεια ειναι ο καλυτερος !!!!

Αποφεύγεις να διαβάσεις τις προηγούμενες απαντήσεις ε;

Να ενημερώσω τους νεώτερους και να θυμήσω στους παλιότερους, ότι στην ένοχη δεκαετία του '80 η Gibson έβγαζε SG με Kahler. Ευτυχώς -νομίζω- δεν έχει μείνει καμμία πλέον....

Οντως απ'ότι βλέπω εκ πρώτης όψεως το ξύλο δεν είναι της προκοπής.

 

Θα ήθελα να εκφράσω μία ακόμη απορία μου, είναι απαρραίτητα τα string trees σε όλες τις κιθάρες? Ξερω οτι κατα κύριο λόγο βοηθούν να μείνουν "χαμηλα" οι χορδές, σε headstock τα οποία δεν έχουν πολύ κλίση όπως τις fender. Εγώ, σχεδιάζω ένα headstock με 13-15 μοιρες κλίση, σε στύλ jackson. Χρειάζεται σε τέτοιες περιπτώσεις string tree?

Όχι μόνο δεν είναι απαραίτητα, καλό είναι να αποφεύγονται σαν το διάολο.

Σε ΚΑΜΜΙΑ κιθάρα μου (εργοστασιακή ή partcaster) δεν έχω string tree. Βοηθάει πολύ αν έχεις staggered tuners, ώστε, ακόμα και σε "ίσια" headstock ή σε κλασσικά τύπου Fender που δεν έχουν μεγάλο βάθος, να κάνει τη σωστή γωνία η χορδή πίσω από το nut.

Γενικά όμως λέμε: string tree = KAKO. ΟΥΣΤ!  :D

Α οκ, ευχαριστώ. Κι άλλη απορία  :P , απ'οτι εχω προσέξει, σχεδον σε όλες τις κιθάρες που έχουν tune-o-matic γέφυρα (les paul ειδικά) , η γέφυρα δεν είναι τελείως ίσια, αλλα έχει μια μικρή κλίση θα έλεγα, προς την μεριά της ψιλής Μι . Μπορεί κάποιος να μου πει γιατί γίνεται αυτό?

Για να γίνεται με μεγαλύτερη ακρίβεια το Intonation.

Ρίξε μια ματιά στα άρθρα που έχει ο Stewmac στο site του. Θα τα βρεις πολύτιμα για τις δουλειές που θέλεις να ξεκινήσεις.  ;)

Αν όμως αυτό συμβαίνει μόνο στο τελικό στάδιο, τότε έχει αξία μόνο σε τσιτωμένους ενισχυτές που έχουν σχεδιαστεί να μπαίνουν σε αυτή την περιοχή από μια ρύθμιση volume και πάνω.

Δεν χρησιμοποιούν όλοι κλιπάρισμα στις προενισχύτριες. Από την αρχή της ιστορίας της ηλεκτρικής κιθάρας (ειδικά και πάνω απ'όλα τότε) μέχρι και σήμερα υπάρχουν λαμπάτοι ολοκληρωμένοι ενισχυτές που είναι φτιαγμένοι σαν clean machines, και οποιοσδήποτε ψαλιδισμός είναι παραπροϊόν όταν βρίσκεται σε συνθήκες πέρα από τις εργοστασιακά ανεκτές (με το ανάλογο... αλληλούια για πάμπολλους κιθαρίστες). Και αν δεν απατώμαι αναφέρθηκαν και οι λαμπάτοι τελικοί σε ρακ, οι οποίοι πιστεύω πως χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για να ενισχύσουν ένα σήμα (αποδίδοντας ένα πιο φιλικό προς το αυτί και πιο πλούσιο αρμονικά ηχόχρωμα), και ποτέ για να το παραμορφώσουν.

Ακριβώς, και προσπαθώ τόσα post τώρα να μεταφέρω την ιδέα ότι ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ "VIOLENT" ΚΛΙΠΑΡΙΣΜΑ, είναι ΤΕΛΕΙΩΣ ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ στην παρούσα συζήτηση, παρά μόνο σαν -μη επιθυμητό- υποπροϊόν της όλης διαδικασίας.

Οι περισσότεροι rack power amps για να φτάσουν σε τέτοια επίπεδα πρέπει να πιεστούν σε συνθήκες που δεν απαντώνται σε καμμία πρακτική εφαρμογή. Κάτι που δεν θυμάμαι αν αναφέρθηκε είναι πως η πραγματική ισχύς πολλών λαμπάτων είναι ΠΟΛΥ μεγαλύτερη, σε κορυφές συνήθως, ή σε transients που αναφέρθηκαν, από την δεδηλωμένη.

Υπάρχουν Hiwatt που υποτίθεται ότι είναι 100βατ και έχουν μετρηθεί να αποδίδουν... κοντά στα 200. Και είναι γνωστό για κάποιους τελικούς rack (π.χ. VHT 2-90-2) ότι μπορεί να αποδώσουν 50-80% πάνω από τα υποτιθέμενα βατ.

Επίσης και πάλι όταν μιλάμε για "κλιπάρισμα" θα πρέπει να αναφερόμαστε στον "κιθαριστικό"-μουσικό όρο και όχι σε ηλεκτρολογικό-χαϊφιντελίστικο τοιούτο. Αλλιώς θα αρχίσει πάλι αφόρητα κουραστική συζήτηση για το ότι "θεωρητικά" οι class A ενισχυτές κάποια στιγμή αρχίζουν να συμπεριφέρονται σαν class A/B και class B... ωραία, και κάποια στιγμή class C θα πω εγώ, δηλαδή transmitters... και ακολούθως μπορούμε να πιάσουμε μια άλλη θεωρητική συζήτηση, π.χ. για την πιθανότητα ζωής σε άλλους πλανήτες.  ::)

απλως το μαονι θελω να πω οτι δεν ειναι και απο τα ποιο βαρια ξυλα οπως συνηθως παρουσιαζεται μεσα στο φορουμ.

Συμφωνώ και επαυξάνω, όπως και για τα καπάκια από maple που ανέφερες.

Κάποια στιγμή είχα δοκιμάσει μια Yamaha AES920, εκτός παραγωγής πλέον, αλλά από τις καλύτερες κιθάρες που έχει βγάλει η Yamaha, EVER. Σε σχέση με ανάλογης φιλοσοφίας και σχήματος Les Paul ήταν εντυπωσιακά ελαφρύτερη, και ο λόγος ήταν προφανώς το πολύ ελαφρύ selected mahogany (african) που είχε χρησιμοποιηθεί.

δεν ειναι μονο τα μεγαλα μαονενια σωματα, ειναι οτι εχουν και κατι καπακια κελεμπεκι. οσο για την κιθαρα σημερα με επισκευτικε ο στελιος νομικος (συμφορουμιτης) και μπορει να σου πει και αυτος για την συγκεκριμενη κιθαρα. ετυχε και την ζυγισαμε το απογευμα. το σωμα ειναι 4,5 εκατοστα, φοραει 2 διπλους, γεφυρα τυπου στρατ χωρις τρεμολο και παχυ μπρατσο απο μαονι με εβενο. δεν εχω λογο να σου πω ψεματα.

Δεν είπα ότι μου λες ψέματα. Σε ΚΑΜΜΙΑ απολύτως περίπτωση!

Το πιθανότερο είναι η ζυγαριά σας να έχει πρόβλημα. Ειλικρινά τώρα, μια Parker Fly που είναι.... ανύπαρκτη σε πάχος, έχει ένα σκασμό συνθετικά υλικά, αλουμινένιο hardware κλπ, ζυγίζει συνήθως κοντά ή πάνω από 2 κιλά.

Δύο διπλοί μαγνήτες ζυγίζουν από μόνοι τους 200-300γρ. Μία γέφυρα hardtail δεν πέφτει εύκολα κάτω από 100. Βάλε και το μπράτσο, κλειδιά, ηλεκτρικά, λοιπό hardware... Όπως τα λες έχεις ένα μαονένιο σώμα 4.5 εκατοστά πάχος, που ζυγίζει ΠΟΛΥ κάτω από ένα κιλό.

Δυσκολεύομαι να το πιστέψω αδελφέ. Sorry.

απο μαονι και πρεπει να ειναι κατω απο 2 κιλα ολοκληρη με το hardware.

Να με συγχωρείς αλλά αυτό από και κλείεται.  ;D

Εκτός αν είναι... 1cm πάχος το σώμα και το hardware είναι ελάχιστο. Α, και δεν έχει καθόλου μαγνήτες.  ;D

Μάλλον θα πρέπει να τη ζυγίσεις (σε ζυγαριά ακριβείας, όχι μπάνιου) και να επανέλθεις... Δεν αντιλέγω πάντως ότι το μαόνι μπορεί να είναι ΠΟΛΥ ελαφρύ ξύλο, ανάλογα με την προέλευση και το κομμάτι. Συνήθως οι βαριές μαονένιες κιθάρες που έχουμε συνηθίσει έχουν μεγάλα μασίφ σώματα, διπλούς (βαρείς) μαγνήτες, βαριές γέφυρες, κλπ.

Χαίρετε.

Μόλις είδα το θέμα, να συνεισφέρω ελαφρώς  ;) λοιπόν!

Έχω φτιάξει δύο τέλε με σώματα gfs paulownia, και οι δύο ολοκληρωμένες κιθάρες που προέκυψαν ήταν σούπερ. Κανένα πρόβλημα με neck diving, πανάλαφρες, "κουδουνιστές" και καλόηχες. Με vintage προσανατολισμού μαγνήτες και παχιά μπράτσα σκοτώνουν!

Επίσης είχα 3-4 με pine, μία εξ αυτών πανάλαφρη (κατά τι βαρύτερη απο τα paulownia), αλλά έχω πετύχει και alder - swamp ash πολύ ελαφριά σώματα.

Ακόμα, μην ξεχνάτε το korina hog που μπορεί να είναι απίστευτα ελαφρύ.

Προσωπικά, και για λόγους ηλικίας  ;D (δισκοκοίλη...) αλλά και ηχητικούς, προτιμώ τις ελαφριές κιθάρες. Ευρέως υποστηρίζεται πως οι hot μαγνήτες ταιριάζουν στα ελαφριά σώματα, κατά βάσιν ισχύει, όχι όμως απόλυτα.

Τα pine & paulownia είναι όντως πολύ μαλακά, δεν αντιμετώπισα όμως ιδιαίτερα προβλήματα, προσοχή όμως χρειάζεται στο πως "δουλεύονται".

Ηχητικά δεν είναι πολύ κοντά, όπως ίσως θα περίμενε κάποιος. Το πρώτο είναι πιό "piano like", αναπάντεχα ζεστό και καθαρό, το δεύτερο πιό "επιθετικό", ζωντανό και "κρουστό".

Μιά τέλε στυλ κιθάρα, πιστεύω πως αν είναι 2,5 έως 3 κιλά, αποτελεί την ιδανική βάση για να βρεί κάποιος μαγνήτες που τον καλύπτουν και να δημιουργήσει μιά partcaster που να τον ικανοποιεί σε όλα τα επίπεδα.

Προσωπικά και πάλι, το στήσιμο partcasters είναι απο τις αγαπημένες μου ασχολίες  ;).

Ευχαριστούμε Ηλία!

Να πω εδώ πως όταν έπιασα και σήκωσα μία τέτοια Τέλε του Ηλία, δεν ήταν απλά "ελαφριά". Ήταν ελαφριά σε επίπεδα σοκ.  ;D Δε ζύγιζε τίποτα!

Ηλία μπορείς να δώσεις μερικά παραδείγματα με μαγνήτες και hardware που έχεις χρησιμοποιήσει σε αυτές τις κιθάρες;

Έχει και see-through http://www.guitarfetish.com/NEW-Telecaster-Style-Body-Lightweight-Cherry-Sunburst_p_2509.html. Θα μου πεις βέβαια πως μπορείς να διαλέξεις.... :P

Επίσης μπορείς να κερδίσεις βάρος με το να την κάνεις σαν τις πρώτες esquire και τις squier affinity που είναι 1.5-inch αντί για το 1.75-inch.

Κι'αυτή φαίνεται 3 κομμάτια, πράγμα όχι κακό. Σωστότατο αυτό με το πάχος του σώματος.  ;)

Πόσοι όμως κιθαρίστες παίζουν με μικρούς single ended ενισχυτές; Πόσοι τερματίζουν το volume ώστε να "βρωμίσουν" οι τελικές; Για να μην αναφέρουμε το κατά πόσο οι σύγχρονοι ενισχυτές είναι σχεδιασμένοι ή όχι να παραμένουν καθαροί σε μεγάλες εντάσεις. Πάντα για power amp distortion μιλάμε.

 

Όταν τα transients ξεπερνούν το εύρος εκείνο στο οποίο ο ενισχυτής παραμένει καθαρος, τότε ναι οι λαμπάτοι έχουν πλεονέκτημα γιατί είναι πιο ελαστικοί με τα όρια τους, χωρίς να προκαλούν hard clip. Κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει αντιληπτό ως μεγαλύτερη ένταση γιατί.... έιναι. Εκεί που ο solid state έχει κόψει το σήμα, ο λαμπάτος έχει δώσει λίγο ακόμα. Είναι κάτι όμως που αντιμετωπίζει συχνά ένας κιθαρίστας με σύγχρονο ενισχυτή ή και στο 10 να τον βάλει πάλι εντός των καθαρών ορίων θα βρίσκεται (λόγω σχεδίασης ενισχυτή); Αυτό το επιπλέον headroom έχει πρακτική αξία;

 

Το ερώτημα κοινώς είναι στην πράξη μας νοιάζει το power amp distortion στους λαμπάτους; Προσωπικά πάντως, καθόλου.

Ναι, αντιλαμβάνομαι τις αντιρρήσεις σου και τα γούστα φυσικά είναι γούστα. Στην πραγματικότητα οι απαιτήσεις σε σχέση με τις τελικές βαθμίδες ενίσχυσης επανήλθαν στο προσκήνιο πάλι τα τελευταία χρόνια, με την ευρύτατη χρήση digital modeling preamps τόσο από ερασιτέχνες, όσο, το σημαντικότερο, από επαγγελματίες. Ο τελικός (συνήθως rack) ενισχυτής είχε περιπέσει στο περιθώριο, μετά τις μέρες δόξας που είχε δει στη δεκαετία του '80.

Οι τάσεις δεν έχουν ξεκαθαρίσει ακόμα. Είναι πολλοί που ψάχνονται με linear και full frequency λύσεις, θεωρώντας ότι από την προενίσχυσή τους παίρνουν πλήρως τη διάσταση του ήχου που αναζητούν. Άλλοι πιστεύουν ότι ο τελικός πρέπει να έχει "κιθαριστικό" χαρακτήρα, συνήθως λοιπόν λαμπάτος. Να τονίσω για να είμαι ξεκάθαρος, ότι δεν μιλάμε καθόλου για power amp distortion. Ένας λαμπάτος ή και FET (βλ. Magnum) τελικός μπορεί να έχει τον "χαρακτήρα" που έχουμε περιγράψει και σε χαμηλότερες εντάσεις, που σημαίνει ότι απλά δεν είναι flat response. Μεταξύ μας, ΚΑΝΕΝΑΣ ενισχυτής δεν είναι. Απλώς στην hi-fi (="High Futility"  ;D) λογική, αυτό κάποια στιγμή έγινε το ζητούμενο, για αναπαραγωγή μουσικής. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και χαϊφιντελίστες που θέλουν και επιμένουν να χρησιμοποιούν λαμπάτους τελικούς (ή, εσχάτως, κάποιους FET με ανάλογα χαρακτηριστικά).

Όπως μου το εξηγούσε ένας φίλος (που ανήκει στη δεύτερη κατηγορία), κάθε ηχογράφηση, ας πούμε κλασσικής μουσικής, έχει γίνει σε συγκεκριμένο χώρο και με συγκεκριμένη μεθοδολογία. Ο ίδιος, επειδή ακούει ζωντανή ορχηστρική μουσική περίπου 10 φορές το μήνα (δεν κατοικεί στην Ελλάδα βέβαια), υποστηρίζει ότι το φυσικό compression του χώρου συναυλιών μπορεί να αποδοθεί καλύτερα με "μη-τέλεια" συστήματα αναπαραγωγής, όπως οι λαμπάτοι τελικοί και ανάλογης "αρχαίας νοοτροπίας" μεγάφωνα/κόρνες. Άλλοι διαφωνούν και αποζητούν την απόλυτη πιστότητα της ηχογράφησης. Να σημειωθεί εδώ πως, αν ακούει κάποιος βινύλιο, έτσι κι'αλλιώς κάποιες παράμετροι του μέσου επηρεάζουν το ακουστικό αποτέλεσμα.  ;)

Kάποια στιγμή πρίν 1-2 χρόνια ήμουν έτοιμος να κάνω γαργάρα τα 50$ της αποστολής

(όσο το ίδιο το σώμα :-\) και να παραγγείλω το surf green για low budget tele, μου

φαινόταν τρομερά ελκυστικό - ενδιαφέρον το concept ''κιθάρα κοντά στα 2 κιλά''.

Φοβόμουν όμως το ενδεχόμενο neck diving, διότι μπορεί να μου καθόταν βαρύ μπράτσο

και το το ακύρωσα. Αν είχαν πιο λογικά έξοδα αποστολής πάντως είμαι σίγουρος ότι

κάποιος από εδώ θα αγόραζε τέτοιο σώμα.

Μιλάς για GFS σίγουρα. Τα έξοδα αποστολής πάντως, αν βάλεις μέσα και hardware, δεν είναι παρανοϊκά. Πλήρωσα περίπου 30 ευρώ πριν μερικούς μήνες μόνο και μόνο για hardware + electronics που κόστιζαν όλα μαζί κάτω των 100, οπότε νομίζω είναι κάτι που απλά το αποδέχεσαι...

Δεν ξέρω για το neck diving... Ένα μπράτσο ζυγίζει κάτω από 1 κιλό λογικά, δε πα να είναι και 1" ροπαλο.

Το πρόβλημα με το GFS είναι άλλο. Τα συγκεκριμένα σώματα είναι όλα βαμμένα, και μπορώ να πω από δική μου εμπειρία (την οποία θα περιγράψω προσεχώς, ήδη μερικοί συνφορουμίτες ξέρουν για... ποια Tele μιλάω  ;D) πως σε τόσο φτηνά απωανατολίτικα κομμάτια, το ΒΑΡΟΣ και μόνο της βαφής είναι εξωφρενικό. Μάλλον τα ΒΟΥΤΑΝΕ στη μπογιά.  ::) Καλά, για "αναπνοή του ξύλου" ούτε λόγος...  ;D ;D

Και επίσης δεν ξέρεις πόσα κομμάτια θα είναι... Βλέποντας και το κιτ που έχει ο Jay, μάλλον τρία, αλλά κανείς δεν ξέρει. Για να βγαίνουν τόσο φτηνά, πιθανώς είναι (κακο)-κατασκευασμένα από διάφορα κομμάτια που "περισσεύουν"...  ::)

Φαντάζομαι πως το pawlonia θα είναι τόσο μαλακό που θα υπολείπεται αρκετά σε ακαμψία

έναντι των παραδοσιακών ξύλων, το sandwich θα είναι σίγουρα πιο άκαμπτο. Άσχετα με το

αν σου γεμίζει το μάτι, θεωρητικά θα ήταν πολύ καλή λύση αν πρωταρχικός σκοπός ήταν

η ελαχιστοποίηση του βάρους, αν είσαι διατεθειμένος να... προδώσεις την παράδοση.

Ναι λέγεται ότι είναι αρκετά μαλακό, με την ίδια βέβαια λογική που είναι και το pine (δηλαδή, δεν αντέχει εύκολα σε χτυπήματα, κλπ). Ο Ron Kirn έχει φτιάξει μερικές Tele/Strat απ'αυτό το ξύλο, και υποστηρίζει ότι ακούγεται φανταστικά, διαθέτοντας έναν πολύ δυνατό και ανοιχτό ακουστικό τόνο. Ωστόσο προτείνει να χρησιμοποιούνται inserts από κάποιο σκληρό ξύλο για κάποια κρίσιμα μέρη, π.χ. εκεί που πιάνουν τα post του τρέμολο.

Επίσης οπτικά απ'όσο έχω δει σε φωτό δεν είναι ό,τι καλύτερο, οπότε χρειάζεται οπωσδήποτε κάποιου τύπου βαφή, η οποία βαφή αυξάνει το βάρος.

Δεν λέω κάτι τέτοιο, εκτός αν θεωρούμε υλικά μόνο τα ξύλα, δεν ανέφερες κάτι τέτοιο

όμως στο θέμα. Θεωρείς τα σώματα του guitarfetish που ζυγίζουν ~900gr απ ότι λένε,

κατάλληλότερα επειδή είναι κσύλα, ενώ το συνθετικό sandwich ακατάλληλο για κιθάρα?

Πραγματικά δεν κατάλαβα τι εννοείς με το παραπάνω.

Κατά πρώτον, ναι, μιλάω μόνο για ξύλα και όχι "κσύλα", που δεν έχω υπόψιν μου τι είναι ακριβώς.

Κατά δεύτερον δεν έχω πρόβλημα με τα συνθετικά υλικά, κάθε άλλο μάλιστα και είμαι πάντοτε περίεργος να μαθαίνω εξελίξεις σ'αυτό τον τομέα της οργανοποιίας, που θεωρώ πολύ ενδιαφέροντα. Για κάποιο λόγο πάντως τείνω να αμφιβάλω ότι το φελιζόλ έχει τις προδιαγραφές να συμπεριληφθεί σε τέτοιου τύπου αναζητήσεις.

Με βάση το παραπάνω, θα ήθελα να ρωτήσω, αν και ο EHX 22 Caliber μπορεί να αποδώσει σε ικανοποιητική ισχύ (σε συνθήκες πρόβας, δηλαδή), συνδυαζόμενος με κάποια modelling προενίσχυση, όπως το v-amp3 ή κάποιο tube pre-amp, όπως το Presonus Tube-pre. ???

Επισήμως από την ΕΗΧ η απάντηση είναι πως η συμπεριφορά των Caliber/Magnum είναι πρακτικά η ίδια, σε ό,τι αφορά στην καμπύλη απόκρισής τους. Δηλ. αρχίζουν να κομπρεσσάρουν και να "βρωμίζουν" από το ίδιο σημείο και μετά. Ωστόσο για το ίδιο setting (π.χ. στο 5) ο Magnum θα είναι δυνατότερος. Πρακτικά τώρα, από δοκιμές που έγιναν με τον 22 (Marilion πάλι!) ειναι και αυτός πολύ δυνατός και μπορεί να αποδώσει σε συνθήκες πρόβας (αρκεί να αποδίδει και το μεγάφωνο καλά).