Γεια σας παιδια, παρακολουθησα τη συζητηση απο την αρχη (ουφ) πολυ ενδιαφερον topic , απλα θα θελα να αναφερω σαν παραδειγμα κι εγω τον Χατζιδακι ο οποιος δεν ειχε τις ακαδημαικες γνωσεις εξαρχης και ηταν ο φανατικοτερος υποστηρικτης του "γκρεμιστε τα ωδεια και φτιαξτε καφωδεια" και ενος γνωστου αποφοιτησαντα απο Berklee με πτυχιο απο BB King κλπ. Ο Χατζηδακις καταφερε να γραψει ιστορια ενω ο γνωστος που βαζει ταλκ στην ταστιερα για να μην παθει εγκαυμα, τον τρωει η μαρμαγκα. Οι ιστοριες ειναι ατελειωτες...
Δε μ' αρεσει να απαξιωνω ευκολα θεσμους και ιδρυματα απλα θελω να πω οτι τα χρονια που πηγαινα στο ωδειο ηταν απο τα πιο βαρετα που περασα, γιατι δεν ηθελα να αναπαραγω τις ιδιες αμουσες ασκησεις που μου εκαιγαν το μυαλο και τα χερια, απλα ηθελα να παιζω μουσικη. Οταν μεγαλωσα συνειδητοποιησα οτι αφενος τα περισσοτερα που μαθαινα εκει μεσα ηταν τεχνικα εργαλεια και οχι μουσικη και αφετερου μου εκαναν ζημια στο αισθητηριο μου αφου μου εδιναν την εντυπωση πως πχ το λα- δεν κολλαει με το σι-b7 κτλ.
Επισης με εκνευριζει αφανταστα ο νεοελληνικος σνομπισμος των δυο πλευρων , ωδειακων και αυτοδιδακτων που φτανει μεχρι το ρατσισμο του στυλ ειναι καλυτερος αυτος γιατι κοπιασε, ο αλλος γιατι εχει feeling , τα πραγματα μετριουνται με τα εργα και οχι με πτυχια.
ΒΤW, το τοπικ μου θυμησε αντιστοιχες συζητησεις σχετικα με το αν γραφω σε reason οι παραγωγες μου ειναι χαλια καλυτερα να αγορασω αναλογικα που δεν εχουν midi γιατι ετσι εγραφε και ο JMJ για να γινω καλυτερος παραγωγος κτλ..
Το προβλημα δεν ειναι αν θα πρεπει να μαθει κανεις ντε και καλα να παιζει παπαδες ουτε να αναλυει prima vista συμφωνικες η να παιζει session στην Παπαρι-ζου αλλα να ανακαλυψει που εχει πραγματικα ταλεντο και να αφιερωθει σ' αυτο. Και πιστεψτε με ειναι εξαιρετικα δυσκολο για καποιον που εχει φαει τη μιση του ζωη προσπαθωντας να πετυχει σε κατι στο οποιο ειναι αταλαντος, να ανακαλυψει ξαφνικα οτι εχει χαρισμα σε κατι διαφορετικο.
