bouzoukleri

Και στην Καστοριά υπάρχει σχολή του ΟΑΕΔ αν θυμάμαι καλά.

Γενικά οι Dean κατά την ταπεινή μου γνώμη μαγκιά κλανιά κι'ο κώλος καυσαέριο που λένε στο χωριό μου. Με όσες έχω παίξει αυτό εισέπραξα (Schenker, Dime, Razorback, EVO, Cadillac). Εντάξει θα μου πεις οι EVO και η Schenker που δοκίμασα ήταν τα φτηνά μοντέλα αλλά η Razorback ; Αν είναι να αγοράσεις μόνο USA από USA γιατί λένε στα χαρτιά USA, αλλά να είναι καλά η Korea...και νομίζω πως αυτές έρχονται στην Ευρώπη. Το λέω γιατί είχα, επικοινωνία μαζί τους και μου γράψανε χοντρά χοντρά ότι πουλάνε ότι τους στέλνουν από το εργοστάσιο οι σχιστομάτηδες. To custom shop δεν είναι και τόσο custom τελικά :-\ :-\ Απο κει και πέρα Soltero και Cady. Οι υπόλοιπες, άλλα μοντέλα είναι υπερεκτιμημένα άλλα αδιάφορα, ανεξαρτήτως τιμής και σχεδίου.

http://www.thomann.de/gr/peavey_generation_ex_triple_single_bl.htm Αυτή η επιλογή ;

Ψήνεται κανένας να κάνουμε καμιά προσπάθεια κατασκευής ; δε μπορεί όλο και τίποτα μπράτσα, μαγνήτες, γέφυρες , κλειδιά, μεταχειρισμένα θα περισεύουν.

http://www.thomann.de/gr/fender_minitonemaster_egitarrencombo.htm Αυτός όμως τους ρίχνει χαλαρά. Έχω βγάλει πρόβα αξιοπρεπώς.

Δηλώνω από τώρα συμμετοχή να φτιάξουμε την Guitar Box Grand Orchestra GUBOGO. ;D ;D ;D ;D ;D ;D Νομίζω πως μπορεί να παίξει και δυνατά το Biskota Box.

Χαζή ερώτηση αλλά θα την κάνω. Η ομιλία στα ελληνικά-κυπριακά ή στα αγγλικά; Γιατί κάπου διάβασα συνεντευξή του και ζήτησε να μιλήσουν αποκλειστικά αγγλικά. Δεν ξέρω βέβαια αν μιλά ελληνικά . Γιατί θα ήθελα να παρακολουθήσω. Με λεξιλόγιο ορολογίας μικρή, και ταυτόχρονα άπταιστα αγγλικά θα έχω θέμα.

Αν οι παλάμες ήταν φτερά ο τύπος θα πετούσε. Αλήθεια.

evris με βρίσκεις σύμφωνο η μουσική είναι ρευστή και για παράδειγμα θα σου αναφέρω κάτι απίστευτο. Σε κάποια εκπομπή του Μαμαλάκη στην έρημο πέτυχαν έναν ερημίτη , δηλαδή κάποιον που ζούσε μόνιμα εκεί, ο οποίος έπαιζε με το δοξάρι του μια μονόχορδη λύρα. Αναγνώρισα το όργανο γιατί έχω μια αντίστοιχη Συριακής κατασκευής. Παίζοντας λοιπόν το αργόσυρτο τραγούδι του η μελωδία έτσι παιγμένη μου φάνηκε κάπως παράταιρη στα αυτιά μου. Η τροφαντός adventurer chef έδειξε μεγάλη χαρά με τον καλλιτέχνη και αυτός άρχισε να παίζει τον ίδιο σκοπό με μπριο και ταχύτερα και τότε έπαθα πλάκα. Το τραγούδι ήταν το δικό μας τσάμικο ο Αμάραντος.Όποιος έχει την εκπομπή μπορεί να το διασταυρώσει. Στα δικά μου αυτιά η μεσόγειος έχει κοινή folk music τώρα που το λες όχι μόνο η μεσόγειος. Προς θεού μη θεωρήσει κανείς ότι αυτά που γράφω είναι αυθεντίες. Επιδέχονται και κριτική και αναπροσαρμογή και χίλια δυο. Προσωπικές εμπειρίες καταθέτω.

Αν έχεις πραγματικά όρεξη παρακολουθείς και ότι έκανε και θα συνεχίσει να κάνει η Δόμνα Σαμίου και ο Αηδονίδης. Βρίσκεις εκείνες τις υπέροχες εκπομπές αφιέρωμα στην κρητική μουσική που κάνανε στο κρατικό κανάλι πριν καναδυο χρόνια όπως και ότι υπάρχει στο οπτικοακουστικό αρχείο της ΕΡΤ. Και σαν να μην φτάνουν αυτά βρίσκεις τις εκπομπές Λυράρηδες του Αιγαίου και ελληνικά δρώμενα. Ίδρωσα. Και αυτά είναι τα εμπορικά, και όχι τα μουσειακά κατ'εμέ παραδοσιακά.

Δηλαδή από εποχής Παλαιολόγων χρονολογείται η folk-country-παραδοσιακή-λαϊκή american music; και τότε αν αφαιρέσουμε τα 100 τελευταία δικά μας χρόνια, (ρεμπέτικου έλευση και εξαιρέσουμε τα παράγωγα του) σε μας τι μένει ως folk-country-παραδοσιακή-λαϊκή μουσική; Γιατί αν μένει αυτό που υποψιάζομαι μάλλον καταλήγουμε στα προς παρεξήγηση κλαρίνα και βιολιά. Σε μένα έτσι καταλήγει ο χονδροσυλλογισμός μου. Και αν είναι αυτός ο συλλογισμός τότε προτείνω : Σίγουρα ακούς οτιδήποτε από τον Χαλκιά (ένας είναι και φυσικά δεν εννοώ τον Λάκη). Προσπαθείς να βρεις οτιδήποτε από Καρακώστα Μαζί με αυτούς έπαιζε ο Αραπάκης Βρίσκεις επίσης υλικό της κυρίας Κολητήρη Και εντριφείς στις ζωντανές ηχογραφλησεις της κυρίας Βέρα (όχι της Χαράς) επίσης Από εκεί και πέρα με ότι καταπιάστηκε ο Μάτσας είναι μέσα στο DNA μας. Φιλοτιμες προσπάθειες έκανε και ο Φαληρέας (στο διοικητικό διεκπεραιωτικό μέρος). Και αν τέλος πάντων θέλεις να δεις που κατέληξε η υπόλοιπη μουσική μας (εκτος του Fame-so you think you can prix us-brother story) Μπορείς να ακούσεις Μάγκα (ναι αυτόν τον showman), Φιλιππίδη (αυτός θέλει ψάξιμο), μπάντα της Φλώρινας (τζαζέψανε με τη καλή έννοια), Mode Plagal, Χρυσοδάκτυλους. Δυστυχώς δεν έχω την παραμικρή ιδέα από ηχογραφήσεις για πολλά μέρη και είδη της ελληνικής μουσικής. Βαράτε αλύπητα .

Έχοντας δοκιμάσει μια Caddy και μια Dime μπορώ να πω πως έμεινα έκπληκτος από την πρώτη (ευκολια παιξίματος, γλυκός ήχος) οριακά αδιάφορος από την δεύτερη. Γούστα είναι αυτά. Πάντως έχει δωθεί από τώρα παραγγελία σε φίλη να μου φέρει μία Caddy το Πάσχα, μιας που μένει κοντά στο εργοστάσιο ;) ;) ;)

Ενημερώση νέα. Η κιθάρα αγοράστηκε από το Λυρικόν, και εκτος του Made in East Germany το αυτοκόλλητο έγραφε και Sound center.

Έχω στην κατοχή μου μια απομίμηση στρατ αλλά το μόνο γνωστό στοιχείο για αυτή είναι το s/n 817029 που είναι χτυπημένο στο neck plate και το γεγονός πως το 1990 (περίπου) στον τότε ιδιοκτήτη της του είπαν πως υπήρχε αυτοκόλλητο που έγραφε Made in East Germany. Το μπράτσο maple και rosewood σώμα άγνωστο. Κκαμιά ιδέα κανείς

Καλή μας Χριστιάνα τα ερωτήματα σου δεκτά αλλά ως προς τους εθνικούς-γεωγραφικούς προσδιορισμούς, μάλλον πρέπει να τους ανάγουμε στις αντικειμενικές δυσκολίες. Σίγουρα ο Νταλί είναι αυτό που ξέρουμε. Αν το αντίστοιχο του σε ταλέντο και πρωτοπορία, ήταν-είναι από την κάτω πλευρά της Μεσογείου φυλακισμένο σε γυναικείο σώμα μουσουλμάνας ; Ή σκέψου εμένα που στον περιβάλοντα εργασιακά χώρο μου αναγκαστικά ακούω elevator music :-X :-X :P :P Δυστυχώς με τη λέξη περιβάλλον (μας μάθανε, να εννοούμε μόνο τον καιρό και την οικολογία με τη λέξη αυτή) εννοούμε τα ΠΑΝΤΑ γύρω μας. Προσπαθώ χρόνια να μάθω να παίζω σωστά (στο μέτρο, στην τονικότητα στο ηχόχρωμα). Από την πρώτη στιγμή συνειδητοποιήσα πως ο χεβιμεταλλάς με τον πανυγηρτζή πρέπει να τα βρουν αλλιώς θα έχω πρόβλημα ;) Και χαίρομαι που ο yann ΤΟ ΕΓΡΑΨΕ ΞΕΚΑΘΑΡΑ. Είναι συναγωνισμός.Και νομίζω αυτό δίνει την απάντηση. Ελβετός Rock μπουζουκ-τσής με ελληνικό ρεπερτόριο. ;D ;D ;D ;D ;D

Φίλος καλός έλεγε πάντα: Τα γαλακτοκομικά είναι η κατάρα του Θεού να γίνει θνητός ο άνθρωπος. Επίσης ο θρύλος λέει, πως ο Μαθουσάλας εκτός από το μητρικό δεν ξαναήπιε γάλα και δεν ακούμπησε ποτέ γαλακτοκομικά. Σοβαρά τώρα, μετά από ένα καλό live που έχεις ιδρώσει και καταναλώσει ενέργεια αλλά η ώρα είναι πλεον περασμένη ακολουθείς πρόγραμμα ως μετά από άσκηση ; Και αν είμαι φύτουλας και δε πίνω δε καπνίζω δε βλεφαριάζω ( εντάξει το'σκισα ) και ξυπνήσω νωρίς το απόγευμα την άλλη μέρα που έχω πάλι ζωντανή εμφάνιση σε ξενυχτάδικο. Τι διατροφή ακολουθώ ; Σοβαρά απαντώντας στον εαυτόν μου. Τέκνον μου ακολουθείς κανόνας διατροφής γνωστούς ως Rolling Stones Rules. Δε μπορεί οι παππούδες κάτι θα ξέρουν.

Με το λίγο που έχω ασχοληθεί με Bc Rich όσα μοντέλα έχουν το R ως λογότυπο είναι τα αντίστοιχης παραγωγής custom shop (τουλάχιστον έτσι λένε επίσημα, στα χαρτιά). Και αν παρατηρώ καλά οι "σάπιοι " μαγνήτες που φορά είναι Rock Field. Δεν θέλω να αντιμαχήσω αλλά θεωρώ ότι η ταστιέρα των Bc Rich είναι από αυτές που δεν θες να αφήσεις τη κιθάρα από τα χέρια σου. Επίσης δηλώνω την απέχθεια μου προς οποιοδήποτε 7εndεroσώμα Ibanez. Όσο βολική και ευκολόπαικτη είναι η ταστιέρα τόσο μου κάθονται σαν ψαροκόκκαλο.

Πάντως όπως έχει προαναφερθεί, είναι χαρακτηριστική η απουσία μπουζουκ-τσίδων έστω και σε αυτό το θέμα. Το Ελβετός μπουζουκ-τσής βέβαια μπορεί να ακούγεται αστείο, αλλά μη ξεχνάμε πως εκεί στη χώρα των τρύπιων τυριών και των ακριβών ρολογιών υπάρχουν πολλοί οργανοπαίκτες ελληνικής καταγωγής τρίτης και τέρτατης γενιάς, κατά περίπτωση. Και αν αναλογιστούμε πως ο πιθανός Δημητράκης Καραχισαρίδογλου το μόνο που έχει από εμπειρίες ελληνικής ζωής είναι το εγκαταλειμένο ορεινό χωριό του προπάππου του και οι καναδυό παραλίες σε κανένα νησί, μάλλον καταλήγουμε σε προσλαμβάνουσες δυτικοευρωπαϊκού τύπου. Και εφόσον δεχόμαστε ( άκριτα; ) πως εκεί, έχουν σύστημα παιδείας που προάγει τις τέχνες και αν συνδυάσουμε τον αυτόχθονα γοτθικής καταγωγής ως μαθητή και τον Ελβετό πλέον, ελληνικής καταγωγής, δάσκαλο ελληνικής μουσικής, πιθανολογώ πως ο Έλληνας Rock Κιθαρίστας μάλλον θα χάσει από τον Ελβετό Μπουζουκ-τσή. Οπότε δεν θα μου κακοφανεί αν σε καναδυο χρόνια δίπλα στον Μαζό ή στον Notis παίζει τρίχορδο κάποιος Carl Heinz Swecshboungerch. Και θα ήθελα να δείτε, τι ρίγος μέ έπιασε όταν άκουσα από αντίστοιχο ελληνόπουλο το Trilogy του Σουηδού (χοντρούλη πλέον) σε μπουζούκι τέλεια παιγμένο και με μελέτη για μεταφορά του Malmsteen σε μπουζούκι. Α ρε πατέρα δεν πήγαινες μετανάστης στις φάμπρικες στη Γερμανία και στου Βελγίου τις στοές. ;)

Τι καλός, εδώ παίζει με μπλέ SG 8) 8) 8) 8) 8) 8)

Θα το παίζουν και στα live;

Marshall Purple 3channel '92 30th Anniversary. και φυσικά τον Carida Amp του trigga, με έφτιαξε.

Γουστάρω που παίζω με όλες τις κιθάρες μου, ανεξαρτήτως ήχου. Γουστάρω ακόμα, την μπάντα που φτιάξαμε και συνεχίζω να ρίχνω συνκορδίες (και συνκοροϊδίες ενίοτε). Γουστάρω που όλοι στο γκρουπ είναι μουσικαράδες και ακόμα μαθαίνω από αυτούς. Γουστάρω που ακόμα τρέμουν τα γόνατα όταν πάμε για live. Δεν γουστάρω να έρχονται για πρόβα από υποχρέωση. Δεν γουστάρω να έρχονται θεατές στο live από υποχρέωση. Δεν γουστάρω να με κρίνουν μουσικά από το χρώμα , το πλήθος, το όνομα των οργάνων που χρησιμοποιώ.

Βάζω στοίχημα από τώρα 7 Φλεβάρη ποιανού ο server θα την ακούσει και κατά σύμπτωση θα βγει ανακοίνωση να πάνε όοοοολοι για αγορά μάνιουαλιυ. Στην ουρά και στην ορθοστασία.

Συναισθηματικά βάζω το Trancedance των Crimson Glory. Το αγόρασα την ίδια μέρα που κυκλοφόρησε Αμερική. Εννοείται κοπή εξωτερικού. Το περίμενα καιρό και δε θυμάμαι πόσο κόστιζε. Από οικονομικής αξίας δεν ξέρω για διάφορα βυνίλια. Αγόραζα μόνο εισαγωγής picture disks και 45 στροφών. Χαρακτηριστικά αναφέρω το Hysteria των Def Leppard που από λάθος έχει ανάποδη εκτύπωση το βινύλιο σε σύγκριση με το εξώφυλλο (this side, other side), το Silver and Gold του Adrian Smith που από τη μια είναι Silver και από την άλλη Gold ;)

Αγαπημένο μου ημερολόγιο. Μετά από μεγάλη προσπάθεια (το γνωρίζεις πως έχω αγοροφοβία) κατάφερα και ανηφόρησα προς Αγία Παρασκευή να συναντήσω μέλη της υποχόνδριας φράξιας του www.noiz.gr . Η ονομασία και μόνο του ζυθεμπορείου με το όνομα “Μωροί Μάγοι” έπρεπε να με προετοιμάσει για τα μελλούμενα. Εισέρχομαι στο χώρο που είχε ανακοινωθεί και αντικρίζω σύναξη μουσικών με σοβαρή και κατανυκτική την περιρέουσα ατμόσφαιρα. Δια να καταλάβεις αγαπητό ημερολόγιο. Ως έμβλημα, προς αναγνώριση μην τυχόν και χαθεί κανείς και δεν τους συναντήσει (που τέτοια τύχη) είχαν σε περίοπτη θέση, αμερικανικής κατασκευής ερυθρό έγχορδον που πλέον δεν ήτο τέτοιο. Το είχαν μετατρέψει σε πληκτρόφωνο και οπως έμαθα αργότερα μόλις το είχε παραλάβει ο ιδιοκτήτης του και με χαρά το επεδείκνυε (το πληκτρόφωνον) . Με καλωσόρισαν ως πάλαι ποτέ μάγιστροι και με ηνάγκασαν σε δοκιμασία αποδείξεως, ότι όντος είμαι μουσικός και όχι παπαράτσος που ώς σκοπό είχε την δημοσιοποίηση της συνάξεως σε μη ευνοούμενα μέλη της μασωνίας των. Εν αρχή με ηρώτησαν πόσες είναι οι νότες. Κόκκαλο εγώ. Απ'τήν αρχή στα δύσκολα; Σίγουρα ήταν ερώτηση παγίδα. Την καθυστέρηση μου να απαντήσω την θεώρησαν αδυναμία μου. Και εν χωρώ με κατέκλεισαν με παρεστιγμένα τέταρτα ,πεντατονικές, λυδικές, οφ τέμπο, ρε ίσου και χαμπάγκερς. Πολλές οι άγνωστές λέξεις. Θα με έπαιρναν τα κλάμματα. Ευτυχώς που ένας καλός άνθρωπος με πλησίασε και μου έδωσε να δω την συσκευσία δώρου που κρατούσε και περιείχε ένα εφέ κιθάρας (νομίζω, ήμουν και ζαλισμένος). Αντριωμένος διάβασα τι έγραφε το εφέ “Octaver Behringer”. Σίγουρα είπα κάτι κακό, γιατί, όλοι μαζί άρχισαν να σταυροκοπιούνται (οι χριστιανοί, γιατί υπήρχαν και βουδισταί). Φώναζαν ήπαγε οπίσω μου και κάτι τέτοια. Κάποιος ψυθιριστά (τον άκουσα, είμαι σίγουρος σου λέω) έλεγε και ξαναέλεγε “Συγχώρα τον, δεν ξέρει Leo , συγχώρα και εμάς που τον ακούμε”. Έλεγα, κάποια στιγμή θα τελείωνε η δοκιμασία, όλες τελειώνουν κάποτε. Θα πρέπει αγαπημένο μου ημερολόγιο να σου αναφέρω πως μαζί τους συνέτρωγαν και οι συμβίες των. Ως έχων πλουσία την κόμη και εγώ, είπα να συνομιλίσω με τις κοπέλες της παρέας. Δε μπορεί είπα θα έβγαλε ο Χόντος καμιά νέα λοσιόν μαλακτικό και σαμπουάν μαζί. Κάποια θα το έχει χρησιμοποιήσει να μάθουμε και εμείς. Ψύχος. Εκεί να δεις. Οι noizholics είναι μουσικαράδες . Θέσφατον . Για να σε κάνουν να νιώσεις ακόμα πιο ποταπός φέρνουν τις γυναίκες τους, που έχουν τελειώσει γαλλικά και πιάνο αλλά στο πιάνο είναι μαέστρες. Και μένω άφωνος ημερολόγιο μου. Δε με χώραγε ο τόπος. Ευτυχώς που έπαιζε καλή μουσική, είχε και καλές μπύρες. Θεωρώντας πως έχει τελειώσει η δοκιμασία ( πόσο να μου κάνουν άλλο πλάκα, μάλλον καταντούσε βαρετό) είπα να κάνω τουνόασ μπέτε. Εμβόλιμα, παρείσφρησα σε πηγαδάκι έτερων θορυβόφιλων και προσπάθησα να γίνω φιλικός και δημοσιοσχετίστας (ξέρεις P.R στα ελληνικά). Λάθος η επιλογή. Εκεί να ακούσεις. Η τακτική πλέον να με ταπεινώσουν ήταν διαφορετική. Τεχνοκρατική η φύσις της συζητήσεως. Εκεί να γράψεις άγνωστες λέξεις ημερολόγιο μου. Υπεροδήγηση τρανζίστορ, πουσπούλ (σκυλί δεν είναι αυτό ; ) θριντιπιτιπί, γκέιν(αυτό στα γαλλικά δε σημαίνει χαρούμενoς ; ), φάζ, μοντουλέιτορ, βι εστί (έχει σχέση με το τραβεστί; ) και κάτι τέτοια. Να σου πω μάλλον για μένα λέγανε σε άλλη γλώσσα (είναι αλήθεια πως είναι παιδιά του κόσμου, ξέρουν ξένες γλώσσες). Δε μου το βγάζεις από το μυαλό. Αυτό το γκέιν με το βιεστί παρέα μάλλον βρισιά είναι. Τι να σου πω με πήραν πάλι τα κλάματα. Παρήγγειλα πάλι, να πνίξω τον πόνο μου. Και οι ποταποί τι μου κάνανε ημερολόγιο μου; Σε συνεργασία με τον δισκοτζόκεϊ βάλανε επιλογές ασμάτων γνωστών ροκ τραγουδιών (ναι ναι αυτά του σατανά , ουου σιξσιξσίξ) που τα έπαιζε γκάιντα. Με τα πρίμα στο 11 και τα ευαίσθητα αυτάκια μου να ακολουθούν σε αντοχές την ως τώρα ψυχοσύνθεση μου. Άσε βάρβαρα πράγματα. Βέβαια οσο πέρναγε η ώρα, τόσο και ανακάλυπτα, πως ανάμεσα σε αυτή την τόσο σφιχταγκαλιασμένη παρέα, φανατικά, προσηλωμένη στη σωστή μουσική, υπήρχαν έριδες. Ψιθυριστά και με προδοτικό τόνο έσφιγγαν τα χέρια φίλοι προσκείμενοι στον Βασιλά Kerry και στον προ Χρηστού πλούσιο στρατηγό του(Kerry King and his B.C Rich, Marshall, αυτολεξεί). Μάλιστα κάτι άκουσα για ανατροπές σε έναν σταθμό στην Καστοριά. Δε μου λές ημερολόγιο μου, υπάρχει σταθμός Τελεκαστοριά ; Όπως είχε παλιά ο Καρατζαφέρης το Telecity; Γιατί λέγανε οι προβοκάτορες συνέχεια για Ρεήσιου και Τελεκαστόρια και το 1952 εκείνο, το 1959 το άλλο και θα σου δώσω ένα μανίκι... ( συγχώρα με Θεέ μου, λόγια είναι αυτά από άντρα σε αγόρι ; ). Α-πα-πα δυσκολεύτηκα. Τώρα που το σκέφτομαι, πρέπει να έγινε κανένα κακό το '52 και ξανάγινε το κακό το '59 και μάλλον εμπλεκόταν κανένας καλόγερος Ρεήσιος (πως λέμε Παήσιος). Με αυτά και άλλα ανομολόγητα πέρναγε η ώρα. Νομίζεις πως ησύχασα ημερολόγιο μου; Λάθος μέγα. Θέλαν με έμμεσο τρόπο οι άνανδροι να μάθουν και άλλα για εμένα , να με φακελώσουν. Ξαναέβαλαν τον υποχθόνιο συνεργάτη τους τον δισκοτζόκεϊ και νάσου οι Βαλκυρίες. Που δεν είναι καθόλου για κυρίες, αν το βόλιουμ είναι ακόμα στο 11, και χρειάζεσαι πολλά βάλιουμ να αντέξεις . Σοκαρισμένος εγώ, που να αρθρώσω λέξη, και να ρωτούν, τι δεν σου αρέσει ο Βάγγνερ; και να ματαρωτούν κλείνοντας το μάτι, μήπως σου αρέσει ο Τσαϊκόφσκι; Και να βαράνε οι Βαλκυρίες και να με παίρνουν πάλι τα κλάματα........... Ντρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ.........το ξυπνητήρι. Αι στο καλό όνειρο ήτανε.