darshan

Στην μια από τις δύο strat μου έχω κάνει αυτό

ρε Superfunk, γιατί δε λες στον άνθρωπο πως η Baja έχει wiring που τρομερές δυνατότητες και μαγνήτες που είναι πιό κοντά σε strat ήχους. Θα διάλεγα την baja. Αν ήταν άλλη tele, ίσως να πήγαινα σε strat... Μπα, πάλι σε tele θα πήγαινα... Έχω και εγώ το πρόβλημα με την πέννα και τον μεσάιο μαγνήτη της strat και επίσης πάντα μα πάντα με ενοχλούσε το volume στη strat, χαμήλωνω κατα λάθος στα downstroke!

είχα μια charvel san dimas από μια ανταλλαγή, που ο bridge (JB) είχε κλίση προς τη γέφυρα. Ήταν βιδωμένος στο σώμα και η κλίση του ήταν μόνιμη αν και ήταν αρκετά ελαστικός οπότε μπορούσα να του αλλάξω την κλίση προσωρινά με μία χάρτινη σφήνα. Έχω να πω πως νομίζω πως άκουγα έντονη διαφορά στον ήχο και δεν μιλάω μόνο για το output. Νομίζω πως με κλίση ο ήχος ήταν πιο τραχύς, για να μη σου πω ακουγόταν και λίγο παράφωνος. Δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα με την κιθάρα, σύντομα την έδωσα, αλλά αυτό το χαρακτηριστικό το θυμάμαι.

και για τα δυο λέω! για πες

καλά... και backstage τι γίνεται? και από μηχανήματα και από μουσικούς...

Εξαιρετικό! πολύ καλή προσέγγιση! και τι ταλέντο / ταλέντα! το δίνεις λίγο Μπουκοφσκικά, αλλά νομίζω πως κάπου θα συμφωνήσω ή τουλάχιστον νομίζω. όχι στο ότι σιχαίνομαι, το αντίθετο, ίσα ίσα εκτιμώ όσους προσπαθούν να εκφράσουν κάτι (όπως εσύ για παράδειγμα, όπως και τα όμορφα παιδιά του video), αλλά... Νομίζω πως υπάρχει ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ παραδοσιακών και μοντέρνων μουσικών στην Ελλάδα, ίσως το ένα πόδι της Ανατολής και το άλλο της Δύσης... Και αυτό είναι μεγάλο κρίμα για την παράδοση γιατί χάνεται η γόνιμη εισροή ξένων στοιχείων που είναι το απαραίτητο συστατικό της επιβίωσης. Κάπου μεταξύ των τεκέδων των Μικρασιατών και των τσάμικων του Ιωαννίδη και του Παπαδόπουλου, χάθηκε και η συνοχή των παραδοσιακών μουσικών και βρέθηκαν να κινούνται σε ομόκεντρους κύκλους που ποτέ δεν τέμνονται. Και χαιρετίζονται ο Μάνος και ο Μίκης -ορθώς βέβαια- που έκαναν το καλλιτεχνικά αυτονόητο και κοινωνικοπολιτικά ανήκουστο. Αλλά σου λέω ευτυχώς που υπάρχουν και τα όμορφα παιδιά, σαν αυτό το δροσερό κορίτσι, που κοιτώντας πλέον από χρονική απόσταση μπορούν και ενώνουν της τελείες. Γιατί αυτό είναι μόνο... Είναι το μέλλον. Δεν ήθελα να μου βγει Κοέλιο, but there you have it...

άλλο επίπεδο!

μια Martin HD-28E Retro

aftermarket μαγνήτες, boutique πετάλια και ενισχυτές, custom shop κιθάρες... όλα αυτά για μια τεχνολογία 60 χρόνων... Δηλαδή, τι δεν μπορεί να αναπαράγει το εργοστάσιο του Κινέζου πλέον?

οι sabbath

έχε στο νου σου και τους fat 50s.

όπως προείπαν, νομίζω και εγώ πως το Hotel California είναι ο ορισμός του εμπνευσμένου solo, όχι λόγω τεχνικής δυσκολίας, αλλά επειδή νομίζω πως είναι το ένα solo που μπορούν να τραγουδήσουν οι πάντες.

ωραίος και τι κομματάρα επίσης...

αν σου αρέσει ο tarantino, και σου αρέσανε οι τελευταίες 4 ταινίες του, θα σου αρέσει πολύ. έχει στιγμές κινηματογραφικού μεγαλείου που δεν βλέπουμε πια από κανέναν. σε συνδυασμό με φοβερό score από morricone. είναι η πιο σοβαρή του ταινία και για πρώτη φορά η αναπόφευκτη ταραντινική βία φαίνεται απόλυτα ρεαλιστική (αφού το έχει τερματίσει στο παρελθόν!).

φοβερή μουσική στο νέο του Tarantino, το hateful eight. Η εισαγωγή είναι αριστούργημα.

edit delete

troll όλα φάλτσα, αλλά όλες οι νότες καμπάνα.

αμάν, τι κούκλα!

λάθος έκφραση, εννοούσα delay τύπου Edge, με high effect level! όπως και να έχει, σε ένα κομμάτι με διαφορετικά delay settings, υπάρχει τρόπος να δίνεις μια φορά το tempo? κάποια στιγμή χρησιμοποιούσα δυο bossάκια συνδεδεμένα με ένα fs6 footswitch πατώντας ταυτόχρονα και τα δύο πετάλια... ο βάτραχος της line6 μήπως το κάνει αυτό?

πέρα από το looper, τι πραγματικά παραπάνω έχει το flashback από το triple? ο τρόπος που λειτουργεί το tap στο flashback είναι ίδιος με το triple? αλλάζοντας preset δηλαδή, έχει το αποθηκευμένο tempo ή το tap tempo? ας πούμε πως θέλω μόνο 3 presets συνολικά, ένα για chords, ένα για lead, και ένα slapback, με ποιό πετάλι θα δίνω το tempo με το tap αρχικά και θα εφαρμόζεται σε όλα?

μια χαρά παίζεις και metal. Αν το drive είναι μπόλικο... Γενικά μιλώντας, και 100 πετάλια να έχεις, με 10 ενισχυτές, καλά στημένα και λειτουργικά να είναι, και αν τα χρειάζεσαι, καλώς να τα έχεις. Αλλά για το pedalboard του φτωχού που θέλει να καλύψει μεγάλο εύρος, νομίζω πως 5-6 πετάλια + tuner είναι αρκετά, πάνω κάτω αυτά που λες. Αντί του compressor ή του clean boost, μπορεί να μπει και ένα EQ (για μένα τουλάχιστον που έχω compressed ήχο λόγω active μαγνητών).

Πάντως, αν τα κατηγοριοποιήσουμε βγαίνουν τα εξής συμπεράσματα: Ο κιθαρίστας χρειάζεται: α) Να μην είναι ξεκούρδιστος 6. TC Electronic - Polytune mini β) κάτι για να boostάρει το ήχο του 2. EHX - Soul Food 5. Paul Cochrane - Timmy 8. Xotic - EP Booster 9. Ibanez - TS-9 γ) ένα delay για την γλύκα 3. MXR - Carbon Copy 4. TC Electronic - Hall of Fame 7. Line 6 - DL4 10. Boss - DD20 δ) μία μπάντα για να παίζει. Αν όχι, υπάρχουν και τα looper. 1. TC Electronic - Ditto Looper Χρόνια πολλά με υγεία

Εξαιρετικό στο σύνολό του. Από την εκτέλεση στο μπαλόνι, και από την φανέλα στη φρέσκια ματιά. Εξαιρετικό!

πολύ ενδιαφέρον.

πήρα πριν λίγο καιρό το Cruncher της Mooer. High-gain Marshall, κλώνος του MI Audio Crunch Box, στα 60 ευρώ. Σε όποιο καθαρό κανάλι το έχω βάλει, από λάμπα μέχρι solidstate, δίνει ακριβώς αυτό το παχύ γκάζι των πουσαρισμένων 800ριδων με φοβερή ποιότητα ήχου. Δεν θα καθαρίσει με το volume όπως η λάμπα, αλλά αν το έκανε και αυτό... Απίστευτο πεταλάκι! Με ψήνει τώρα το California της Joyo, για boogie mkii ήχους. Το έχει ακούσει κανείς?