analogtreehouse

Ποια μικρόφωνα είναι κατάλληλα για ένα στούντιο ραδιοφωνικού σταθμού. Με βάση ένα συνδιασμό ποιότητας κόστους ποιες προτάσεις υπάρχουν. ευχαριστώ

elavd ευχαριστώ όσο γι αυτό που έλεγες για να ανοίγεις πολλά πετάλια ταυτόχονα η πιο φτηνή λύση έιναι κάτι σαν και αυτό μινιlooperυπάρχουν και πολύ πολύπλοκα looper με τα οποία μπορείς να κάνεις ότι θέλεις.

elavd σου εύχομαι να μαζέψει σκόνη από τις πιο ωραίες σκηνές στα πιο ωραία live :wink: Superduperfunk pedalboard cases στην ευρώπη κάποια πρόταση (στην αμερική έχω βρει ένα σωρό πράγματα αλλά σκέφτομαι το τελωνείο) Επίσης οι μελαμίνες που χρησιμοποίησες τι πάχος έχουν(με ενδιαφέρει για τη βάση για μονοόροφη κατασκευή που με βολεύει) Θα υπάρχει πρόβλημα αν έχω 2 pedal board στο ίδιο flight case(έχω δει ότι με βολέυει να έχω πλάγια στα δεξιά μου κάποια εφε και ακριβώς μπροστά μου κάποια άλλα).

Εκτός από τραγούδια μπορούμε να κάνουμε και μια λίστα με βιβλία που πρέπει να καούν και να φτιαχτεί μια επιτροπή που θα εξετάζει ανθρώπους με διαφορετικές απόψεις και να αξιολογεί την επικινδυνότητά τους.Έχει δοκιμαστεί παλιότερα με μεγάλη επιτυχία......

Jam θα σου πρότεινα εφόσον δεν καταφύγεις στη κατασκευή να ρίξεις μια ματιά στις g&l εμένα μου αρέσουν πάρα πολύ (ειδικά η ταστιέρα είναι απλά τέλεια )σε σχέση με ότι έχω παίξει από τη Fender(απ'ότι βρίσκεται σε κυκλοφορία).Με λίγο ψάξιμο θα βρεις ίσως μια μεταχειρισμένη σε πολύ λογικά λεφτά... Μιας και το έφερε η κουβέντα παίζουν ρόλο τα ξύλα κτλ σε μια κιθάρα που θα χρησιμοποιείται αποκλειστικά με MIDI μαγνήτη(από περιέργεια :wink: )?

Με αφορμή το θέμα ένα άρθρο για το πως μπορείς μόνος σου να βάλεις ένα διακόπτη tbp.Επιπλέον έτσι γίνεται και κατανοητό το πως λειτουργεί ένα τέτοιο ποδόπληκτρο. truebypass

Προσωπική γνώμη μην πάρεις zoom και boss.Δεν έχει κανένα νόημα.Οι ανάγκες σου θα αλλάξουν πολύ γρήγορα όσο αναπτύσετε το κριτήριο σε ότι αφορά τους ήχους και μετά το θα σου έχει μείνει κάτι με χαμηλή μεταπωλητική αξία.Αν δεν είσαι διατεθιμένος να δώσεις πολλά λεφτά απλά μην αγοράσεις κάτι άμεσα δοκίμασε πράγματα και περίμενε να μπορείς να αξιολογήσεις με βάση το δικό σου κριτήριο αυτά που θέλεις να αγοράσεις. Σε ότι αφορά την vox μάλλον θα σου απαντήσει ο superfunk... :)

Πέρα από την τεχνική πλευρά του θέματος υπάρχει και το προσωπικό στοιχείο του καθενός στο παίξιμό του.Με άλλα λόγια δεν υπάρχει απαραίτητα σωστό και λάθος(ως προς τις αρχές που αναφέρθηκαν παραπάνω δεν τείθεται θέμα διαφωνίας). Θα παραθέσω τις δικές μου εμπειρίες που στηρίζονται καθαρά στη δικιά μου φιλοσοφία για το παίξιμο και τις δικές μου ανάγκες. Θα διαχωρίσω τη χρήση για ηχογράφηση και τη live χρήση.Στην πρώτη περίπτωση ακόμα και ένα πετάλι που κάνει διακοπές μπορεί να οδηγήσει σε κάποιο ενδιαφέρον αποτέλεσμα μουσικά ο θόρυβος μπορεί να είναι και καλός καμμιά φορά :D.Με λίγα λόγια tbp ή buffer οποιουδήποτε τύπου όλα έχουν τη θέση τους,βασική προϋπόθεση όμως ότι γνωρίζεις καλά τις ιδιαιτερότητες του κάθε μέρους του εξοπλισμού σου. Τώρα σε ότι αφορά το στήσιμο για πρόβες,live κτλ τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά.Προσωπικά δεν χρησιμοποιώ τίποτα από boss όχι λόγω ανούσιου ελιτισμού αλλά επειδή δεν έχω βρεί κάτι που να ανταποκρίνεται στο γούστο μου, και επειδή δεν είμαι guitar tech ούτε επαγγελματίας να μπορώ να έχω τα πάντα έχουν ξεμείνει 2 boss τα οποία έχω σκοπό ή να τα πειράξω ή να τα πουλήσω. Έχω ένα aby (πρώτο στην αλυσίδα) το οποίο έχει κάποιο buffer.Ακολουθούν τα overdrive + distortion τα οποία είναι tbp και αυτό με βολεύει απίστευτα.Από την άλλη όμως έχω στο άλλο κύκλωμα ένα phase 90 το οποίο μόνο tbp δεν είναι (κάνει τα δικά του καμμιά φορά ) αλλά μου αρέσει απίστευτα και αν και είναι ανοιχτό ελάχιστες φορές(και τις πιο πολλές φορές απλά στη μηδέν ρύθμιση) και αλλάζει τον ήχο σαν ένα ιδιότροπο equalizer.Απλά σε μια μπάντα live θα αλλάζουν οι ανάγκες για ήχους και θα προκύπτουν διαφορετικά από άποψη παιξίματος πράγματα προσάρμοσε το setup σου σε αυτό.Είναι αλλιώς όταν παίζεις μόνος σου. Θεωρώ ότι ειδικά με μονούς μαγνήτες (που δεν χρησιμοποιώ γενικά) θέλει προσοχή όταν υπάρχουν πολλά πετάλια με tbp.Αλλά έτσι κι αλλίως χωρίς compression δεν κάνεις δουλειά με απλούς μονούς μαγνήτες. Συμπερασματικά ψάξε τον ήχο σου και εφόσον αυτό που ακούς ανταποκρίνεται στο αισθητήριό σου ακολούθησέ το κατα περίπτωση με βάση τις ανάγκες του τι κάνεις.Έτσι ο ήχος σου σε συνάρτηση με το παίξιμό σου θα γίνει και ξεχωριστός :!: Υ.Γ Το τεχνικό κομμάτι είναι για τους κιθαρίστες ανάλογο με την τεχνοτροπία που χρησιμοποιεί ένας ζωγράφος μπορεί να ζωγραφίζει με πινέλο ή με οδοντόβουρτσα το αποτέλεσμα μετράει.Απλά καλό είναι να κατανοούμε και την τεχνική πλευρά τον συσκευών που χρησιμοποιούμε :)

Το Budda είναι πάρα πολύ καλό wah δεν νομίζω ότι όποιος επιλέξει να το αγοράσει θα μείνει παραπονεμένος.Μπορείς να πάρεις και την έκδοση που έχει και boost το οποίο μπορεί να είναι χρήσιμο ανάλογο με το τι παίζεις.Το παλιό vox κοπιάρει έστι κι αλλιώς.Επιπλέον υπάρχει και το wah της fulltone ρίξτε μια ματιά δεν το έχω παίξει οπότε δεν ξέρω περισσότερα. Αν κάποιος είχε mutron ας πει εντυπώσεις........ :wink:

Ένας καλός φίλος έκανε τη μετατροπή που αναφέρει ο superfunk σε blackface από κάποιο μεταγενέστερο twin μάλλον 70-74 και ακούγετε απλά τέλεια.Πάντα όταν δοκιμάζω κάποιο πετάλι κτλ περνάω από το σπίτι του απλά είναι σαν να ξεβουλώνεις τα αυτιά σου σε σχέση με άλλους ενισχυτές. Από ενισχυτές που έχω παίξει αρκετά είναι o engl screamer 50 ο οποίος έχει ένα αξιοπρεπές καθαρό κανάλι (καμμία σχέση με blackface :) ) και το βρώμικο ακούγετε σχετικά,ίσως υπάρχουν καλύτερες εναλλακτικές σε αυτά τα λεφτά.Προσωπικά προτιμώ να έχω ένα καλό καθαρό κανάλι και να χρησιμοποιώ τα overdrive μου. Από την άλλη από τους ένισχυτές με ιδιαίτερη χροια που έχω παίξει μου άρεσε ο orange με το master volume κάπου από το 70. Τι ενισχυτή έχω όμως προς το παρόν τίποτα αξιοπρεπές ας είναι καλά οι φίλοι :). Σκέφτομαι να φτιάξω μια κεφαλή στα πρότυπα του flexi 50 της THD ρίξτε μια ματιά flexi. Προσπαθώ να παίζω με δυο ενισχυτές(σε τρίο με μπάσο -τύμπανα ) και να ενορχηστρώνω τα κομμάτια με τέτοιο τρόπo ώστε η δομή σε συνδιασμό με looper (είναι στο ταχυδρομείο headrush E2) να έχει ποικιλία από ήχους και δομές.Αν μπορούσα να έχω 2 ενισχυτές τις επιλογής μου άμεσα θα έπαιρνα ένα blackface στυλ (superfunk αν έλεγες κάποια πράγματα για το rivera θα ήταν πολύ ενδιαφέρον) και ένα vox ac30 για το άλλο κανάλι. Με αφορμή ότι σκέφτομαι να φτιάξω μια κεφαλή περίπου στα 50 watt κάποια στιγμή αυτό το θέμα θα βοηθούσε πολύ. Μια ιδέα που θα βοηθούσε πολύ θα ήταν να αναφέρατε όσοι είστε από αθήνα σε ποιό προβάδικό μπορεί κάποιος να ακούσει κάποιους ενισχυτές(πχ rivera )με τον εξοπλισμό του χωρίς τους υπαλλήλους να γκρινιάζουν για εντάσεις κτλ.

Ένας από τους ποιο γνωστούς ηλεκτρονικούς που ασχολείται με την κατασκευή μετατροπή και κλωνοποιήση vintage πεταλιών (το silvermode tubescreamer είναι απλά απίστευτο)κυκλοφόρησε μόλις ένα βιβλίο! Πάνω από 1000 πετάλια και διάφορες πληροφορίες. Φαίνεται απίστευτο θα σας πω περισσότερα όταν το έχω στα χέρια μου... guidetovintageeffects

Είπες ότι έχεις το metal zone.Πάρε όποιο πετάλι ανταποκρίνεται στο γούστο σου αλλά μην το πουλήσεις με λίγα λεφτά μπορείς να αλλάξεις το χαρακτήρα του με μετατροπή :wink: και να έχεις κάποιους ακόμα ήχους. link Υ.Γ Στο προτείνω απλά και μόνο επειδή δεν αξίζει τον κόπο να το πουλήσεις

Μουσεία αναλογικών πλήκτρων vintagesynth synthmuseum

Μερικά ακόμα άρθρα συγκεντρωμένα για ττην πολιτική των εταιριών της μουσικής βιομηχανίας.Ίσως από τις πιο αναλυτικές προσεγγίσεις link

Ένα άρθρο του Steve Albini πάνω στη μουσική βιομηχανία και τις παγίδες που κρύβει.Φαινομενικά το άρθρο δεν έχει καμμία σχέση με την ελληνική πραγματικότητα αλλά θεωρώ ότι κατ αντιστοιχία ισχύουν τα ίδια πράγματα σε κλίμακα.Επιπλέον αναλύονται τα οικονομικά τις υπόθεσης.Είχε δημοσιευτεί σε κάποιο fanzine δεν μπόρεσα να το ξαναβρώ στο internet ούτε είχα χρόνο να το μεταφράσω... “The Problem With Music” By Steve Albini Whenever I talk to a band who are about to sign with a major label, I always end up thinking of them in a particular context. I imagine a trench, about four feet wide and five feet deep, maybe sixty yards long, filled with runny, decaying shit. I imagine these people, some of them good friends, some of them barely acquaintances, at one end of this trench. I also imagine a faceless industry lackey at the other end holding a fountain pen and a contract waiting to be signed. Nobody can see what's printed on the contract. It's too far away, and besides, the shit stench is making everybody's eyes water. The lackey shouts to everybody that the first one to swim the trench gets to sign the contract. Everybody dives in the trench and they struggle furiously to get to the other end. Two people arrive simultaneously and begin wrestling furiously, clawing each other and dunking each other under the shit. Eventually, one of them capitulates, and there's only one contestant left. He reaches for the pen, but the Lackey says "Actually, I think you need a little more development. Swim again, please. Backstroke". And he does of course. Every major label involved in the hunt for new bands now has on staff a high-profile point man, an "A & R" rep who can present a comfortable face to any prospective band. The initials stand for "Artist and Repertoire." because historically, the A & R staff would select artists to record music that they had also selected, out of an available pool of each. This is still the case, though not openly. These guys are universally young [about the same age as the bands being wooed], and nowadays they always have some obvious underground rock credibility flag they can wave. Lyle Preslar, former guitarist for Minor Threat, is one of them. Terry Tolkin, former NY independent booking agent and assistant manager at Touch and Go is one of them. Al Smith, former soundman at CBGB is one of them. Mike Gitter, former editor of XXX fanzine and contributor to Rip, Kerrang and other lowbrow rags is one of them. Many of the annoying turds who used to staff college radio stations are in their ranks as well. There are several reasons A & R scouts are always young. The explanation usually copped-to is that the scout will be "hip to the current musical "scene." A more important reason is that the bands will intuitively trust someone they think is a peer, and who speaks fondly of the same formative rock and roll experiences. The A & R person is the first person to make contact with the band, and as such is the first person to promise them the moon. Who better to promise them the moon than an idealistic young turk who expects to be calling the shots in a few years, and who has had no previous experience with a big record company. Hell, he's as naive as the band he's duping. When he tells them no one will interfere in their creative process, he probably even believes it. When he sits down with the band for the first time, over a plate of angel hair pasta, he can tell them with all sincerity that when they sign with company X, they're really signing with him and he's on their side. Remember that great gig I saw you at in '85? Didn't we have a blast. By now all rock bands are wise enough to be suspicious of music industry scum. There is a pervasive caricature in popular culture of a portly, middle aged ex-hipster talking a mile-a-minute, using outdated jargon and calling everybody "baby." After meeting "their" A & R guy, the band will say to themselves and everyone else, "He's not like a record company guy at all! He's like one of us." And they will be right. That's one of the reasons he was hired. These A & R guys are not allowed to write contracts. What they do is present the band with a letter of intent, or "deal memo," which loosely states some terms, and affirms that the band will sign with the label once a contract has been agreed on. The spookiest thing about this harmless sounding little memo, is that it is, for all legal purposes, a binding document. That is, once the band signs it, they are under obligation to conclude a deal with the label. If the label presents them with a contract that the band don't want to sign, all the label has to do is wait. There are a hundred other bands willing to sign the exact same contract, so the label is in a position of strength. These letters never have any terms of expiration, so the band remain bound by the deal memo until a contract is signed, no matter how long that takes. The band cannot sign to another laborer or even put out its own material unless they are released from their agreement, which never happens. Make no mistake about it: once a band has signed a letter of intent, they will either eventually sign a contract that suits the label or they will be destroyed. One of my favorite bands was held hostage for the better part of two years by a slick young "He's not like a label guy at all," A & R rep, on the basis of such a deal memo. He had failed to come through on any of his promises [something he did with similar effect to another well-known band], and so the band wanted out. Another label expressed interest, but when the A & R man was asked to release the band, he said he would need money or points, or possibly both, before he would consider it. The new label was afraid the price would be too dear, and they said no thanks. On the cusp of making their signature album, an excellent band, humiliated, broke up from the stress and the many months of inactivity. There's this band. They're pretty ordinary, but they're also pretty good, so they've attracted some attention. They're signed to a moderate-sized "independent" label owned by a distribution company, and they have another two albums owed to the label. They're a little ambitious. They'd like to get signed by a major label so they can have some security you know, get some good equipment, tour in a proper tour bus -- nothing fancy, just a little reward for all the hard work. To that end, they got a manager. He knows some of the label guys, and he can shop their next project to all the right people. He takes his cut, sure, but it's only 15%, and if he can get them signed then it's money well spent. Anyways, it doesn't cost them anything if it doesn't work. 15% of nothing isn't much! One day an A & R scout calls them, says he's 'been following them for a while now, and when their manager mentioned them to him, it just "clicked." Would they like to meet with him about the possibility of working out a deal with his label? Wow. Big Break time. They meet the guy, and y'know what -- he's not what they expected from a label guy. He's young and dresses pretty much like the band does. He knows all their favorite bands. He's like one of them. He tells them he wants to go to bat for them, to try to get them everything they want. He says anything is possible with the right attitude. They conclude the evening by taking home a copy of a deal memo they wrote out and signed on the spot. The A & R guy was full of great ideas, even talked about using a name producer. Butch Vig is out of the question-he wants 100 g's and three points, but they can get Don Fleming for $30,000 plus three points. Even that's a little steep, so maybe they'll go with that guy who used to be in David Letterman's band. He only wants three points. Or they can have just anybody record it (like Warton Tiers, maybe-- cost you 5 or 7 grand] and have Andy Wallace remix it for 4 grand a track plus 2 points. It was a lot to think about. Well, they like this guy and they trust him. Besides, they already signed the deal memo. He must have been serious about wanting them to sign. They break the news to their current label, and the label manager says he wants them to succeed, so they have his blessing. He will need to be compensated, of course, for the remaining albums left on their contract, but he'll work it out with the label himself. Sub Pop made millions from selling off Nirvana, and Twin Tone hasn't done bad either: 50 grand for the Babes and 60 grand for the Poster Children-- without having to sell a single additional record. It'll be something modest. The new label doesn't mind, so long as it's recoupable out of royalties. Well, they get the final contract, and it's not quite what they expected. They figure it's better to be safe than sorry and they turn it over to a lawyer--one who says he's experienced in entertainment law and he hammers out a few bugs. They're still not sure about it, but the lawyer says he's seen a lot of contracts, and theirs is pretty good. They'll be great royalty: 13% [less a 1O% packaging deduction]. Wasn't it Buffalo Tom that were only getting 12% less 10? Whatever. The old label only wants 50 grand, an no points. Hell, Sub Pop got 3 points when they let Nirvana go. They're signed for four years, with options on each year, for a total of over a million dollars! That's a lot of money in any man's English. The first year's advance alone is $250,000. Just think about it, a quarter million, just for being in a rock band! Their manager thinks it's a great deal, especially the large advance. Besides, he knows a publishing company that will take the band on if they get signed, and even give them an advance of 20 grand, so they'll be making that money too. The manager says publishing is pretty mysterious, and nobody really knows where all the money comes from, but the lawyer can look that contract over too. Hell, it's free money. Their booking agent is excited about the band signing to a major. He says they can maybe average $1,000 or $2,000 a night from now on. That's enough to justify a five week tour, and with tour support, they can use a proper crew, buy some good equipment and even get a tour bus! Buses are pretty expensive, but if you figure in the price of a hotel room for everybody In the band and crew, they're actually about the same cost. Some bands like Therapy? and Sloan and Stereolab use buses on their tours even when they're getting paid only a couple hundred bucks a night, and this tour should earn at least a grand or two every night. It'll be worth it. The band will be more comfortable and will play better. The agent says a band on a major label can get a merchandising company to pay them an advance on T-shirt sales! ridiculous! There's a gold mine here! The lawyer Should look over the merchandising contract, just to be safe. They get drunk at the signing party. Polaroids are taken and everybody looks thrilled. The label picked them up in a limo. They decided to go with the producer who used to be in Letterman's band. He had these technicians come in and tune the drums for them and tweak their amps and guitars. He had a guy bring in a slew of expensive old "vintage" microphones. Boy, were they "warm." He even had a guy come in and check the phase of all the equipment in the control room! Boy, was he professional. He used a bunch of equipment on them and by the end of it, they all agreed that it sounded very "punchy," yet "warm." All that hard work paid off. With the help of a video, the album went like hotcakes! They sold a quarter million copies! Here is the math that will explain just how fucked they are: These figures are representative of amounts that appear in record contracts daily. There's no need to skew the figures to make the scenario look bad, since real-life examples more than abound. income is bold, expenses are not. Advance: $ 250,000 Manager's cut: $ 37,500 Legal fees: $ 10,000 Recording Budget: $ 150,000 Producer's advance: $ 50,000 Studio fee: $ 52,500 Drum Amp, Mic and Phase "Doctors": $ 3,000 Recording tape: $ 8,000 Equipment rental: $ 5,000 Cartage and Transportation: $ 5,000 Lodgings while in studio: $ 10,000 Catering: $ 3,000 Mastering: $ 10,000 Tape copies, reference CDs, shipping tapes, misc. expenses: $ 2,000 Video budget: $ 30,000 Cameras: $ 8,000 Crew: $ 5,000 Processing and transfers: $ 3,000 Off-line: $ 2,000 On-line editing: $ 3,000 Catering: $ 1,000 Stage and construction: $ 3,000 Copies, couriers, transportation: $ 2,000 Director's fee: $ 3,000 Album Artwork: $ 5,000 Promotional photo shoot and duplication: $ 2,000 Band fund: $ 15,000 New fancy professional drum kit: $ 5,000 New fancy professional guitars [2]: $ 3,000 New fancy professional guitar amp rigs [2]: $ 4,000 New fancy potato-shaped bass guitar: $ 1,000 New fancy rack of lights bass amp: $ 1,000 Rehearsal space rental: $ 500 Big blowout party for their friends: $ 500 Tour expense [5 weeks]: $ 50,875 Bus: $ 25,000 Crew [3]: $ 7,500 Food and per diems: $ 7,875 Fuel: $ 3,000 Consumable supplies: $ 3,500 Wardrobe: $ 1,000 Promotion: $ 3,000 Tour gross income: $ 50,000 Agent's cut: $ 7,500 Manager's cut: $ 7,500 Merchandising advance: $ 20,000 Manager's cut: $ 3,000 Lawyer's fee: $ 1,000 Publishing advance: $ 20,000 Manager's cut: $ 3,000 Lawyer's fee: $ 1,000 Record sales: 250,000 @ $12 =$3,000,000 Gross retail revenue Royalty: [13% of 90% of retail]:$ 351,000 Less advance: $ 250,000 Producer's points: [3% less $50,000 advance]:$ 40,000 Promotional budget: $ 25,000 Recoupable buyout from previous label: $ 50,000 Net royalty: $ -14,000 Record company income: Record wholesale price: $6.50 x 250,000 =$1,625,000 gross income Artist Royalties: $ 351,000 Deficit from royalties: $ 14,000 Manufacturing, packaging and distribution: @ $2.20 per record: $ 550,000 Gross profit: $ 7l0,000 The Balance Sheet: This is how much each player got paid at the end of the game. Record company: $ 710,000 Producer: $ 90,000 Manager: $ 51,000 Studio: $ 52,500 Previous label: $ 50,000 Agent: $ 7,500 Lawyer: $ 12,000 Band member net income each: $ 4,031.25 The band is now 1/4 of the way through its contract, has made the music industry more than 3 million dollars richer, but is in the hole $14,000 on royalties. The band members have each earned about 1/3 as much as they would working at a 7-11, but they got to ride in a tour bus for a month. The next album will be about the same, except that the record company will insist they spend more time and money on it. Since the previous one never "recouped," the band will have no leverage, and will oblige. The next tour will be about the same, except the merchandising advance will have already been paid, and the band, strangely enough, won't have earned any royalties from their T-shirts yet. Maybe the T-shirt guys have figured out how to count money like record company guys. Some of your friends are probably already this fucked.

Αν θέλεις μια πρώτη επαφή με το τι χαρακτηρίζει κάθε είδος πεταλιού θα σου πρότεινα να χρησιμοποιήσεις το guitar rig της native instruments στον υπολογιστή σου θα σε βοηθήσει να εξοικειώθείς αρκετά με κάποια από αυτά(π.χ tube screamer). Λύση δεύτερη το dm4 της line 6 ή το pod xt.Ακούς δοκιμάζεις...αλλά δεν αγοράζεις. Λύση τρίτη δοκιμάζεις ότι μπορείς φίλους κτλ. Μην αγοράσεις τίποτα αν δεν το ακούσεις εκτός από ότι σου πρότεινε ο superfunk.... Όχι πεταλιέρες, όχι πεταλιέρες,όχι πεταλιέρες.... αξίζει να περιμένεις και να αγοράσεις κάτι που να αξίζει (μόνο λεφτά χάνεις αγοράζοντας και πουλώντας) έτσι κι αλλιώς στην διαδρομή αναζήτησης ήχου θα διαμορφώνεται και το προσωπικό σου κριτήριο σε ότι αφορά τους ήχους. stay analog

Μια ματιά στο αναλογικό δεντρόσπιτο.Η ΑSAT G&L και η ακουστική μου μια Seagull S6 που έχει καπάκι από κέδρο.κιθάρες Από πετάλια Telegun ABY box Fulltone fulldrive 2 MXR phase 90 (script) Proco RAT (3-way modified by robert keeley) Hugnes & Kettner Tube factor Electroharmonix Bassballs Telegun Overdrive cream Korg dt-10 Η βασική ιδέα είναι να παίζω με δύο ενιχυτές ABY-> A->mxr->tubefactor και θέλω να προσθέσω ένα headrush και ένα tremolo B->fulldrive 2 ->rat ->tuner out και δοκιμάζω τα μέρη στα κομμάτια να ενορχηστρώνονται έτσι...

Γεια σου ¶γγελε.Καταρχήν περιμένω σχόλιά σου όταν διαβάσεις το βιβλίο!Δεύτερον έχουμε κάποιους κοινούς προβληματισμούς για τα επαγγελματικά μας (τελειώνω σπουδές).Προσωπικά θεωρώ ότι ο ήχος γενικά είναι ένας χώρος που έχει προοπτική στην ελλάδα και δεν αναφέρομαι στη μουσική μόνο.Μελέτες περιβαλλοντολογικών επιπτώσεων, εργονομικές παρεμβάσεις σε διάφορους χώρους, μελέτη ακουστικής για ένα σωρό χώρους,αίθουσες,και συναυλιακούς χώρους που πάσχουν (αν και το επαρχικό σκυλάδικο θα χάσει χωρίς αντιχήσεις και απίστευτα πρίμα :D ) Δεν μπορεί η κατάσταση να μην αλλάξει κάποια στιγμη.Σαν φυσικός θα γνωρίζεις μεθόδους πεπερασμένων στοιχείων και συστήματα επίλυσης μέσω υπολογιστή.Επιπλέον το πτυχίο σου σου δείνει αρκετές επιλογές. Αν κάποιος εργάζεται σε αυτό το πλαίσιο θα μας βοηθούσε η γνώση της κατάστασης για να εξετάσουμε σαν επιλογή κάτι από τα παραπάνω.

Ίσως το πιο χαρακτηριστικό πράγμα που κατάφεραν οι blues wire είναι (όπως τιτλοφόρησαν οι ίδιοι έναν από τους προηγούμενους δίσκους τους) ότι είχανε steady gιg.Ότι καταφέρανε δηλαδή να παίζουν σε σταθερή βάση στο μύλο όνειρο για μπάντες που θέλουν να ζήσουν από τη μουσική τους. Όσο για τις αλλαγές στο line up ότι μένει στάσιμο πονά...οπότε θα τους δούμε να κάνουν καινούργια πράγματα!

superfunk έχεις αλλάξει κάτι στα πετάλια σου(true bypass,στο κύκλωμα κτλ),στους ενισχυτές.Αν βρεις χρόνο θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να αναφέρεις με ποια σειρά χρησιμοποιείς το κύκλωμά σου και τι χρησιμοποιείς ανά κιθάρα αγαπημένοι ήχοι κτλ.Κάπου διάβασα ότι δουλεύεις σαν guitar tech αν βρεις χρόνο θα ενδιέφερε πολύ ένα άρθρο πάνω σε αυτό.Τι μπορείς να κάνεις στη Ελλάδα με αυτό όχι επαγγελματικά εννοείται αλλά γενικότερα.Με μαγεύει απίστευτα η ιδέα να βοηθάς ανθρώπους-μπαντες να ηχογραφούν την μουσική τους και να μοιράζεσαι όλη αυτή τη διαδικάσία.Πανέμορφες οι tele 8O :D

Δεν ξέρω αν είναι περιττό αλλά επειδή κάποια χρόνια πριν παίζοντας με ένα φίλο κιθαρίστα σε κάποιο live ένοιωθα κάτι να πάει συνεχώς άσχημα θα γράψω τι συμπεράσματα έβγαλα . Φεύγοντας από το live ένοιωθα απίστευτα χάλια.Ήξερα ότι μουσικά τα πράγματα ήταν σφιχτά προβαρισμένα και δουλεμένα στη λεπτομέρεια. Στην επόμενη πρόβα πήρα ένα κουρδιστήρι και κοίταξα τα όργανα κανένα δεν ήταν ρυθμισμένο σωστά (ούτε καν το δικό μου) :oops:.Μετά από αυτή την εμπειρία και ατελείωτους καβγάδες με τα παιδιά θα γράψω κάποιες σκέψεις. Πριν από το live : 1.Έχουμε αλλάξει χορδές 1-2 μέρες νωρίτερα και είμαστε σίγουροι ότι όλα τα όργανα έιναι σωστά ρυθμισμένα ώστε να είμαστε κουρδισμένοι 2.Κάνουμε soundcheck για κάθε κανάλι του ενισχυτή που θα παίξουμε και κάθε πετάλι που θα χρησιμοποιήσουμε (δεν παίζουμε με τις ρυθμίσεις του σπιτιού ή του studio κάθε χώρος έχει τα δικά του χαρακτηριστικά) Ειδικά για όσους χρησιμοποιούν πεταλιέρες μην αντιμετωπίζετε τις παραμέτρους των μηχανημάτων σαν το equalizer του winamp(σχεδόν κανείς δεν το αλλάζει) 3.Τα καλώδια είναι όσο σημαντική είναι και η κιθάρα σας στην αλυσίδα του ήχου δοκιμάστε αν δουλέυουν ένα απλό πολύμετρο αρκεί (αντίσταση κάτω από 0,5 ohm είναι αποδεκτή). 4.Αν είναι δυνατον χρησιμοποιήστε το δικό σας εξοπλισμό. 5.Αν χρησιμοποιείται πολλά κουρδίσματα αποφύγεται να τα έχετε στην ίδια κιθάρα αν πάλι αυτό δεν είναι δυνατόν κάντε μικρά διαλλείματα και προσαρμόστε έξυπνα το set ώστε να υπάρχουν οι ελάχιστες αλλαγές. Υ.Γ Ίσως όλα αυτά φαίνονται άσχετα με το να υπάρχει χημεία στις κιθάρες αλλά πολλές φορές η άγνοια,ο ενθουσιασμός και η τεμπελιά είναι δυνατόν να χαλάνε ωραίες στην βάση μουσικές καταστάσεις ειδικά στα πρώτα χρόνια ενασχόλησης με τη μουσική :( :(

Αν έχεις 9ες κάνε ένα κόπο και τύλιξε ολόκληρο το μήκος των χορδών στα κλειδιά (ακούγετε υπερβολή αλλά δοκίμασέ το) θα δεις ότι με την προϋποθεση ότι έχουν τυλιχτεί σωστά θα έχεις σταθερότητα στο κούρδισμα και λίγο (ελάχιστα) :wink: καλύτερο sustain.

Θα σου πρότεινα αντί για τους texas specials να δοκιμάσεις τους μαγνήτες kinman τεράστια διαφορά (δυστυχώς και οικονομικά).Επιπλέον για overdrive δοκίμασε το tube screamer silver mode (μετατροπή από analogman-απίστευτα διαφανές) link (ναι ο hederson είναι στη φώτο).Επιπλέον το comp cut mode του fulldrive 2 της fulltone είναι ωραίο.Τέλος αν θέλεις gain δοκίμασε το tube factor της hugnes & kettner.Ότι όμως και αν χρησιμοποιούν οι γνωστοί κιθαρίστες μην φοβηθείς να χρησιμοποιείς κάτι αν σου ακούγετε εσένα καλά. Όσο για ενισχυτές fender blackface, bad cat... Συμφωνώ με superfunk για χορδές προσοχή στη ρύθμιση του μπράτσου:)

Κάτι που με ενθουσίασε και μάλλον θα ανατρέχω στις σελίδες του συχνά! Music, physics and engineering του Harry F. Olson ISBN 0-486-21769-8 Διαβάζεται άνετα με στοιχειώδεις γνώσεις μουσικής σημειογραφίας και φυσικής και αποτελεί μια πολύ ολοκληρωμένη προσέγγιση για όσα έχουν να κάνουν με τον ήχο.

Μερικά χρήσιμα βιβλία για όποιον ενδιαφέρεται για κιθάρες ενισχυτές. How to make your electric guitar play great! by Dan Erlewine Guitar player repair guide by Dan Erlewine The tube amp book by Aspen Pittman (ιδιοκτήτης της Groove Tubes)