bassbill

Όντως έχει πλάκα Τέρρυ... Έψαχνα για Vintage Modified εδώ και 5-6 μήνες, και μόλις πήρα το Affinity, σε 3 μέρες εμφανίστηκε ένα στις αγγελίες. Η πλάκα είναι οτι μόλις είδα το VM, δέν είπα φτού σου ρε γ... τώρα ήρθες, σημάδι πως μια χαρά βολεύτηκα και με το Αffinity. Τώρα για το upgrade, θα δείξει. Με καινούργιες χορδές που έχει τώρα, δέν το σκέφτομαι. Θα δω πως θα παίζει σε καμμιά εβδομάδα και βλέπουμε. Χαλαρά πάντως ;D

Ακριβώς έτσι είναι. Ένα πολύ καλό entry level μπάσο, ακόμα και πολύ καλό backup ή touring όργανο, για κάποιον που δέν θέλει να βγάλει μια περιουσία στον δρόμο. Όσοι φίλοι από το φόρουμ έχουν κάνει μακρινά ταξίδια για δουλειά καταλαβαίνουν τι εννοώ. Πρίν τα Χριστούγεννα πήγα Αυστραλία για μερικές εμφανίσεις, και ώσπου να πάρω το όργανο στο χέρι μετά απο κάθε πτήση έχανα την μισή μου ζωή. Θα φτάσει? Κι άν ναι, θα βγεί ολόκληρο? Όσο για αναβάθμιση, βρίσκει κανείς μαγνήτες απο Αμερικάνικα γύρω στα 50 €, και κάπου εκεί σε δολάρια όμως, βρίσκεις και prewired harness με όλα τα καλούδια. Απλά δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο η αναβάθμιση όπως είπα και παραπάνω, γιατί μου αρέσει πως παίζει κι έτσι.

Άν μου λέγανε πρίν μερικά χρόνια οτι θα άνοιγα νήμα συζήτησης για το Squier Affinity Jazz Bass, και μάλιστα made in china, θα έλεγα πως μιλάω με τρελούς. ;D Παίζω μπάσο 36 χρόνια. Έχουν περάσει απο τα χέρια μου ΠΟΛΛΑ όργανα, μερικά απο αυτά είναι ακόμα στην κατοχή μου, κάποια άλλα όχι, αλλά σαν επαγγελματίας μουσικός αγόραζα πάντα επώνυμα, ακριβά, εξωτικά, κλπ κλπ όργανα. Αυτά στις εποχές των παχέων αγελάδων. Προ μηνός περίπου, ένας φίλος μου δάνεισε για λίγες ημέρες ένα Jazz bass του '83. Το μοντέλο αναφέρεται συχνά σαν Longhorn, λόγω του ότι το επάνω κέρατο του σώματος είναι πιο μακρύ από το συνηθισμένο. Έχω γράψει εντυπώσεις μου για αυτό το όργανο σε άλλο θρέντ. Μιας και είμαστε σε κρίση και τα οικονομικά είναι πειορισμένα, αλλά το G.A.S. όχι ;), κοιτάζοντας τις αγγελίες τις προάλλες, μου έκλεισε το μάτι ένα ωραιότατο metallic blue Squier Affinity Jazz Bass. Σε τιμή Σαββατιάτικης βραδυνής εξόδου για 2 άτομα ;D Το χτυπάω λοιπόν, μιλάω με τον συμφορουμίτη Σταύρο, κανονίζουμε την αποστολή, και την επόμενη μέρα τόχω. Σετάρισμα, χορδές, και το ίδιο βράδυ καρφί στον ενισχυτή. Σύγκριση με το αμερικάνικο αδέρφι του Α/Β. Θα έλεγα οτι το αμερικανάκι έχει πιο "ανοικτό" ήχο, πράγμα που οφείλεται κατα την γνώμη μου στους μαγνήτες. Κατά τα υπόλοιπα, έμεινα άφωνος. Ο ήχος του κινέζου είναι ΠΑΡΑ πολύ κοντά στο αμερικάνικο ξαδέρφι. Η δοκιμή έγινε με τις ίδιες ρυθμίσεις στον ενισχυτή, και με τον φίλο ιδιοκτήτη του F. παρόντα. Μετά απο λίγο, δέν ήξερε ποιό ήταν ποιό. Τόσο κοντά μιλάμε ο ήχος. Το βάρος του S μικρότερο, μιας και το σώμα είναι κατά τι στενότερο, κατα τα άλλα έχουμε Alder σώμα με maple μανίκι και rosewood ταστιέρα. Το ζύγισμα τέλειο. Η ποιότητα κατασκευής - φινίρισμα σε πολύ ψηλό επίπεδο. Τα τάστα, όχι και πολύ καλοβαλμένα, βρήκα οτι 1-2 θέλουν λίγο δουλειά, θα γίνει και αυτό σήμερα- αύριο. Τα ηλεκτρικά του πάσχουν απο ποτενσιόμετρα, το Vol του Neck μαγνήτη έχει ένα κενό στην αρχή του, και η ένταση ανοίγει ξαφνικά γύρω στο 3, και όχι προοδευτικά. Επίσης το συγκεκριμένο, γρατζουνάει λίγο προς το full open. Με την πρώτη ευκαιρία θα παραγγείλω ένα harness και θα τα αλλάξω. Λίγος θόρυβος ( ζζζζζζζζζζζζ ) υπάρχει σχεδόν πάντα, εκτός απο όταν κρατάω τις χορδές. Σκέφτομαι όταν αλλάξω τα ηλεκτρονικά, να χαλκώσω το cavity, για έξτρα μόνωση. Τα κλειδιά του είναι κλειστού τύπου, κρατάνε καλά το κούρδισμα, αλλά το κλειδί της G, δέν κουρδίζει ομαλά, αλλά κάνει "βήματα". Παρ' όλα αυτά, ούτε και αυτό χάνει. Η γέφυρα κλασσική Jazz bass με τέσσερις σέλλες. Το ένα ρυθμιστικό αλλενάκι ήταν χτυπημένο, θα αλλαχτεί σύντομα. Σε γενικές γραμμές, μου άρεσε πολύ το μπασάκι. Είναι μια πρόταση εντιμότατη για τα λεφτά του. ( Καινούργιο κοστίζει περίπου στα 240 € ). Ο ήχος του είναι κλασσικός ήχος Jazz bass, μπορείς να παίξεις τα πάντα με αυτό. Με 0.45" χορδές, σλαπάρει απίστευτα, έχει growl στον bridge μαγνήτη, όγκο στον neck, το tone control δουλεύει απροβλημάτιστα, και ο ήχος του με πέννα φέρνει στον νού όλα τα punk groups απο τότε που θυμάμαι ;D Οι φίλοι στην μπάντα με πειράζουν που με βλέπουν να παίζω με Squier, αλλά εμένα δέν με πειράζει καθόλου. 8) Είναι να μου "κάτσει" ένα όργανο στο χέρι και στο αυτί, και ΄δεν με νοιάζει τι γράφει το Decal. Άν οι Κινέζοι μπορούν να φτιάξουν ένα όργανο που να μου κάνει, μπορώ και εγώ να το παίζω δημοσίως μια χαρά ;) Το παράξενο είναι επίσης οτι με βόλεψε τόσο πολύ, που δέν δυσκολεύτηκα στο πέρασμα απο 5χορδο σε τεσσάρι καθόλου. Περίμενα οτι θα με ζόριζε, αλλά με λίγη συγκέντρωση όλα ήταν εντάξει. ;) Θα συνιστούσα σε οποιονδήποτε θέλει ένα φτηνό backup ή και main όργανο το συγκεκριμένο. Εμένα προσωπικά με εντυπωσίασε. Σε απευθείας σύγκριση με το Fender θα έλεγα πως ήταν στο 90 % του ήχου, στο 100% του playbillity, στο 1/6 της τιμής. Καλό ντίλ. Ξέχασα επίσης να πω, οτι το αμερικάνικο είχε ένα dead spot στην ντο στο 5ο τάστο της G χορδής, που ο ήχος της νότας "έσβηνε" γρήγορα, και τον αντικαθιστούσε η αρμονική του, που στο Squier δέν υπάρχει !!! Όλες οι νότες του είναι πεντακάθαρες, με όγκο, sustain και ατάκα όπως πρέπει να είναι. Μπράβο στην Squier για την σχέση ποιότητας / τιμής. Νομίζω πως είναι ιδανικό όργανο για αρχάριο. Σκέφτομαι να το αναβαθμίσω ίσως σε κλείδιά - μαγνήτες - ποτενσιόμετρα - γέφυρα, αλλά μετράω το κόστος και μάλλον δέν αξίζει. Θα φτάσει στην τιμή ενός καινούργιου Μεξικάνικου ή ενός μεταχειρισμένου Αμερικάνικου και με αυτή την έννοια θα είναι σαν να πετάω λεφτά. Για την ώρα το αφήνω ως έχει, και το χαίρομαι ;D ;D ;D

Τους είδα στο Λονδίνο τον Δεκέμβρη του '79. Κοντά στα Χριστούγεννα. Πιτσιρικάς ήμουνα 19 χρονών, και αυτό που άκουσα με έστειλε. Εμπειρία ζωής. Νομίζω απο τα πιο καθοριστικά συμβάντα στην μετέπειτα σχέση μου με την μουσική. Ενέργεια απίστευτη, ο Andy να οργώνει την σκηνή πέρα δώθε και να παίζει τα άντερά του ταυτόχρονα, ο Στίγκ όλα τα λεφτά, και ο Stew να μήν προλαβαίνω να καταλάβω τότε τί έκανε και πως τόκανε. Κορυφαία στιγμή της βραδιάς, το Walking on the moon, που ο Stewart άφησε το σετ, ήρθε μπροστά μαζί με τους άλλους 2 και το έπαιξε μόνο στο hi-hat και σε μιά σκληρή θήκη του μπάσου του Στίγκ που ήταν ακουμπησμένη σε μία καρέκλα :o Τόννοι groove απο τον τύπο... Πλήρωσα εισιτήριο στην μαύρη τα μισά λεφτά μου, αλλά αξιζε και η τελευταία πέννα.

22W, 12" speaker takes pedals really well...

Ωραίο το θρεντ Βαγγέλη. Να πω και κάτι ακόμα. Εκτός απο το γεγονός πως η Εκκλησία και δή η Εκκλησία των εγχρώμων Αμερικανών είναι πηγή απο την οποία ξεπηδάνε άπειροι μουσικοί, όλων των οργάνων, και δείτε πόσοι μουσικοί στις ΗΠΑ δηλώνουν Christian & Worship players, μιλάμε για εντελώς διαφορετική χώρα και κουλτούρα. Πας με το αυτοκίνητο, ανοίγεις το ραδιόφωνο και δεν ξέρεις ποιόν σταθμό να πρωτοακούσεις... Θυμάμαι πόση εντύπωση μου έκανε αυτό, σε σύγκριση με την Ελλάδα που έκανα ζάπιγικ στο ραδιόφωνο, και μετά απο 30 σταθμούς που παίζανε λαικά, δημοτικά, σκυλάδικα, παπαρολογίες τάχα μου ειδήσεις, τοπικά θέματα, διαφημίσεις, τον σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος, αθλητικά του Ολυμπιακού, αθλητικά της ΑΕΚ, αθλητικά του Παναθηναικού,Πανιωνίου,ΠΑΟΚ. Αστέρα Φυλής και δέν συμμαζεύεται, Ραπ, βαλκανικά τρομπόνια, House, Dance, mainstream pop, Trance, Ρεμπέτικα, Εντεχνο-κλαψιάρικα, άτεχνα και ότι βάλει ο νούς σου, και τελικά έβρισκα ένα σταθμό να παίζει ΚΑΛΗ μουσική, και μετά απο 2 χιλιόμετρα τον έχανα!!! Και πας Αμερική, ανεξαρτήτως πόλης, και δεν ξέρεις που να αφήσεις το ράδιο να παίξει... Απο την μία με πιάνανε τα γέλια, και απο την άλλη τα κλάματα... Αυτό και μόνο το γεγονός φτάνει να φτιάξει καλούς μουσικούς, ή μάλλον φτάνει για να γίνουν καλύτεροι οι μουσικοί που παίζουν ήδη. Οι Εκκλησία στις ΗΠΑ, είναι ένας χώρος πολύ ευρύτερης έννοιας απο ότι στην Ελλάδα, πρωτοστατεί σε θέματα κοινωνικά, με έμφαση στην προσφορά, τα οποία δεν άπτονται άμεσα της πίστης. Στο συγκεκριμένο θέμα που συζητάμε πάντως, η μουσική είναι άμεσα δεμένη με την πίστη, αποτελώντας μέσο λατρευτικής έκφρασης. Μουσικοί όλων των οργάνων και τραγουδιστές ξεπηδάνε μέσα απο αυτό το απίστευτο μουσικό χωνευτήρι, όπως ξεπηδάνε οι ποδοσφαιριστές απο τις ακαδημίες ποδοσφαίρου της Ολλανδίας και οι μπασκετμπωλίστες απο τις ακαδημίες της Σεβίας. Όπου υπάρχει μαζική προσέλευση παιδιών που ασχολούνται με ένα αντικείμενο, εννοείται οτι θα εμφανιστούν μικρά και μεγάλα ταλέντα. Και επειδή στην χώρα μας η σοβαρή ενασχόληση με οτιδήποτε αντικείμενο είναι μάλλον σπάνια, σπάνια εμφανίζονται και μεγάλα ταλέντα σε οποιονδήποτε τομέα. Ο λόγος που όλοι οι μικροί ντράμμερς είναι μαύροι πάντως, έχει να κάνει με το ότι αυτή η παράδοση με την συνοδεία της χορωδίας απο μουσιικά όργανα, είναι μαύρη υπόθεση. Οι λευκοί Καθολικοί τραγουδάνε τους ψαλμούς τους απο τα συναξάρια τους, οι διαμαρτυρόμενοι το ίδιο, και οι μαύροι Ευαγγελιστές πάντα με μια ωραία μπαντούλα ;D Γι αυτό άν είσαι Ιταλικής καταγωγής, τρώς σπαγγέτι απο τα 4, και γίνεσαι καλός ντράμερ στα 20 ας πούμε, και αν είσαι Ιρλανδικής, πίνεις ουίσκι στο μπιμπερόν σου, και γίνεσαι καλός ντράμμερ στα 16 σου ;) Άν είσαι Αφροαμερικανός, πάς στην Εκκλησία σου κάθε Κυριακή για την λειτουργία, και 6 φορές την εβδομάδα για πρόβες για την Κυριακάτικη λειτουργία. Και αν τραβάς και το βλαστάρι σου μαζί στην πρόβα απο τα 4, ε.... κάτι μαθαίνει σιγά - σιγά... ;) Όσο μας αφορά, καλά θα ήταν να μαθαίναμε και εμείς απο αυτό, παρά να ψαχνόμαστε σε επισημονικές - ιντερνετικές - βιολογικές ή παραψυχολογικές ερμηνείες του φαινομένου. Συχνή και βαθειά επαφή με το αντικείμενο, και φτάνει. Άν υπάρχει ΚΑΙ το ταλέντο όπως λέει ο τίτλος του θρέντ, τότε εμφανίζονται οι τετράχρονοι που βλέπουμε.

Ανάλογα τι έξοδο δίνει το vst instrument. Άν δίνει mono ή stereo out.

Tέλεια λοιπόν. Αφού δεν έπαθες ζημιά, όλα καλά. Ξεκουράσου για μερικές εβδομάδες, και μετά βούρ για κανένα δάσκαλο να σου δείξει τα βασικά της δακτυλοθεσίας στο όργανο, και να γλυτώσεις από τα βάσανα, και από εμάς που σου λέμε τι να κάνεις :D

Εξαιρετικά όργανα. Έχει φίλος στην Θεσσαλονίκη χρόοοοοοοοοοονιααααα. ;) Νομίζω οτι πατάνε πολλά μοντέλα μαζικής παραγωγής της Fender. Είμαι κάτοχος ενός Β2-5 μπάσου κατασκευής 1992, και έχοντας υπάρξει και κάτοχος αντίστοιχου Fender, λέω άφοβα οτι είναι άλλης κλάσης όργανο. Και όχι μόνο εγώ, το λέει και ο φίλος που αγόρασε το παλιό μου Fender Jazz Bass Special V. Made in Japan. Προσωπικά δεν πιστευω οτι τα Ιαπωνικά όργανα υπολείπονται σε τίποτα απο τα Αμερικάνικα. Ίσως μόνο σε μαγνήτες. Και για την Fener Tele Special μου πίστευα οτι θέλει μαγνήτες, ( Γιαπωνέζικη είναι ), και πρόσφατα την δοκίμασα Α/Β με αμερικάνικη και έμεινα άφωνος. Η αμερικάνα ήτανε βουβή κυριολεκτικά. :o Δεν πίστευα στα αυτίά μου. Το παιδί που έφερε την Αμερικάνα σοκαρίστηκε επίσης. Για δε το φινίρισμα, δέν μιλάμε, οι Γιαπωνέζοι ΔΕΝ πιάνονται σε αυτό το θέμα. Απο κανέναν. ;) Blade κιθάρες βλέπω συχνά στις αγγελίες εδώ στο Noiz, πρόσφατα είδα μία στα 400 € αν δεν κάνω λάθος. Σίγουρα μπορείς να κανονίσεις ένα τέστ για να διαμορφώσεις και ίδια άποψη.

Τώρα είδα το θέμα. Θα πω με συντομία τα εξής. Α). Πρώτα πας σε ένα γιατρό, να δείς άν τυχόν έχεις κάποιο πρόβλημα. Διότι άν τυχόν ( χτύπα ξύλο έχεις), δέν θα σου λύσει το πρόβλημά σου ούτε το φόρουμ, ούτε οι άλλοι μπασίστες όσο κι άν θέλουν να βοηθήσουν, ούτε οι ασκήσεις. Β). Άν ΔΕΝ έχεις ιατρικό θέμα, τότε σίγουρα έχεις θέμα τεχνικής. Γιατί με σωστή τεχνική, τα χέρια δέν πονάνε. Τότε νομίζω οτι πρέπει να βρείς ένα καλό δάσκαλο, να σου διορθώσει το λάθος που σου προκαλεί πόνο, και όχι μόνον φυσικά. Περαστικά σου και προσοχή. Οι ζημίες αυτού του τύπου μπορούν να σε ταλαιπωρήσουν πολύ καιρό άν τις παραβλέψεις.

Σε όλες τις νεότερες εκδόσεις του Cubase, μπορείς να επιλέξεις "Σέτ" απο εντολές, είτε απο το 5.1 είτε απο το SX ή ακόμα και απο τις παλιότερες εκδόσεις, VST κλπ.( Legacy). Κοίτα στις επιλογές, και δες ποιο σέτ εντολών είναι ενεργοποιημένο. Για παράδειγμα στις Legacy εντολές , το x δέν ήτανε crossfade, αλλά external sync. ;) Σε αυτή την περίπτωση ούτε κάν θα το πρόσεχες οτι ενεργοποιήθηκε η εντολή, και θα νόμιζες πως απλά δέν λειτουργεί η συντόμευση. Σου γράφω απο το laptop και δέν είμαι μπροστά στον υπολογιστή που έχω εγκατεστημένο το πρόγραμμα, για να σου πω απο πού αλλάζει η επιλογή, αλλά διάβασε το μάνιουαλ και θα το βρείς.

Ned Steinberger ο κατασκευαστής. Εφτιαξε όργανα απο γραφίτη και ανθρακονήματα την δεκαετία του 90. Τα μπάσα του τετράχορδα τότε που τα θυμάμαι, πολύ ελαφρά, παίξανε κατα κόρον στις electro - pop μπάντες της εποχής, κυρίως λόγω του φουτουριστικού τους σχήματος. Όχι πως δέν είχανε καλό ήχο. Θα βρείς στο youtube διάφορα βιντεάκια, σε ένα απο αυτά ο ίδιος ο κατασκευαστής στηρίζει τις άκρες μιας κιθάρας του σε δύο καρέκλες, ανεβαίνει επάνω της με όλο το βάρος του στο κενό ανάμεσα στις καρέκλες, τραμπαλίζεται για λίγο, και μετά κατεβαίνει και παίζει και η κιθάρα είναι κουρδισμένη άψογα. ;D Γενικά τα όργανα απο γραφίτη και ανθρακονήματα, είναι πολύ ελαφριά, με ουδέτερο-αχρωματιστο ήχο, κάποιοι θα τον αποκαλούσαν και "ψυχρό". Ο λόγος είναι πως ο ήχος τους επηρεάζεται ελάχιστα έως καθόλου απο τα ξύλα που συνοδεύουν το neck through body κομμάτι του γραφίτη. Άλλοι κατασκευαστές τέτοιων οργάνων, η Status, Modulus & Clover είναι αυτοί που ξέρω εγώ. Η Modulus κατασκευάζει ακόμα μπράτσα γραφιτένια για κλασσικά όργανα. ( Jazz bass κλπ) Μεγάλο τους πλεονέκτημα η σταθερότητα στο κούρδισμα, και η αδιαφορία του υλικού για αλλαγές θερμοκρασίας, εποχής κλπ. Στεθερότατα κάτω απο οποιεσδήποτε συνθήκες. Έχω ενα μπάσο απο αυτό το υλικό, άλλης μάρκας, αλλά το βγάζεις απο το cargo του αεροπλάνου μετά απο 14 ώρες πτήση σε - 30 βαθμούς, σε θερμοκρασία περιβάλλοντος 40 βαθμούς και είναι κουρδισμένο και παιζει.

Τέλεια φάση είναι. Κι εγώ έτσι δουλεύω, με 19" και 17". Κανένα πρόβλημα, έχω τα μόνιτορ πολύ κοντά το ένα στο άλλο, επεκτετεμένη επιφάνεια εργασίας στα δύο μόνιτορ, και έχω δεξιά μόνο το μίξερ, τα vst & το mixer chanell editor. Για EQ, SENDS, ect. Οι αναλύσεις είναι διαφορετικές, αλλά προσαρμόσιμες, και δέν αντιμετωπίζω κανένα θέμα. Κάντο.

Χαχαχα ο bihlas87 έκανε όλη την δουλειά των τμημάτων R&D όλων των μεγάλων και μικρών εταιριών σε 3 λεπτά!!!! ΑΞΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗ ΜΟΥ ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D Αλήθεια πόσο σου κόστισε φίλε ? ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

Βρε παιδιά, εδώ μιλάμε για λαμπάτους ενισχυτές, που ο σχεδιασμός τους δεν είναι δα και πυρηνική φυσική... Η βασική σχεδίαση τους έγινε πρίν 50-60 χρόνια. Οι Αμερικανοί συνηθίζουν να πατεντάρουν τα πάντα, ακόμα και τον χρωματικό κώδικα των καλωδίων που λέει ο λόγος. Για το ζήτημα της εμφάνισης, καταλαβαίνω οτι οι φτηνές εταιρίες θέλουν τα προιόντα τους να θυμίζουν "κάτι", αλλά ΠΟΣΟ πια διαφορετικός μπορεί να δείχνει ενας ενισχυτής? Ένα κουτί είναι με ένα μεγάφωνο, ύφασμα, δερματίνη και ένα πάνελ. Αυτό, άν το αντιστρέψετε προς την μεριά των μεγάλων εταιριών, πόσο κόστος πιστεύετε οτι αντιστοιχεί απο την τελική τιμη του προιόντος στο κόστος της σχεδίασης του εξωτερικού κουτιού? Θέλω να πω δηλαδή, πως οι παράγοντες που διαμορφώνουν την τελική τιμή, είναι μάλλον διαφορετικοί. Εξηγούμαι: Η Behringer-Bugera, έχει ένα εργοστάσιο-πόλη στην Κίνα στο οποίο δουλεύουν καμμιά 60.000 άνθρωποι. Κάθετη κατασκευαστική μονάδα, που σημαίνει δηλαδή πως τα περισσότερα εξρτήματα κατασκευάζονται ΚΑΙ αυτά εκεί. Παράδειγμα. Η Bugera κατασκευάζει η ίδια τα μεγάφωνα των ενισχυτών της στην Κίνα, στο ίδιο της το εργοστάσιο. Κόστος? Άς πούμε 5$. Κάποια άλλη εταιρία, αγοράζει μεγάφωνα απο επώνυμο κατασκευαστή, made in USA. Κόστος 50$. Ακόμα και άν ο κατασκευαστής μεγαφώνων κατασκευάζει ΚΑΙ αυτός στην Κίνα, υπάρχει εταιρία στις ΗΠΑ, με μετόχους, κόστος λειτουργίας, φορολογία κλπ, και η τελική του τιμή ίσως δέν αγγίζει τα 50 αλλά θα είναι ας πούμε στα 30$. ΕΞΙ φορές το κόστος επάνω απο το μεγάφωνο της Bugera. Τα λέω για να προσπαθήσω να εξηγήσω την διαφορά κόστους ανάμεσα σε 2 εταιρίες, που πουλάνε λαμπάτους ενισχυτές. Η τελική τιμή που καλείται να πληρώσει ο καταναλωτής, δέν αντιστοιχεί πάντα στην πραγματική αξία του προιόντος. Μήν πιστεύετε οτι ένας ενισχυτής που κοστίζει 5 φορές πάνω απο έναν άλλο, έχει κόστος παραγωγής 5 φορές μεγαλύτερο, ή πραγματική αξία όπως την αντιλαμβάνεται ο καταναλωτής 5 φορές μεγαλύτερη. Βασικά δύο ενισχυτές που παράγονται στην Κίνα, έχουν παραπλήσιο κοστολόγιο. Η τιμολογιακή πολιτική της εκαστοτε εταιρίας είναι αυτή που διαμορφώνει την τελική τιμή, και αυτό επίσης εξαρτάται απο την έδρα της εταιρίας. Άλλο κόστος ( μισθολογικό, λειτουργικό, φορολογικό) έχει να τρέχεις την εταιρία σου στο Τέξας, και άλλο στον Μαυρίκιο ή την Κευλάνη. Οι Αμερικανοί, πληρώνουν αγόγγυστα τις περισσότερες φορές αυτό το κόστος, διότι αντιλαμβάνονται μετά απο άπειρες οικονομικές κρίσεις που έχουν περάσει, οτι αυτό αντιστοιχεί στην στήριξη της Αμερικάνικης οικονομίας και στην διατήρηση θέσεων εργασίας. Και πράττουν σωστά κατα την γνώμη μου. Όταν πρόκειται όμως για έναν Έλληνα, δέν υπάρχει καμμία διαφορά απο το να διαλέξει ενισχυτή Γερμανικής ή Αμερικάνικης εταιρίας, εφόσον είναι και οι δύο κατασκευασμένοι στην Κίνα, εκτός απο το κριτήριο της τιμής. Και φυσικά της αξιοπιστίας, εμφάνισης, ήχου, κλπ. Αλλά λείπει ο παράγοντας στηρίζω την οικονομία της χώρας μου. Σκεφτείτε επίσης οτι το εισόδημα των καταναλωτών στην Αμερική, απέχει παρασσάγγας απο αυτό των Ελλήνων. Στα αλήθεια δέν πιστεύετε οτι αυτός είναι ένας καθοριστικός παράγων επιλογής? Μπορείτε να κάνετε διακοπές στην Χαβάη, ιστιοπλοία στην Καραιβική με την ευκολία που κάνει ο Αμερικανός? Άν ναι, καλά κάνετε και κοιτάτε τους ίδιους ενισχυτές με εκείνον στα 3000-4000 $. Εγώ με τις οικονομικές μου δυνατότητες και μάλιστα όπως αυτές διαμορφώνονται μέσα απο την κρίση, θεωρώ οτι είμαι υποχρεωμένος να κοιτάζω στο κατώτερο επίπεδο τιμών, αν θέλω να κάνω τα γούστα μου, και ταυτόχρονα να τρώω ;D Το παραμύθι όμως οτι ένας Αμερικάνικος ενισχυτής Made in China πρέπει να κοστίζει στην αγορά 5 φορές όσο ένας Bugera, ευχαριστώ αλλά δέν θα το φάω. :-*

Εύη δίκιο έχεις. Παρ όλα αυτά, το ζήτημα είναι άν αναλαμβάνει κάποιος το ρίσκο να βάλει έναν φτηνό ενισχυτή σε επαγγελματική χρήση. Εγώ τον V22 τον χρησιμοποιώ επαγγελματικά και μάλιστα παίζεται απο πολλούς μουσικούς, μιας και αποτελεί εξοπλισμό στην σκηνή του μαγαζιού μου. Ως τώρα, ( ένας χρόνος χρήσης) είναι παληκάρι. Άν πάθει κάτι, θα δω αν αξίζει να τον διορθώσω, ή να πάρω ένα καινούριο και να κρατήσω τον παλιό για ανταλλακτικά. Άν πάθει κάτι ένας ακριβός ενισχυτής αντίστοιχου μεγέθους και ισχύος, το πιθανότερο είναι να κοστίζει η επισκευή του περισσότερο απο τα 250 € που κοστίζει ο Bugera. Πλουραλισμός σε ποιότητα και τιμές. Ότι χρειαζόμαστε σαν καταναλωτές δηλαδή.

Να χαρώ τα παιδιά ;D Το whenever we wanted είναι απο τα αγαπημένα μου, αλλά ακόμα περισσότερο ο Hiatt. Την μισή του φωνή ας είχα ρε γμτ, και τίποτα άλλο...

Κοίτα τώρα, εγώ έχω έναν V22, που είδα στο βιντεάκι πιο πάνω οτι μοιάζει με Matchless. H αλήθεια είναι πως δέν είχα ξαναδεί ποτέ τέτοιο ενισχητή στη ζωή μου, πόσο μάλλον να ξέρω και τον ήχο τους. Άρα δέν είχα ιδέα για το αν είναι ο ένας κόπια του άλλου. Μου άρεσε η εμφάνιση, ο ήχος, και ιδίως η τιμή του. 248€ παρακαλώ. Το "ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ" σου, απο πού προκύπτει? Για μένα είναι μια χαρά ενισχυτής. Το άν αντιγράφει πατέντες, ούτε το ξέρω, ούτε με ενδιαφέρει. Άς τα βρούνε στα δικαστήρια. Την δεκαετία του 90 η Φέντερ έκανε μηνύσεις σε όποιον έβγαζε κιθάρα με headstock παρόμοιο με Strat. Τώρα βγάζουν όλοι, και κοστίζουν 1/10 της τιμής μιάς Αμερικάνας. Και σίγουρα δέν βρίσκονται πλέον στο 1/10 της ποιότητας της. Και το άν η PEAVEY τα βάλει με την BUGERA δικό της θέμα, αλλά άν αληθεύει η κατηγορία τους τότε μάλλον οι Κινέζοι είναι πολύ καλύτεροι απο ότι λένε οι περισσότεροι εδώ ;) Φαίνεται η Bugera χαλάει την πιάτσα στο Αμερικα, γίνεται ήδη πολύς ντόρος για τους ενισχυτες της στα φορουμ, τον ήχο την μέτρια ποιότητα αλλά και την εξευτελιστικά χαμηλή τους τιμή, και κάποιοι άρχισαν να ανησυχούν. Εμείς πάντως σαν καταναλωτές, μάλλον θα βγούμε κερδισμένοι απο όλη την φασαρία ;)

Νά και μια ενδιαφέρουσα άποψη! Το κέρατο συνηθίζεται με τον καιρό ;D ;D ;D Αυτό που δέν συνηθίζεται, είναι το spacing στις χορδές, 21mm είναι πολλά... Η γέφυρα δέν είναι και οτι το καλύτερο σε τούτο εδώ, άν ήταν δικό μου θα άλλαζε οπωσδήποτε, με μία με στενότερο cpacing και λίγο περισσότερη μάζα. Οι μαγνήτες δόξα τω Θεώ δέν είναι Lace Sensors, αλλά κανονικότατοι Fender alnico V. Με το sustain πάντως δέν έχει κανένα θέμα, αλλά η ντό στο πέμπτο τάστο της G χορδής έχει ένα θεματάκι με την διάρκεια... Dead spot. Μάλλον σάν να αλλάζει γρήγορα απο κανονική νότα στην αρμονική της. Την συγκεκριμένη νότα έχω παρατηρήσει να έχει ανάλογη συμπεριφορά σε αρκετά "φτηνά" μπάσα, και μου έκανε εντύπωση που το βρήκα και εδώ. Ίσως με αλλαγή γέφυρας να αλλάξει συμπεριφορά. Σκέφτομαι να πω του φίλου μου να μου το πουλήσει, αλλά μετά θα πρέπει να μάθω πάλι να παίζω με 4άρι... Δέν με χαλάει, το έπαιξα προχτές στο jam night, αλλά συνέχεια ψάχνω την Β επάνω. Συνήθειες χρόνων βλέπετε.

Καλησπέρα σε όλους. Το θέμα θα αφορά περισσότερο τους μπασίστες, αλλά εννοείται οτι απόψεις καλοδεχούμενες απο όπου και άν έρχονται. Προ ημερών φίλος μου δάνεισε ένα μπασάκι που το είχε παροπλισμένο, και ανέλαβα να το ζωντανέψω λίγο για να το ακούσω. Πρόκειται για ενα Jazz bass American standard του '89, το επιλεγόμενο Longhorn ή και Bone Bass. Ο λόγος για τα παρατσούκλια του είναι η σχεδίαση του άνω μέρους του σώματος, το κέρατο είναι μακρύτερο απο τα συνηθισμένα, και το μπράτσο έχει 22 τάστα. Μανίκι maple με rosewood ταστιέρα, και το tone control έχει στοπ στην μέση, και είναι δύο κατευθυνσεων, προς τα πίσω κόβει πρίμα, ενώ προς τα εμπρός δίνει πρίμα και κόβει μπάσα, ενώ δέν είναι active. Το συγκεκριμένο μοντέλο κυκλοφόρησε απο το 89 ως το 94. Ο ήχος του είναι στάνταρντ jazz bass, με την μόνη διαφορά στο tone control όπως είπα και προηγουμένως. Μου άρεσε ;D Άν κάποιος ξέρει περισσότερα πράγματα γι αυτό και θέλει να συνεισφέρει την γνώμη του θέλω πολύ να το ακούσω.

Άρη έχει λούπα, το καθαρό κανάλι λάμπει ;) , έχει μπάσα-πρίμα-μεσαία-presence & mid boost που το κάνει τέλειο για blues, και το βρώμικο κανάλι του ακούγεται πολύ καλό σε παλιό ρόκ στυλ AC-DC ας πούμε. Επίσης έχει διακόπτη για λειτουργία τρίοδο - πέντοδο στις λυχνίες εξόδου. Στην τρίοδο γίνεται 13 watt και το saturation απο την έξοδο έρχεται γρήγορα και grungάρει ο ήχος χωρίς να σου πέσουνε τα αφτιά απο την ένταση. Ρίξε μια ματιά στο site τους. http://www.bugera-amps.com/en/products/v22.aspx

Αλλάζεις το καλώδιο του τροφοδοτικού του λάπτοπ που πηγαίνει στην πρίζα κι έχει σούκου φίς, μέ ένα άλλο απλό και έλυσες το πρόβλημά σου. Συνήθως και το απλό καλώδιο μπαίνει μια χαρά στο μπλόκ του τροφοδοτικού. Μη το λειτουργήσεις όμως με αυτό σε εξωτρικό χώρο γιατί δέν έχεις γείωση. Στην πραγματικότητα αυτό κάνεις και τώρα, "κόβεις" δηλαδή την γείωσή του με μονωτική ταινία.

Κατ αρχάς πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά όργανα. Το Warwick με 2 Humbuckers και το Fender με δύο μονοπήνιους. Βέβαια οι μαγνήτες του W. σπλιτάρουν, αλλά πάλι δέν θα ακούγονται ακριβώς σαν μονοπήνιοι. Προσωπικά ήμουνα κάτοχος Warwick ( F.N.A.) του '96 καταπληκτικός ήχος, αλλά μποστόβαρο προς το μανίκι. Το φαινόμενο neck dive όπως είναι γνωστό αρκετά ενοχλητικό στο παίξιμο. Το πάχος του μανικιού συνηθίζεται. Προσωπικά πήγα προς την άλλη άκρη, με τους μονοπήνιους. Η ατάκα τους με συνεπαίρνει. Άν παίζεις με πέννα, το μισό ρόκ είναι παιγμένο με Fender, τόσο Jazz basses όσο και Precision. Δέν θα έχεις θέμα με τον ήχο. Θα διάλεγα το Φέντερ απο τα δύο. Αλλά το γούστο είναι ζήτημα προσωπικό ;) Επίσης πιστεύω οτι το Φέντερ θα κρατήσει περισσότερο την μεταπωλητική του αξία στο μέλλον. Παρακολουθώ αρκετά τα ξένα forums και βλέπω τι γίνεται με τις δύο μάρκες. Καλή τύχη με την επιλογή σου, και ότι και να πάρεις να είναι καλόπαιχτο.

Πώς το καταλαβαίνεις οτι λείπει το limiter??? Εννοώ δηλαδή οτι δέν είναι ένα εφφέ χαρακτητιστικό, δοκίμασε κάτι πιο καραμπινάτο, ένα βάθος ας πούμε στο μάστερ σέξιον και δές άν λείπει κ αυτό. Μετά δές στις επιλογές του export, κάπου δίνει την επιλογή να συμπεριλαμβάνονται τα εφφέ στο export ή όχι απο ότι θυμάμαι, άν κ το default είναι να τα συμπεριλαμβάνει...

Η Charvel φοράει μονούς μαγνήτες ή humbuckers? Συνήθως σε μονοπήνιους βρίσκουμε 250Κ pots (Fenders) ενώ σε κιθάρες με humbuckers 500k (Gibsons). Επίσης στην πρώτη περίπτωση τα pots ειναι Linear ενώ στην δεύτερη Audio taper. Το δεύτερο ζήτημα έχει να κάνει με τον τρόπο που μειώνεται η ένταση καθώς "χαμηλώνουμε' το ποτενσιόμετρο. Θεωρητικά με 500άρια έχεις πιο πρίμο ήχο, ενώ με 250άρια λίγο πιο σκοτεινό. Μπορείς να δοκιμάσεις, άν σου αρέσει το κρατάς. Ίσως πέσει και λίγο η ένταση της κιθάρας σου με τα 250. Λεπτομέρειες δές εδώ: http://www.stewmac.com/freeinfo/Electronics/Pots/w101-controlpots.html Καλή τύχη