bassbill

Εφόσον λές οτι σου αρέσουν οι ενισχυτές της GK, προχώρα σε αγορά ενός τέτοιου. Το μπάσο χρειάζεται τα watt όπως τα πουλιά τον αέρα. Δέν άκουσα ποτέ κανέναν μπασίστα να παραπονεθεί για την μεγάλη ισχύ του ενισχυτή του. Πάρε τον μεγαλύτερο ( σε ισχύ ) που αντέχει το μπάτζετ σου. Ο ενισχυτής παίζει τόσο δυνατά, όσο δυνατά τον ανοίγεις ;) Στην ερώτηση 2 και εφόσον τα νούμερα που παραθέτεις είναι πραγματικά και όχι υποθετικά, δέν έχεις κανένα πρόβλημα.

Loki ο φίλος μου είναι ενας παθιασμένος ερασιτέχνης που αγοράζει τον εξοπλισμό του με ορίζοντα δεκαετίας. Το ξέρει καλά πως δέν υπάρχει ακουστή διαφορά ανάμεσα στις δύο συχνότητες, αλλά υποθέτει πως το 24/192 θα είναι το στάνταρ της βιομηχανίας την επερχόμενη δεκαετία, και θέλει να κινηθεί σε αυτά τα πλαίσια...

Χμμμμ..... ούτε με το επερχόμενο USB3 ??? Προορίζεται για διττή χρήση, τόσο σε desktop όσο και σε laptop. To θέμα είναι οτι οι firewire δέν δουλεύουν πάντα τόσο απροβλημάτιστα, ιδίως άν δέν παίζει κάρτα με chipset της Texas Instruments. Δοκιμή που έκανα σε laptop με pcmcia δέν τα πήγε τόσο καλά. Η κάρτα ήταν m-audio. Μόνο με Τ.Ι. κάρτα δούλευε καλά...

Ευχαριστώ pkole. Έριξα μια γρήγορη ματιά, αλλά ότι βρήκα εκεί πάει μέχρι 24/96. Εκτός του cakewalk που περνάει τα 3200 $. Ο φίλος μου ψάχνει για κάρτα που να φτάνει μέχρι 24/192 δειγματοληψία, με ταυτόχρονα ενεργές τις 8 εισόδους. Κάπου πήρε το μάτι μου στο δίκτυο και μια Roland, αλλά σε αυτή την δειγματοληψία λειτουργεί μόνο τις 4 εισόδους απο τις 8 που έχει...

Φίλος ψάχνει για κάρτα ήχου usb με οκτώ μικροφωνικούς προενισχυτές. Υποθέτω οτι θα θέλει και balanced εισόδους σε cannon. Τι επιλογές έχουμε? Ξέρει κανείς να μου δώσει μερικές ιδέες? Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Ακούγεται σάν να έχεις διαφορά φάσης.... :-\ Μόνον έτσι ακυρώνονται εντελώς φάσματα συχνοτήτων, και δή χαμηλών. Το πρώτο που περνάει απο το μυαλό μου είναι μήπως για κάποιο λόγο έχεις συνδέσει ένα απο τα ηχεία σου με αντίστροφη φάση. ( Το + στο -). Κάνε έναν πρώτο έλεγχο σε αυτό. Έλεγξε καί τις δύο πλευρές του καλωδίου εννοείται, και την πλευρά που πάει στα ηχεία, και αυτή που συνδέεται στον τελικό σου ενισχυτή. Πές μας τι παίζει και βλέπουμε.

Σε active μαγνήτες τα pots είναι απο 25 έως 100 kohm. Ρίξε μια ματιά και στο site του κατασκευαστή, αλλά και στον Seymour τα ίδια περίπου λένε. Οι EMG θέλουν σίγουρα 25άρια. Για Barts συνήθως βάζουν 100. Μιλάμε πάντα για volume. Στα tone pots απο 100 εως 250 αν θυμάμαι καλά. Στο layout του Seymour νομίζω οτι έχει ότι πληροφορίες χρειάζεσαι Δοκίμασε και βλέπεις.

Σε όλες τις πολιτισμένες χώρες, μπορείς να ζητήσεις να γίνει η φόρτωση των οργάνων και γενικά των εύθραυστων αποσκευών με τα χέρια, και όχι μέσω των ιμάντων φόρτωσης. Αυτό το ζητάς ως Handloaded. Με ένα-δύο στικεράκια Fragile, δέν είχα ποτέ πρόβλημα σε άπειρα ταξίδια στο εξωτερικό και σε εσωτερικές πτήσεις στις χώρες προορισμού. Το μπάσο μου ήταν ΠΑΝΤΑ σε μαλακή αλλά πολύ καλής ποιότητας well paded θήκη ώμου, και ΠΟΤΕ σε hardcase. Ο λόγος είναι οτι όποιο όργανο είναι σε hardcase, πάει ούτως ή άλλως με τους ιμάντες, και έχω δεί αποσκευές να πέφτουν απο το τέλος του ιμάντα στο καρότσι μεταφοράς απο ύψος 3 μέτρων :o :o :o Τί να σώσει το hardcase σε τέτοια περίπτωση? Το όργανο ή τον εαυτό του? Τίποτα απο τα δύο. Στην τελευταία περιοδεία που συμμετείχα στην Αυστραλία, διαλύθηκε και η Fender PVC βαλίτσα του κιθαρίστα μας. Κομμάτια μιλάμε. Έφερε την κιθάρα πίσω αφού τύλιξε την θήκη σε κομμάτια σελλοφάν, και αφού πρώτα την μπαντάρισε με μέτρα ολόκληρα gaffer tape. Γνώμη μου είναι οτι στην Ελλάδα σχεδόν πάντα ( δέν θυμάμαι μια φορά να μήν έγινε έτσι ), μου επιτρεπόταν να πάρω το μπάσο μου μαζί μου στην καμπίνα. Είναι headless και είναι σε μέγεθος κιθάρας. Άν δεν το παραδόσεις στο check in, το πιθανότερο είναι να το περάσεις στην καμπίνα, άν όχι, τότε απο το gate θα πρέπει να πάει στο αεροσκάφος με κάποιον υπάλληλο της εταιρίας, και βέβαια αυτό θα γίνει με το χέρι ;) Πεταλάκια στην βαλίτσα σου ή σε τσάντα μεταφοράς, ακόμα και στην καμπίνα, θα σου τα ψάξουν μάλλον στον έλεγχο, μιας και μικρά μεταλλικά κουτάκια με κυκλώματα μέσα δέν θεωρούνται και ακριβώς "αθώα". Τον ενισχυτή σου άφησέ τον στο σπίτι, ή στείλε τον με το ΚΤΕΛ. Χλωμό να την βγάλει καθαρή με επιβατική πτήση... Καλή τύχη και καλό ταξίδι.

+10000000000000000000 SF ;)

H μεγάλη κυρία της Soul .... Απο τις πιο αγαπημένες μου ever. Παρ' όλα αυτά, το Χριστός και Παναγία και όλα τα αγγελάκια του κόσμου, πάνε εδώ νομίζω...

Χαχαχα ωραίος Ηλία μου και Large όπως σε ξέρω φίλε. Μπαίνω και εγώ στην λίστα σου, με σπιτικό φαγητό, γλυκάκι απο την Ρίτα και μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ κανάτα καφέ. Κάθε μέρα άν θελεις. :D :D Λίγο τις πεντατονικές μου στην κιθάρα θέλω να στρώσω, για τα jam nights ;D ;D ;D

Έχεις δίκιο όταν λές οτι πληρώνεις για τους ήχους του module που δέν προτίθεσαι να χρησιμοποιήσεις. Δυστυχώς η Roland δέν πουλάει κάτι σαν usb controller απο ότι ξέρω. Δεν είχα υπ όψιν μου ούτε το Alesis που ανέφερες. Το τέμπο στο EZ drummer δέν χρειάζεται καμμία αλλαγή. Με drag & drop κατ ευθείαν στο DAW σου παίζει με την μία. Για progressive ροκ υπάρχει μια βιβλιοθήκη που λέγεται Drumkit from hell, με πολύ ωραία δείγματα για τέτοιο είδος, και με άπειρα grooves επίσης. Συμφωνώ μαζί σου για την κατάκτηση του οργάνου. Κι εγώ μπασίστας είμαι, αλλά μου έκανε πολύ καλό να μελετήσω και λίγο τύμπανα. Απωθημένο απο την εφηβεία μάλλον ;D

Φιλόσοφε δέν θα τα χρησιμοποιήσεις σάν triggers μόνον. Αυτό θα ίσχυε άν είχες ΗΔΗ εγκέφαλο. Χρειάζεσαι το midi out του εγκεφάλου για να επικοινωνήσεις με οποιοδήποτε software. Άρα δέν πληρώνεις τσάμπα τον εγκέφαλο, χωρίς αυτόν δεν γίνεται αυτό που λές πως θέλεις να κάνεις. Άλλη προσέγγιση στο ζήτημα, που την χρησιμοποιώ αρκετά στα δικά μου demos είναι να χρησιμοποιήσεις το EZ drummer, το οποίο έχει έτοιμα grooves που δέν είναι quantised, αλλά γκρουβάρουν και έχουν πολύ καλές δυναμικές. Μερικές φορές βέβαια χρειάζεται να αλλάζεις elements, π.χ να προσθέτεις-αφαιρείς-αλλάζεις θέση σε μια κάσα ή ένα crash, προκειμένου να φτιάξεις το πάτερν στα μέτρα σου αλλά το groove παραμένει. Άν γράφεις μουσική που τα τύμπανα λειτουργούν σαν μελωδικό οργανο, ( παίζουν θέματα συνεχώς) αυτή η προσέγγιση ΔΕΝ κάνει για σένα. Λειτουργεί μια χαρά όμως άν γράφεις κάτι νορμάλ, που έχει ας πούμε contemporary δομή, με intro - verse -chorus - bridge. Εκεί σου κάνει μια χαρά. Δοκίμασε να βρείς κάποιον κάτοχο το συγκεκριμένου sofware για να το ακούσεις, και κυρίως για να δείς στον midi editor του DAW σου το groove των paterns που διαθέτει. Ίσως είναι η επένδυση που πρέπει να κάνεις αντί για e-drums. Τώρα για τα φτηνά σετάκια που πρότεινε ο LK, έχω τις αντιρρήσεις μου. Πέρασα απο ένα φτηνό σετ e-drums πρίν πάω στα Roland, και το άτιμο έχανε χτυπήματα στο hi-hat. Όχι να γκρουβάρεις δέν μπορούσες, αλλά ούτε να παίξεις ένα τέμπο με 16α σε ταχύτητα 100bpm. Εφ όσον το θέμα σου είναι groove και feel, νομίζω πως δύσκολα θα σε εξυπηρετήσει κάτι σαν την πρόταση του LK. Λείπει η αίσθηση του σέτ, και με την εμπειρία που έχω σαν κάτοχος των Roland, τα e-drums έχουν ήδη μια "διαφορετική", λιγότερο αληθινή αίσθηση απο τα φυσικά τύμπανα, που δυσκολεύουν το grooving. Φαντάσου πόσο πιο δύσκολο είναι να γκρουβάρεις με ένα σετάκι που δέν έχει ούτε κατα προσέγγιση την διάταξη αλλά και την φυσιολογική λειτουργία ενός φυσικού. ( Πεντάλ κάσας - hi hat). Πως να γκρουβάρεις χωρίς control στο hi-hat ??? Εύχομαι να κάνεις την καλύτερη επιλογή για εσένα. Άν μπορώ να βοηθήσω σε κάτι άλλο, πές μου.

Όταν παίζεις μόνο με την μπαταρία του λάπτοπ έχει ακόμα θόρυβο, ή το κάνει μόνον όταν χρησιμοποιείς το τροφοδοτικό στο ρεύμα?

Μαζί σου είμαι ;D Πές τα στους Εγγλέζους που βάλανε 18άρι σε καμπίνα παραγωγής... ;D Κατεδάφιση, λιθοτριψία, δέν γλυτώνουν ούτε οι πέτρες που έχεις στα νεφρά... ;D

Δυστυχώς δέν λειτουργεί, διότι στις γωνίες μαζεύονται και στάσιμα κύματα, και μπαίνεις σε μπελάδες. Οι χαμηλές συχνότητες εκτός του ότι δέν είναι κατευθυντικές όπως οι ψηλές αλλά όπως πολύ σωστά σου είπε ο δάσκαλός σου απλώνονται στον χώρο, απορροφούνται και κατα πολύ - πολύ λιγότερο απο τις υψηλές. Γι αυτό τον λόγο ακούς τα μπάσα απο μακριά, ενώ την λεπτομέρεια της μουσικής μόνο άν πλησιάσεις.

Έπαιξα πριν χρόνια στην Αυστραλία με ένα Θηριώδες Trace Elliot. Full λάμπα άν θυμάμαι καλά καμμιά 400 W μπορεί και παραπάνω, με καμπίνα 18 ίντσες κάτω και 15 + 10 + HF drive επάνω. Έβλεπα το 18άρι να κοπανάει 5 πόντους μέσα έξω, και δέν άκουγα το παραμικρό!!! Νόμιζα οτι έβλεπα όνειρο. Η φίρμα μπροστά την πλήρωσε όμως ;D Έσκαγε ακριβώς εκεί και μετά μου έλεγε οτι κουνιότανε τα παντελόνια του απο τις χαμηλές ;D ;D ;D

Ναί κάτι έχουν διαφορετικό στο wiring, ένα πυκνωτάκι κάπου, και δέν χάνονται τα πρίμα όταν χαμηλώνεις το volume pot. Έχει και όνομα, αλλά δέν θυμάμαι πως λέγεται. Ο SF θα μας φωτίσει πάλι ;)

Έχω μια Γιαπωνέζα Telecaster special. Αγορασμένη απο την Αθήνα το 1998-99 δεν θυμάμαι ακριβώς. Την πήρα απο τον Βαρβαντάκη στην Νέα Σμύρνη. Έπαιξα ένα ολόκληρο μαγαζί κιθάρες πριν καταλήξω σε αυτήν. Ήταν φτηνότερη απο τις Αμερικάνικες, και καλύτερη απο όσες ήταν παρούσες ;D. Εξαίρεση μια custom shop που είχε τετραπλάσια τιμή τότε. Ο SF μου είπε σε άλλο thread οτι μια τέτοια έχει και ο Edge. Σε λευκό. Η δικιά μου είναι μαύρη. Εξαιρετική κιθάρα, και πολύ όμορφη. Οι Ιάπωνες φτιάχνουν μερικές απο τις πιο όμορφες κιθάρες που κυκλοφορούν στην αγορά κατα την γνώμη μου. Να και μερικές φωτο.

Ένα ακόμη θέμα με τον ήχο του μπάσου, είναι οτι ο μπασίστας, δύσκολα και σπάνια απο την θέση που παίζει ακούει τον πραγματικό του ήχο. Τι θέλω να πω με αυτό. Οι χαμηλές συχνότητες έχουν μεγάλο μήκος κύματος.Εξ αιτίας αυτού του γεγονότος, για να ακούσει το αφτί μας τον ήχο του μπάσου, χρειάζεται να βρισκόμαστε σε μια απόσταση απο την καμπίνα τέτοια ώστε να συμπληρώνεται τουλάχιστον ένα μήκος κύματος. Για να ομαλοποιηθεί το κύμα αυτό στον αέρα, χρειάζονται μερικά ακόμα μήκη.Σε αυτήν την απόσταση, ακούμε τον πραγματικό ήχο που παράγει το σύστημά μας. Τις περισσότερες φορές όμως, εμείς στεκόμαστε υπερβολικά κοντά στην καμπίνα μας, με αποτέλεσμα να ακούμε τις ψηλές συχνότητες, αλλά όχι και τις χαμηλές σε όλο τους το εύρος, παρά μόνον τις αρμονικές τους. Πέρσι το καλοκαίρι, για πρώτη φορά έπαιξα σε σωστή διάταξη σε ανοικτό θέατρο, με τον δικό μου ενισχυτή να στέκεται 3 μέτρα πίσω απο τον ντράμμερ, και 4-5 πίσω μου. Σοκ. :o Δέν πίστευα στα αφτιά μου. Ο ήχος μου ήταν το κάτι άλλο. Τόσα χρόνια στριμωγμένος σε πατάρια που ίσα ίσα χωρούσαν οι μουσικοί, αλλά και για κάποιο χαζό λόγο, και στις υπαίθριες συναυλίες, πάλι η διάταξη ήταν τέτοια, με πολύ μικρό βάθος, με αποτέλεσμα να παίζω πάλι "κολλημένος" πάνω στην καμπίνα. Πρώτη φορά άκουσα πόσο καλός ήταν ο ήχος μου από "έξω" όπως συνηθίζουμε να λέμε. Μου το λέγανε φίλοι μουσικοί εδώ και χρόνια, αλλά εγώ δέν το άκουγα ποτέ. Ο ντράμμερ μας επίσης μου έλεγε οτι πρώτη φορά στα 4 χρόνια που παίζουμε μαζί με άκουσε τόσο καλά, και πως δέν είχε ακούσει το μπάσο έτσι ούτε απο το μόνιτορ του ποτέ. Στην καθημερινότητά μου, χρησιμοποιώ την καμπίνα μου με το 15'' να πατάει στο πάτωμα, έτσι ώστε να παίρνω και τον κραδασμό απο το πάλκο στα πόδια μου, τόσο εγώ όσο και οι άλλοι μουσικοί. Πάνω σε αυτήν, χρησιμοποιώ σάν αποστάτη μία ή δύο μπυρόκασες ;D τυλιγμένες με μαύρο-γκρί ύφασμα, (να μήν γίνουμε και τελείως ρεζίλι) ;D ;D ;D και πάνω σε αυτές, βάζω την άλλη καμπίνα με τα 2 δεκάρια και την κόρνα. Έτσι έχω το καθαρότερο κομμάτι του ήχου πολύ κοντά στο κεφάλι μου, πράγμα που με βοηθάει να παίζω όσο πιο χαμηλά γίνεται, αλλά και να ακούω όσο καλύτερα μπορώ, μιας και δέν υπάρχει περίπτωση να πάρω την απόσταση που χρειάζομαι από τις 2 καμπίνες πάνω στην σκηνή που παίζω τώρα. Σήμερα το βράδυ πάντως παίζω στο ίδιο θεατράκι που αναφέρω πιο πάνω, και εξ ορισμού θα ακούω καλά ;) Καλή λύση κατα καιρούς, έχω βρεί με κάποιους μικρούς ενισχυτές-μόνιτορ, εννοώ αυτούς τους ανακλινομενους combo σε στύλ επιδαπέδιου μόνιτορ. Θυμάμαι κάπου έπαιξα με έναν τέτοιο μικρούλη Laney, ήταν δεν ήταν 120 watt, αλλά η θέση του στο πάτωμα ένα μέτρο μακριά μου και να κοιτάζει από εμπρός προς το μέρος μου, τον έκανε να ακούγεται πάρα πολύ καλά για το μέγεθός του. Αργότερα μέσα στη βραδιά βέβαια που ανέβηκαν οι εντάσεις στη σκηνή, τον "έχασα" απο την βαβούρα, αλλά θυμάμαι ότι ήταν καλή πρόταση ηχητικά. Άν ήταν 300άρης ας πούμε, θα ήταν επαρκέστατος. Με τρώει η περιέργεια να δοκιμάσω έναν φτηνιάρη Behringer που βλέπω σε τοπικό κατάστημα, είναι σε αυτό το στύλ, 300w αλλά δέν έχει κόρνα, και εγώ σλαπάρω αρκετά... Με τιμή πάντως στα 290 € ευρώπουλα, άν ακούγεται καλά, θα ψηνόμουνα να τον ρίξω στο πάτωμα και να κρατήσω τον Boogie για backup. :-[ :-[ :-[ Καλά καλά μην βαράτε ρε παιδιά, ένα αστειάκι είπαμε ;D ;D ;D

Ααααα.... ο ήχος... ;D Ψυχή>δάκτυλα>χορδές>μαγνήτες>ξύλα>καλώδιο>προενίσχυση-πετάλια> τελικός>μεγάφωνα>καμπίνα>χώρος>υπόλοιποι μουσικοί>υγρασία>θερμοκρασία αέρα>αφτάκια του ακροατή. Νομίζω με αυτή τη σειρά. Διαφωνώ με την εκτίμηση που κάνεις οτι με δυνατό παίξιμο δέν υπάρχει καλός ήχος. Αναλόγως με το είδος που παίζεις, το κομμάτι, το μέρος κλπ η δυναμική αλλάζει δραστικά. Για παράδειγμα τον ήχο που βγάζεις παίζοντας δυνατά "σκάβοντας" ας πούμε, και περνάς μέσα απο ένα compressor-limiter, πώς θα τον βγάλεις με απαλό παίξιμο? Όσο χαμηλά να ρυθμίσεις το thresshold στον κομπρέσορα, δέν βγαίνει το ίδιο αποτέλεσμα ;) Πιστεύω οτι ο καθένας μας έχει στο μυαλό του κάποιους ήχους και κάποια παιξίματα, και πάντα προσπαθεί να τα "ανακαλύψει" με το δικό του σετ. Αυτό δέν είναι πάντα εύκολο, μερικές δε φορές είναι και απολύτως αδύνατο, μιας και διαφέρουν δραστικά τα "συστατικά" της σούπας. Θεμελιώδης παράμετρος πιστεύω είναι και το είδος των μαγνητών εκτός απο την ποιότητά τους. Παίζω πολλά χρόνια με humbuckers & soapbars, και τώρα τελευταία με κέρδισαν οι μονοπήνιοι. Άλλο πράγμα ρε παιδί μου. Jazz bass. Δέν είναι τυχαίο νομίζω οτι ο μισός κόσμος παίζει με αυτό, ανεξαρτήτως είδους. Ευελιξία φοβερή. Η έτσι μπορεί να μου έκατσε με το σετάπ μου. Πάντως η αναζήτηση του "ήχου" (seeking the tone) είναι κάτι σαν την αναζήτηση του Άγιου Δισκοπότηρου για τους μουσικούς, και δή για εμάς τους μπασίστες. Αέναη και βασανιστική. Επίσης να πω οτι ανάλογα με τα χρόνια, η άποψη που διαμορφώνει ο κάθε μουσικός για τον ήχο του, αλλάζει και αυτό είναι φυσιολογικό. Διότι αλλάζει και το παίξιμο καθώς διαφοροποιούνται οι εκάστοτε συνθήκες. Προσωπικά θα πω πάλι, οτι κρατάω εδώ και πολλά χρόνια ένα συγκεκριμένο όργανο σάν όργανο αναφοράς για τον ήχο μου, αφού μερικές φορές νομίζω οτι κουφαίνομαι. Έτσι ξέρω οτι με συγκεκριμένες χορδές και ρύθμιση του ενισχυτή μου, πάντα καταλήγω σε ένα αποτέλεσμα που είναι σημείο αναφοράς για μένα. Και με βάση αυτό μπορώ να επιλέγω κατεύθυνση. Και τέλος όσο ευχαριστημένος και να είμαι απο τον ήχο μου, δύσκολο να παραδεχτώ οτι το ψάξιμο τελείωσε, οτι βρέθηκε το Holy Grail... Πάντα θα ψάχνω και θα ψάχνομαι για κάτι διαφορετικό, είτε σκαλίζοντας το οπλοστάσιο μου ( μαγνήτες, προενισχύσεις, πεταλάκια) είτε δοκιμάζοντας νέα όργανα. Απο ενισχυτή-καμπίνες είμαι παντρεμένος εδώ και χρόνια με τον Mesa boogie M-2000 και δέν ψάχνω τίποτα άλλο.

Μετά απο τέσσερις σαιζόν που δούλεψα με in-ear μόνιτορς, εδώ και 4 χρόνια έχω μόνιμο σφύριγμα στα αυτιά μου.... Δέν φεύγει με τίποτα. Για να πω την αλήθεια δέν είδα και γιατρό, αλλά τόχω συνηθίσει κατα κάποιο τρόπο. Είμαι πάντως σίγουρος οτι οφείλεται σε αυτό το χρονικό διάστημα, γιατί πρίν δέν είχα θέμα. Και όλοι οι κατασκευαστές των εν λόγω ακουστικών, λένε οτι δέν πρέπει να χρησιμοποιούνται για περισσότερο απο 60-90 λεπτά ενώ εμείς στα μαγαζιά τα χρησιμοποιούσαμε επι 5-6 ώρες. Και ώρες ώρες στην διάρκεια της βραδιάς με έπιανε τρέλλα, φοβερή ενόχληση μιλάμε.... Τι να κάνεις όμως? Η φίρμα ακούει με 6-7 κιλοβάτ μόνιτορς, (και λέει οτι δέν ακούει κιόλας) :o και εγώ σαν μπασίστας άκουγα όχι με τα αφτιά μου αλλά με τις πατούσες μου απο ένα bass shaker. Άλλο βάσανο. Γύριζα στο σπίτι και πονούσαν τα οστά λες και με δέρνανε φάλαγγα. :-\

Mόλις πήρα το χαπάκι μου και τα στερητικά γιατρέυτηκαν για μερικούς μήνες. Απο φθινόπωρο πάλι ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

@ tigga Μα δέν θέλω active ::) Έχω άλλα τέτοια όργανα, και με Barts αλλά και Basslines, έχω και ενα δύο σέτ απο ακριβούς μαγνήτες που κάθονται στο συρτάρι. Αυτό που ήθελα είναι το σκάσιμο των μονοπήνιων, και μάλιστα passive. Λίγο πιο hot μαγνήτες δεν θα με χαλούσαν, αλλά δέν θέλω active. ( Το ξαναείπα μήπως) ??? @Evilnye Ευχαριστώ Εύη. Να σου πω την αλήθεια σε Fender δέν το είχα ξαναδεί πρίν το Longhorn του Κωστή. Το ζήτημα αυτό το είδα σε πολύ φτηνότερα όργανα, συνήθως με πολύ ελαφρύ σώμα. Υποθέτω πως είναι ένα είδος συντονισμού που "κόβει" συχνότητες. Πάντως και το ύψος των μαγνητών μπορεί να κάνει τέτοια κόλπα. Κάποιος οργανοποιός μου είχε πει παλιότερα οτι κάποιες φορές, αν χαλαρώσεις τις 4 βίδες του μανικιού και το κουνήσεις λίγο απο την θέση του πρίν τις σφίξεις πάλι, τέτοια dead spots μπορεί να εξαφανιστούν, ή να μετακινηθούν σε άλλες λιγότερο "ενοχλητικές" θέσεις. Την τελευταία χρονιά το δοκίμασα τόσο με το Longhorn του Κωστή όσο και με ένα άλλο Κινεζάκι που είχε το ίδιο ακριβώς πρόβλημα στο ίδιο τάστο ( Jack & Danny 5άρι Jazz), χωρίς καμμία απολύτως επιτυχία σε καμμία απο τις δύο περιπτώσεις. Το squier παρά το φτηνό της τιμής του, δέν έχει τέτοια θέματα πουθενά. Το έψαξα εξονυχιστικά γιατί ήμουνα ψυλλιασμένος, αλλά δέν μπόρεσα να βρώ dead spots σε κανένα σημείο στο μανίκι. Θέμα τύχης ίσως. Πάντως και οι Αμερικάνοι στα φόρα, λένε για τα Squier ότι είναι hit or miss στην ποιότητα. Το δικό μου έτυχε hit. Και μάλιστα στο δόξα πατρί ;D

We did'nt start the fire, It was always burning since the world is turning... ;D Θα σε παρακολουθώ με προσοχή ;D