Nognir

Να'μαστε εδώ οι καμένοι ηλεκτρολόγοι... Στο δικό μας Cafe... Έναν διπλό μέτριο capuccino παρακαλώ

Αφού το forum της σχολής μας έχει καταντήσει gtp... Αρκετά με τα offtopic συνάδελφοι...

Εντυπωσιακό... Ξέρω 2 άτομα που ερασιτεχνικά κατασκευάζουν/επισκευάζουν όργανα και σίγουρα θα τους φανεί ενδιαφέρον το παρόν

Μες στην τρελή χαρά είναι γιατί τα έχει χάσει, μην μου πεις πως δεν το πήρες χαμπάρι... Υ.Γ: Τι σχολή είσαι; Εγώ είμαι ΗΜΜΥ

Δοκίμασε, ποτέ δεν ξέρεις... (και εννοείται όχι 137 ώρες την μέρα, εκτός αν βρεθεί η μηχανή του χρόνου)

Φάση που δεν μου συνέβη εμένα, αλλά σε μπάντα φίλων μου: Live εμφάνιση πρόπερσι στην Πολυτεχνειούπολη πάνω στου Ζωγράφου, το live να πηγαίνει κατά διαόλου: Ξεβιδώνεται η μπότα, το stand του mic του κιθαρίστα που έκανε backing, ομοίως το stand των πλήκτρων να φλερτάρει ψιλοεπικίνδυνα με το έδαφος, να μην ακούει κανένας μα κανένας τον άλλον, και με τέτοιες συνθήκες κουτσά στραβά βγαίνει το setlist ως το τελευταίο τραγούδι (Whole Lotta Love) που όλως περιέργως βγαίνει καλά. Και στα μισά γίνεται το θεϊκό: Ένας παππούς της περιοχής του Ζωγράφου που γυρίζει κάθε απόγευμα κατά τις 6 στον χώρο της Πολυτεχνειούπολης, φτάνει στον χώρο, και ατάραχος πάει παίρνει το μικρόφωνο, αρχίζει να μας λέει τον πόνο του για την γυναίκα του που πέθανε... Το κοινό να θέλει να γελάσει γιατί το θέαμα είναι φοβερά τραγελαφικό (δεν ξέραμε ποιος τα είχε πιο χαμένα, η μπάντα ή ο παππούς) αλλά να μην γελάει κανείς επειδή τον λυπάται... Με τα πολλά ο τραγουδιστής παίρνει πίσω το μικρόφωνο και το τραγούδι συνεχίζει... Αλλά ο παππούς τι απέγινε; Πήγε πίσω απ'την σκηνή και χόρευε τσάμικο με το καπέλο του στον ρυθμό του τραγουδιού...

Έχει βρει κανένας αυτά τα tabs; Έχω φάει πόσο ψάξιμο στο net και τίποτε, και λόγω πίεσης χρόνου δεν έχω την πολυτέλεια να κάτσω να το βγάλω με τον παραδοσιακό τρόπο του αυτιού...

http://forum.bodybuilding.com/showthread.php?t=614033 Παιδιά διαβάστε αυτό το thread, έριξα γέλιο του άλλου κόσμου... Τι κάνει κανείς τελικά με γνώσεις photoshop και αρκετή φαντασία/χιούμορ...

Hacker ημών, ο εν των προγραμματιστών, Αγιασθήτω ο κώδικάς Σου, Ελθέτω το Πρόγραμμά Σου, Γεννηθήτω το Update Σου Ως εν server και επί του client. To patch ημίν το critical δος ημίν σήμερον, Και άφες ημίν τα exploits ημών Ως και ημείς αφίεμεν τα advisories ημών. Και μη εισενέγκεις ημάς εις μπλε οθών, Αλλά ρύσαι ημάς από το data loss. Δι'ευχών των Hackerάδων Προγραμματισταράδων ημών, Κύριε Root Admin ο Θεός ημών, Ελέησον και save ημάς. Αμήν. ----------------------------------------------------- Τρακάρει ένα αυτοκίνητο από πίσω ένα άλλο. Βγαίνει ο μπροστά και λέει: «Καλά, ρε μ@κ@κ@, στραβός είσαι;». Και απαντά ο πίσω: «Γιατί ρε συ, δεν σε πέτυχα;» --------------------------------------------------------------- -Τι γράφει στον τάφο της γνωστής μικρής Αννούλας; -Rest in pieces --------------------------------------------------------------- Πιστεύω εις έναν Τουξ, πιγκουίνο παντοκράτωρα, ποιητή παντός OSS, ορατών scripts και αοράτων processes. Και εις ένα Kernel Χρηστικόν, μονολιθικόν, Εκ του Linus γεννηθέντα, προ πάντων των UNIXοειδών. C++ εκ της C, GUI αληθινόν, Εκ χρηστών αληθινών,γεννηθέν, ου Aeroίζων, Ομοούσιον του KDE, δι'ού τα πάντα εγένοντο. Τον δι'ημάς τους χρήστας και δια την ημετέραν σωτηρίαν, ανελθόντα εκ του τερματικού και σαρκωθέντα εκ GUI των Gnome, XFCE και εύκολον KDE. Σταυρωθέντα τα (s)Vista εις τοίχον εκ Πόντιας πετρός και παθόντα πολλούς ιούς και φορμάτ και ταφέντα. Και αναστάντα μόνο εις το VirtualBox. Kαι ανελθόντα εις τον Κάδον Απορριμάτων και καθιζόμενος ο κάδος απορριμάτων στο 6ο μας Desktop. Kαι τότε ερχόμενος ο kernel o μονολιθικός μετά δόξης κρίναι Gnome & KDE εν μέσω XFCE και κρίναι αυτά ως το τέλος. Και εις τον Kernel τον γρήγορον, τον 2.6.25, τον παλαιού hardware ζωοποιόν, εκ του Linus εκπορευόμενον, το συν Debian, Slackware, Gentoo συνπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν δια των προγραμματιστών. Εις μίαν Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Λινουξοκαθεδρία. ΟΙμολογώ το install πολλαπλών Desktop. Προσδοκώ ανάστασιν webcam & scanner 10ετίας. Και κανένα πια φορμάτ στους μέλλοντες αιώνες. ΑΜΗΝ! -------------------------------------------------------- -------------------------------------------------------- -Γιατρέ, πριν την εγχείρηση δεν είχατε μούσι... -Δεν είμαι γιατρός, ο Άγιος Πέτρος είμαι -Γιατρέ, βλέπω μπλε και πράσινους κόκκους. -Οφθαλμίατρο έχετε δει; -Όχι, μόνο μπλε και πράσινους κόκκους -Γιατρέ, όλοι με αγνοούν. -Ο επόμενος παρακαλώ! -Γιατρέ, πάσχω από αμνησία. -Από πότε; -Από πότε τι; -Γιατρέ, έσπασα το χέρι μου σε 2 μέρη. -Να αποφεύγεις αυτά τα 2 μέρη! Που πηγαίνεις; -Γιατρέ, θα μπορώ να παίξω πιάνο όταν βγω απ'το νοσοκομείο; -Φυσικά κυρία μου, γιατί όχι; -Περίεργο, επειδή ποτέ δεν έμαθα να παίζω πιάνο... -Συγγνώμη γιατρέ, πώς το είπατε αυτό που έχω; Υδροχόο ή Τοξότη; -Καρκίνο κυρία μου, Καρκίνο! -Γιατρέ, νιώθω πάντα αυτόν τον πονόματο όταν πίνω τσάι... -Δοκιμάσατε να βγάλετε το κουταλάκι; -Γιατρέ μου, μπορώ να έχω και μια δεύτερη γνώμη; -Βεβαίως, να ξαναρθείτε αύριο! -Γιατρέ μου, κατάπια ένα στυλό, τι να κάνω; -Να χρησιμοποιείτε μολύβι! -Γιατρέ μου, μερικές φορές θέλω να σκοτώσω τον εαυτό μου... -Αφήστε το αυτό σε μένα! -Θα παίρνεις όλα τα χάπια που σου έδωσα. Το πρωί το κόκκινο χάπι με ένα ποτήρι νερό, το μεσημέρι το πράσινο χάπι με ένα ποτήρι νερό και το βράδυ το μπλε χάπι με ένα ποτήρι νερό. -Μα τι έχω γιατρέ μου; -Δεν πίνεις πολύ νερό! -Γιατρέ μου, έχω πονόλαιμο... -Σταθείτε στο παράθυρο και κατεβάστε το παντελόνι σας -Μα τι σχέση έχει αυτό γιατρέ μου; -Καμία, απλώς δεν χωνεύω τους γείτονες! -Τι παίρνετε για τον πονοκέφαλο; -Ένα λίτρο κρασί απ΄το προηγούμενο βράδυ, γιατρέ! -Δυστυχώς σας απομένουν μόνο 24 ώρες ζωής. Αλλά αυτό δεν είναι το χειρότερο... -Μα τι λέτε γιατρέ; Τι θα μπορούσε να είναι χειρότερο; -Σας ψάχνω από χτες! -Γιατρέ, ήμουνα χάλια και προσπάθησα να αυτοκτονήσω με 1000 ασπιρίνες... -Σοβαρά; Και τι έγινε; -Μετά τις πρώτες 2 ένιωσα πολύ καλύτερα... -Κυρία μου, τι κάνετε; Έχετε πιάσει τα @ρχίδι@ μου... -Ακριβώς... Και από δω και πέρα δεν θα πονέσουμε ο ένας τον άλλο, έτσι; -Έχετε δυσκολία να πάρετε μια απόφαση; -Και ναι, και όχι γιατρέ μου! -Γιατρέ, κατάπια το κλαρίνο μου... -Είστε τυχερός που δεν είστε πιανίστας... -Μα μη φωνάζετε! Δεν άγγιξα ακόμη το δόντι σας! -Το ξέρω γιατρέ, αλλά πατάτε πάνω στο πόδι μου... -Γιατρέ, γιατί βρωμάει το στόμα μου; -Μήπως έχεις κανένα σάπιο δόντι; -Όχι, μόνο μια γέφυρα... -Ε αυτό είναι! Κάποιος έχει χ€σει κάτω από την γέφυρα... -Γιατρέ μου, έχω κίτρινα δόντια... -Ε τι να σας πω... Φορέστε καφέ γραβάτα... ------------------------------------------------------------------ Στον στρατό βγαίνει ένας φαντάρος στην αναφορά του λόχου και λέει: "Κύριε λοχαγέ αιτούμαι 48ωρη άδεια για το Σαββατοκύριακο" "Και γιατί παιδί μου;" "Πρόκειται να γίνω πατέρας κύριε λοχαγέ;" "Πατέρας ε; Πάρε τότε άλλη μια μέρα από μένα και συγχαρητήρια" Έρχεται την Τρίτη πίσω από την άδεια ο φαντάρος και τον βλέπει ο λοχαγός "Πώς πήγε η άδεια παιδί μου;" "Πολύ καλά κύριε λοχαγέ" "Αγόρι ή κορίτσι;" "Δεν ξέρω" "Τι πάει να πει δεν ξέρεις; Θα γίνεις πατέρας δεν είπες στην αναφορά;" "Σε 9 μήνες θα ξέρω σίγουρα κύριε λοχαγέ"... ---------------------------------------------------- http://www.youtube.com/watch?v=hbnAByxndOE ---------------------------------------------------- ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ!!!!!! Μια φορά και έναν καιρό σ΄ ένα χωριό, ένας άντρας ο Χάρης ανακοίνωσε στους χωρικούς ότι θα αγόραζε μαϊμούδες προς 10 δολάρια τη μία. Ξέροντας οι χωρικοί ότι υπήρχαν πολλές μαϊμούδες γύρω στο δάσος πήγαν και τις έπιασαν. Ο Χάρης αγόρασε χιλιάδες προς 10 δολάρια τη μία όπως είπε. Το εμπόρευμα όμως λιγόστευε και οι χωρικοί σταμάτησαν να κυνηγάνε μαϊμούδες. Ο Χάρης ξαναανακοινώνει ότι θα αγόραζε μαϊμούδες για 20 δολάρια τη μία. Οι χωρικοί έτρεξαν και έπιασαν και άλλες μαϊμούδες. Σύντομα όμως οι μαϊμούδες λιγόστεψαν κι άλλο, οι χωρικοί επέστρεψαν στα κτήματά τους. Ο Χάρης ανακοινώνει πάλι ότι επειδή δεν υπάρχουν πλέον πολλές μαϊμούδες θα αγόραζε τη μία προς 25 δολάρια. Οι χωρικοί πιάνουν και τις λίγες που έμειναν. Ο Χάρης τούς λέει καταλαβαίνω ότι δεν υπάρχουν πλέον παρά ελάχιστες μαϊμούδες γι ' αυτό και εγώ θα σας δώσω 50 δολάρια τη μία. Αλλά επειδή πρέπει να φύγω για την πόλη για δουλειές θα αναλάβει την αγοροπωλησία ο βοηθός μου. Ο βοηθός φωνάζει τους χωρικούς και τους λέει. Κοιτάξτε τι έκανε ο Χάρης. Γέμισε ένα στάβλο γεμάτο με μαϊμούδες, θα σας τις πουλήσω εγώ για 35 δολάρια τη μία και όταν γυρίσει ο Χάρης τού τις πουλάτε εσείς για 50 δολάρια τη μία. Οι χωρικοί στριμώχτηκαν μάζεψαν όλες τις οικονομίες τους και αγόρασαν όλες τις μαϊμούδες. Δεν ξαναείδαν ούτε τον βοηθό ούτε τον Χάρη. Καλώς ήρθατε στη Wall Street. --------------------------------------------------------- Μπαίνει μια κυρία σε ένα supermarket και ζητάει... μισό πεπόνι! Υπάλληλος:Κυρία μου δεν μπορώ να σας δώσω μισό πεπόνι, το άλλο μισό πεπόνι τι θα το κάνω; "Κυρία":Οχι, θέλω μισό πεπόνι! -Μα δεν γίνεται αυτό... -Γίνεται, πώς δεν γίνεται! Να με πας αμέσως στον διευθυντή σου. Θέλω να του μιλήσω. Μπαίνει ο υπάλληλος φουριόζος στο γραφείο του διευθυντή και αρχίζει: -Κύριε διευθυντά είναι μια καριόλα έξω και μου ζητάει μισό πεπόνι... Πριν όμως προλάβει να τελειώσει τη φράση του βλέπει με την άκρη του ματιού του την κυρία ακριβώς από πίσω του, οπότε συνεχίζει: -Και είναι η εξαιρετική πελάτισσά μας απο δω, που θέλει να αγοράσει το άλλο μισό! Σώζεται η κατάσταση, παίρνει η κυρία το μισό πεπόνι της και αμέσως μετά ο διευθυντής καλεί τον υπάλληλο στο γραφείο του. -Παιδί μου, σε θαύμασα προηγουμένως. Τι ικανότητα, πόσο ετοιμόλογος ήσουν! Μπράβο, μπράβο! Πες μου σε ποιο υποκατάστημα θέλεις να σε πάω ως υποδιευθυντή! Αποφάσισα να σου δώσω προαγωγή... Απλά πες μου πού θες να πας. -Δεν ξέρω κύριε διευθυντά, όπου θέλετε σείς! -Μα πες μου, πού σου αρέσει; -Όπου να' ναι, δεν έχω πρόβλημα! -Καλά λοιπόν, θα πας στο Αιγάλεω! -Στο Αιγάλεω; -Ναι, στο Αιγάλεω! -Ε, όχι να πάω και στο Αιγάλεω! -Γιατί, τί έχει το Αιγάλεω; -Ελάτε τώρα! Το Αιγάλεω, ποδοσφαιριστές βγάζει, και π****νες! -Μα τι λες παιδί μου! Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ είναι από το Αιγάλεω! -Σοβαρά; Σε ποιά ομάδα παίζει; ------------------------------------------

Πεθαίνουν 3 γυναίκες και στέκονται μπροστά στον Άγιο Πέτρο. Ρωτά την καθεμιά: -Ήσουν ενάρετη τέκνο μου; -Ναι, Άγιε Πέτρο μου, ήμουνα της Εκκλησίας, δεν έκλεψα, δεν απάτησα τον άντρα μου, ήμουν σωστή Χριστιανή (σ.σ.: μπέέέέέ ;D) -Καλά λοιπόν, πάρε το χρυσό κλειδί και πήγαινε στον Παράδεισο... Πάει στην δεύτερη: -Ήσουν ενάρετη τέκνο μου; -Ε Άγιε Πέτρο μου, τι να σου πω... Απ'τη μια δεν έκανα ούτε εγκλήματα ούτε έξαλλη ζωή, αλλά εντάξει, έκανα κάποια παραπτώματα για τα οποία μετάνιωσα... -Καλά λοιπόν, πάρε το ασημένιο κλειδί, μείνε μια μέρα στο καθαρτήριο και μετά στον Παράδεισο... Πάει στην τρίτη: -Ήσουν ενάρετη τέκνο μου; -Τι ενάρετη και μ@λ@κίες μου λες μπάρμπα... Εγώ που βλέπεις έχω κλέψει, έχω σκοτώσει, έχω κερατώσει όλους τους γκόμενους μου. Α ναι, και κάθε βράδυ ήμουνα και με άλλον... -Καλά λοιπόν, πάρε το κλειδί του δωματίου μου και έρχομαι σε λίγο...

Ίντα που γυρεύκεις Κυπραίους ωλάν;

Το συγκεκριμένο μπάσο για hard rock/metal και ενίοτε λίγο blues λέει παίδες; Έχω βρει καινούργιο εδώ στα 450Ε και μεταχειρισμένo σε άριστη κατάσταση (εκτός από χορδές - έπαιξα και τσέκαρα) στα 350Ε. Λέει σαν μπάσο γι'αυτά που παίζω ή να περιμένω το Ibanez ICB300EX;

Τι έχω ακούσει εδώ μέσα ρε... Kamehameha και τελείωσε η κουβέντα... ;D ;D ;D

Πιο πάνω γράφω πως ακούω εδώ και 7 χρόνια rock και metal. Αν πιστεύεις πως άρχισα να ακούω στα 8 μου ή πως το γράψιμό μου αρμόζει σε γράψιμο 15χρονου τότε δεν σχολιάζω... Να κόψεις 2-3 χρόνια απ'την ηλικία μου να το καταλάβω, αλλά 8; Επειδή βλέπω τους acdc με μια ώριμη πλέον μουσικά προσέγγιση; Έλεος...

Όποιος έχει γείτονα οικοδόμο την μάμησε...

Χύνει η βάνα, μπάρμπα...

Μπάντες με τις οποίες συνεργάστηκαν: Eric Singer: Kiss Alice Cooper E.S.P. Lita Ford Gary Moore Black Sabbath Badlands Brian May Gilby Clarke The Cult Avantasia Bruce Kulick: KISS Union Eric Singer Project Grand Funk Railroad Ναι και στα 2. Ο λόγος είναι πως το "I was made for loving you" ακούστηκε πολύ περισσότερο στις disco της εποχής παρά στα ροκάδικα, και γι'αυτό πούλησε τόσο πολύ. Είχε βγει για να πουλήσει. Το πόσοι άρχισαν να ακούνε KISS ακούγοντας πρώτα αυτό δεν το ξέρω, αν έφερε κόσμο έχει καλώς. Εγώ πάντως με το God Of Thunder άρχισα. Όσο για την unmasked εποχή τους (που ξεκινά με το Lick It Up και τελειώνει στo Revenge) παίζανε hard rock ισάξιο των νέων συγκροτημάτων των ημερών εκείνων. Ακούστε και κρίνετε: A Million To One (Lick It Up - 1983) King Of The Mountain (Asylum - 1985) Tears Are Falling (Asylum - 1985) Unholy (Revenge - 1992) Και νομίζω πως αρκετή σημασία δόθηκε στο νέο ACDC...

Ναι, είναι τα παιδιά της διπλανής πόρτας, γι'αυτό και τα εισητήρια τους κοστίζουν $10 ανά γραμμαρίου του βάρος του εισητηρίου, γι'αυτό έχουμε δει promotion από το νέο album από την τηλεόραση, επειδή είναι τα παιδιά της διπλανής πόρτας και φέρνουν το rock στον λαό... ΟΚ Πόσο κόσμο έφεραν στην rock σκηνή τις μέρες μετά το For Those About To Rock; Δεν αντιλέγω ότι στο διάστημα 1975-1981 έγιναν θρύλος. Αλλά μετά τι έκαναν; Ρωτάω να μου πείτε. Τι έκαναν που να είναι αντάξιο του θρύλου που δημιούργησαν;

-Γιατρέ, δεν κοιμάμαι το βράδυ, τι να κάνω; -Πάρτε ένα σφυρί και βαράτε το κεφάλι σας :o -Μα θα το σπάσω ??? -Δεν πειράζει, είμαι και ορθοπεδικός... ;D

Αν το πας έτσι, εγώ θα έλεγα: "έστω πως όλες οι ταινίες της JJ είναι ίδιες από ένα σημείο και μετά και το ενδιαφέρον χάνεται. Ούτε νέες στάσεις ούτε τπτ...". Μην τα μπλέκεις, έστω κι αν ένα υποτυπώδες σενάριο καλό είναι να υπάρχει... Το έχετε τραβήξει στο άλλο άκρο παίδες. Δεν είχα την απαίτηση από τους ACDC να παίξουν progressive ή οτιδήποτε άλλο. Απλό πράγμα ζητάω: ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΙΝΟΥΝ ΣΤΑΣΙΜΟΙ στο ύφος τους. Και τι εννοώ; Πώς οι Black Sabbath έκαναν αλλαγές από την Ozzy εποχή στην Dio εποχή και μετά; Πώς οι Priest εξελίχθηκαν από το στυλ του Sad Wings Of Destiny στο στυλ των British Steel, έπειτα στο στυλ του Defenders και κορυφώθηκαν στο Painkiller; Αν μου πει κανείς πως ήδη έχουν κορυφωθεί οι ACDC στο Back In Black τότε θα θεωρήσω δικαιολογημένα τους ACDC τελειωμένη υπόθεση, εφόσον α)Θα παίζουν όπως στους προηγούμενους δίσκους τους β)Σε κατώτερο επίπεδο από τους προηγούμενους δίσκους τους Το ότι είναι rock icons δεν διαφώνησα. Αλλά για το πρώτο διαφωνώ. Γιατί κάποτε ήταν, σήμερα δεν είναι και αύριο σίγουρα δεν θα είναι.

Μας τελειώσαν τα επιχειρήματα και το ρίξαμε στην επίθεση στο ήθος του αντιπάλου; Ευχαριστώ πολύ, αυτό σημαίνει πολλά ;D ;D ;D

1.Και οι Maiden έχουν κλασική εναλλαγή Ε-C-D-E αλλά δεν είναι επαναλαμβανόμενη μπάντα στον βαθμό των ACDC. Γιατί άραγε; 2.Δεν έχει εξελιχθεί λες ο ήχος των Motorhead με τα χρόνια; Με την προσθήκη 2ης κιθάρας δηλαδή δεν άλλαξε καθόλου; Άντε γεια... Από το Hammered και μετά μόνο είναι ολόιδιοι οι δίσκοι τους, αλλά μαμάνε. 3.Ναι έχω τέτοιες τάσεις όταν ακούω ή όταν παίζω ACDC. Αλλά δεν τους θεοποιώ κιόλας στο μυαλό μου. Και στην τελική όλοι με παρεξηγήσατε μόλις είπα για πειραματισμούς, παρόλο που το έκανα σαφές (πιστεύω) πως εννοούσα την μη στασιμότητα. Και δικαιολογημένα οι ACDC χρειάζονταν να αλλάξουν κάτι για να μπορέσουν να βγάλουν έστω κάτι που να αρμόζει στο παρελθόν τους. Αλλά δεν. Παθητικά παραδέχτηκαν την πτώση τους. edit: Γιατί έβαλα τους KISS ως μέτρο σύγκρισης στους ACDC πριν; Επειδή στον ίδιο βαθμό αν όχι μεγαλύτερο, τον ίδιο καιρό είχαν πολλά κοινά σημεία στην μουσική τους. 1.Rock'n'roll feel με φαιδρούς στίχους 2.Show με πολλά "συνοδευτικά" 3.Έκαναν πολύ κόσμο να πιάσει κιθάρα (και μπάσο στην περίπτωση των KISS) στα χέρια τους

Έχουμε και λέμε: 1.Οι ACDC χρησιμοποιούν τις ίδιες αλληλουχίες ακκόρντων στην συντριπτική πλειοψηφία των κομματιών τους. Άλλα δεν ξέρουν; Αντιγράφουν όχι κάποιον άλλο, τον ίδιο τους τον εαυτό και είναι αν μη τι άλλο επαναλαμβανόμενοι, δίνοντας σε μερικούς την εντύπωση πως έχουν μείνει στην εποχή που μεσουρανούσαν με τα Highway To Hell και Back In Black. Και πόοοσο δύσκολα είναι τα κομμάτια των ACDC στο παίξιμο; Ελάχιστα. Στην αντίπερα όχθη, οι KISS πειραματίζονταν ακόμα κι όταν είχαν πιάσει κορυφή προκειμένου να μην μένουν στάσιμοι. Κάνανε μεν "αρπαχτές" (βλ. Dynasty) αλλά στην υποτιμημένη εποχή τους, χωρίς το μακιγιάζ, βγάλανε δισκάρες (Lick It Up, Asylum, Revenge). Και ναι, έχουν δύσκολα κομμάτια, πόσο μάλλον στην 80s εποχή με τον μέγιστο Bruce Kulick στην lead κιθάρα. Τσεκάρετε το Unholy από το Revenge του 1992... Μην πω πως καταφέρανε και ο comeback δίσκος τους (Psycho Circus) είναι σε ίδιο επίπεδο με τους κλασικούς τους, με το ομώνυμο κομμάτι να είναι πλέον KISS classic. 2.Όσο για το rhythm section των KISS, το δίδυμο Gene Simmons - Eric Singer είναι από τα πλέον επιβλητικά της hard rock σκηνής, όπως ήτανε και με όλους τους drummer των KISS (Peter Criss, Eric Carr). Τέλος, όλες οι πραγματικά μεγάλες μπάντες (Queen, Deep Purple, Led Zeppelin, The Who, Pink Floyd, KISS κ.ά) δεν έμειναν στάσιμες στο μουσικό τους στυλ. Συνεχώς το εξέλισσαν. Και οι ACDC ποτέ δεν το έκαναν μετά το For Those About To Rock.

Επειδή παίζω τα ίδια μουσικά είδη με σένα, δοκίμασα ένα Fender Mex J-Bass Deluxe και ομολογώ πως όσο και να προσπάθησα, αποφάσισα πως δεν μου ταίριαζε ούτε στο παίξιμο ούτε στον ήχο. Αντ'αυτού δοκίμασα ένα Squier Vintage Modified P-Bass και έμεινα ενθουσιασμένος

Ένα έχω να πω γι'αυτό το album: ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ Γιατί; Για τους εξής λόγους: 1.O Ripper, όσο φιλότιμος κι αν είναι, το νεοκλασικό στυλ του Malmsteen τον θάβει τελείως, πόσο μάλλον σε κομμάτια που ήταν κομμένα-ραμμένα στην φωνή του Doogie White. To style του Ripper πάει σε heavy-US power metal. 2.Ακούστε το Death Dealer και παίξτε "Βρες τις διαφορές" με το Prophet Of Doom από το War To End All Wars... Έλεος δηλαδή... 3.Η εκρηκτικότητα των Attack! και Unleash The Fury έχει πάει για βρούβες.