Nestoras

http://www.popsike.com/ Εχω αυτό http://www.amazon.co.uk/Penguin-Price-Record-Collectors-Reference/dp/0141012005/ref=dp_ob_title_bk και αυτό http://www.amazon.co.uk/gp/product/095326016X/ref=as_li_qf_sp_asin_il?ie=UTF8&tag=sweetmemoriev-21&linkCode=as2&camp=1634&creative=6738&creativeASIN=095326016X μόνο που αυτό αναφέρεται μόνο σε αγγλικές εκδόσεις.

Τους είδα χθες στο Stage. Άλλη μια φορά ρεσιτάλ από 3 μουσικαράδες. Όλοι σε πολύ υψηλό επίπεδο με τον Μιχάλη να κερδίζει λίγο στα σημεία με το παίξιμο αλλά και με τον ήχο του. Έπιασα και τη κιθάρα του Νίκου. Λοιπόν, παλιά vintage 62 (80's) λαχανί, με vintage γέφυρα με graph saddles, εμφανείς 2 τρύπες από παλιά τοποθετημένο Floyd Rose. Αλλαγμένο neck Allparts 22 frets, παχύ-λίγο λεπτότερο από 57άρι Gibson, radious μάλλον 9.5, τάστα medium jumbo. Lock keys. Antiquity pickups. Βάρος μέτριο, 12άρι σετ χορδών-άνετο παίξιμο (για κάποιον σαν και μένα που παίζει 10άρι, αν και δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα και στο 11άρι των κιθαρών του jazzjoker). Παίζουν και σήμερα. ;)

http://www.ebay.com/sch/Records-/306/i.html?_nkw=greek&_catref=1&_clu=2&_fcid=80&_localstpos=&_sc=1&_sop=16&_stpos=&_trksid=p3286.c0.m1538&gbr=1

Nα μη ξεχνάμε ότι με το Boss TU-2 ή 3 μπορούμε να τροφοδοτήσουμε με 9volt ρεύμα και τα υπόλοιπα (έως 7) πεταλάκια μας. ;)

Ναι.

Εγώ και κάτι χιλιάδες άλλοι. ;)

...όπως και το ότι έχω δει Fender/Gibson που κόντραραν στα ίσα τις Εκο. ;D

Η καλύτερη Les Paul κόπια που έχω παίξει ήταν μια 70's Ibanez gold top. Για Strat νομίζω ότι οι πρώτες JV Squire ήταν σπουδαία όργανα, μόνο που τα ηλεκτρονικά τους χρήζουν αλλαγής (οι μαγνήτες ήταν αμερικάνικοι μεν αλλά σε μια που είχα χρειάστηκε να τους κερώσω γιατί δεν άντεχαν πολύ drive :D). Αντίθετα στις Τele η αντίστοιχη σειρά JV δεν μ' επεισε αν και καλύτερα να πουν τη γνώμη τους οι Telecasterάκηδες. Οι Τοkai τώρα έχει πολύ ωραίες early 80's κόπιες (Strat, Les Paul) με μαγνήτες β' κατηγορίας όμως και ηλεκτρονικά του "πισινού". Οι Burny, Greco που έχουν περάσει απ' τα χέρια μου (τις έπαιρνε με το κιλό ο συμπαίκτης μου), είναι αρκετά σκαλιά πάνω από starter μοντέλα αλλά απέχουν από το να θεωρηθούν τοπ επιλογές.

Έβγαλε σημαία η ταστιέρα και είπε δεν μπορώ άλλο. Τι άνεση είναι αυτή.

Έτσι όπως (πιστεύω πως) έγινε, ΟΧΙ.

Άκουσα το ομώνυμο άλμπουμ τους του 1971 (το οποίο είναι αριστούργημα) και διαπίστωσα ότι στη μουσική είναι πολλά τα δανεικά. Δηλ. στο κομμάτι που θα παραθέσω άκουσα σαφέστατα επιρροή από τους Sly and the family Stone στο ρεφραίν (0.56) και είναι το κομμάτι που βασίστηκε ο ήχος των KC and the Sunshine Band που φτιάχτηκαν το 1973.

Πάντα θεωρούσα ότι σ' ένα Ε major κομμάτι η G ήταν η blue νότα. Μάλλον έιναι η Bb, οπότε και στο δικό σου τη G νότα εννοώ, ξέρεις σε ποιά σημεία (1.21-1.30). Εκεί θέλει ένα μόριο πάνω. ;. Υ.Γ. Όπως απεδείχθη, you were waiting for the chicken. :-X

Εξαιρετικό συνθετικά το κομμάτι με ωραίες αλλαγές. Εκτελεστικά υπολείπεται λίγο του να θεωρηθεί άριστο. Στο σημείο από το 1.21 και ύστερα τη blue νότα θα την σήκωνα ένα μόριο παραπάνω για να ακουστεί 100% in. ;)

Πάλι πολύ καλό τραγούδι με σαφη Skynyrd προσανατολισμό. Μεγαλειωδες σημείο η αλλαγή του A, G, Fmaj7. Πολύ καλό το σόλο τέλους (παλαιοροκάδικο), όπως και επίσης και το ριφ προ του κυρίως σόλο. Είναι όμως το 1ο κομμάτι σου που μασάς τις λέξεις μ' αποτέλεσμα να μην είναι διακριτός ο στίχος.

Τη δουλιά σου την έκανες, με τις μπασίστριες τι θα γίνει. ???

Επειδή σε συμπάθησα, φέρτη να στη φτιάξω*. *Κάνω καλύτερες δουλιές όταν έχω και μπάσο από δίπλα. ;)

Τη κοπέλλα της φωτογραφίας, να σου πω τη λύση. ;)

BB.

Όλα τα της μουσικής άριστα. Οι επι πλέον ήχοι χρήζουν επαναδιαπραγμάτευσης. Όχι μόνο ως ήχοι αλλά που και πόσο δυνατά θα παίξουν στο "χώρο". ;)

Χάρη θα σε χαροποιήσω* αλλά θα σε στεναχωρήσω** κι' όλας. *Πέραν των τυμπάνων που έχουν αυτό το jazzy feel που γουστάρω με 1000, όλα τα υπόλοιπα είναι κάτω του μετρίου**. Από τη κακή συνοδεία, το μέτριο ήχο αλλά και τις υποκάτω του μετρίου εκφραστικές και εκτελεστικές ικανότητες όλων των σολιστών. Επίσης σ' ένα τόσο χαρακτηριστικό κομμάτι τουλάχιστον η εισαγωγή θα 'πρεπε να είναι ακριβώς. Όπως σου είπα όμως μου αρέσει πολύ αυτός ο ήχος των τυμπάνων, μ' αυτό το αέρινο 50'ς παίξιμο αλά Art Blakey, Joe Chambers, Al Hartwood, και 2 γυρίσματα σου με παρέπεμψαν στον 1ο.

Έχετε όμως τον Γκρουβά στη κιθάρα. ;)

Στους φίλους σου εσύ, ρουφηχτά φιλιά δίνεις; ???

*γυναικών. ;)

Θα το πω, δεν μπορώ. Μετά από 3 ακροάσεις, κατέληξα στο ότι πιο αμούσικη προσέγγιση σε τραγούδι δεν έχω ακούσει τώρα τελευταία.

Νομίζω ότι εδώ πρέπει ν' απευθυνθώ. "Ζητώ συνεργασία με μπάντα ως τραγουδιστής''.