Nestoras

Μάλλον δεν κατάλαβες. Αυτό που κανει ο ντράμερ σας είναι μεγαλο λάθος.

Υπάρχει ένα ποτενσιόμετρο που ρυθμίζει σε πιό σημείο (δεξια, αριστερά, κέντρο ή ενδιάμεσα) της στερεοφωνικής εικόνας θα ακουστεί το κάθε κανάλι / όργανο. Το λεγόμενο Pan (πανόραμα).

Αν στείλεις την κιθάρα τελείως δεξια, δεν θα ακούγεται από το αριστερό ηχείο και ταυτοχρονα θα είναι κατι τελείως υπερφυσικό για τ' αυτιά μας. Κάτι που δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα που θες να προσομοιώσεις ηχογραφώντας.

Κάποιες βασικές ρυθμίσεις μπορεί να είναι ως εξής:

Κιθάρα δεξιά ή αριστερά (όπου στεκεσαι συνήθως) στις 30 μοίρες (ή κοντά στο παρα δέκα του ρολογιού). Αν είχεις δεύτερη κιθάρα ή πιάνο στο αντίθετο.

Το μπάσο πάντα στην μέση γιατί είναι βάση και πρέπει να κάθεται με την κάσα των ντραμς που πρέπει κι αυτη να είναι στη μέση. Οι χαμηλές συχνότητες δεν δινουν πολύ πληροφορία κατεύθυνσης. Τα υπόλοιπα τυμπάνα: ταμπούρο στη μέση και hihat πιατίνια και τομ όπως είναι τοποθετημένα χωρίς ποτε να τα τοποθετείς στα άκρα. (δηλ. τομ1 +50, τομ2 +10, τομ3 +20).

Η φωνή πάντα στη μέση και τα φωνητικά λίγο δεξια κι αριστερά.

Αυτά για μια πολύ βασική τοποθέτηση της στερεοφωνικής εικόνας ενός κουρτέτου. Σκοπός είναι όταν κλείνουμε τα μάτια μας απέναντι σε ένα σετ ηχείων, να ακούμε τη μπάντα όπως τη βλέπουμε στην σκηνή.

Ευχαριστώ, θα του το μεταφέρω.

Κρίνοντας από την συγκεκριμένη επιλογή τραγουδιού (για την οποία εύγε), θα συμφωνήσω.

Εγώ πάντως μάλλον δεν θα έβαζα αυτά τα σλαπάκια και ίσως θα γέμιζα λιγο περισσότερο το μπάσο, όχι τόσο παιχτικά  (καθότι αντιλαμβάνομαι ότι το παίζω-μπάσο-και-τραγουδάω άθλημα είναι κομμάτι δύσκολο) αλλά ηχητικά.

 

Φωνές κιθάρες στα συνήθη υψηλά επίπεδα. Δεν ξέρω αν προσπαθούσε να προσομοιώσει τις εγγραφές του Zappa αλλά η φωνή ήταν μπροστά

Ισως θα ήθελα λίιιιγο πιο ριψοκίνδυνη την ντραμς (και ενίοτε πιο σταθερή) και πιο μπάσο ταμπούρο. Ισως γιατί μου έχει χαλάσει τα αυτιά ο δικός μας ο Οστρογότθος.  ;D

 

Ομολογουμένως όμως, άλλη μια πολύ καλή δουλειά.

 

Άντε να καλοκαιριάσει να κατέβουμε στα χειμαδιά (το κάνουμε ανάποδα εμείς  ;D)

Έλα τη Παρασκευή να παίξουμε, ο Μάνος πιθάνόν να μην είναι λόγω οικογενειακού του προβλήματος.

Καλό για λάιβ. Κουλ σίνγκερ, ρισπεκατμπολ γκιταρ, αλλά το μπάσο θα περιμενα να γεμίζει περισσότερο. Είναι πολύ στακάτο για την περίπτωση.

Ερώτηση: Γιατί είναι όλα τα όργανα στο δεξί ή στο αριστερό κανάλι μόνο; Τι έχει πάθει το κέντρο; Είναι αλήθεια ότι απεχθάνεστε τις μέσες λύσεις;  ;D

Αφεντικό ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Ο μπασίστας μας είναι ο τραγουδιστής και το βάρος πάει στη φωνή. Το remix τώρα το κάνει ο drummer και έχει το δικό του τρόπο προσέγγισης και μας αφήνει λίγα έως μηδαμινά περιθώρια συμμετοχής. Όσον αφορά τις <λύσεις> ούτε οι <μεσες> ούτε οι εύκολες και οι κοινές μας αρέσουν. (Το τελευταίο παέι κυρίως στις επιλογές των τραγουδιών που επιλέγουμε να παίξουμε).

Γτο με κεφαλαία.

Και ο τόνος στο μα !.

Γτο με κεφαλαία.

Συνήθως όταν είμαστε τρίο παθαίνουμε κρίσεις ......... Ο 4ος είναι ο σοβαρός της παρέας. Λοιπόν από ένα 22λεπτο Jam κρατήσαμε 5.50 και να. Ίσως να πέρασε και κάποιος άλλος γιατί ακούω και κάτι κρουστά? Ποιός θυμάται.

Καλημερα,

να προσεχεις το pitch σου, ακουγεσαι σχεδον μονιμα ξεκουρδιστος στις νοτες σου. Επισης φτιαξε λιγο τις φρασεις σου. Επιμενεις να εισαι στο (2) (f#) πολλες φορες.

 

Τωρα τεχνικη, τρεμολιες, tapping, λοιπα παιχνιδακια, τα θεωρω πολυ πιο ασημαντα

Συμφωνώ, πάρε και καμιά ανάσα!

Πάντως οι καλύτερες LPs είναι πάντα οι δικές μας!  ;D ;D

Εμ για να τις έχουμε! Εκτός και αν αγοράζουμε όργανα για να τα βάζουμε στη βιτρίνα.

Το tenon που λες, δεν εχει ουσιαστικα επιδραση στον ηχο καθ'εαυτο, αλλα στο sustain της κιθαρας (Λιγοτερο ξυλο στο neck cavity = μικροτερη επιφανεια της ταστιερας που να ακουμπα στο σωμα) Η κατι τετοιο τελοσπαντων....

 

Και δε μου λες, εισαι και εσυ μελος στο MLP forum; Ειμαι απολυτα σιγουρος οτι εχω δει αυτη την κιθαρα καπου, και μαλιστα προσφατα!

 

Όχι-μήπως μερικές σελίδες πίσω?.

Για πες νέστωρ. Έχουν τόσο μεγάλη διαφορά σαν κιθάρες σε σχέση με τις σημερινές; Όσον αφορά κατασκευαστικα, στον ήχο, στο φινίρισμα κ.υ.λ. γιατί νομίζω πως αυτα όργανα θεωρούνται συλλεκτικά. Τι μαγνήτες φοράει;

Λοιπόν 1) Το πισω μέρος του neck δεν είναι μαόνι αλλά maple (3 piece). Yποθέτω όχι στα δυνατά της σημεία.

          2) Δεν ξέρω για το λεγόμενο tenon, αλλά επειδή είναι '78 μάλλον είναι το μικρό. Δεν ξέρω πόσο παίζει ρόλο στον ήχο.    3) Το βάρος θα 'λεγα λίγο για την εποχή 3,4 kg.

          4) Το χρώμα cherry sunburst που έχει αρχίσει να φεύγει σε μερικά σημεία.

          5) Οι μαγνήτες (neck- pat number...etc), (bridge- seymour duncan '59). Όταν την αγόρασα (1988) δεν κατάλαβα ότι είχε αλλαχτεί ο bridge γιατί δεν υπήρχε διαφορά στις συχνότητες που να το προδίδει. Απλά με τη πάροδο του χρόνου ο neck έγινε πιο ευαίσθητος στα πολλά gain. Και οι δύο έχουν καθάρότατο σήμα δε λασπώνουν στα μπάσσα και δεν έχουν πολλά μεσαία (neck 7.43 kω- bridge 8.32 kω). Δεν προβαίνω σε αλλαγή γιατί αυτό που ακούω μου άρεσε και εξακολουθεί να μ' αρέσει. 6) Η αίσθηση που μου αφήνει το όργανο είναι καταπληκτική (πρέπει να την αγκαλιάσεις για να καταλάβεις τι εννοώ). Και φυσικά σε σύγκριση μαζί της όλες οι καινούργιες standard που έχουν φέρει φίλοι υστερούν κυρίως σε definition και σε υπερβολικά μεσαία που δεν μαζεύονται.

          7) Μία deluxe των αρχών της δεκαετίας του ΄70 μου έχει αρέσει περισσότερο στον ήχο, όχι όμως και στο χέρι.

          8) Μία V.O.S με Ρ-90'ς μου έχει αρέσει επίσης αλλά και πάλι δεν άκουσα αυτό που εννοώ σαν <ζεστό ήχο>.

Έχοντας παίξει με μια studio θεωρώ πως είναι μια χαρά κιθάρα. Φοράει τους μαγνήτες 490 498 οι οποιοι έχουν πολύ ωραίο ήχο για 80s ροκ. Και εγώ νομίζω πως δν υπάρχει value for money στην μουσική. Γιατί η αξία της κάθε κιθάρας δν καθορίζεται από την λογική, όπως αγοράζει κανεις ένα pc, αλλά είναι κατα κύριο λόγο είναι ζήτημα συναισθημάτων και απόψεων. Αυτή είναι η αξία της μουσικής και για αυτό υπάρχει τέτοια ποικιλία και διαφορά απόψεων στο ζήτημα των μουσικών οργάνων. Όσον αφορά τα 60s 50s όργανα είμαι λίγο δύσπιστος καθώς πιστεύω πως παίζει λόγο η ευρέως διαδεδομένη άποψη πως παλιά τα όργανα ήταν καλύτερα, κάτι για το οποίο δν έιμαι καθόλου σίγουρος. Αλλά επειδή δν έχω παίξει πότέ με τέτοια lp ούτε καν με reissue τέτοιας lp δν μπορώ να έχω άποψη. Έχει κανένας στο φόρουμ τέτοια κιθάρα να μας πει;

Άμα θες για '70΄ς σου λέω.

ΕΙΝΑΙ το κατωτατο οριο στις gibson lp, για αυτο...κατι λιγες ποιο φτηνες απο αυτες συνηθως ειτε προσφερουν κατι διαφορετικο (vixen, menace) οποτε αξιζουν απο αυτη την αποψη, είτε ειναι καλυτερες (πχ η faded με τους burstbuckers, junior)

Έπαιξα μία faded LP στο Μάλμε που μάλιστα την είχε προσφορά το κατάστημα και ήταν καταπληκτική και από ήχο και από βάρος- playability. Όπου βέβαια το έχω πει όλοι μειδίασαν, αλλά αφού βρήκα κάποιον να συμφωνεί .....

Όσον αφορά αυτό που άκουσα, θεωρώ ότι είναι μια καλή προσπάθεια αλλά απέχει από το να είναι πειστικό.

 

Τι ακριβως εννοεις πειστικο?Να ειναι ιδιο με του eddie?Αν εννοεις αυτο ξεκαθαρισα οτι δεν ηταν ο στοχος μου,αλλα και να ηταν δεν νομιζω οτι υπαρχει ανθρωπος που να μπορει να το κανει...

Αν μπείς στο Youtube θα δεις ενα σωρό πιτσιρικάδες που είναι 99.9%. Σου το λέει κάποιος που δεν κοιμήθηκε ένα ολόκληρο βράδυ βλέποντας τη συναυλία του M. Jackson με την Jennifer Batten στη κιθάρα, βρίζοντας και προσπαθώντας εις μάτην να πλησιάσει αυτό το μεγαλειώδες σόλο. (Αυτό μπορεί να στο επιβεβαιώσει και η γυναίκα μου).

To cut the long story short, μια φορα κι ενα καιρο ο Quincy Jones παιρνει τηλεφωνο χαραματα τον Eddie Van Halen για να του ζητησει να παιξει στο Thriller. Ο Eddie αφ ενος μεσ τον υπνο του και αφ εταιρου επειδη νομιζε οτι του εκαναν πλακα αποκαλεσε καμμια 10 φορες τον mr. Jones "fuckιng @sshole", ομως ο κος Jones (τα ηθελε ο λωλος του επεμεινε) και του προτεινε τελικα να ηχογραφησει το σολο για το Beat it.

O Eddie σκεφτηκε "Μολις εχουμε τελειωσει περιοδεια (1984), βαριεμαι, τα παιδια ειναι σε διακοπες, I'll do it. Who's gonna know anyway? σκεφτομενος οτι ποιος θα προσεξει ενα κομματι που παιζει ο Van Halen σε ενα δισκο του Michael Jackson". Και το εκανε ΤΣΑΜΠΑ.

Το σολο γραφτηκε ΟΛΟ 4 μονο φορες (jam takes) και μετα διαλεχτηκαν τα καλλιτερα κομματια με editing. Τα επομενα ειναι ιστορια.

Ο Quincy Jones εστειλε ευχαριστηρια καρτα στον Eddie με την υπογραφη "The f@cking @sshole" και η υπολοιπη μπαντα δεν του μιλαγε για κανα 2μηνο για την λαλακια που εκανε.

Καλο ε?

 

ΥΓ. Σχετικη ιστορια βεβαια ειναι παλι με τον Eddie και το εν λογω σολο, οταν σε καποιο studio η Jennifer Batten του ζητησε να της το δειξει για να δει το οριτζιναλ και ο Eddie της ειπε "Δε μου το δειχνεις εσυ καλυτερα γιατι δεν θυμαμαι τι εχω παιξει και το παιζεις και καλυτερα?" :)

Συμφωνώ στα περισσότερα, αλλά είναι 2-3 σημεία που δεν είναι έτσι ακριβώς:

Το τηλεφώνημα έπεσε το 1982 άρα είναι δύσκολο να είχε ολοκληρωθεί η περιοδία του 1984 LP.

Ζήτησε αλλαγές στ΄ακόρντα του σόλο, και έγραψε 2 σόλος. Σύμφωνα με τα λόγια του <Ι did two solos, and they picked the one they liked, and that was it. It took about 20 minutes... and i did it for free>. Όλα αυτά στο φοβερό τεύχος του Φεβ. 1990 του Guitar world. Όλα τα υπόλοιπα είναι έτσι όπως τ' αναφέρει ο φίλτατος Playloud.

Όσον αφορά αυτό που άκουσα, θεωρώ ότι είναι μια καλή προσπάθεια αλλά απέχει από το να είναι πειστικό.

Μπράβο. Πολύ καλοί. Αλλά παίξτε και κανα χιτάκι. Όλο κάτι b-sides παίζετε... Κανά Never say die, κανά Sabbath Bloody Sabbath. Για να μην πάω σε Dio και ζητάω Mob Rules... :)

Αποφεύγουμε τα χιτάκια γιατί όσο πιό πολύ τα ξέρετε τόσο πιο πολλά θα είναι τα αρνητικά σχόλια. Πάντως ευχαριστώ όλους εσάς που μπένετε στο κόπο να μας ποστάρετε απαντήσεις.

Υ.Γ. Ο Iommi ξεκίνησε την επαγγελματική του καρριέρα σαν stratocaster παίκτης (δες και το βίντεο της εμφάνισης των Jethro Tull στο Rock' n' roll circus) αλλά επειδή παρουσίασε πρόβλημα στους μαγνήτες τη σούταρε. All the rest is history. 

http://www.youtube.com/watch?v=uzgOI0aPehQ

Ως συνήθως πάρα πολύ καλοί. ΔΝ ξέρω αν είναι 80s η αισθητικοί αλλά εμενα μου αρέσιε το feeling  που βγάζει η μπάντα.

Με strato sabbath; Γιατι όχι; Και οι strato έχουν ψυχή!

ΚΑι λίγη γκρίνια για το τέλος: Έχετε βγάλει τπτ δικό σας; Θα ήθελα να τα ακούσω καθώς έχετε ωραίο δεσιμο σαν μπάντα και

θα μπορείτε να υποστηρίξετε παρα πολύ ωραία τα κομμάτια σας.

Keep rocking!

Παραδέχομαι ότι είναι αστείο το να προσπαθείς να παίξεις Sabbath με Stratocaster. Aλλά το γκρουπ μας ποτέ δεν είχε σαν αυτοσκοπό το να αντιγράψει τον ήχο κάποιας μπάντας. Κάποια άλλη στιγμή θ' άνεβάσω αλλόκοτες διασκευές μας σ' άλλα είδη, rock πάντα. Κάθε φορά που κάνουμε πρόβα δεν ξέρουμε ο ένας τι θα κατεβάσει το μυαλό του άλλου, γι' αυτό και κάθε τι που γράφεται απέχει αρκετά από το original.

Eπίσης δεν είμαστε και πολύ δουλευταράδες γι' αυτό ότι δικό μας έχει γραφτεί είναι ημιτελές.

Υ.Γ. Ο Iommi ξεκίνησε την επαγγελματική του καρριέρα σαν stratocaster παίκτης (δες και το βίντεο της εμφάνισης των Jethro Tull στο Rock' n' roll circus) αλλά επειδή παρουσίασε πρόβλημα στους μαγνήτες τη σούταρε. All the rest is history. 

1) 45 Rpm / Down down- Status Quo

2) 33 Rpm / The Beatles- 1962-1966

3) Cd / Still got the blues- Gary Moore

Κι εμενα κλασικα μου αρεσε (παιδια το παιζω κι εγω καλα, απλα με μια λιιιγο πιο Zakk Wylde προσεγγιση χχχαχ, με παιρνετε?)

Τέτοιος παικταράς που είσαι, προσλαμβάνεσαι.

Τι την θελατε, sabbath ειναι ρε παιδια...

Μην τους βάζεις ιδέες και με απολύσουνε!

Να αρχίσω τα υπερθετικά ; Οχι.

Γιατί:

α) Γίνεται μονότονο

β) Δεν είναι του χαρακτήρα μου (γκρινιάρης)

γ) Θα μας παρεξηγήσουνε  ;)

 

Αρα ξεκινάω

Τσίμπημα θέλει το μπάσο προς τα πάνω με λίγο περισσότερο definition, η ντραμς είναι πίσω (να δουμε πότε θα το πω αυτό και για μας), και η δεύτερη κιθάρα (στο πρώτο σόλο) θέλει λίγο όγκο (το οποίο, υποθέτοντας ότι είναι ο Pery με την LP, με εκπλήσσει).

 

Κατά τα άλλα......... μέτριοι  ;D

O Πέρυ έχει 14 κιθάρες δεν θυμάμαι τι είχε τότε, το πρώτο σόλο είναι vintage strat με χαμηλοέξοδους μαγνήτες ( εξ ου και άδειο, αλλά τι να κάνω αγάπη είναι αυτή).

Εγώ ποιός είμαι? Με τη μπλέ ή τη πράσινη?

  :)μου άρενε εμένανε!

Και μένανε. Thank's

Ε! τώρα, είμαστε Α!. Αν και το προηγούμενο post έκανε πάταγο, ήρθε και ο delta 66, και τα ...... όλα.

Το αποφάσισα θα ποστάρω διασκευή σε Sabbath, και ας είναι με Stratocaster.