klhronomos

Δεν ζητάω πολλά... απλά έναν drummer να μην έναι ΑΜΠΑΛΟΣ σαν αυτόν εδώ! ;D Κι ας παίζει και με μπαγκέτες...

Και γιατί Guitar Rig; ??? Χάθηκαν τα combo; Μικρά, βολικά, ελαφρά, μεταφέρσιμα! Λάθος πράγμα διαφημίζουν... ;D Καλή είναι πάντως, το μήνυμα το δίνει.

Ομολογώ... ;D Πάντως παίζει ακόμη ένας στις πίσω σελίδες. Εμένα με βόλεψε ο άλλος και λόγω περιοχής και γιατί είχε καλύτερο μεγάφωνο... Όσο γιά το πού είναι made in, ένα τηλέφωνο στον πωλητή θα λύσει την απορία τού ενδιαφερόμενου.

Εξαιρετική εκτέλεση με τα όλα της! Εύγεστε μπόυς...

Η χρυσή τομή: Μεταχειρισμένος mexico! ;) Χτύπησα έναν πριν μερικές μέρες από αγγελία εδώ στο ΝΟΙΖ με Fender μεγάφωνο από twin τού '76 (αυτό με τον μπλε κύκλο στον μαγνήτη) :) . Φοβερό μηχάνημα... Έχω βρει τη χαρά μου! Πάντως δεν πιστεύω ότι οι διαφορές με τον usa είναι τόσο πιά σημαντικές, απλά ο mex σαν πιό καινούριος λογικό είναι να είναι λίγο πιό "αναβαθμισμένος" στα ηλεκτρονικά μέρη σε σχέση με τον προκάτοχο. Παρεπιπτόντως, μήπως γνωρίζει κανείς λοιπά στοιχεία τού μεγαφώνου; (Wattage, sensitivity κτλ). Όχι τίποτα, μιά χαρά ακούγεται, αλλά έτσι γιά να ξέρουμε...

Tο ζήτημα βεβαίως, απ' ό,τι θυμάμαι, ήταν ότι κάποιοι -πολλοί- δεν θέλησαν να συμμετάσχουν στην εκλογή ΛΥΚΟΥ. Και παραμένει πρόβλημα το ότι δεν υπάρχει αξιοπρεπής και φερέγγυος πολιτικός φορέας να αναλάβει αδέκαστα και ανεξάρτητα τη διακυβέρνηση τού μπου***λου μας... Είμαστε σε αδιέξοδο κύριοι και περικυκλωμένοι από τούς χειρότερους εαυτούς μας σχεδόν από πάντα. (Προς αποφυγήν παρεξήγησης, εγώ ψήφισα λύκο αλλά δεν μπήκε στη βουλή ;D ).

Εμένα μ' άρεσε και το παίξιμο και το τραγούδισμα. Με τις ατέλειες τους βέβαια άλλα τον σκοπό του ο καλλιτέχνης τον πέτυχε νομίζω. Το αποτέλεσμα είναι μπλουζ κι ακούγεται άνετα. Μπράβο σου από μένα! (Παρεπιπτόντως, ανεβάστε και τίποτα άλλο εκτός μπλουζ ρε παιδιά! Πήξαμε στο 12-μετρο... ;D )

Αυτή η ιστορία γιά κάποιον λόγο μού θυμίζει vst γιά γραπτό λογο... ;D Και, καλά κι άγια τα vst, αλλά άλλη χάρη να ξέρεις να βαράς καλά το πραγματικό όργανο! Δεύτερη Ευκαιρία δαγκωτό.

Άμα ξέρει κανείς ας προτείνει τίποτα καλά freeware vsts για vintage amps - drums - bass - organ τσαι πιανάτσι ζιά το κιουμπεϊσάτσι... (NAI, τα θέλω ΟΛΑ και τα θέλω και τζαμπέ... ;D )

Απόφυγε τα φτηνά μοντέλα Bullet & Affinity. Δώσε κάτι παραπάνω και πάρε μιά Standard ή ακόμα καλύτερα μιά Classic Vibe. Εμένα μ' αρέσουν σαν αίσθηση, είναι ανθεκτικά κι έχουν συμπαθητικό ήχο γιά φτηνά όργανα. Έχω 3 και ετοιμάζομαι γιά 4η. (Έχω και μια Fender Mexico CP 60s στην καβάτζα γιά να το παίζω μούρη, αλλά πιό πολύ τη βρίσκω με τις Squier... ;D )

Άξιοι... :) Μπράβο παίδες!... Παρεπιπτόντως, δεν υπάρχει τίποτα που να μού φτιάχνει τη μέρα περισσότερο από το να πετύχω τρελό παίχτη στα ξεκούδουνα στην άκρη τού πεζοδρόμου να βαράει παιχτουριές ονειρεμένες... Αυτό είναι πολιτισμός!

Αυτό; Πιό '80s δε γίνεται... ;)

Πάρα πολύ ωραίο! Φωνάρα έχεις κατά τη γνώμη μου (δηλ. αρκετά πανω απ' τον μέσο όρο). Κι ο κιθαρίστας ωραία τά 'παιξε. Όταν ξεπεράσεις και το φόβο σου γιά το μικρόφωνο, έχω την εντύπωση ότι μας- και σε- περιμένουν πολύ ευχάριστες εκπλήξεις... ;) Ενστερνίζομαι τις παρατηρήσεις/διορθώσεις τών προλαλησάντων αλλά όλα αυτά είναι λεπτομέρειες, το μείζον είναι ότι τό 'χεις!... Άντε κάν'τε κανένα ακόμα να γουστάρουμε.

Συμφωνώ με όλους. Γιατί το point είναι πολυδιάστατο κι όλοι έχουν από λίγο δίκιο. Όσο γιά μένα, φτηνές κιθάρες παρακαλώ. Γιατί έχουν ...προσωπικότητα ;D (aka δεν παίζει σάλιο...) Εξ' άλλου, την -ερασιτεχνική- δουλειά μου την κάνω μιά χαρούλα και με δαύτες. Οι υπόλοιποι, άμα σας περισσεύουν, πλερώστε... Εγώ ευτυχής είμαι με τα κουπιά μου έτσι κι αλλιώς. Το ίδιο εύχομαι και διά εσάς! ;)

Όχι τα προϊόντα, το "μαγαζί" φαίνεται αμερικάνικο. Και καμμιά 20% φτηνότερο απ' το Guitar Fetish στους μαγνήτες.

Αυτό το site το ξέρετε; http://www.guitarpartscentral.com/index.php Αμερικάνικο με τσάμπα πράμα υποτίθεται. Έχει alnico single coils με 10Ε... ;D Μισή τιμή απ' τούς GFS καί μόνο 6Ε μεταφορικά...

Έχω σε μιά πρόσφατα αγορασμένη Squier strat 2 GFS alnico μαγνήτες μάλλον από αυτό το σετ: http://store.guitarfetish.com/stvialstpise.html τον neck (5.25k; άσπρο-μαύρο καλώδιο) στη θέση neck κανονικά και τον middle (5.35k; κίτρινο-μαύρο καλώδιο) στη θέση bridge. Tον κανονικό bridge (5.55k, μπλέ-μαύρο καλώδιο) δεν τον έχω. Ενώ ο neck ακούγεται μιά χαρά, ο middle στη θέση bridge δεν λειτουργεί καλά: Η ψιλή μι ακούγεται στη μισή ένταση σε σχέση με τις άλλες χορδές... Προσπάθησα να ανεβάσω τον μαγνήτη αλλά η βίδα τερμάτησε πριν πάρω το επιθυμητό αποτέλεσμα. Σκέφτηκα ότι φταίει το ότι έχει μικρή έξοδο (5.35k;) κι ότι πρέπει να αγοράσω και τον bridge: http://store.guitarfetish.com/5albostpi1.html αλλά εν τέλει αμφιβάλλω ότι 0.20k παραπάνω θα κάνουν κάποια διαφορά... Εκτός κι αν κάτι δεν έχω καταλάβει καλά σε σχέση με το τί ρόλο βαράνε αυτά τα k στην έξοδο. Επίσης έχω και τον Duncan SSL-6 (13k) που κάνει γιά θέση bridge αλλά φοβάμαι ότι παραείναι δυνατός και θα έχω ανισορροπία εντάσεων (αν και τώρα που τον έχω σε μιά Classic Player '60s με reverse wound στη middle θέση, δεν έχει διαφορά έντασης με τούς μαμά τής CP...) Τί με συμβουλεύετε; Ευχαριστώ γιά το χρόνο σας! (γμτ... μήπως έπρεπε να ανοίξω ξεχωριστό thread;;; ??? )

Δεν λέω ότι οι ανθρώποι είναι κακοί επαγγελματίες όλη την ώρα. Και το περί "άτυχης στιγμής" να το δεχτώ. Είχα και καλές εντυπώσεις από τους ίδιους ανθρώπους κατά καιρούς. Και, όπως και να το κάνουμε, μικρές -κατά κύριο λόγο- επιχειρήσεις είναι με 1-2, άντε 3 άτομα, φτάνει κι η ώρα που δεν την παλεύουν γιά διαφόρους λόγους και πληρώνει τα σπασμένα ο πελάτης... Αυτό που με τρελαίνει είναι το ψυχολογικό αντίτιμο μιάς τέτοιας κατάστασης. Δεν μπορώ μετά από κόπους κι οικονομία μηνών, μες στην κ@υλα που θα πάρω επι τέλους το ονειρεμένο gear να πηγαίνω όλο προσμονή και να μού γ@μεί ο καθένας την ψυχολογία! Δεν γίνεται και κάθε φορά, αλλά ούτε και σπάνια. Τούς καταλαβαίνω εν μέρει, απλά αυτό δεν το ανέχομαι. Όλα έχουν και το όριο τους. Κι αφού προτάσσουν την "προσωπική σχέση" και την "κατ' ιδίαν επαφή" σαν πλεονεκτήματα τών επιχειρήσεων τους, ας ζητήσουν κι ένα "συγγνώμη" κάποτε! Ο γερμανός, σε περίπτωση λάθους, ζητάει κι επανορθώνει πάραυτα. Οπότε ποιά σχέση είναι ποιοτικότερη και πιό προσωπική; Με ΜΗΔΕΝ πλεονεκτήματα και ΟΛΑ τα κουσούρια, κάθονται και μαλώνουν με τα ρούχα τους και τούς φταίει ο κάθε γερμανός γιά τις αναδουλειές... Είναι άξιοι τής μοίρας τους.

Γιά κάνε μιά ερώτηση στην εταιρεία... http://www.rodemic.com

Δεν ξέρω τί εννοείς bloody, μιάς και η "καλή" ψηφιακούρα που χρησιμοποιεί τώρα ο εν λόγω ηχολήπτης πάλι δεν πιάνει μία μπροστά στο real (ή reel;) thing... Τουλάχιστον στα κατεστραμμένα - άμουσα - ανεκπαίδευτα - ψιλοκουφά αυτιά μου... ;D Μού φαίνεται ότι η μπομπίνα έχει έναν μαγικό τρόπο να "αιχμαλωτίζει" feeling και ατμόσφαιρα. Δεν μιλάω γιά την καθ' αυτού ποιότητα τού ήχου, αλλά γιά όλο το "πακέτο" που (νομίζω πως) ακούω. Είμαι θύμα τού mojo;;; :o Μπορεί... Πάντως το γεγονός ότι οι συγκεκριμένες ηχογραφήσεις ακούγονται καλύτερα από τις πιό καινούριες ψηφιακές το παραδέχεται πρώτος-πρώτος και ο συγκεκριμένος ηχολήπτης. Μπορεί να είναι απλά θέμα αισθητικής και άποψης. Πάντως εμένα το συγκεκριμένο μηχάνημα μέ σημάδεψε! :D

Με το "είδος" έχω πρόβλημα έτσι κι αλλιώς, μιας και θεωρώ ότι η συνθετική μουσική είναι λίγο... "αφύσικη", αλλά αυτό το σκοπό έχει ο συγκεκριμένος ήχος... Γι' αυτό που είναι πάντως μού φαίνεται πολύ ωραίο, δεν ξεχωρίζει από τού "εμπορίου". Και η ηχητική του είναι ξεκούραστη και ενδιαφέρουσα, οπότε well done! Κάπως κοινότοπο ίσως, αλλά όλα τα dance κοινότοπα μού φαίνονται... Μάλλον επειδή δεν έχω ιδέα! ;D Τέλος πάντων καλό είναι να έχεις και 1-2 γνώμες "μή-ειδικών" ακροατών, έτσι γιά ποικιλία...

Είχα την τύχη να ηχογραφήσω μ' ένα 8-track Fostex μπομπίνα. Δεν ξέρω τίποτα περί mojo, αλλά η αίσθηση ήταν καταπληκτική. Και μόνο που έβλεπες τα καρούλια να γυρίζουν, σού 'κανε κάτι ρε παιδί μου... Δεν ξέρω κατά πόσο έπαιξε ρόλο στο ότι εκείνες οι ηχογραφήσεις είναι οι καλύτερες που έχουμε κάνει ποτέ. Η έκπληξη ήταν όμως μετά, όταν τα ακούγαμε: ΜΑΓΕΙΑ! ΗΧΟΣ! ΤΡΕΛΑ! Κρίμα που το παιδί που μάς ηχογραφούσε το κατάργησε λόγω δυσχρηστίας και τώρα χρησιμοποιεί υπολογιστή. Καμμιά σχέση παιδιά... :'( Αλλά η ευκολία βλέπεις. Δεν ξέρω καν αν εμπίπτει στην κατηγορία "mojo" το όλο θέμα, μιάς κι οι διαφορές με την ψηφιακούρα είναι ΚΡΑΥΓΑΛΕΕΣ, οπότε σε καμμιά περίπτωση δεν παίζει ρόλο η ιδέα μόνο. Ήχος παχύς, πραγματικός, μπάσα πού σκοτώνουν και vitage-ιά πραγματική, σε σημείο να αισθάνεσαι ότι έχεις μεταφερθεί καμμιά 20-30 χρόνια πριν και ζεις το όνειρο... Εμπειρία μιλάμε... :D (Θα έβαζα φωτό τού μηχανήματος αν ήξερα πώς βαζεις image. Μπορείτε να το βρείτε κάνοντας google με λεζάντα "Fostex 8 reel")

Στα περίχωρα τής Λάρισας μένω και έχω πείρα από Λάρισα, Βόλο και Καρδίτσα. Μή χειρότερα είναι σχεδόν όλοι, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο. Άλλος υπερόπτης, άλλος τάχαμου φιλικός και να σού υποτιμάει τη νοημοσύνη στα ίσια... Άσε με τούς πιτσιρικάδες που πάνε τί πανηγύρι γίνεται! Αντί να βοηθήσουν να διαλέξουν τίποτα τής προκοπής, τους πλακώνουν στο μπλα-μπλα και αγοράζουν ό,τι νά 'ναι... Και στυλάκι κάτσε καλά, ξερόλες, εκνευριστικοί... Έχω την εντύπωση ότι σε "κόβουν" και φέρονται αναλόγως. Άμα δουν "πακέτο" κάνουν κωλοτούμπες, άμα σε κόψουν γιά τσίπη σε έχουν γραμμένο κα'να μισάωρο κι όταν θα σ' εξυπηρετήσουν απαντάνε και μονολεκτικά. Επαγγελματισμός 0. Μού έτυχε ακόμη και να με βρίσουν τηλεφωνικά... επειδή πήρα με απόκρυψη! Μιλάμε γιά απίστευτες καταστάσεις. Μόνο ένας Λιόλιος άξιζε στη Λάρισα, μ' ένα καταπληκτικό παιδί που δούλευε μέσα αλλά έκλεισε πριν 3-4 χρόνια. Φαίνεται ότι τούς θέλουμε τους άχρηστους, τούς τραβάει ο οργανισμός μας. Τους ωραίους τούς αποφεύγουμε δυστυχώς. Γι αυτό Θωμάς και πάλι Θωμάς. Απρόσωπα και με όλα τα προνόμια. Με τους "δικούς" μας έχω τελειώσει διά παντός, και πολύ το χαίρομαι.

Κατάθλιψη... να τί παθαίνω κάθε φορά που επιχειρώ να "στηρίξω" τις ντόπιες επιχειρήσεις πώλησης μουσικού εξοπλισμού. Αγένεια, κουτοπονηριά, σοβαρότητα καμμία, ρατσισμός. Όλα αυτά στη Θεσσαλία όπου διαμένω, στας Αθήνας δεν ξέρω τί γίνεται. Οπότε όχι, δεν θα πάρω. Και το να πληρώνω ακριβότερα κάτι είναι βαρύ, αλλά πληρώνεται. Το ΠΩΣ ΝΙΩΘΩ όμως μετά από την επαφή με τα εν λόγω υποκείμενα, δεν πληρώνεται... Γερμανός και πάλι Γερμανός, έτσι, απρόσωπα, άνευ διακρίσεων όμως και με σεβασμό, έστω μόνο στα λεφτά μου. 1000 φορές! Γλιτώνεις και τα έξοδα για ψυχοθεραπεία ή φάρμακα, συμφέρει...

Εγώ απ' την άλλη δεν κατάλαβα μερικά πράγματα... Κατ' αρχάς υπάρχει περίπτωση κάποιος να μην ξέρει αν θέλει να μάθει κάποιο όργανο; Γιατί απ' όσο θυμάμαι εγώ ήξερα απ' την αρχή ότι ήθελα να μάθω, κι επίσης ότι θα μάθαινα, σίγουρα και πεθαμένα! Κι όντως έμαθα όσο έμαθα τέλος πάντων... Κοντολογής, είναι έρως η δουλειά, και τον φίλο μας δεν τον κόβω και πολύ ερωτευμένο... (χωρίς παρεξήγηση, απλά την εντύπωση μου λέω). Απ' την άλλη, ανέκαθεν η συνταγή μία ήταν (από όσα θυμάμαι πάλι): Κάτι φτηνό, εν ανάγκη και δανεικό, και "κλέψιμο" γνώσης από δω κι από κει, και τώρα με το net δεν τίθεται θέμα βεβαίως... Κι όταν δεις ότι δε σε καλύπτει το όργανο, οργανώνεσαι και χτυπάς κάτι καλύτερο. Και τί είναι αυτή η ιστορία με το "πρόσεχε μην αρχίσεις στραβα" και "πάνε σε δάσκαλο";;; ΟΛΑ τα πράγματα στη ζωή μου στραβά τα άρχισα, κι από δάσκαλο πείρα καμμία δεν έχω. Κι δεν έχω παράπονο κανένα, μιά χαρά το γλέντησα. Και τα εξ' αρχής λάθη πιό πολύ απ' όλα. Εξ' άλλου όλα στο μυαλό είναι και εφ' όσον τα κατανοήσεις φτιάχνονται σε μιά βδομάδα μέσα νομίζω. Έρωτος θέλοντος και χρόνου επιτρέπονος, όλα θα γίνουν σιγά-σιγά. Πώς το έλεγε κι ο συμφορουμίτης στην υπογραφή του; "ΜΑΘΕ ΝΑ ΧΤΥΠΑΣ ΤΗ ΛΑ, ΚΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΚ ΑΛΑ..." Λίγο ρομαντισμό κι ενθουσιασμό ρε παιδιά θέλει το πράμα, τί δασκάλους κι εξοπλισμούς αρχίσατε... :)