gio vida

Προσοχη σε ολα τα μελη. !!! σημερα ελαβα ενα μηνυμα στο mail μου απο καποιον Johnny Spainard. Μου λεει οτι ενδιαφερεται να αγορασει τον ενισχητη μου δινοντας μου μαλιστα περισσοτερα χρηματα απ οτι ζηταω!!! αρκει να του δωσω λογαριασμο μου στην τραπεζα και να στειλω το πακετο στην κορη !? του που ειναι στην Νιγηρια !?! μου λεει πως ειναι αμερικανος. Toυ λεω παιζει η κορη σου κιθαρα? και κανει τον (Κινεζο) Προσοχη παιδια!

Φιλε μου μια χαρά τα βλέπω αυτά που επιλέγεις. Και η καρτούλα καλή φαίνεται (δεν εχω πειρα απο usb καρτες ομως) και το μικροφωνο καλό.. Οσο για τα monitors εγω θα επαιρνα τα 6αρια (δεν εχουν και μεγαλη διαφορα στην τιμη) Αφου έχεις monitors και δεν εχεις προβλημα να ενοχλεις τους γύρω.. δεν χρειαζεται να παρεις ακουστικα , πιστεύω.. Καλή αρχή !

Γεια σου Φίλε μου. Το πως έπαθες την τενοντίτιδα και αν αυτή έχει σχέση με το πάχος του μπράτσου και το action δεν το γνωρίζω. Αυτό που γνωρίζω καλά είναι ποιές κιθάρες θα σε βολέψουν σε αυτό που ζητάς. Παίζω χρόνια με συμβατικές κιθάρες είτε δικές μου είτε διαφόρων φίλων (Fender USA, Am Deluxe, Gibson LP, Classic , Deluxe, διάφορες Ibanez, ESP, κλπ κλπ..) Κάποια στιγμή αποφάσισα να πάρω μια PRS (Αμερικάνικη βεβαια) εμπιστευόμενος την ποιότητα κατασκευής του Paul. Οντως αγόρασα μια Custom 22. Ηταν σεταρισμένη για 10 αρες. Επειδη ομως ειμαι επαγγελματιας και παιζω πολλές ώρες με κουραζαν. Εβαλα λοιπον 9 αρες, πειραξα και λίγο το σιδερο του μπρατσου (μονος μου). Το αποτελεσμα? Παρα πολυ χαμηλό action χωρίς να τριζει (με μαλακο παιξιμο) και ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ EFFORTLESS παιξιμο . όσο Καμμια κιθαρα που εχω παίξει στα 20 χρόνια στην Ελλαδα και στο εξωτερικό. παιζω 5 ωρες πανω στη δουλεια και ειμαι ξεκουραστος (με τη stratocaster ουτε 2 ωρες δεν αντεχα). Προσοχη όμως το λεπτο μπρατσο με βολευει καλύτερα και εμάνα όπως και εσένα. (εγω εχω μικρη παλάμη) Wide Thin ειναι το neck Profile. Συνιστω λοιπον ανεπιφυλακτα την PRS Custom 22 Wide Thin Neck (εννοειται οτι δεν εχει floyd rose). Επισης το μετρημα της PRS ειναι 25'' που σημαινει οτι οι 9αρες ειναι πιο μαλακες απο μια κιθαρα με 25 1/2 '' Αν θέλεις βέβαια σε strat στυλ και μετρημα, θα σου πρότεινα μια καλή Tom Anderson. Ειναι λίγο δύσκολο να τις βρεις στην Ελλάδα βέβαια αλλά το playability του Tom είναι μυθικό. Εχω μια TA Classic και είναι μέλι το παίξιμο της. Δεν την εχω δοκιμασει με 8αρες όμως και έχει 25 1/2 '' μέτρημα που σημαινει ότι οι 9αρες ειναι λιγο πιο σκληρες (πιο τεντωμενες) σε σχεση με την PRS. Αυτά. Ελπίζω να βοήθησα. (Ξεκούραση για την τενοντίτιδα, διατάσεις χεριών δακτύλων κλπ, αργο ζεσταμα πριν το παιξιμο, και παγος..! Περαστικά) Εν κατακλείδει, Οτι πληρώνεις παίρνεις. Κατασκευαστές όπως ο PRS η ο Tom Anderson (και άλλοι.. D'Pergo, Melancon, Huber, ) μπορεί να είναι ακριβοί αλλά δεν έχουν καμμιά σχέση με άλλες μάρκες που προαναφέραμε είνα άλλη κλάση και στην ποιότητα κατασκευής και στο ψάξιμο του ήχου.. Φιλικά Γιώργος

Γεια σου φίλε blues lover καλωσορισες στο noiz. Μου αρεσει η ερωτηση σου, ειναι μια ερωτηση που δειχνει οτι υποψιάζεσαι ότι η θεωρία και η τεχνική δεν αρκουν για να παίξεις blues. Η αποψη μου λοιπον είναι ότι όντως υπαρχει κάτι άλλο στο blues που , μαζί με τις σκάλες και τις τεχνικές (pentatonic scale, blues scale, bendings, hammer on, pull off, επιλογή target note, cliche riffs κλπ κλπ) αυτο το ¨κατι αλλο" ειναι η έκφραση (feeling, soul) που έχει ο blues player. Η ψυχολογική ικανότητα του δηλαδη να εκφράζει τα συναισθήματα του μεσω του μουσικού οργάνου. Μην ξεχνάς ότι blues σημαινει περιφραστικα "εχω τις μαυρες μου". Δηλαδη εκφράζει το "παράπονο" της ψυχης μας και αυτό το βγαζουμε στο όργανο. Κατα έναν περίεργο τρόπο αυτή η ικανότητα να εκφράζουμε την ψυχή μας μεσα από το όργανο μας λυτρώνει και στο τέλος αισθανόμαστε ανακουφισμένοι. Δυστυχώς σε άλλα είδη μουσικής δεν υπάρχουν κιθαρίστες που βγάζουν αυτο το "μαγικό συναίσθημα" Ευτυχώς, όμως στη ιστορία της μουσικής υπάρχουν κάποιοι που εχουν αυτο το "magic touch" Αναφέρω μερικούς πιο πολυ απο τα δικα μου ακουσματα και πιο πολυ από Λευκό blues. Σου συστηνω να ξεκινήσεις απο το λευκό blues γιατί πιστεύω ότι είναι πιο κοντά στη δική μας ιδιοσυγκασία και η αρμονικη δομη τους δεν ειναι αυστηρα I IV V έτσι είναι πιο ενδιαφέροντα στα δικά μας αυτια.. (John Mayall, Peter Green, Snowie White, ΒΒ Κing, Robert Cray, αλλα και JJ Cale , Mark Knopfler, Clapton, Gary Moore) Επισης υπαρχουν κάποια κομμάτια τα οποία εχουν το παιξιμο της κιθαρας που δείχνει ακριβως αυτο που θέλω να πω για το συναίσθημα και την έκφραση.. Μπορω να σου συστήσω κάποια τέτοια κομμάτια για να μπεις λίγο στο κλίμα. 1) το Blue Jean Blues, ZZ TOP 2) Sensitive Kind, JJ Cale 3) Fool no more, Peter Green Ειδικα το Album "In the Skies" Peter Green ειναι γεμάτο απο αυτο το συναίσθημα. Σου στέλνω κι ένα link απο Utube απο έναν κιθαρίστα που με εντυπωσίασε πραγματικά για την ικανότητα του να "το ζει" Ελπίζω να βοήθησα..

Καλησπέρα. Δεν το έχω δουλέψει το π΄ρογραμμα αλλά από την ταπεινή πείρα μου θα ήθελα να επισημάνω τα εξής: Αρχικά, το πρόγραμμα δουλεύει με 64-bit processing, υποστηρίζει AU, VST2, VST3, και ReWire, ASIO drivers, και γενικά δεν φαίνεται να υπολείπεται σε τίποτα από τους ανταγωνιστές Steinberg Cubase, Cakewalk Sonar. Θεωρητικά λοιπόν δείχνει πολύ καλό. Αυτό που πρέπει να δούμε τώρα είναι στην πράξη τι γίνεται. Συγκεκριμένα 1. Είναι ευκολόχρηστο στο midi programming? ας πούμε, πολλοί πιστεύουν ότι το midi του Cubase είναι πολυ πιο ευκολο στη χρηση του απο αυτο του sonar. Ας πουμε για να "γραψεις" 4 καναλια midi μπορει να κάνεις μισή ώρα στο cubase και μιαμιση στο sonar. 2. Είναι "βαρυ" σαν πρόγραμμα? Να μη "γονατίζει" το σύστημα. 3. Οι audio λογάριθμοι είναι γρήγοροι και δυνατοί? Π.χ. το cakewalk ειχε κατα παράδοση πολυ πιο καλοφτιαγμένους λογάριθμους (σε παλαιοτερες εκδόσεις) απο αυτούς του Cubase . Ελπίζω να βοήθησα. Θα ήθελα κι εγώ να μάθω αν κάποιος το δοκιμάσει να μας πει (ειδικά τα παραπάνω τρία σημεία)