Κουφη Λεοπαρδαλη

Clean είναι αυτονόητο, ενώ mean ο επιθετικός ήχος της παραμορφωσης, hairy tone που λένε.

Είχα ακούσει τον Mark 5 σε ένα βίντεο του NAMM νομίζω και ο τύπος είχε τον πιο sick distortion ήχο που έχω ακουσει, maaaan. Αν βρω το βίντεο θα το ποστάρω. Γενικά ένας σαρωτικός βρώμικος ήχος με εντυπωσιάζει περισσοτερο από έναν αντίστοιχο καθαρό. Υποθέτω είναι και πιο δύσκολο εγχείρημα κατασκευαστικά, σωστά?

Τον 5150 τον άνοιξα πολύ σε στούντιο και μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, τραγουδούσε. Τον άλλον θα τον τσεκαρω.

Και για την τσέπη μου, άσε καλύτερα Stagg. Κοστίζει 1% του Randall, αλλά σιγά μην ακούγεται μόνο 1% το ίδιο καλά.

667? Ένα παραπάνω απ'τον σατανά δηλαδή. (Δεν τον ξέρω τον ενισχυτή, για να τον ψάξω λίγο)

Το βρήκα στις 20 λίρες. Απίστευτο, σκίζει στον ήχο χωρίς να σκίζει την τσέπη.

Ποιός είναι κατά την γνώμη σας ο καλύτερος clean to mean ενισχυτής, δηλαδή που έχει φοβερούς ήχους σε όλο το φάσμα απ'τα πεντακάθαρα μέχρι face melting high-gain? Συνήθως υπάρχει συμβιβασμός, ενισχυτές με υπέροχα καθαρά να μην αποδίδουν και τόσο καλά στα πολλά γκάζια, και το ανάποδο. Οπότε υπάρχει ενισχυτής που σκίζει σε όλο το gain φάσμα?

Οπότε όταν παίζεις με αυτόν κυριολεκτικά σολάρεις ή έχεις άλλη λύση για να παίζεις με μουσική από πίσω, ειδικά για με ακουστικά ρωτάω.

Το είχα στα υπόψη και το Mini crush αλλά αφού έχω φορητό ηχειάκι ήδη χρειαζόμουν μόνο έναν ενισχυτή. Παίρνει aux-in το Mini Crush? Αν ναι είσαι άρχοντας!

Σήμερα παρέλαβα τον ενισχυτή τσέπης /ακουστικών Vox amPlug Joe Satriani αφού πρώτα εντυπωσιάστηκα από ένα ντέμο βίντεο του ίδιου μέγα Τζο. Σκοπεύω να τον χρησιμοποιήσω για αθόρυβη μελέτη τα βράδια αλλά και ως ενίσχυση για σύνδεση με μικρο ηχείο για να παίρνω μαζί μου στις παρέες αυτά τα δύο και όχι τον 30κιλο κανονικό ενισχυτή μου. Τον δοκίμασα μόνο με ακουστικά προς το παρόν και ιδού οι πρώτες εντυπώσεις: • Θετικά: - αξιοπρεπέστατος ήχος από τόσο μικρό χωράει-στην-τσέπη μαραφέτι, ειδικά σε μερικές ρυθμίσεις ακούγεται πολύ όμορφα - εκπλάγηκα από την χροιά του χτυπήματος της πενιάς, και η απόκριση είναι ευαίσθητη σε αυτήν έπειτα από εισήγηση του Τζο -πολύ δυνατή ένταση, χρήσιμο για να χάνεσαι στον κόσμο των ριφ - ότι πρέπει το mode με delay, έχει όσο ένταση πρέπει η "ουρά" της νότας χωρίς να μπλέκεται πολύ με το dry σήμα, δημιουργώντας ιδανική ατμόσφαιρα - όμορφη σχεδίαση, πάει και με την κίτρινη μου κιθάρα - δέχεται είσοδο aux-in για σύνδεση με πχ. κινητό για δεύτερη ηχητική πηγή, για play along με τραγούδια ή τζαμάρισμα με backing tracks • Αρνητικά: - το tone μετά τα 3/4 είναι shrill, αντισταθμίζεται λίγο βέβαια με ελάττωση της έντασης αλλά δεν πρόκειται και για πολύ γοητευτικό ήχο - δεν υπάρχει πρίμα βίστα καθαρό κανάλι, ακόμα και με το gain στο "μηδέν" έχει λίγο overdrive - ακούγεται ελαφρό hiss που αν και δεν γίνεται αντιληπτό αν παίζεις ή έχεις μουσική από πισω είναι συνεχόμενο και ανεξάρτητο του gain level Βαθμολογία: 8.5/ 10 Αν είχε πραγματικά καθαρό κανάλι και ήταν εντελώς αθόρυβο θα έπαιρνε 10/ 10 για τα λεφτά του. Ευχαριστημένος με την απόκτηση του και τώρα σκοπεύω να τον ακούσω και σε σύνδεση με ηχείο που λογικά θα αποδίδει ακόμα καλύτερα απ' ότι με ακουστικά. Θα αναφέρω τις εντυπώσεις μου εδώ μόλις το δοκιμάσω και εκεί. Ποιά είναι η εμπειρία σας με αυτόν ή παρόμοιους ενισχυτές?

Διπλά γιορτινή η σημερινή μέρα λόγω Πρωτομαγιάς και της μεγάλης νίκης της ΚΑΕ Ελαφιακός του Γιάνναρου επί των Κελτών της Βοστώνης. Παραθέτω λοιπόν ένα γιορτινό κιθαριστικό κομματάκι με μπόλικα εφφέ και μπόλικη συνταγή Eddie Van Halen "πέφτω απ' τις σκάλες και προσγειώνονται στα πόδια μου". Χρόνια πολλά στην ομάδα του Noiz!! bd3d482c-8156-4f15-9313-fa44aa995756.mp3

Αμέ, ακόμα και στο Nürburgring Nordschleife. Το έχει με την ταχύτητα ο τύπος.

Το ρέκβιεμ του Μότσαρτ. Χάσαμε απ'τους Κέλτες της Βοστώνης με μείον 22. Αντεπίθεση στο επόμενο και τον Ιούνιο θα ακούω We are the champions. #Fear the deer #FR34K

Έχει ένα σωρό Φερράρι στο γκαράζ και μια αγωνιστική χωρίς κόφτη και φρένα στα χέρια!

Less is more, και άσε να λέει ο Ίνγκβεϊ!

Delay δεν είχα στον Gilmour αλλά reverb, στην μέση, και ναι το original είναι σχεδόν ξερό. Συμφωνώ και με τα άλλα, δεν είναι το κρασί, η συνταγή που πρότεινες έχει λογική. Χαίρομαι που το δεύτερο το γουσταρες ως έχει γιατί μου πήρε και ώρα να φτιάξω τον ήχο και έρχεται απ'το Tonebone Hot British που έχει ένα σωρό παραμέτρους που δρουν και αλληλένδετα, τρέχα γυρεύε!

Ευχαριστώ για τα καλά λόγια και για την κριτική, συμφωνώ. Αλλά για τον καθαρότερο ήχο αναφέρεσαι στο ένα κομμάτι ή και στα δύο?

Χρόνια πολλά στην ομάδα! Καιρό έχω να δημοσιεύσω μουσική εδώ και επανήλθα με δύο covers, το ένα θα το αναγνωρίσετε αμέσως ενώ το άλλο είναι sleeper hit. Κάθε σχόλιο ευπρόσδεκτο. received_309906153039238.mp3 received_2291097411177911.mp3

Θυμάμαι πόσο πολύ βαριόμουν στην Βιέννη σε μια συναυλία κλασσικής μουσικής που τα μισόλεπτα κλασσικά εμπνευσμένα θέματα με τα βιολιά απ'το I will survive της Gaynor και το αποκορύφωμα του Nostalgia του Yanni φαντάζουν τόσο πιο εξελιγμένα και 'χρωματιστα', 'ενθουσιωδη' παρότι γράφτηκαν στα ίδια οργανα, αλλά βεβαίως βεβαίως αιώνες πιο μετά. Η Ferrari λέει "το καλύτερο αυτοκίνητο είναι αυτό που δεν έχουμε φτιάξει ακόμα". Παρόμοια, η καλύτερη μουσική είναι αυτή που δεν έχει γραφτεί ακόμα.

1. μελωδία 2. σόλο 3. μελωδία + σόλο 4. ??? 5. profit

Ναι βεβαίως, πρέπει να επενδύσω σε ένα mic pre-amp σύντομα για το μικρόφωνο που έχω, στην γωνία, γιατί με το κινητό πόσο ευκρίνεια να έχεις; Και ωραία το είπες, χρωματίζει το τελικό αποτέλεσμα, μου έρχεται στο μυαλό το We are the champions όπου η κιθάρα του Brian σχεδόν αντιγράφει τον Freddie μια οκτάβα πιο ψηλά. Melody is the champion.

Είναι ακριβώς αυτό που μου έλειπε για πιο "φωνητικό" wah, ευχαριστώ! Άλλη μία λαγότρυπα με εφφέ...

Πέτυχες την μάρκα τουλάχιστον (δεν ξέρω τι είναι το aw3), Boss SD-1 είναι το overdrive που είχα πάνω σε ελάχιστα τσιταρισμένο καθαρό κανάλι. Μαζί με cocked Wah και chorus. Edit: Έψαξα για το aw3. Έχω ένα απλό κλασσικό CryBaby αντ' αυτού.

Τώρα που τράβηξα την προσοχή σας με τον τίτλο ας μιλήσω για το τελευταίο μου χόμπυ, το να παίζω φωνητική μουσική στην ηλεκτρική. Αφορμή στάθηκε μία συνέντευξη του Σατριάνι που είπε πως στο μεγαλύτερο μέρος των συναυλιών του τραγουδάει με την κιθάρα. Και στο πώς ο ήχος/ tone της κιθάρας πρέπει να το υποστηρίζει αυτό και όχι να "rip your head off" για δύο ώρες. Πέρα απ'τα ριφς και τα σόλο υπάρχουν βεβαίως-βεβαίως και οι μελωδίες ωσάν η μέση οδός. Έτσι λοιπόν έπαιξα το climax του τραγουδιού του Τιτανικού, και αν και η κιθάρα δεν αντικαθιστά φυσικά κοτζάμ Σελίν Ντιόν, παρά ταύτα ελπίζω να ακούγεται ευχαριστά: titanic guitar.mp3 Κάνετε και εσείς διασκευές σε τραγούδια;

Είναι ένα έξυπνο pitch shifter, που παίζει δεύτερη ή και τρίτη νότα μαζί με την δικιά σου πάνω στην κλίμακα που έχεις επιλέξει.