Όταν είχα δει αυτή την συνέντευξη είχα λιώσει(υπερβολή)... Ο Gary Clark Jr (εμένα μου αρέσει πολύ και μπλουζίστα τον θεωρώ, είμαι νέος ακόμα) ξεκίνησε την κιθάρα επειδή εμπνεύστηκε που άκουγε την πιο λευκή και από το λευκό γειτονοπούλα του.
Βέβαια ο Gary έκανε καριέρα... αλλά συμφωνώ ότι δεν πρέπει να ακούμε με τα μάτια αλλά να νιώθουμε. Το βλέπω και σε σχόλια στο youtube που γράφουν σε άλλους i thought you were black π.χ. σε αυτoύς, αλλά τι τους νοιάζει;
Τέλος πάντων στην βιωματική μουσική νιώθω πως χρειάζεται και κάποιο προσωπικό δράμα, έστω και "αταβιστικό", για να σου μεταφέρει συναίσθημα, αλλά η rap γεννήθηκε ως η μουσική των underprivileged που υπάρχουν βέβαια παντού.
π.χ Γαλλία με τις τερατώδεις εργατικές κατοικίες και γκέτο περιοχές, η γαλλική ραπ εμένα μου αρέσει πολύ, βοηθά κι η γαλλική γλώσσα...
Ή η ισπανική ραπ που την χρησιμοποιώ για εξάσκηση για να κρατώ επαφή με την γλώσσα, και με την αργκό πολύ σημαντικό, αλλά κι αυτοί έχουν να πουν για τα κακώς κείμενα της δικής τους ζωής.
Αυτά peace!