Το ιδιο πραγμα συμβαινει σε μεγαλυτερο μαλιστα βαθμο και σε live συνθηκες,ακομα και σε μια προβα στο στουντιο. Πολλες φορες φτιαχνοντας τον ηχο μας την ωρα που παιζουμε με τους αλλους,καταληγουμε να εχουμε κατι που μας αρεσει πολυ,αλλα μολις μεινουμε να παιξουμε μονοι σε καποιο σημειο καταλαβαινουμε οτι ειναι καπως χάλια.
Σαφως και εχει να κανει με την συχνοτικη επικαλυψη (το λεγομενο masking) ,το οποιο συμβαινει οταν οργανα μαχονται να καταλαβουν καποιες στιγμες την ιδια συχνοτικη περιοχη,οπως και οι αρμονικες τους.
Η αντιμετωπιση αυτου του φαινομενου ομως απο εμας ή επειτα απο τον ηχοληπτη,ειναι κατα την ταπεινη μου αποψη ημιμετρο. Ο σωστος τροπος να αντιμετωπιστει αυτο το φαινομενο ειναι πριν καν εμφανιστει,δηλαδη με μια σωστη ενορχηστρωση - κατανομη οργανων.
Βεβαια στην κατασταση '' recording ηλεκτρικης κιθαρας" υπαρχει και η λυση του reamping,που ουσιαστικα εχουμε σχεδον αυτουσιο το "καλο" μας take να παιζει συνεχεια και τροφοδοτουμε με αυτο τον ενισχυτη (ή τους ενισχυτες) μεχρι να πετυχουμε τον επιθυμητο ηχο.