Τη δικιά μου epiphone την αγόρασα μετά από αυστηρή επιλογή ανάμεσα σε 12 φαινομενικά ίδιες κιθάρες. Την πήρα το 2004. Μου πήρε 2 μήνες, και όταν τη βρήκα, την έβαλα να παίξει στον ίδιο RIVERA ενισχυτή δίπλα σε μια Les Paul Custom του 1990. Οι διαφορές στον ήχο ήταν απειροελάχιστες. Με τους μαγνήτες που της έβαλα (496R & 500T), πλεον μιλάμε για εφάμιλλο όργανο, που τότε μου κόστισε 750 αγορά + 200 μαγνήτες + 100 ποτενσιόμετρα tone push-pull και εργασία, σύνολο 1050 ευρώ. O μπασίστας μας (Μικρές Διαδρομές) έφερε στο στούντιο μιά Gibson LP studio του γιου του, για να περάσουμε κάτι riff σε ένα καινούργιο τραγούδι. Καλή, αλλά ο RIVERA την ξεγύμνωσε. Τελικά έπαιξε μέσα από έναν Fender ROC-PRO που αγορασα από ένα συμφορουμίτη μας. Αυτό, γιατί το όργανο στον λαμπάτο έδειξε αδυναμία, οπότε γράφτηκε παιγμένο από τον solid state. Το συμπέρασμα είναι δικό σας. Η δική μου epiphone πάντως σπέρνει. Και δυστυχώς τη δίνω, αφού από Gibson έχω τη Nighthawk SP3 του 1993. Ουσιαστικά, δεν βρίσκω Gibson που στα χέρια μου να παίζει καλύτερα από αυτήν που έχω. Χρειαζομαι ήχο strat, και θα πάω σε λύση μεξικάνικης. Όχι όποιας να ναι.
Θα ψάξω να βρώ αυτή που σονάρει. Γιατί στα φτηνότερα μοντέλα που λογικά έχουν και κατώτερη ξυλεία, μερικές φορές υπάρχουν εξαιρέσεις. Και αυτό είναι γνωστό.
ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ: Στη θέση σου, θα έψαχνα να βρώ κιθάρα στα χρήματα που διαθέτει ο φίλος σου, αφού όμως τη δοκιμάσω. Δεν θα έπαιρνα ποτέ από μακριά, γιατί δεν ξέρεις τί θα σου έρθει και αν θα σονάρει. Φίλος πήρε Gibson από Αμερική, έδωσε 1350 ευρώ, και όταν τη βάλαμε στον ενισχυτή στεναχωρεθήκαμε. Κιθάρα μόνο με δοκιμή. Όπως είχε πει και ο Gary Moore σε μια συνέντευξή του, όταν τον ρώτησε ο δημοσιογράφος ποιο είναι το κριτήριό του όταν αγοράζει μια κιθάρα, αυτός απάντησε: "πρώτα την ακούω χωρίς ενισχυτή. Αν πάλλεται το ξύλο, θα βγάλει ήχο. Μετά την βάζω στον ενισχυτή".
Α, μπορείτε να δείτε την εν λόγω κιθάρα στο ερασιτεχνικό video clip που φτιάξαμε. Από το 2:12 και μετά...