Αναζήτηση στην κοινότητα

Σας παρακαλώ κύριε , πως τολμάτε....? Ααααααααα <με ύπουλο ύφος> μόλις μιλούσα με έναν κύριο στο Lounge , δεν ξέρω αν τον γνωρίζεις , vhollund λέγεται και μου λέγε κάτι για μηνύσεις , πνευματικά δικαιώματα και κάτι άλλες ασυναρτησίες.Μήπως έχεις τίποτα υπόψη σου....

Φίλε Μιχάλη,Κάνουμε μια συντονισμένη προσπάθεια να χτυπήσουμε την ΑΕΠΙ (συντάσσουμε λίστα με «μη» μέλη), και θέλω να μας πεις αν ο Τζιμάκο είναι μέλος. (ή αν ξέρεις και για τους συνεργάτες του- μουσικές ταξιαρχίες –κλπ). Απ’ ότι βλέπω στη λίστα μελών του 98 που έχω στα χέρια μου, δεν είναι μέσα ,αλλά θέλω να είμαι σίγουρος ότι δεν έχει μπει τώρα τελευταία και να τον ρωτήσεις αν έχει σκοπό να παραχωρήσει στο μέλλον τα πνευματικά δικαιωματα του στη ΑΕΠΙ. http://www.123456789net.tk http://www.paranomiesaepi.tk

Χα! Το θέμα έχει τεθεί εδώ και λίγο καιρό σε ξένα forum και έχει πέσει πολύ γέλιο. Η Boss, Electro Harmonix κλπ δεν μπορούν να κάνουν τίποτα αν η Behringer δεν βάλει στα πετάλια το όνομα αυτών των εταιριών. Ακόμη και αν έγινε μια συμφωνία «κοινή συναινέσει» μην ξεχνάτε ότι οι εταιρίες δεν μπορούν να κατοχυρώσουν τα σχέδια των κυκλωμάτων τους!!! Και αυτό εν μέρει διότι συνήθως είναι τροποποιήσεις από τους κατασκευαστές των chips κλπ. ¶λλωστε για φανταστείτε να έφτιαχνε κάποιος έναν λαμπάτο ενισχυτή με μια συγκεκριμένη λυχνία και να κατοχύρωνε τους λαμπάτους ή για παράδειγμα τα αναλογικά delay κοκ Παλιότερα είχαμε πάθει κάτι αντίστοιχο με ένα μέλος ενός forum του Zvex όταν η line6 χρησιμοποίησε σε moddeling εφφέ το όνομα του χωρίς καν να τον ενημερώσει σχετικά. Υγ.1 ¶λλωστε και να κατοχύρωνε κάποιος τα schematics θα μπορούσε κάποιος να αλλάξει ένα οποιοδήποτε υλικό και να το κυκλοφορήσει ελεύθερα. Υγ.2 Από τις λίγες εταιρίες που έπαιξαν με τα πνευματικά δικαιώματα και στηρίχθηκε πάνω τους για να αισχροκερδίσει σε βάρος των καταναλωτών είναι η Microsoft. Αλλά που θα πάει το Linux καραδοκεί και ο κόσμος έχει αρχίσει ήδη να υποψιάζεται. Υγ.3 Κάποιος καινοτομεί κάπου και για την αναπαραγωγή του φιλελεύθερου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής απαγορεύεται να μονοπωλεί τη γνώση, αλλά και όταν αυτό γίνεται έχει ημερομηνία λήξης (βλ. patent pending κλπ) Υγ.4 Keep in mind ότι τα πετάλια είναι σε πλαστικά κουτιά.

Συγνώμη αλλά δεν γνώριζα πως αυτές οι απαγορεύσεις ισχύουν και στη δημοσίευση μιας δουλειάς στο net. Πίστευα πως όλο αυτό το παιχνίδι με τα πνευματικά δικαιώματα ισχύει εφόσον αυτός που κάνει την διασκευή έχει οικονομικό όφελος από αυτή. Τα μαγαζιά και η κοπή δίσκου σίγουρα αποφέρουν οικονομικές απολαβές, και εύλογα διέπονται από αυτούς τους κανόνες όπως ακόμα και η αναπαραγωγή τους απο ραδιοφωνικούς σταθμούς. Εφόσον λοιπόν έγκυρα δεν είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε διασκευή ας προχωρήσουμε με οδηγό την φαντασία και τη δημιουργικότητα μας. Ποιος θα κάνει την αρχή να μας γράψει εάν ρυθμικό σχήμα με τη φωνούλα του? Απο την όποια ενασχόληση μου με το είδος πιστεύω πως καλύτερα γίνεται η απόδοση μιας μπότας ή ενός ταμπούρου απο κάποιον βαθύφωνο παρά από μία υψίφωνο. :roll: Ποιος θα μας δώσει tempo λοιπόν?? :D

ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ POST ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑ ΩΣ ΜΕΛΟΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ "ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΡΟΚ" ΜΕ 2 ΔΙΣΚΟΥΣ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ. "SUPERFUNK" Συμφωνώ σε αρκετά από όσα λες. Η εμπειρία που είχα από την ελληνική κατάσταση στην «εναλλακτική» πλευρά ήταν απογοητευτική. Απογοητευτική όχι για το πως βίωσα προσωπικά την εμπειρία αυτή, αλλά απογοητευτική για κάποιον που θέλει να τολμήσει να ονειρευτεί πως είναι δυνατόν να ζήσει εξ ολοκλήρου από την «εναλλακτική» μουσική, είτε ροκ, είτε άλλο. Γράφω τα παρακάτω όχι για τους έμπειρους αλλά για όσους έχουν φιλοδοξίες για μια καλή πορεία στην ελληνική εναλλακτική σκηνή. Το συμβόλαιο μας προέβλεπε 4 δίσκους σε 5 χρόνια. Τελικά, αντέξαμε να φτάσουμε μέχρι τους 2 και κοινή συναίνεση με την εταιρεία διακόψαμε. Ήταν την εποχή της μεγάλης έξαρσης του «ελληνικού ροκ» δηλ. του ροκ με ελληνικό στίχο. Από εκείνη την φουρνιά (λίγο πριν, λίγο μετά) μόνο οι «Υπόγεια Ρεύματα» και οι «Ενδελέχεια» έκαναν κάτι ενώ οι άλλοι χάθηκαν. Η ΑΡΧΗ ======= Η γνωστή: Ένα demo σε καλό στούντιο με τα καλύτερα κομμάτια σου και περιοδεία στις εταιρείες. Αν τύχαινε να υπάρχει και κάποιος γνωστός που να έχει πρόσβαση στις εταιρείες και αναλάμβανε να πάει ο ίδιος το demo, ακόμα καλύτερα. Έτσι κι αλλιώς όμως η αρχή είναι πάντα αυτή. Υποβολή του demo μαζί με ένα σύντομο βιογραφικό του γκρουπ (όνομα γκρουπ, ιστορικό, ονόματα, ηλικίες, τηλέφωνα κ.λπ.) και αναμονή στο τηλέφωνο. Το πολύ-πολύ να έχουμε μια επικοινωνία ώστε να σιγουρευτούμε ότι έστω έπεσε στην αντίληψη των αρμοδίων. Από κει και πέρα όσο και να ενοχλήσουμε, αν η δουλειά μας δεν αρέσει δεν υπάρχει περίπτωση να επενδύσει κανείς τα εκατομμύριά του σε μας επειδή απλώς είμαστε πιεστικοί. ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ============== Είναι εύκολο να φανταστεί κάποιος τι συμβαίνει σε ανάλογη κατάσταση: Η εταιρεία τηλεφωνεί σε κάποιον από το γκρουπ και του κανονίζει συνάντηση με τον υπεύθυνο του τμήματος πχ. Ροκ της εταιρείας. Το μέλος του συγκροτήματος μας μάζεψε και μας ανήγγειλε το γεγονός και ο ενθουσιασμός δεν περιγράφεται. Ακόμα δεν ξέρεις που θα σε οδηγήσει, αλλά είναι σημαντικό να ξέρεις πως κάποιοι που κάνουν επαγγελματικά αυτή τη δουλειά, βρίσκουν τη μουσική σου καλή ώστε να θέλουν να σε συναντήσουν. Με συντομία, πήγαμε στην εταιρεία, συναντήσαμε τον υπεύθυνο του σχετικού τμήματος, συναντήσαμε τον Δ/ντή της εταιρείας συζητήσαμε γενικά και αρχίσαμε να μιλάμε για συμβόλαια! Αυτό κι αν ήταν σπουδαίο. Αναγγελούμε τα σημαντικά νέα σε φίλους γνωστούς και οικογένειες και κανονίζουμε μια μέρα και ανεβαίνουμε όλοι στην εταιρεία να υπογράψουμε το συμβόλαιο. Ένα συμβόλαιο έχει κάποιες σελίδες, σου λένε αν θες να το πάρεις σπίτι να το διαβάσεις, εσύ όμως βλέπεις ότι δεν σε παίρνει να ξεκινήσεις τη συνεργασία σου με αμφιβολίες οπότε υπογράφουν όλοι σε όλες τις σελίδες χωρίς πολλές ερωτήσεις: 4 δίσκοι σε 5 χρόνια και βλέπουμε λέει το συμβόλαιο, και αναφέρει διάφορα για τις οικονομικές σχέσεις του συγκροτήματος με την εταιρεία. Έχει και κάποιες δεσμεύσεις ότι μέχρι το τέλος του συμβολαίου δεν μπορείς να ηχογραφήσεις για άλλη εταιρεία κ.λπ. κ.λπ. ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ============ Εδώ αρχίζουν τα ευχάριστα που διαρκούν για τους επόμενους μήνες με ένα χρόνο. Ως πρωτόγνωρη εμπειρία είχε την πλάκα της: Η περίοδος κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης είναι εξαιρετική όπου όλοι μαζί όπως βλέπαμε μέχρι τότε σε ταινίες και περιοδικά, περνάγαμε σε ημίφως 5-7 ώρες ηχογράφησης μέσα σε καφέδες, πρόχειρο φαγητό και καπνούς. Παιξίματα, σβήσε-γράψε, αλλαγές, ακρόαση και πάλι από την αρχή. Για έναν μουσικό η περίοδος αυτή της δημιουργίας είναι ανεκτίμητη και υπέροχη. Βέβαια ας μη νομίζουν οι φίλοι ότι είσαι σε μια φάση που ότι λες γίνεται: η εταιρεία στέλνει ανθρώπους δικούς της να «επιβλέψουν» την πορεία της δουλειάς ώστε να βγει ένα εμπορικό αποτέλεσμα, και συχνά οι ενορχηστρωτικές απόψεις τους με τις δικές σου διαφέρουν. Φυσικά τις περισσότερες φορές υποχωρείς σκεπτόμενος πως «αυτοί ξέρουν καλύτερα» ΠΡΟΩΘΗΣΗ ========== Τους πρώτους μήνες μετά την παραγωγή του δίσκου, η προώθηση είναι αισθητή. Φωτογραφήσεις για το εξώφυλλο και ένθετο του δίσκου, συνεντεύξεις και φωτογραφίες σε περιοδικά, από καλές μέχρι και αρκετά καλές κριτικές στον δίσκο. Ραδιοφωνικές συνεντεύξεις και τηλεοπτικές εμφανίσεις που κανόνιζε η εταιρεία («MAD», «ΤΕΜΠΟ», «ΝΕΤ», «Μελωδία», Κρατικό Ραδιόφωνο κ.λπ.) Επίσης, κάποιες εμφανίσεις στην Αθήνα και περίχωρα που κανόνιζε και πάλι η εταιρεία. Ο δίσκος σε γνωστά δισκάδικα με αφίσα, η δουλειά σου σε προθήκες, και κάθε μήνα ενημέρωση για τις πωλήσεις. Λόγω και της εποχής του «ελληνικού ροκ» έφτασε ο πρώτος δίσκος τα 4.000-4.500 κομμάτια. Μας είπαν ότι ήταν καλά για πρωτοεμφανιζόμενο γκρουπ. Φίλοι και γνωστοί αγόραζαν το CD φροντίζοντας να κάνουν γνωστή την ύπαρξή του σε δισκάδικα της περιοχής που έμεναν. Ήταν μια καλή περίοδος... Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ========== Από εκεί και πέρα όμως, όπως περιγράφω παρακάτω, η εταιρεία δεν είναι συνέχεια δίπλα σου οπότε αρχίζουν και τα δύσκολα. Ένα από τα προβλήματα; Ότι όπως ανέφερε και πριν ο φίλος «"SUPERFUNK" πρέπει να έχεις λυμένο το οικονομικό σου πρόβλημα για να μπορέσεις να αντέξεις μέχρι την άνοδό σου, που μπορεί να μην έρθει και ποτέ... Π.χ. κάποιες μέχρι και πολλές συναυλίες στην αρχή πρέπει να γίνουν χωρίς έσοδα. Γιατί ποιος θα σε φωνάξει να βουλώσεις μια τρύπα στην συναυλία του άμα ζητάς και λεφτά; Αφού θα πληρώσει τα «μεγάλα ονόματα», ενώ εσύ τώρα αρχίζεις. Αυτό μου φαίνεται λογικό, αλλά τα έξοδα πρέπει να μπουν από την τσέπη σου. Και ως πότε; Τα μακρινά ταξίδια πως θα βγουν, όπως Αθήνα-Θεσσαλονίκη (που το καλοκαίρι θα πρέπει να αναζητήσεις συναυλίες σε μέρη με κίνηση σε όλη την Ελλάδα όπως π.χ. Χαλκιδική); Η εταιρεία στην αρχή αναλαμβάνει να σου βρει κάποιες συναυλίες, όμως αυτό δεν μπορεί να γίνεται συνέχεια. Στην πραγματικότητα ήδη επενδύει επάνω σου τα έξοδα για το στούντιο, τα έξοδα για τον δίσκο και τα έξοδα της προώθησής σου. Καθώς η κάθε εταιρεία έχει και άλλους που αποφέρουν πιο πολλά έσοδα να προωθήσει, σιγά-σιγά βλέπεις ότι δεν αποτελείς και την βασική τους προτεραιότητα. Ο ΜΑΝΑΤΖΕΡ ============ Έτσι, κάποια στιγμή αισθάνεσαι την ανάγκη ότι κάποιος πρέπει να σε προωθήσει. Κάποιος που να ξέρει κόσμο και να μπορεί να σε βάλει σε «καλές» συναυλίες που μαζεύουν κόσμο. Τέτοιες συναυλίες είναι και τα μεγάλα καλοκαιρινά φεστιβάλ. Όμως και πάλι τα πράγματα είναι δύσκολα. Εντάξει, κάποια τηλέφωνα θα βρεις από την εταιρεία για να συναντήσεις ανθρώπους. Όμως πως θα τους πείσεις να τρέξουν για σένα;. Και ίσως, κάποιες μικρές συναυλίες θα σου βρουν, του τύπου συναυλία για «λευτεριά στον τάδε...», συναυλία για «υποστήριξη στον τάδε μαχόμενο λαό» κ.λπ. Γιατί και αυτός τρύπες θα βουλώσει και ΦΥΣΙΚΑ δωρεάν. Τα έξοδα δικά σου όλα. Επειδή τελικά και ο κάθε πολυάσχολος μάνατζερ έχει τα τρεξίματά του, τον συναντάς μια φορά και μετά τίποτα. Βρίσκεις τους συνεργάτες μόνο, που κάπου-κάπου βρίσκουν συναυλίες «δεύτερης διαλογής». Αυτό είναι κουραστικό κα ψυχοφθόρο καθώς πολλές φορές αναγκάζεσαι να παίξεις σε μέρη που ο κόσμος δεν έχει έρθει για να ακούσει π.χ. ροκ μουσική, αλλά ήλθε για την εκδήλωση και έτσι συχνά βιώνεις την αδιαφορία των παρευρισκομένων που περιμένουν να τελειώσεις για να αρχίσει η εκδήλωση. Όσοι έχουν παίξει μουσική σε αδιάφορο κοινό, με καταλαβαίνουν. Πάντως, μέσα σε όλες τις συναυλίες υπήρχαν πάντα και κάποιες που πλήρωναν καλά, ειδικά κάποιες μακρινές σε καλά φεστιβάλ. Σου έκλειναν ξενοδοχείο και έφτανες να πάρεις και 70-80 χιλ το άτομο (μείον φυσικά τα έξοδα για το ταξίδι). Από την άλλη ο μέτριος και άγνωστος μάνατζερ που θα σε οδηγήσει; Σε μικρά ασήμαντα μαγαζιά που ονομάζονται σκηνές και όπου μόνο η κινητοποίηση των γνωστών μπορεί να γεμίσει κάπως το μαγαζί. Στο τέλος της βραδιάς μοιράζεσαι 50-50 τα χρήματα τα οποία ίσως έβγαιναν και λιγότερα από 10.000 το άτομο! Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ================== Γνωρίζοντας λοιπόν σιγά-σιγά όλα αυτά, καταλήγεις στο συμπέρασμα πως δε είναι τελικά όλα τόσο εύκολα. Τα έσοδα είναι 3 κατηγοριών: -=Πωλήσεις=- Ασήμαντα χρήματα που αποτελούν μονοψήφιο ποσοστό επί της τιμής ΟΧΙ λιανικής πώλησης αλλά της τιμής που φεύγει το CD από την εταιρεία! Το 1/3 δηλαδή της λιανικής. Δεν λαμβάνονται καν υπόψη αφού επιπλέον διαιρούνται δια των μελών του συγκροτήματος. -=Πνευματικά Δικαιώματα=- Καλύτερα ποσά από τις πωλήσεις αλλά και πάλι τίποτα το ιδιαίτερο. Τι κι αν πουλήσεις 5.000 δίσκους και αναλογούν π.χ. 300 € στο άτομο τον χρόνο; -=Συναυλίες=- Εδώ είναι τα κύρια έσοδα. Συνεχές κυνήγι συναυλιών και ότι προκύψει. Φεστιβάλ, Πρωτοχρονιές σε Δήμους, Εορταστικές εκδηλώσεις, γιορτές νέων, Δημοτικές εκδηλώσεις και μακάρι να έχεις άνθρωπο να σε «χώσει» μέσα σε όλα αυτά. Με ένα μέσο όρο (για άγνωστο συγκρότημα) 100-120 € το άτομο αν κάνεις πολλές συναυλίες το χρόνο, ή αν βρεις σταθερή δουλειά σε μαγαζί τότε κάτι βγαίνει. ¶ρα: Πόσο μπορείς να αντέξεις έτσι; Πολύ λίγο. Αν δεν δουλεύεις καθόλου και είσαι μικρός, τότε πρέπει να σε συντηρούν οι γονείς σου. Όμως πόσο υπομονή να κάνουν και να σε περιμένουν; Αν είσαι μεγαλύτερος και έχεις υποχρεώσεις χωρίς δουλειά, τότε ακόμα πιο δύσκολα. Μπορείς 30+ χρονών να ζητάς λεφτά συνέχεια μήπως και γίνεις διάσημος; Αν πάλι έχεις δουλειά που είναι κάπως σταθερή και δεν συμφέρει να την αφήσεις τότε οι περιορισμοί είναι πολλοί: Εμείς π.χ. δεν μπορούσαμε να πάμε σε συναυλίες μακριά αν έπεφταν καθημερινή και κάποιες φορές Σάββατο καθώς έπρεπε να πάρουμε άδεια από τη δουλειά. Και πόσες άδειες να σου δώσουν; Έτσι σε λίγο καιρό είτε οι μάνατζερ σε παρατάνε επειδή συχνά δεν μπορείς να πας σε συναυλίες είτε στη δουλειά σε διώχνουν γιατί συνεχώς ζητάς άδειες. Αλλά η δουλειά, ανάλογα με το πόσο βαριά είναι για τον καθένα, έχει και άλλα προβλήματα: Επιστρέφεις σπίτι πτώμα και είναι αδύνατον να αφιερώσεις χρόνο σε πρόβες που πρέπει να γίνουν. ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ ============= Η αναζήτηση για την αποκατάσταση μέσω ενός συγκροτήματος είναι κάτι πολύ δύσκολο για την Ελλάδα. Ας σκεφτεί κάποιος: Πόσα συγκροτήματα ξέρω στο είδος μουσικής που παίζω, που να ζουν άνετα από τις πωλήσεις και τις συναυλίες; Πράγματι είναι λίγα.... Η γνώμη μου είναι πως τις καλύτερες προϋποθέσεις έχουν νέα παιδιά σε ηλικία, χωρίς υποχρεώσεις στρατού και δουλειάς που έχουν κάποια άκρη για τα προς τα ζην, τουλάχιστο για τον πρώτο καιρό. Θέλει υπομονή και επιμονή. Μέσα σε όλες τις συναυλίες γνωστές και άγνωστες και βλέπουμε. Επίσης θέλει αισιοδοξία, αλλά και γενναιότητα για να καταλάβεις ότι πρέπει να αποχωρήσεις. Όποιος το τολμήσει, ας ξέρει όμως ότι πρέπει να έχει και κάτι στην «καβάντζα». Να παραδίδει μαθήματα στο όργανό του, τη δουλειά του πατέρα του, κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ... Κάτι τέλος πάντων γιατί η δουλειά αυτή έχει ρίσκο και δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη η επιτυχία.

Από τη μεριά μου θα ήθελα να τονίσω το ρόλο που παίζουν οι δισκογραφικές εταιρείες και τα media στην προβολή κυρίως των τραγουδιστών. Ο πιο μαζικός τρόπος και ταυτόχρονα ο πιο απλός για να έχει επαφή το ευρύ κοινό με τη μουσική είναι το ραδιόφωνο και τα CDs. οι διάφορες εταιρίες στην Ελλάδα προσπαθούν να αποκτήσουν, να προβάλλουν και στη συνέχεια -αν αποδειχθούν απαιτητικά- να αντικαταστήσουν "αστέρια". Για το λόγο αυτό έχουν στήσει με τη βοήθεια των ΜΜΕ ένα star-system για μαζική "ανακάλυψη" των αυριανών αστέρων. Απλά κοιτάξτε τα τελευταίου τύπου παιχνίδια στην TV ή μουσικούς διαγωνισμούς από ΜΜΕ -υπάρχουν κι εξαιρέσεις, αλλά δυστυχώς είναι εξαιρέσεις-. Σε ένα τέτοιου τύπου σύστημα δεν χωρά ο ταλαντούχος "background" μουσικός γιατί πρέπει να προβληθεί ο αστέρας ώστε να πουλήσει το "προϊόν". Το σύστημα παλιότερα ήταν ακόμη πιο ύπουλο: ο Τραγουδιστής αποκτούσε πνευματικά δικαιώματα σε κάποια τραγούδια του δίσκου ως συνθέτης, αφού ο τελευταίος ήταν υποχρεωμένος να του τα παραχωρήσει βάσει του συμβολαίου του με τη δισκογραφική. Θυμηθείτε την περίπτωση Καζαντζίδη ο οποίος βέβαια, δεν έκανε κάτι που δεν ήταν πρακτική τότε στις εταιρείες. Βέβαια όλο το σύστημα εκμεταλλεύεται την έλλειψη μουσικής παιδείας του μέσου Έλληνα, ο οποίος αρκείται -για να μην πω γουστάρει- να ξέρει μόνο το όνομα του τραγουδισταρά του οποίου είναι fan. Όλοι οι υπόλοιποι που μόχθησαν για την "τραγουδάρα" περιττεύουν. 8)

αξίζει μια βόλτα για να ανταλάξουμε απόψεις http://www.aepi.gr/index.htm η αεπι δεν είναι δημόσιο, είναι ιδιοτικός φορεας που σε συνεργασία με κάποιες δισκογραφικές μπορούν και εισπράτουν τα συγγενικά δικαιόματα εφόσον δημιουργήση ο καλιτέχνης συμβόλαιο με κάποια δισκογραφική εταιρία και αναγράφεται στο συμβόλαιο αν δεν επιθιμη κάποια ανεξάρτητη εταιρία να μαζεύει η αεπι τα δικαιόματα προφανώς καλίπτεται με το συμβόλαιο που έχει κάνει με τους καλιτέχνες γενικώς πιστεύω ότι η αεπι κρύβει μεγάλα συμφέροντα το μεγεθος της πρεπει να είναι Α.Ε. ήθελα να ξερα με πόσες παρακρατησης από τον καλιτέχνη έγινε τόσο μεγάλη. πρέπει να υπάρχει και άλλη εταιρία που κάνει την ίδια δουλειά αλλα αυτή την στιγμή μου διαφεύγει το όνομα της συμπτοματικά είχα πέσει ψάχνοντας στο ιντερνετ τέτοια εταιρία έχει το δικαίομα ο καθένας να ανοιξει μη κερδοσκοπικη!!!!!! εν ολίγης η αεπι δεν είναι δημοσιος φορέας και έχει το στιλ του απόλυτου, λοιπόν μην παραμυθιάζεστε. και όπως λέει και ο νόμος δεν υπάρχει καμία υπηρεσία που να σου καλύβει τα πνευματικά δικαιόματα πέρα από τον ίδιο το νόμο όσο για τα δικαιώματα μπορούσε να τα πληρώνη η κάθε εταιρία αλλα.................................................................................................... σε λιγο θα πιστέψουμε ότι η αεπι ειναι και μουσικό υπουργείο

Φίλε Yannis πολύ θα θέλαμε ν' ακούσουμε κάτι δικό σας. Θα μπορούσες ν'ανεβάσεις κάποιο κομμάτι από το δίσκο αλλά θα έρθει δικαίως η ΑΕΠΙ και θα μας ζητήσει τα πνευματικά σου δικαιώματα... Γι αυτό αν θες και έχεις κάτι σε demo, live ή ακυκλοφόρητο ανυπομονούμε! Aν θες βοήθεια στείλτα στο mail μου. (Βέβαια αν θες, σε κομμάτι του δίσκου, κάνω ένα μικρό fade out πριν το τέλος για να μην είναι ολόκληρο) Φιλικά yameth

Δεν ξέρω τι να πώ. Χαίρομαι πολύ που το βλέπεις έτσι το πράγμα. Όχι πως δεν θα το έβλεπες, γιατι από την αρχή κατάλαβα οτι είσαι από τους πιο ρομαντικούς σε σχέση με τη μουσική (όχι αγαθός, ρομαντικός με την σωστή έννοια). Σίγουρα οι δισκογραφικές είναι ενα μάτσο απο καργιόλια που ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίζουν την μουσική (είτε απο άποψη ψυχικής κατάθεσης, είτε απο άποψη κόπου ή μερακίου) είναι σαν προιόν. Κατα την περίοδο της ποτοαπαγόρευσης στην αμερική, οι άνθρωποι που εκμεταλεύοταν τα πνευματικά δικαιώματα των ηχογραφημάτων, ήταν οι ίδιο που διακινούσαν και το αλκοόλ. Ναι, ήταν οι μαφιόζοι. Αυτό δεν σημαίνει οτι οι έχοντες εταιρίες είναι μαφιόζοι, αλλα, δεν παύει να σημαίνει κάτι. Τώρα, εάν οι pink floyd, οι jethro tull, oι eloy, και όλοι οι άλλοι, δεν είχαν πάει σε κάποια εταιρεία, ίσως να μην παίζαμε μουσική με τον ίδιο τρόπο. Τι κάνεις τελικά; Ζείς, χωρίς να προσπαθείς να φτάσεις ψηλά, και μοιράζοντας cd στους φίλους σου; Δεν ξέρω, δεν ξέρω ακόμα, αλλα όταν μάθω θα σου απαντήσω. Φιλικά Terumi