Ali Barout

Ας διακινδυνεύσω κάποιες σκέψεις. Εμένα δεν με πειράζει η Μαίρη. Δεν είναι η Μαίρη το πρόβλημα, ή η όποια Μαίρη. Αλλά η δημόσια τοποθέτηση για κάποια πράγματα που είναι πολύ ευαίσθητα στις "αρχικές συνθήκες" ας πούμε, χωρίς καμία μέριμνα για τις αρχικές συνθήκες, ή για το ποιο είναι το ακροατήριο. (που μου φέρνει λίγο προς πολιτικάντικη πολιτική, ή απλή δημαγωγία και ΑΥΤΟ με ενοχλεί) Αν το μήνυμα είναι μην αγχώνεστε αν πήγατε 33(;) και δεν έχει γίνει "τίποτα" (άλλο βίντεο να ορίζει το τίποτα έχει;), και αποδέκτες είναι ΑΠΑΝΤΕΣ, αυτός δηλαδή που βαράει μια λα μινόρε και μουρμουράει από πάνω, κι αυτός που του έχουν γίνει τα δάχτυλα μίγμα για βάφλες να μελετάει και να παίζει λιστ, ποια είναι η συνισταμένη της κατεύθυνσης; Είναι σωστό να αφορά και τους δύο αυτό το μήνυμα; Είναι σωστό να έχει ο καθένας αυτές της προσδοκίες; Ο κάθε θεατής του βίντεο δηλαδή; Ή κι αυτή ακόμα η ευθύνη του μηνύματος επαφίεται στον θεατή; Είναι δηλαδή λίγο σαν χρησμός της Πυθίας αυτά τα θέματα; Αλλάζουμε ένα κόμμα και αλλάζει και το νόημα; Ή υπάρχει συγκεκριμένο νόημα το οποίο απευθύνεται γενικά και αόριστα σε τόσο πολλούς που η ουσία του διαλύεται; Παίξε παιδί μου ντριγκι ντράγκα ακουστική, μάθε να βαράς ένα φορ του δε φλορ στα τύμπανα, κάτσε και στο πιάνο και παίξε γκραν γκρουν δυο πτώσεις. Και μην αγχώνεσαι αν δεν κάνεις ΤΟΥΡ στα στάδια μέχρι τα 33. Δηλαδή, οκ, μήπως να αράζαμε λίγο; Εμένα αυτό με ενοχλεί. Όχι η ίδια η κοπέλα. Έχει δικαίωμα να είναι όσο φιλόδοξη θέλει, και να πετύχει και να ευτυχεί.

Παρα ένα 7άρι τζακποτ φρουτάκια.

Α Μάνο όλα κι όλα. Εδώ συμφωνώ. Κι εγώ που πάω στις δουλειές ξέρεις τι άβολα νιώθω όταν έρχεται ο άλλος μετά αφού έχω παίξει και μου λέει "Ρε μαλάκα εκείνο το πετρέλαιο κόκαλα έχει, πότε θα μου το φέρεις; Δεν είπαμε χτες; Τα νταούλια σε μαράνανε." Καλύτερα να μη με αναγνώριζαν δηλαδή.

Αυτό μπορείς να το κάνεις κάθε μέρα, όλη μέρα. Αρκεί να μην έχεις απαιτήσεις. Κι αυτό γίνεται κάθε μέρα, όλη μέρα. Αρκεί να μην έχεις απαιτήσεις. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Το πρώτο, είναι να μπορείς να μην βάζεις δεύτερες σκέψεις στην έκφρασή σου, και να μπορείς οποιαδήποτε στιγμή να εκφραστείς, χωρίς αναστολές και μαγκώματα. Παίζει ρόλο και η εξοικείωση με το όργανο. Το δεύτερο, είναι καθαρά σύνθεση. Πρέπει ιδανικά σκατά να πιάνεις και χρυσάφι να γίνεται. Ένα οποιοδήποτε θέμα, να μπορείς να το εναρμονίσεις, να το ενορχηστρώσεις, να το επεξεργαστείς, με πολλούς τρόπους. Ώστε να μπορείς ακόμα και από ταπεινά υλικά να παράξεις ένα καλό αποτέλεσμα. Αυτά στη θεωρία. Στην πράξη, όλο και κάτι μας φταίει, όλο και κάτι θέλουμε, όλο και μια προσδοκία και ένα ασαφές ένστικτο μας κρατούν σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση και δε μας αφήνουν να ανοιχτούμε στα βαθιά, μήπως χάσουμε την αρχική ιδέα, συναίσθημα, αισθητική, όπως θες πες το. Weather with weather it gets gooder.

Ε έτσι είναι τώρα τα σόσιαλ κυρφιουζιονάρα μου. Αυτά που μπορεί να λέγαμε μεταξύ μας σε έναν καφέ τρεις, και όχι παραέξω, τώρα βγαίνουνε σε κοινή θέα. Που ναι μεν το μέσο είναι μέσο, κι αν δε θες αλλάζεις κανάλι, αλλά ξέρω γω; κι εγώ έτσι νιώθω, όπως το λες: Αυτό ακριβώς. Άλλο στα πλαίσια μιας κουβέντας μεταξύ μπύρας και μπύρας, και στο μπλαμπλα μεταξύ φίλων να αμπελοσοφούμε. Και πάνω απ' όλα, ΚΑΤ ΙΔΙΑΝ και ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.

Αυτό είναι ωραίος τίτλος άλμπουν. Θυμήσου το!

Δεν ξέρω. Εγώ νομίζω ότι κάτι γίνεται με τα όσπρια. Φέρνουν μια έμπνευση, ένα πνεύμα μετά τη βρώση. Τώρα βέβαια, μετά από κάποιες ώρες από κάπου πρέπει να φύγει αυτό το πνεύμα, δεν ξέρω αν με πιάααααññññς; Πάντως γέλασα λίγο κι εγώ με το λιντ, γιατί το είχες ξεκινήσει ωραία ναούμ, και όσο πήγαινε σε κάθε κύκλο χαίβενε. Λέω έχει γούστο να βάλει κι άλλον έναν κύκλο μόνο σαπίλα. Τελικά το άφησες εκεί. Κρίμα. Πάντως κούναβε με τον καινούργιο πολογιστή σε βλέπω τσακ μπαμ τις κάνεις τις δουlliιτσες, πολύ χαίρομαι!

Να φτιάχνετε συχνότερα φασόλια.

Τα MIDI track?? ΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ, φυσέκι!

Πάντως παιδιά όποιος θέλει να αγοράσει καμια βιβλιοθήκη βαριά να τη δοκιμάσουμε αν τρέχει καλά σε i7-6700K, από εμένα έχετε το ελεύθερο. Μπείτε εδώ αγοράστε, και στείλτε μου τον κωδικό σε ΠΜ. https://soundiron.com/products/omega-bundle https://www.spitfireaudio.com/spitfire-symphony-orchestra-professional?queryID=9ec940bbd3baa3882fadfe0b93386ccd&objectID=e4b80cbb91c035c2766c1590dfc12fa47e4940495f301fa52547ffdd2ff10bd3 Θα τα δοκιμάσω με αυταπάρνηση, θέτοντας σε κίνδυνο τον γεράκο μου. Για το καθήκον. Για εσάς.

Προσέξτε τι σκέφτεστε. Ο αλγόριθμας ΚΣΕΡΥ και ΤΗΜΩΡΗ.

Έτσι το βλέπεις εσύ Μάνο, που έχεις χρόνια στα καράβια μες στα σίδερα. Γιατί ο ξάδερφος ο δικός μου (αχ θα με σκάσει αυτό το παιδί), μιλάμε για κιουμπέις, και μέσα στη συζήτηση μπαίνουν π.χ. το αϊ κλάουντ, οι αππλλούψ, τα ερπόντζ (ρε φίλε πώς θα παίξεις ASIO με τόση καθυστέρηση), ένας αχταρμάς. Οπότε καταλήγω ότι ο καλλιτέχνης θέλει τα σέα του. Μπορεί ο άλλος να θέλει μια προκόβα αφράτη δίπλα εκεί που γράφει και μια λάβα λάμπα για να αποδώσει. Ό,τι θέλουν τα παιδιά, ό,τι μας κάνει να νιώθουμε πιο άνετα.

Το επόμενο βήμα είναι σαν τον Γαλαξία που είχαμε εδώ παλιά, που ήταν μαγαζί με ηλεκτρονικά. Βροχή τα εικοσάρικα και τα πενηντάρικα, και insert coin to continue στον τελικό κακό.

200 το χρόνο ή είκοσι το μήνα.

Θα κατελύετο θα έλεγα και εγώ αντιδιαμετρικά του μοριά. Ή καταλυνόταν αλλά οκ ναουμ, πού είναι το χρώμα, πού είναι η έκφρασις, πού είναι ο βάγκνερ, πού είναι ο πουτσίνι; Η μπάντα εξωπραγματική. Βέβαια θα το πω κι ας με κράξετε, μου φάνηκαν λίγο...βαρετούληδες. Οκ. Κόβουμε πατσές, κάνουμε φέτες το χρόνο, έχουμε θανατερή αττάκα, σούπερ εντυπωσιακό για ένα δύο κομμάτια, αλλά... Αλλά. Δεν το είδα όλο βέβαια, τα πρώτα 5 6 κομμάτια. Μπορεί αργότερα να αλλάζει, επιφυλάσσομαι για όταν το δω όλο. Θα ήθελα δηλαδή περισσότερο αυτοσχεδιασμό και λίγη αλητεία παραπάνω και λιγότερα τούττι τριπλό τόλουπ σε διπλό άξελ. (Το σέξιον των πνευστών σπέρνει, και σε τεχνική δυσκολία μου φαίνεται οτι ο κιθάρας περνάει το πιο εύκολό του απόγευμα σε σχέση με τους υπόλοιποι. Ο μπασίστας άντε γεια.)

Νομίζω με πολύ μελέτη γίνεται. @Alex Raptakis

Μπααααα. Εκεί στο φακελάκι της καλά κάθεται. Δεν είναι για εξόδους και λάιβ. (Βεργούλες, παλιατζής, εσύ που μιλάς στην καρδιά μου, υποκρίνεσαι) (πάρε κοκακολα, πάρε κοκακολα)

Είσαι προπέτης. Μα καλά τι ταραγμένος παρτίκουλας είναι αυτός; Και εκεί που αναρωτιόμουν πόσο σκληρά δάχτυλα έχει για να έχει τέτοια αττάκα και λεγκάτο, έρχεται στο τέλος να απαντήσει ξηλώνοντας τις χορδές. Μάλιστα. (Μου θύμισε το ανέκδοτο)

Λέω, όπως είναι ανοιχτό το μενού του ζουμ, κρύβει το 4 των μέτρων, και με αναγκάζει να χρησιμοποιήσω... τη φαντασία μου για να το συμπληρώσω. Η οποία φαντασία πολλές φορές μπορεί να διαφέρει ΑΡΔΗΝ από την πραγματικότητα, δημιουργώντας ευτράπελα κατά την εκτέλεση, η αυτό που λένε στην πιάτσα "γαλλία". Το παίζεις δηλαδή όπως το θυμάσαι ή όπως σου ρθει.

Το μενού το έβαλες επίτηδες για να παίζουμε στο τέσσερα γαλλία;

Πέπε Ρέινα https://g.co/kgs/Z9kdXL

Όχι. Εγώ στις μπύρες είμαι καλός. Αν σας έχουν μείνει δηλαδη και σας πιάνουν τόπο, μπορώ να βοηθήσω στο καθάρισμα. (Πέρα από την πλάκα, θα εξαρτηθεί πολύ από την μέρα. Και την άλλη φορά ήθελα να έρθω, δεν τα κατάφερα. Όχι να παίξω, έτσι για να ιδωθούμε.) Γιατί βρε πουλάκι μου γλυκό με στεναχωρείς τώρα; είχα τόσα όνειρα.

Μάλιστα, μάλιστα. Πολύ ωραίο ρεπερτόριο. Οι πνευστοί; σημαία και ύμνο;

Ας διαβάσουμε Carl Jung - Νταξ ρε μην τρελαίνεσαι, σελις 72 1/3: "Η μεταπαγανιστική θεώρηση των αρχετύπων, έχει μεταχηματίσει τα φυσικά άβαταρ σε υλιστικά token. Παραδείγματος χάριν, το τοτεμ, ως εστιαστήριο μεταφυσικής, τρόμου και λύτρωσης, απαντάται στις σύγχρονες κοινωνίες ως Ιερό Μαδέρι, του οποίου οι ιδιότητες..." κτπ κτπ, το λέει καθαρά ο άνθρωπος.