Ali Barout

Παίζαμε χτες το βράδυ, κι είχαμε πιάσει κουβεντούλα πριν ξεκινήσουμε με τον πιανίστα μας, και μου έλεγε ότι τώρα τελευταία έχει πάθει εμμονή να περνάει παντού ένα συγκεκριμένο βόισινγκ, αλλά στο αριστερό του χέρι. Αυτό το βόισινγκ το ήξερα ήδη κι εγώ αφού σαν κατασκευή είναι πολύ απλό. (Παίρνεις μια νότα, κοτσάρεις μια τέταρτη απάνω, κοτσάρεις κι άλλη μία από πάνω, και στο τέλος έρχεσαι και βαραίνεις τη βάση. Δηλαδή το διάστημα της πρώτης νότας με τη δεύτερη είναι 4η αυξημένη, της δεύτερης με την τρίτη 4η καθαρή, και άρα της πρώτης με την τρίτη 7η μεγάλη.) Όμως εγώ που δεν είμαι πιανίστας, προσπαθούσα να το φέρνω όπου μπορούσα στο δεξί χέρι, σαν επέκταση κάποιου άλλου αρμονικού υποστρώματος που έδινε το αριστερό χέρι, με αμφίβολα αποτελέσματα. Σήμερα που ξύπνησα με το κεφάλι καζάνι, έκατσα λίγο στον υπολογιστή να το δοκιμάσω. ΡΕ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ Ο ΚΙΟΡΑΤΑΣ. Ενθουσιάστηκα! Ορίστε και το ηχητικό. Είναι δύο τέικ. Ένα το πρώτο 16μετρο, που είναι το θέμα (και ήθελα να βγει κάπως καθαρότερο, να ακούγεται σαν θέμα), και μετά βαράω στον πατσά του γάμου του καραγκιόζη, άλλο ένα τέικ. Μην περιμένετε να ακούσετε το πιάνο κανονικό του πιανίστα, και δεν έχω μπιφόρ να σας βάλω να συγκρίνετε το μέγεθος της κουλαμάρας μου. Ας πούμε ότι πριν εφαρμόσω αυτή την πολύ απλή ιδέα, θα προσπαθούσα να εναρμονίζω κάθε ακκόρντο που περνάει, κι επειδή ακριβώς είμαι τεχνικά πολύ ανεπαρκής στο πιάνο, δε θα μπορούσα να κάνω ούτε έναν κύκλο. Ενώ τώρα, μπορώ να παίξω όσο θέλω χωρίς να πολυκολλάω (άσχετα αν παίζω μαλακίες εννοώ). Voicing passepartout.mp3

Εμωρετιψαχνειςναβρειςτωραδουλιτσαναυπαρχει

Μια χαρά κορίτσι είναι, μην κοιτάς που την παίζουν έτσι λίγο μανιαουρέικα, πατιναριστή. Κατά βάθος είναι κυρία.

Μα γι αυτό την έβαλα στη σελίδα 6 και έγραψα εις ανώτερα.

Όλο το αζερμπαϊτζάν με αυτές παίζει. Είναι σχολή, όπως είπε ο @Superfunk

Εγώ πάντως δεν έχω κάτι με τις εταιρείες κολοσσούς. Ιδιαίτερα τη γκουγκλ. Ειναι θέμα αλγορίθμου. Ο ισορροπημένος και φιλήσυχος άνθρωπος πάντα βρίσκει έγκυρες ειδήσεις.

Πλήθρα, ίσα ίσα να πάει κάτω, και μετά αναλαμβάνουν τα ψάρια. Βιώσιμη και πράσινη ανάπτυξη.

Μπράβο @PAL για το πολύ ωραίο κομμάτι, και μπράβο @vrasidas27 για το παίξιμο στην υπηρεσία του κομματιού.

Εεε εγώ θα σας τα λέω; Είμαι ένα παιδί αθώο, συνετό και τέτοια. Μη με κάνετε να φαίνομαι μπονηρός και πλουτονιούργος.

Κάντε συνομιλία τριγωνική ρε σεις, χωράνε κι άλλοι στα PM, δεν είναι ανάγκη να είναι ένας με έναν. Και τρεις και 4 μαζί γίνεται. Μόνο μην κουτσομπολεύετε.

Σαν αναλογική κονσόλα Yamaha. Group τα λέει το Cubase. Υπάρχει Group Track/Channel και FX Track/Channel. Στην ουσία είναι το ίδιο. Απλά όταν του λες "πάρε αυτά τα 3 τρακ και φτιάξε ένα Group, συνδέει τις εξόδους των καναλιών στο group. Αν χαμηλώσεις το fader του Group, δεν ακούς πια τα κανάλια. Όταν του πεις "πάρε αυτά τα 3 τρακ και φτιάξε ένα FX, σε ρωτάει ποιο εφφέ, το φορτώνει μόνο του στο πρώτο insert slot, και στέλνει τα κανάλια μέσω του πρώτου τους διαθέσιμου send slot (auxilliary της κονσόλας) προς το FX. Αν χαμηλώσεις το fader του FX, ακούς τα κανάλια, αλλά χωρίς το εφφε.

Είμαι σε 10. Γρηγορότερος χρόνος φόρτωσης, λίγο καθυστερημένη φόρτωση και αποφόρτωση project (! έχουμε Unloading mixconsole στο κάθε κλείσιμο project), άμεσο κλείσιμο με Ctrl+Q. Συζητιόνται κάτι CPU spikes, διύλιση κώνωπα, τα ίδια λέγαν και για το 12, στο πρώτο patch νομίζω θα είναι καλύτερο από το 12. Επίσης, πιο ζωηρό, με πιο άμεση απόκριση (ίσως κάποιο GPU acceleration???)

Το BBC είναι και ensemble, οπότε δεν έχει νόημα να έχεις πολλά instrument, θες 1 ανα patch..

Μην μπλέξεις με midi track αν δεν έχεις συγκεκριμένο λόγο για multi-out return από κάποιο host. Πώς έχεις τα όργανα; Ένα όργανο ανα instrument track? π.χ. Piccolo, Flute 1, Flute 2, Oboe 1, Oboe 2, English Horn, Clarinet 1, Clarinet 2, Bass Clarinet, Bassoon 1, Bassoon 2, Contrabasoon? Το καθένα με το δικό του expression map φορτωμένο;

Έτσι ακριβώς είναι, και συμφωνώ. Ο μόνος λόγος που θεωρώ ότι ΤΩΡΑ είναι η καλή εποχή και όχι η προηγούμενη δεκαετία, είναι ότι από θέμα hardware δεν είχα πλήρη μετάβαση σε 64bit συστήματα από την κορφή μέχρι τα νύχια, οπότε είχαμε αυτά τα Freeze, bounce, ευχέλαια, βασκανίες κτπ.. Ενώ τώρα, και τη χειρότερη μπουρούχα υπολογιστή να πάρεις καινούργιο, με 8 giga μνήμη, ΠΕΤΑΕΙ και ΚΑΤΟΥΡΑΕΙ τα συστήματα που είχα τότε. Αλλά το ίδιο πράγμα λέμε.

Ω ρε φίλε ψωμάρα... Πόσο σε ζηλεύω ρε @shelter, το μόνο ψωμί που έχω φτιάξει στη ζωή μου είναι εκείνο που το παρατάς 18 ώρες μόνο του. Αν ήξερα να φτιάχνω τέτοια πράγματα όπως εσύ, θα την είχα ψωνίσει. Θα είχα καβαλήσει το καλάμι.

Αυτό σίγουρα. Εγώ έχω καταλήξει ότι το σημαντικό είναι να ταιριάζουν τα χνώτα σου με τη φιλοσοφία του προγράμματος. Να κάνεις δηλαδή μαντεψιές πώς μπορεί να γίνεται κάτι και να πέφτεις μέσα. Αν δηλαδή ανοίξεις ένα πρόγραμμα και είναι τελείως αντίθετη η φιλοσοφία σου από το Α μέχρι το Ω, από το πώς φτιάχνεις ένα καινούργιο κανάλι, μέχρι το πώς, πού και με ποιον τρόπο απεικονίζονται πληροφορίες, θεωρώ ότι είναι μάταιος κόπος να σφίγγεις τα δόντια και να προσπαθείς να "το μάθεις". Υπάρχουν ένας χεσμός προγράμματα στην αγορά πια, όλα έχουν ντέμο πανεύκολα προσβάσιμα. Όχι πια δάκρυα, είναι χρυσή εποχή για όλα αυτά τα μπλιμπλίκια.

Μακάρι κυρφιουζιονάρα μου. Θα έπινα τις μπύρες και μετά θα γέμιζα το ντεπόζιτο.

Η μεγέθυνση του πλαγκ στην κονσόλα τώρα μπήκε, ναι. Βασικά κλάιν μαιν, και πριν όποιος ήταν νοικοκύρης, μπορούσε να δουλέψει πολύ γρήγορα, ανοίγοντας και κλείνοντας ρακ με συντομεύσεις. Απλά αρχηγέ, κι εσύ θα έπρεπε να το ξέρεις καλύτερα από όλους, στο όνομα της διαφορετικότητας, πρέπει όλα να γίνονται ίσιωμα, και το Cubase να έχει ίδια φάτσα με τα pro tools, το sonar, το studio one, το reaper, ώστε να συζητάμε στο τέλος για σώβρακα και φανέλες, αφού όλα κάνουν την ίδια δουλειά, κι αν διαλέξεις κάποιο και το μελετήσεις σε βάθος, μια χαρά θα κάνεις τη δουλειά, όχι τώρα, ανέκαθεν. Απλά να είχαμε να λέγαμε. 2011. Αλλά είμαι ΡΥΠΑΡΟΣ.

Χα! Σε νικάω λόγω ρύπων. Κερνάς σουγλάκια.

Τώρα τι μου τα θύμισες; 285 στον κουβά.

Εννοώ ότι αν έχεις π.χ. ένα συνθ, συνθένιο. Του φτιάχνεις ένα μιντι τρακ, του γράφεις μπιρ μπιρ τι να παίξει, και μετά τραβάς τις εισόδους ήχου στην κάρτα, και τις βάζεις σε audio track να γραφτούν. ΦΥΣΙΚΑ, αν θες αυτό το στήνεις ως external instrument, ώστε να έρχεται ο ήχος κατευθείαν όπως είπαμε σε Instrument Track. Ή μπορείς να θες να στείλεις MIDI σε φώτα π.χ., θα το κάνεις με MIDI κανάλι απλό. Αυτό για τις παραμέτρους είναι άλλη συζήτηση. Αν θες να γράφεις CC που μένουν "στην παρτιτούρα", στο MIDI track δηλαδή, ή αν θες να γράφεις automation, δηλαδή να πειράζεις τα "εικονικά χειριστήρια" του plug-in. Καλορίζικος Μπιλ! Καλή αρχή! Κι ό,τι θες, ξέρεις... Ρίξε σύρμα.

Αν έχεις μόνο MIDI tracks, δεν έχεις ήχο. Αν έχεις MIDI track(s) που συνδέονται με Rack Instrument, πρέπει να ενεργοποιήσεις τις πολλαπλές εισόδους του Rack Instrument, ώστε να σου επιστρέψει τον αντίστοιχο αριθμό Return Channels στην κονσόλα, που είναι στην ουσία η διαδρομή του "ήχου" (που θα μπουν eq, comp, θα χαμηλώσει, θα πανάρει κτπ κτπ). Ο αστερίσκος είναι ότι υπάρχει όριο στα Return Channels. Υψηλό μεν, όριο δε. Επίσης, η διαχείριση του πρότζεκτ και της μίξης υπόκειται σε κάποιους περιορισμούς. Τα return αυτά, δεν μπορούν ελεύθερα να αλλάξουν θέσεις στο πρότζεκτ μέσα, παρα μόνο μέσα στα πλαίσια του ίδιου πλαγκ. Π.χ. ένα συνθ φορτωμένο με 16 διαφορετικά όργανα, δεν μπορώ εγώ να πάρω το τρακ "έξοδος 1" και να το βάλω κάτω από το midi κανάλι 1, ώστε να τα πηγαίνω παρέα. Μπορώ μόνο να αλλάξω τη σειρά που θα φαίνονται, εκτός από το πρώτο, που δεν κουνιέται. Είναι πολλές λεπτομέρεις, δε θέλω να σε κουράσω τώρα. Ενώ με το instrument, απλά φτιάχνεις ένα instrument. Γράφεις midi data στο τρακ, κι έχει έξοδο ήχο κατευθείαν. Στο ίδιο τρακ κάνεις eq, comp, pan, level κτπ. Είναι πιο απλό στη διαχείριση γενικά, γιατί κάνεις και το automation στο κάθε όργανο, δεν μπλέκεις με MIDI κανάλια, κτπ κτπ. Χοντρικά.

Για τις ζώνες λες κυρφιουζιονάρα μου; Αν ναι, το καλό με τις ζώνες είναι ότι τις βαράς με συντομεύσεις και κλείνουν ανοίγουν τσακ μπαμ, on demand αμα λαχει να ουμ. Το θέμα είναι ΤΙ ΒΓΑΙΝΕΙ όταν πατάς τη ζώνη. Γιατί μέχρι και το 12, ήταν διακριτά τα στοιχεία. Με την καινούργια φλατίλα, μου φαίνεται όλο σαν ένα σώμα κειμένου. Δεν ξεχωρίζω το κουμπί από την ετικέτα, τo eq section από τo insert section απο το sends section. Όλα μου φαίνονται ίσιωμα. Και δεν καταλαβαίνω γιατί το έκαναν αυτό το πράγμα. Είναι σαν να πάρεις μια φωτογραφία συμφωνικής ορχήστρας και να πεις, πωωωω πού καταλαβαίνουν ποιο όργανο είναι ποιο. Και να θολώσεις όλα τα όργανα, να τραβήξεις ένα σύμβολο που σημαίνει όργανο και να βάλεις πάνω με γράμματα ΒΙΟΛΙ, ΒΙΟΛΑ, ΤΣΕΛΛΟ, με την ελπίδα ότι "τώρα καταλαβαίνουν όλοι." Είναι και δεν είναι. Και είναι το μεγάλο αγκάθι σχεδιαστικά για χρόνια, γιατί συγκρούονται 2 φιλοσοφίες, χωρίς ξεκάθαρα "καλύτερη" μέθοδο. Βέβαια τα instrument tracks έχουν επικρατήσει πια. Αλλά και τα MIDI tracks χρειάζονται για "κουτά" εξωτερικά MIDI όργανα σύμφωνα με τις προδιαγραφές του Cubase.

Δεν ξέρω Βασίλη. Άνοιξε δες κανα βίντεο. Αν σου αρέσει το ινσπεκτορ που δεν καταλαβαίνεις τί είναι τι, πάω πάσο. Άνοιξε την κονσόλα. Αν σου αρέσουνε τα μαύρα πλαίσια που είναι σαν τα γλαστράκια των φυτωριούχων, πάλι πάω πάσο. Εγώ τρομάζω πια να καταλάβω πού είναι τι. Πρέπει να κοιτάξω για να καταλάβω, δύο και τρεις φορές. Είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει αυτό, από το 8.5