Ali Barout

Κι έλεγα πότε και αν θα ανέβει! Τι ωραία που τα πέρασα εκείνη τη μέρα! Ο δε Μάκης, ο απόλυτος στουντιόσκυλος! Να ξαναπω επίσημα ότι κόψε ράψε με έκανε κούκλο ο @Yannis Methenitis, δεν ήταν αυτό το σόλο ΤΡΟΥ. Πανεύκολη συνεργασία, ωραίο τεμάχιο, τι άλλο να ζητήσει κανείς; Ευχαριστώ και πάλι!

Και ΑΥΤΟΣ είναι ο λόγος που διαλέγω γρήγορα τέμπο, κι ας γκρινιάζουμε που είναι δύσκολο στο παίξιμο. Είναι θέμα αρχής διατήρησης της ορμής. Άλλο το τι συμβαίνει στο 100, κι άλλο τι συμβαίνει στο 110~120. Από ένα ελαφρύ φσστ, φσστ, πάμε σε χλαπ χλουπ.

Κλοπή μέρα μεσημέρι στην ψύχρα.

Ευχαριστούμε @PAL! Και στα δικά σας!

Άμα είναι να το βάλεις στο γάμα δεν κάνω καν τον κόπο να πηδήξω να το πιάσω.

Δεν είναι ο Λουκάς για τέτοια ποπάδικα πράγματα. Είναι για ανώτερη διαλεκτική. (Οτι πολύ θα ήθελα να παίξουμε με τον Λουκά, αυτά ακριβώς τα πράγματα που είναι του εδώ και τώρα, με πραγματικά όργανα στα χέρια, ήσυχα κι ωραία, ε αυτό εννοείται, δεν το συζητάμε. Αλλά τέτοια πρότζεκτ δεν μπορώ να στήσω. Μου είναι αδύνατον.)

Βασίλη, και να τρώγαμε ξύλο, θα ήτανε ψηφιακό, που δεν πονάει. Έπρεπε να παιξεις και στο Β. Με ανάγκασες να βάλω μπάσιμο κλεμμένο το Μπειριμπάου για να αποπροσανατολίσω τον ακροατή στο συγκεκριμένο σημείο. Μην κοιτάς που ο κυρφιουζιονάρας με δύο τρεις πέντε είκοσι μπύρες μπορεί να βρίσκεται σε απόλυτη διαύγεια και εγρήγορση, άλλοι θα τα καταλάβουν, και την αρνησιπαιξία σου, και το κλέψιμό μου.

ΩΡΑΙΑ ΚΙΘΑΡΑ ΒΑΣΙΛΗ

Υγεία κυρφιουζιονάρα μου!

Όσο πίνεις, τόσο καλύτερα θα ακούγεται. Εγώ έχω πιάσει αλλάζω όργανα, αλλά αλλάξιει όργκανο, αλλάξιει μίκσιειη, πιάνο φσσσσιουτ, μπάσο γουιμμμπ, αϊ γκαμήσιου πουτάñια. Θα το ανεβάσω σε λίγο. Edit: Ανέβηκε. Αλλαγές: - Όρθιο μπάσο ροκαμπίλι (εν είδει baby που παίζουνε κείθε πέρα) - Αλλαγή πιάνου, πιο μεσαίο όργανο, και αλλαγή πιο κοφτές νότες στο κομπ, βελοσιτοπασπάτεμα. - Αλλαγή όλων των βιολιών με άλλα, σπάσιμο των συγχορδιών σε ισάριθμα τρακς και πανάρισμα πιο ανοιχτά. - Περισσότερη ελευθερία ρυθμικά στους σκλάβους, automation του pan και του level σε όσους κουβαλάνε κρουστό που μεταφέρεται εύκολα να κόβουν βόλτες πέρα δώθε πίτσω μπροτς στη σκηνή τους. - Αυτά νομίζω. Εννοείται ότι δεν έκανα save as new.

Δεν παίρνει στικάκι;

Αυτό σίγουρα, όμως μπαίνουμε στα μυστικά των voicing των jazz πιανιστών που μου διαφεύγουν παντελώς. Όλες οι αρμονίες μου ειναι λυμένες περουκάδικα, εκτός κάποιων χρωματικών ή μαθηματικών κατασκευών, που οκ, τραβάνε το δρόμο τους. Με βόλεψε ότι καθόταν πολύ εύκολα στη μίξη. Είναι λίγο σκυλάδικο. Θα δοκιμάσω μόντο μπαςς μήπως αλλάξει πρόσωπο.

Έτσι ακριβώς. Κι άκου τώρα και το καλύτερο. Τα χτυπήματα είναι μαζεμένα στο φινάλε. Οπότε καταλαβαίνεις και τι παίζεται με τη φάση. Αυτοί που κάθονται 14 λεπτά και περιμένουνε είναι συνήθως νεοδιορισθέντες ή αναπληρωματικοί αντικαταστάστες. Αυτοί που είναι μόνιμοι όμως, δεν κάθονται στη σκηνή. Τους βλέπεις στο 13' να μπαίνουνε από τις κουίντες, να τριπλάρουνε μερικά κόρνα και καμιά άρπα, σαν προϊστάμενοι ΔΟΥ που περνάνε αεράτοι την ουρά που έχει περιπλεχθεί σαν κατηραμένος όφις και στις σκάλες ακόμα. Εφτάνουνε στο ταμ-ταμ, κάνουνε δύο ψευτοδιατάσεις και ξεκινάνε ΓΟΥΥΥουουυυσ ΓΟΥΥΥουουυοσ ΓΟυουουυσσσ Γουυουσ Γουουουουσ ΓΧΣ, και μετά πάνε ταμείο. Όσο πιο λίγος χρόνος δε μεσολαβήσει από την άφιξη στο ταμ ταμ μέχρι το πρώτο Γουουουουσσσ, τόσο περισσότερο μετράνε.

Όχι. Απλά καθότανε σε όλο το κομμάτι, γιατί του έλεγα μην παίζεις. Και στο τέλος είπα τούττι, και μπήκε κι αυτός ο μπουζοκοκέφαλος. Είναι περίπτωση Bolero του Ravel, που κάθεται δεκατέσσερα λεπτά ο ταμταματζής στη σκηνή για να ρίξει 6 χτυπήματα.

Αααα ποñηρούλιε... ελπίζεις σε βραζιλιάνες εεεε;;; (πιάσιμο μαγουλάκι)

Σημειώνω: "αντί της περίφρασης Θεός εξεβράκωτος, χρησιμοποιούμε και το γαβρώνει"

Με τη μπυρίτσα λοιπόν, πιάσε και την κιθαρίτσα. Εϊναι πιο σημαντική η μπύρα ΚΑΙ από το κσυλο, και το μαγνήτη, και τη λάμπα.

Οκ. Αλλά το σολο που ακούς εσύ κάπου, ηχογραφημένο ή παιγμένο λάιβ, πού ξέρεις πόσο έχει γράψει το κοντέρ του μουσικού; Πόσο γνωρίζει το κομμάτι; Δε συζητάμε τώρα να σου πω κάνε σόλο στο So What, που και ποτέ να μην το έχεις παίξει, σίγουρα το έχεις ακούσει. Συζητάμε να σου στείλω εγώ μια μπούρδα, που δεν έχει ξαναακουστεί πουθενά, κι εσύ να κληθείς να σχολιάσεις από πάνω. Σίγουρα μπορείς να αντλήσεις αναφορές, αλλά είναι λιγότερες από τις αναφορές που έχεις στη διάθεσή σου για κομμάτια πασίγνωστα, χιλιοηχογραφημένα, χιλιοπαιγμένα, που ίσως να έχουν καθορίσει και το μουσικό σου χαρακτήρα. Με πιάνεις τι εννοώ;

Μπύρα είχες πιεί όμως;

...και είπα λίγα επίτηδες, για να μην το πάρεις απάνω σου.

Μερικές φορές που συζητάμε με το Βασίλη μου δίνεται η εντύπωση ότι αυτό το υποτιμά. Το "γραμμένο σόλο" δηλαδή. Εγώ πάλι όχι. Οκ, μακάρι όλοι να μπορούσαμε να παίξουμε πηγαία και εύκολα ριζοσπαστικά πράγματα με εξωφρενική τεχνική την πρώτη φορά που ακούγαμε κάτι. Εγώ δεν μπορώ. Μου σχηματίζεται μια αρχική πρώτη εντύπωση/αντίδραση. Οκ. Αλλά με κάθε καινούργια ακρόαση ανακαλύπτω και άλλα πράγματα, που κεντρίζουν τη φαντασία και ζητούν άλλο παίξιμο. Και ειδικά όταν μιλάμε κάτι να το ηχογραφήσουμε και να το απαθανατίσουμε, ε, ξέρω γω; Μπορεί ένας αυτοσχεδιασμός να είναι στουντιακός, με τη ρίζα της λέξης studio. Είναι λίγο φιλοσοφικό το θέμα, ότι "ο άνθρωπος που έκανε ένα βήμα δεν είναι πια ο ίδιος". Οκ, αλλά δεν είναι και άλλο άτομο, είναι ο ίδιος άνθρωπος. Οπότε, δεν ξέρω, ναι μεν "ιδανικά" κάποιος δε θα έπρεπε να παίξει 2 νότες ίδιες στη ζωή του όταν σολάρει... στη μπλου μπόσσα π.χ., και κάθε σόλο του να είναι διαφορετικό και ωριμότερο όσο περνάει ο καιρός, όμως αυτό συμβαίνει στα πλαίσια της αισθητικής και των προτιμήσεων του καθενός, άρα είναι ένα στενότερο υποσύνολο από το "οτιδήποτε", και μας περιορίζει εκ των πραγμάτων στο ίδιο λεξιλόγιο του μουσικού μας χαρακτήρα. Άρα για μενα δεν είναι κάτι το μεμπτό.

Ε μην είσαι τζαναμπέτης τώρα. Άνοιξε μια μπυρίτα μήπως έχει πέσει η στάθμη και τα βλέπεις μάβρα. Το παθαίνω κι εγώ.

Δε θέλω να ακούω χαζά!

Ακριβώς, γιατί το 12 τάστο είναι ακριβώς στη μέση της απόστασης. Ο πιο εύκολος τρόπος για εμένα είναι από το 12 να γυρνάς προς τα πίσω. Δηλαδή 12, 7, 5, 4-, 3+, 2-, 2~ για δύο οκτάβες. (στο σχέδιο τα νουμεράκια 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8.)

Έχω πατήσει όξω εδώ; Δε μου φάνηκε. Εγώ άουτ θεωρώ το άουτ που βαράει την πόρτα, μπαίνει στο σπίτι, ανοίγει το ψυγείο χωρίς να σου πει γεια, σου τρώει τα φαγιά, πετάει κι ένα χέσιμο, και φεύγοντας σου στέλνει ένα φιλάκι. Να π.χ. άουτ άουτ ωραίο αουτάδικο (κατεμΈ) Στο 3:20 - 3:23 περίπου.