αν υπάρχει μια σταθερά στο ανθρώπινο μικροσύμπαν,από την αρχή της μικρής μας ύπαρξης, αυτή είναι η τέχνη: από τις σπηλαιογραφίες μέχρι τον μοντερνισμό, από τα έπη μέχρι τη σύγχρονη λογοτεχνία και ποίηση, από το πρώτο σφύριγμα μέχρι τη free jazz και τη σύγχρονη κλασσική, κ.ο.κ. Αν υπάρχει κάτι που μπορεί να βγάλει τους ανθρώπους από την πλάνη αυτό είναι η τέχνη και όχι το δόγμα.Το πρώτο κεφάλαιο των λατινικών που διδάχτηκα ...τότε...μιλούσε για τον ποιητή Οράτιο, ο οποίος "...εξορίστηκε τελικά σε μακρινή χώρα του Πόντου" (in terra pontica exulat) (sic) αλλά δεν τον πείραξε και πολύ.....η τελευταία πρόταση του κεφαλαίου πήγαινε ως εξής: Musa poetae unica amica est....γιατί ο άνθρωπος είναι ποιητής και παιχνιδιάρικο κουτάβι (εκτός των άλλων) και αληθινοί φίλοι και σύντροφοί του είναι η τέχνη και η φαντασία όχι το δόγμα και ο νεοφιλελευθερισμός.
