Είναι δύσκολο να καταλάβουμε πόσο μεγάλος είναι ο Νίκος Παπάζογλου. Και σκοπίμως χρησιμοποιώ ενεστώτα, όχι για συναισθηματικούς λόγους, αλλά γιατί είναι δύσκολο να βρεις άλλο άνθρωπο που επηρέασε τόσο την ελληνική μουσική τα τελευταία 30 χρόνια. Πολύ απλά ξεκίνησε να φτιάχνει δίσκους μόνος του, έφτιαξε το Αγροτικόν απ' 'οπου εκτός από τα δικά του τραγούδια πέρασαν Μικρές Περιπλάνήσεις, Ορφέας Περίδης, Σωκράτης Μάλαμας, Μελίνα Κανά, Χειμαερινοί Κολυμβητές, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, κλπ. Τα τραγουδια του είναι τόσο ζυμωμένα που μοιάζουν "αχειροποίητα", έχουν την ωριμότητα των παραδοσιακών και ταυτόχρονα μια φρεσκάδα που τα κάνει αναλλοίωτα. Ο επαγγελματισμός του απαράμιλλος, 9 έλεγε το εισιτήριο έναρξη, 9 και 1 τραγούδαγε. Οι συναυλίες του εμπειρίες ζωής.
Μιλάω με γνωστούς και φίλους και νιώθουμε όλοι σαν να χάσαμε δικό μας άνθρωπο, παρόλο που δεν ήταν της πολλής δημοσιότητας και τον ξέραμε μόνο εμμέσως από τα τραγούδια του.