Πίνακας συμμετοχής

ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΙΧΟΙ KOMIS

(Τροπ. 1 : Καλύτερη προσαρμογή έντασης φωνητικών - Ελαφρά μείωση έντασης μπάσου και κρουστών σε κάποια σημεία) Καλοκαιρινό τραγουδάκι , πολύ παλιά δουλειά ελαφρώς "ανακαινισμένη" . Ελπίζω να ακούγεται κάπως καλύτερα... Ερμηνευτής ο Γιώργος Κουρμούλης ( @gkourmoul1 ) , έπαιξε και κιθάρα σε τούτο εδώ. Καλή συνέχεια.... Θα τραγουδώ Μια αρμαθιά του νου σου τα κλειδιά της νύχτας μυστικά κρατούσα μια φορά. Στ' ανοιχτά στα πέλαγα τ' αγνά σε μέρη μακρινά ταξίδευα μ' αυτά. Κι ήταν εικόνες γυμνές , ήταν αλήθειες βουβές. Σαν της ζωής τις χαρές, που είναι λίγες στιγμές. Μαγικές, στιγμές μοναδικές, χρυσές σταλαγματιές, σ' αγιάτρευτες πληγές, της καρδιάς, που κρατάς. Να μ' αγαπάς , θα 'μαι κοντά σου όπου κι αν πας θα ' σαι τ' αγέρι μου το αλμυρό σαν καλοκαίρι χαρωπό σου τραγουδώ ξανά δυνατά για να μ' ακούσεις να ρθεις κοντά, για να μ' ακούσεις να 'ρθεις ξανά, θα τραγουδώ..

Του Πόνου Χορηγός (Verse1) Είμαι ο καθρέφτης σου, είδωλο στριφνό. Κάτσε εδώ στη θέση σου, να μιλάω εγώ. Άκου μόνο μη ρωτάς. Τα χρέη του καθενός, πόσα θες να κουβαλάς; Του πόνου χορηγός. (Chorus 1) Φωνάζεις, ουρλιάζεις, μαρτύριο στο μυαλό. Μη νοιώσεις, Μη δώσεις, πόνο κρατάω εγώ. (Verse 2) Είμαι εγώ ο φταίχτης σου, σε εμένα να ξεσπάς Άσε με στη θέση σου, τον πόνο να ξεχνάς. Σώπα τώρα, μη μιλάς στα λόγια φειδωλός. Με δάκρυα να μη γελάς. Του πόνου χορηγός. (Chorus 1) Φωνάζεις, ουρλιάζεις, μαρτύριο στο μυαλό. Μη νοιώσεις, Μη δώσεις, πόνο κρατάω εγώ. Προσθέτω και τον αρχικό σχεδιασμό στο πιάνο

Όλη η παραγωγή από μένα. Απολαύστε!

Ένα σκίτσο του '08 για ορχήστρα εγχόρδων. Πήρα πρόσφατα το Noteperformer και ήθελα να το δοκιμάσω λίγο σε υπάρχον υλικό. Θέλω απόψεις για τον ήχο, αν περνάει έστω και λίγο ή αν ακούγεται τελείως CASIO. Για τη σύνθεση, καλοδεχούμενες οι κριτικές σας, αλλά να ξέρετε ότι τα έχω κρεμάσει τα παπούτσια σε αυτό το στιλ, τώρα μόνο αρκουδιαραίικα με ενδιαφέρουν. (Όπως στο 1:42 καλή ώρα)

Ένα κομμάτι για εξάχορδα μπάσα. Αφιερωμένο σε μια φίλη μου, πλέον παντρεμένη με όμορφα παιδάκια. Ας είναι καλά. Στο τέλος το ρυθμικό που ακούγεται είναι ένα πολύμετρο τριών μπασών όπου όλα καταλήγουν στο ίδιο σημείο. Υπάρχει ένα όμορφο αφήγημα πίσω από αυτό, που συμβολίζει μια θετική κατάληξη της εξέλιξης.

Λιγο over the top αλλα μου αρέσει

(Τροπ. 1 μόνον στο ηχητικό : Λιγότερο βάθος στη Drums) Μελοποίηση του ομότιτλου ποιήματος. Στιχουργός : Κωνσταντίνα Παπαντώνη Στο video , οι στίχοι φαίνονται και είναι συντονισμένοι με τη μουσική. Καλή συνέχεια... Διαβάτης Είπες θ' αλλάξεις τις γραφές θα βρεις καινούργιες διαδρομές κυνήγαγες προαγωγές και τις καρέκλες τις ψηλές Έσβησες τα προγνωστικά ανέβηκες εσύ ψηλά και δεν σε φτάνω τώρα πια Κάτι μεθυσμένα βράδια μας αφήναμε τα χνάρια μας στις φτωχογειτονιές το χρυσαφένιο τ'όνειρο προδώσαμε τ'απόβραδο σε πόρτες σφραγιστές Ξέφυγες πια απ'τα παλιά σε ξέχασαν στη γειτονιά και από το μικρό το χέρι μου έφυγες περιστέρι μου και πέταξες μακριά Και εκείνο εκεί, το μαγαζί που δώσαμε το πρώτο το φιλί πουλήθηκε στο μεταξύ Κάτι μεθυσμένα βράδια μας αφήναμε τα χνάρια μας στις φτωχογειτονιές το λαβωμένο τ'όνειρο σκοτώσαμε τ'απόβραδο σε πόρτες σφραγιστές Χαμήλωσε και εσύ, μια στάλα μου το 'χες πει δεν είμαι 'γω για όνειρα μεγάλα. Έμεινα 'δώ στα ταπεινά να τρεμοσβήνω μια νυχτιά μα και αν γυρίσεις ξαφνικά κανείς μας δεν νικά 6η στροφή : από 03:52 μέχρι ... Γιατί μ' άφησες τ' απόβραδο μέσα στο μισοσκόταδο με μια λειψή καρδιά γυρνάς στις μεγάλες λεωφόρους θέτεις τους δικούς σου τους όρους δεν σε χωράει το στενό σοκάκι μας έσβησες μια για πάντα την αγάπη μας. Διαβάτης σκυφτός άγνωστος έγινε κι αυτός..

Χαιρετώ με ένα τραγούδι από το άλμπουμ μου. Μια ιστορία αυτοβιογραφική και μοτιβέιτινγκ. Ο καθένας έχει κάτι να πει, το πόσο νόημα έχει, το κρίνουν οι άλλοι. Καλημέρα κ καλές μουσικές!

Παλιά δουλειά που την ξανάπιασα, πρώτον μήπως και το κάνω να ακούγεται λίγο καλύτερα και δεύτερον, για να ασχοληθώ με τη δημιουργία video πάνω στο στίχο και στη μουσική , (έχει αρχίσει και μ' αρέσει να σαχλαμαρίζω με τα video.... ) Καλή συνέχεια... ΛΑΘΟΣ ΕΠΟΧΗ (της Ευαγγελίας Κουράτορα) Ήρθε το χάραμα ξανά για να μου πει ότι μια μέρα άλλη τώρα ξεκινάει, βάζω τη μάσκα μου τη χαμογελαστή που και τους πιο έξυπνους ακόμα ξεγελάει… Μα δεν μπορεί να ξεγελάσει μια ψυχή μα δεν μπορεί να ξεγελάσει την ψυχή μου μάλλον γεννήθηκα σε λάθος εποχή και σπαταλιέται έτσι άδικα η ζωή μου… μα δεν μπορεί να ξεγελάσει μια ψυχή μα δεν μπορεί να ξεγελάσει την ψυχή μου κι αν έχω πάρει κάποιου κλόουν τη μορφή δε δίνει νόημα στην άδεια τη ζωή μου… Στο κρύο σπίτι μου δε βρίσκετε κανείς ένας καθρέφτης μοναχά να με κοιτάει βγάζω τη μάσκα μου σε λήθαργο σιωπής σας ξεγελά γιατί η αλήθεια μου πονάει…