Πίνακας συμμετοχής

Καλησπέρα, δεν ξέρω αν το έχω βάλει στην σωστή κατηγορία, αλλά είπα να προσπαθήσω και δω μπας και βρούμε τον ιδιοκτήτη. Πριν κανά δίμηνο περίπου ξεχάστηκε ηλεκτρική κιθάρα στο πίσω κάθισμα ταξί. Πήγαμε πίσω στην περιοχή που αποβιβάστηκε ο ιδιοκτήτης αλλά δεν τον βρήκαμε. Εδώ είναι η τελευταία μας ελπίδα. Προκειμένου να ταυτιστεί ο ιδιοκτήτης σωστά, αν νομίζει ότι είναι η κιθάρα του, να στείλει πμ με το μοντέλο και το χρώμα της κιθάρας καθώς και την περιοχή που αποβιβάστηκε. Αν έχετε κάποιον γνωστό που έχει ξεχάσει την κιθάρα του, γνωστοποιήστε του το παρόν ποστ μπας και τον βρούμε. Ευχαριστώ!

Επιτρέψτε μου να κάνω λίγο τον δικηγόρο του διαβόλου... Το κομμάτι, όπως και κάθε καλοπαιγμένο μπλουζ, είναι θαλπωρή για τ'αυτιά και την ψυχή του ακροατή. Όμως... Κατά την ταπεινή μου άποψη, γέρνει μονόπατα προς την τεχνική απόδοση, εις βάρος της εκφραστικής και τελικά της ουσιαστικής, βαθύτερης αίσθησης του μπλουζ. Φυσικά, το επίπεδο των παικτών είναι παραπάνω απο αρκετό για να "ομορφύνει" το τραγούδι, αλλά να χρειάζεται ΕΚΑΒ είναι υπερβολή. Αν είναι έτσι, τότε θα έπρεπε να είχαμε αυτοκτονήσει μαζικά όταν έπαιζαν ο Mike Bloomfield, Peter Green, SRV, Duane & Dickie, Sean Costello, Ronnie Earl και τόσοι ακόμη - για να αναφέρω μόνον μερικούς λευκούς κιθαρίστες. Σεβασμός και θαυμασμός το λοιπόν, όταν μιλάμε όμως για blues guitar, αυτοσυγκράτηση. Φιλικά.

Κάτι σαν μπλουζ δηλαδή.. πολύ ζέστη τις τελευταίες μέρες και το ρίξαμε στην ηλεκτρική ..

Πάρε την RW και αλλαξε τον bridge μαγνητη που ειναι ΓΤΠ αν θες vintage radius (το οποιο ταιριαζει πολυ με τα 6105 που φοραει) αν δεν θες vintage radius παρε την Vintera. Να μη σε προβληματιζουν. το αναποδο ισχυει (nitro στο σωμα και poly στον λαιμο) η σειρα αυτη εχει ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ btw 2-3 butterscotch που εχω φτιαξει για φιλους τις εχω φτιαχει με Fender Baja Necks (ο καλυτερος tele neck ever) & Mark Jenny bodies (αλλα εσυ μπορεις να βαλεις και Allparts που σου αρεσουν)....δες αν σε συμφερει...ολες βγηκαν τουρμπο. Φυσικα γνωριζεις οτι οτιδηποτε υλικα και να εχεις βαλει σε μια partscaster οταν ερθει η ωρα να την πουλησεις θα....χασεις βαρΓια...... edit:τωρα ειδα οτι δεν θελεις 9αρι radius (αν και σιγα την διαφορα....)

Δεν έχει σημασία τι ακριβώς ήταν αυτό που κατέστρεψαν (ελαττωματικό, επικίνδυνο, περίσσευμα). Ο τρόπος δείχνει ασέβεια (στους πόρους, στο προϊόν, στην εταιρεία) και είναι μιας μορφής ύβρις. Η Gibson πρέπει να διακόψει τη συνεργασία με αυτούς που το έκαναν. (Θα έπρεπε να το κάνει ακόμα και αν δεν είχε κυκλοφορήσει το video.)

Βρακί δεν έχει ο κώλος μας, γαρύφαλλο στ' αυτί μας. Χώρια που μιλάμε για διοργάνωση επιπέδου ζούγκλας του Αμαζονίου/ υποσαχάριας Αφρικής, οπότε καλύτερα που δε γίνεται μην τυφλωθεί κανείς και πάει. Μόνο ένα κομμάτι στην ιστορία της διεθνούς δισκογραφίας μπορεί να εκφράσει στην γυφτοτσομπανίλα και την τσαντιρομαχαλάδικη νοτιοβαλκανική κατάσταση που επικρατούσε στη Μαλακάσα, όταν ήταν το "φεστιβάλ" στα "καλά" του.

Οσο δίκιο και να έχουν, ένα μουσικό όργανο που γίνεται καυσόξυλο με αυτό τον τρόπο προκαλεί το κοινό αίσθημα. Η καρδιά μου φτερούγισε. Οπως με προκαλεί βέβαια και το θάψιμο των φρούτων, το άδειασμα του γάλακτος στα πεζοδρόμια απο τους παραγωγούς, τα υπόλοιπα των σούπερ μάρκετ και εστιατορίων που πετιούνται (όσα δεν πάνε σε ΜΚΟ ή οικογενειακούς φίλους...) και πολλά άλλα σπάταλα που σίγουρα μας διαφεύγουν. Είναι αλήθεια πως υπάρχει πλεόνασμα στην παραγωγή όμως δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τους πόρους. Κάποια στιγμή στο δυσθεώρητο μέλλον φυσικά, ελπίζω να υπάρξει μια συνεννόηση της ανθρωπότητας στο θέμα. Φυσικά δεν είναι πρόβλημα μεμονωμένων εταιριών ούτε εξαρτάται η λύση απο αυτούς μόνο.

Τα κσύλα είδανε και πάθανε να πάρουν άδεια για να τα αποκτήσουν και καταλήξαμε να έχουμε Les Paul με baked maple μανίκι και πλαστικό απο πλαστικιά πριν λίγο καιρό. Ναι οι εταιρίες καταστρέφουν ότι έχει αστοχίες αλλά σε μια βιομηχανία που επηρεάζει και επηρεάζεται απο τα παρθένα δάση, δεν είναι το ίδιο. Δεν είναι αυτοκίνητα απο αλουμίνιο και πλαστικό. Το βίντεο τους ξέφυγε και δεν ξέρουν πως να το μαζέψουν.

Μην ξεχνάς ότι και οι original Standard του 58-60 αποτυχημένες θεωρήθηκαν τότε και επειδή η ζωή είναι μερικές φορές πιο τρελή και από τις πιο τρελές ταινίες, μετα από μόλις μία 10-15ετία άλλαζαν χέρια για τρελά λεφτά, οπότε ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί αυτός ο τύπος μετα από μερικά χρόνια να θέλει να πέσει ο ίδιος κατώ από τις ερπύστριες για ένα καλό relicing... Λέμε τώρα, αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ. Επίσης το θεωρώ προκλητική και απαράδεκτη "σπατάλη πόρων"... Θα μπορούσαν να δωρηθούν σε ωδεία/νέα παιδιά που δεν θα μπορούσαν να τις αγοράσουν υπό διαφορετικές συνθήκες. edit: Λένε ότι δεν είναι αυθεντικές, αλλά ακόμα και έτσι να είναι, το μόνο σίγουρο είναι οτι θα μπορούσε να βρεθεί μία λύση ώστε να αξιοποιηθούν καλύτερα.

Angry blues. Δεν το 'χω ξανακουσει, αλλα ετσι που εισαι στην τσιτα, παιζει να ευφηβρες την κατηγορια αυτη... Εισ' ωραιος!

Fair enough, αλλά όταν λέγεσαι Gibson και όχι "Οργανοποιείο ο Μαστρο-Τάκης - Τιμαί προσιταί" πρώτον φροντίζεις να μην ξεφύγει η κατάσταση σε επίπεδο παραγωγής και βγάλεις τόσες "χαλασμένες" κιθάρες και δεύτερον -αν μη τι άλλο- φροντίζεις να μην διαρρεύσει το video που θυμίζει "Κάστρο του Τακέσι - Gibson Mayhem Edition".

9 η ώρα θα είμαι και εγώ εκεί, να μιλήσω ως εκπρόσωπος της Αριστεράς............. ααα, οχι, μπερδεύτηκα. Αυτή του NOIZ είναι ε? χαχαχαχχααχαχαχαχαχα Έχει μια ζέστη..............

Θέλω να πάρω μία tele, το θέμα είναι όμως ότι δεν θέλω μία tele ότι να 'ναι, αλλά θέλω μία butterscotch blonde telecaster με μαύρο pickguard και maple ταστιέρα... Καλά θα μου πείτε, το ξεκινάς λάθος, και ίσως έχετε και δίκιο. Αλλά αυτό θέλω, στο μάτι μου αυτή είναι η απόλυτη tele εμφανισιακά. Επίσης στα specs θα ήθελα να είναι όσο πιο vintage γίνεται, έτσι για την διαφορά από τις υπόλοιπες κιθάρες μου. Οι επιλογές μου αυτή τη στιγμή είναι οι παρακάτω 3. Ποια η γνώμη σας; 1. Fender Vintera 50's Telecaster Modified Η νέα σειρά της Fender. Την έχει ο Νάκας ετοιμοπαράδοτη και παίζει στα 955 ευρώ. Όπως τη βλέπω στις φώτο είναι ακριβώς αυτό που έχω στο μυαλό μου. Με προβληματίζουν τα medium jumbo της Fender γιατί, στη standart MIM τουλάχιστον πιο κοντά στο medium/low ήταν παρά στο jumbo. Με αφήνει αδιάφορο ο 4θέσιος και το s switch (ή όπως λέγεται τέλος πάντων). Στα θετικά βάζω την εμφάνιση και κυρίως το vintage tinting που φαίνεται τουλάχιστον να έχει ο λαιμός. Επίσης οι μαγνήτες για κάποιο λόγο, από ότι άκουσα στο utube τέλος πάντων.., μου φαίνονται μια χαρά, τέλος η τιμή και η διαθεσιμότητα στην Ελλάδα. Στα αρνητικά το 42άρι nut, το εντελώς αδιάφορο για μένα 9.5" radius, το πολυεστερικό finish. 2.Fender Road Worn 50s Πιο vintage προσανατολισμός, 7,5" radius, ελαφρύ relic, nitro στο λαιμό (δεν ξέρω για το σώμα). Την είχα πιάσει, χωρίς να την κουμπώσω σε ενισχυτή στο Νάκα κάποτε, και είχε ωραία αίσθηση αν και το setup ήταν χάλια, οπότε δεν είχα ασχοληθεί και πολύ μαζί της. Πιο ακριβή από τη Vintera, επίσης το μπράτσο δεν έχει αυτή την έντονη κιτρινίλα που -φαίνεται- να έχει η vintera. Θετικά: Νίτρο, γενικό look, μανίκι σαν αίσθηση. Αρνητικά: τιμή για MIM, μαγνήτες που αν κρίνω από τους αντίστοιχους texmex των strat δεν τρελαίνομαι κιόλας, 42αρι nut. 3. Κατασκευή partcaster Δεν θα είναι η πρώτη που θα κάνω, και γενικά μου αρέσει και η διαδικασία και η προσαρμοστικότητα. Ότι φτιάχνεις κάτι στα μέτρα σου. Βέβαια τις περισσότερες φορές μου βγήκε πιο ακριβά από το να αγόραζα μία από το ράφι ενός καταστήματος, αλλά ποτέ δεν το μετάνιωσα. Οι επιλογές εδώ είναι allparts και Warmoth. Συνήθως παίρνω το σώμα από Allparts (από τον Έλληνα αντιπρόσωπο) και παραγγέλνω το μανίκι από Warmoth ώστε να έχω όσο το δυνατόν μικρότερο κόστος εκτελωνισμού. Χονδρικά μία τέτοια διαδικασία θα κόστιζε γύρω στα 1000-1300 ευρώ ανάλογα τα parts. Από τις 3 η ακριβότερη επιλογή δυστυχώς.. Τι θα επιλέγατε; Σαφώς και το οικονομικό είναι ένα θέμα. Το απόλυτο κριτήριο είναι το value/money. Οι δύο πρώτες επιλογές είναι οι κυρίαρχες, στο μυαλό μου.

υπαρχουν και οι Squier classic vibe 50's που ειναι εξαιρετικες . https://www.skroutz.gr/s/6249269/Squier-Classic-Vibe-Telecaster-50s-Butterscotch-Blonde.html

Για ρίξε ένα βλέφαρο και εδώ: https://www.jhs.co.uk/brands/vintage/vintage-electrics/vintage-reissued-electrics/vintage-v52-reissued-electric-guitar-butterscotch

Ξέχασε και τους ΔΑΣΜΟΥΣ .

μια χαρα value for money κιθαρες ειναι.

Το θέμα αυτό με απασχολεί κι εμένα εν μέρει.. Θέλω κι εγώ μια tele, όχι συγκεκριμένα στα specs που αναζητά ο φίλος.. Έχει κάποιος άποψη για τις κιθάρες Vintage ?? @Fanfan εχει και 2 επιλογές στο χρώμα που θέλεις.. VINTAGE ICON V52MRBS Butterscotch Tele Κατασκευαστής: https://vintageguitarsus.com/electric-icon-details/#v52mrbs Ελληνικό κατάστημα: https://www.musicpower.gr/el/proionta/mousika-organa/kithares/ilektrikes-kithares/vintage-icon-v52mrbs-butterscotch-tele-relic-ilektriki-kithara002236.html VINTAGE V52BS Butterscotch Tele Κατασκευαστής: https://vintageguitarsus.com/electric-reissued-details/#v52bs Ελληνικό κατάστημα: https://www.musicpower.gr/el/proionta/mousika-organa/kithares/ilektrikes-kithares/vintage-v52bs-butterscotch-tele-ilektriki-kithara001839.html @Superfunk εννοείς το neck που έχει αυτή ας πούμε ;; https://www.nakas.gr/prd/fender-classic-player-baja-60s-telecaster-ilektriki-kithara-pf-fsn Την συγκεκριμένη την έχω δοκιμάσει στο κατάστημα και μου άρεσε πολύ. Το neck αρκετά ευκολόπαιχτο.

Poly sealer & Urethane top colors,πολυ λεπτο.

Επειδη εχει καταργηθει σου βρηκα μια στις αγγελιες,ουδεμια σχεση εχω με τον πωλητη https://smart.noiz.gr/details.php?id=426688

Εφόσον θέλεις vintage spec Tele πάρε την RW50s. Μπορείς να τη βρεις μτχ σε πολύ αξιοπρεπή τιμή και το nitro μαμάει και δέρνει. Αν δε θες απαραίτητα να είναι Fender, τσέκαρε και τις Tokai. Εγώ πήρα μια mid tier made in Japan και είναι η καλύτερη κιθάρα που είχα ποτέ. Όποιος τη δοκιμάζει μου τη ζητάει μετά.

Θα ποστάρω μερικές ακόμα λεπτομέρειες. Αρχές Γενάρη ο πατέρας του κολλητού μου (οδηγός) μετέφερε ένα παιδί με την κιθάρα του την οποία άφησε στο πίσω κάθισμα. Όταν αποβιβάστηκε την ξέχασε μέσα, ο οδηγός πήρε άλλον πελάτη ο οποίος του είπε για την κιθάρα στο πίσω κάθισμα. Οταν τον αφησε γυρισω στο σημείο που άφησε τον ιδιοκτήτη, ρωτησε στα γυρω μαγαζια αλλα δεν βρηκε καποιον. Επειδή ο άνθρωπος είναι μεγάλος και δεν έχει σχέση με το ίντερνετ, αφησε την κιθάρα σε μένα μήπως βρω τον ιδιοκτήτη. Ο λόγος που δεν ποστάρω μοντέλο και χρώμα είναι για να ταυτοποιηθεί σωστά ο ιδιοκτήτης και μην δωθεί η κιθάρα σε κανέναν άσχετο. Η κιθάρα είναι σε θήκη που γράφει απ'έξω RITTER. Ποστάραμε σε facebook αλλά δεν βρήκαμε κάτι μέχρι που ένας γνωστός μου πρότεινε το συγκεκριμένο site και είπα να δοκιμάσω και δω.

Παιδια δυστυχως δεν ειναι αυτη η κιθαρα. Ειχα δει την συγκεκριμενη οταν εψαχνα μηπως εχει ποσταρει ο ιδιοκτητης αλλα δεν ειναι ουτε το ιδιο μοντελο ουτε χρωμα. Επισης στην περιπτωση μας ειχε ξεχαστει στο πισω καθισμα του αυτοκινητου.

https://smart.noiz.gr/details.php?id=389035

Με την καμμια. Αν εισαι τοσο ψειρας ΜΙΑ ειναι η λυση http://www.earvana.com/ Αν δεν σε ικανοοιησει και αυτο γύρνα το στο ΠΙΑΝΟ

Είσαι ωραίος.

Συμφωνώ με τον Ηλία και εξηγούμαι με τη σειρά μου: Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι εδώ έχουμε δύο από τους καλύτερους σύγχρονους ηλεκτρικούς κιθαρίστες, τουλάχιστον στο ευρύτερο είδος. Όμως κατά την ταπεινότατη άποψή μου, κατά περιόδους και οι δυο τους (όπως και πολλοί άλλοι) πάσχουν από αυτό που λέω εγώ "σεσιονίλα". Δηλαδή παίζουν τόσο πολύ και τόσο συχνά (από live και ηχογραφήσεις μέχρι παρουσιάσεις οργάνων/προϊόντων, online μαθήματα κλπ. Βασικά δεν πρέπει να σταματούν ποτέ) που κάποιες φορές το παίξιμο είναι είτε "διαφημιστικού" τύπου, είτε απλά διαδικαστικό. Και είναι απολύτως λογικό βέβαια, κανένας μουσικός δεν έχει τα ψυχικά αποθέματα να αποδίδει στα υψηλότερα επίπεδα (όχι τεχνικά, αυτό το έχουν τερματίσει) έχοντας τέτοιο φόρτο και συχνότητα μουσικών υποχρεώσεων. Αναγκαστικά κάποιες στιγμές θα βάζεις τον "αυτόματο" ή θα "βλακεύεις". Βέβαια συγκρίνω πάντα με τα "καλά" δικά τους show/performances και όχι με το μέσο όρο, προφανώς. Αν δεν τους είχα ξανακούσει ποτέ, θα είχα μείνει με τα σαγόνια στο πάτωμα.

Πίσω εκεί στο 1983 μόλις είχα απολυθεί με φρέσκια τη μπουζουξίδικια εμπειρία της ορχήστρας της Λέσχης Αξιωματικών της Λάρισας και η πρώτη βόλτα στα μαγαζιά και ο πρώτος δίσκος που έτυχε να αγοραστεί ήταν αυτή η σπάνια περίπτωση της JVC να ηχογραφήσει ζωντανά στο στούντιο τον Lee και τη μπάντα του, σε one take και direct cut. Αυτό σημαίνει όλα στην τρίχα ζωντανά, όλοι οι ήχοι της κιθάρας (ιδίως) και φυσικά δεν διορθώνουμε τίποτα και δεν πετάμε τίποτα.... Τρείς ταυτόχρονα ηχολήπτες, σε 3 κονσόλες και 85 είσοδοι. Μιλάμε για 1983... εντάξει όχι 1967, αλλά πάλι και σήμερα που όλοι φτιάχνουμε στην κουζίνα τα κομμάτια μας....85 live tracks δεν μπορούμε να τα φανταστούμε. Ενας δίσκος που φτιάχτηκε έτσι σε 4 μέρες. Είπατε τίποτα? Εδώ η πρώτη πλευρά... Και το εσώφυλλο.... ο Grusin τζόβενο ακόμα, ο Lee τηνέητζερ, η παρτιτούρα του Jacskon μισό στρέμμα, τα ρακς ατελείωτα όταν εμείς είχαμε ένα πετάλι και ένα ουά ουά..... ουάααααααα

Έχασε το εφηβικό κοινό της από την μπίλη έλλις και το λαότκι κοινό της από ... δε ξέρω ποιον,κάποιον. Μουσική γυμναστηρίου πάντως, ακόμη την παίζουν στην πλέηλιστ κάθε πρωί. Του χρόνου το φεστιβάλ θα φέρει μουσική ασανσέρ και μουσική καρεφούρ. Ν΄αρχίσω να συνθέτω λοιπόν.

To ειχα ξαναγραψει παλιοτερα..για μερικα χρονια ο λογος που αγοραζα δισκους ηταν η εταιρεια των Grusin / Rosen. H μιση μου δισκοθηκη αποτελειται απο παραγωγες τους με αποκορυφωμα το Masterplan του Weckl που ακομα κ σημερα θεωρω τον υψιστο ντραμιστικο δισκο τοσο απο παιξιμο οσο κ απο ηχο. Απο κει κ περα κ εγω ψηφιζω Rippingtones, Corea, τους προσωπικους δισκους του Mariental, τους προσωπικους του Dave Grusin κ ειδικα τα soundtrack του αλλα κ τους θρυλικους πλεον 2 δισκους της Grp Big Band .

Kαταπληκτικη εκτελεση.

, οι Χ βέβαια!

Κοίτα εξαρτάται τι ΩΡΑ πας για μπάνιο (μιλάω για μπάνιο γιατί "έξω" έχω να βγω από το 2010 ) Εμεις με τη φαμελια ξυπνάμε όπως κάθε μέρα στις 6.30,άρα στις 7.30 είμαστε στο δρόμο,8.30 με 11.00 ρίχνουμε τις ωραίες μας βουτιές όπου γουστάρουμε ολομόναχοι σε καθαρά νερά και στην ΣΩΣΤΗ ώρα (έκθεση στον ήλιο μετά τις 11.00 είναι απλά αυτοκτονικη συνήθεια)και μετά φεύγουμε. επιστρέφοντας κάνουμε και την πλάκα μας με όσους...πάνε μεσημεριατικα να ψηθούν.... Σήμερα το πρωί πάντως ο Σχινιάς ήταν ΜΑΓΕΙΑ (στις 8 φτάσαμε και μέχρι τις 11.15 που φύγαμε ειμασταν σχεδόν μόνοι)