Πίνακας συμμετοχής

Ας παμε λιγο πισω στο χρονο. Ενα κομματι που ειχα γραψει για την μπαντα μου "Παντος Καιρου" το 2000. Ηταν η απόρροια της παραδοχης οτι δεν θα φυγω στο εξωτερικο και πλεον θα απευθυνομαι σε Ελληνικο κοινο που ακουει ροκ (οχι Ελληνικο ροκ), αλλα θελει και Ελληνικο στιχο. Ισως να ηταν και λαθος, δεν εχει σημασια. Το ηχογραφησαμε live σε 24track μπομπινα (soundkraft, απο τις τελευταιες εν λειτουργια στην Ελλαδα) και καναμε μερικα overdubs σε ηλεκτρικες, ακουστικες κιθαρες και φωνες. (Prs, Strat, Μarshall Mk2 Plexi, Marshall JMP100 Super Lead, Taylor) Εγινε μια προχειρη μιξη (manual automation με 3-4 ατoμα πανω απο την κονσολα) για ενα demo με 11 κομματια, αλλα δυστυχως δεν αγορασαμε τις μπομπινες για να εχουμε το υλικο για οτιδηποτε περαιτερω. Η μπαντα ηταν ετοιμη να υπογραψει συμβολαιο με μεγαλη δισκογραφικη, αλλα διαφωνησα με τον παραγωγο που ηθελε να μειωσουμε κιθαρες, να βαλουμε keyboards και να γινουμε πιο "Ελληνικη" μπαντα. Κι ετσι το διαλυσαμε. Κι αυτο ισως να ηταν λαθος, αλλα δεν εχει σημασια. Οι στιχοι ουσιαστικα προμήνυαν κατι τετοιο , αφου μιλανε για το οτι δεν υπολογίζω τιποτα και κανω παντα οτι μου λεει η καρδια. "Στα χερια σου τη ζωη αφηνω - Τα λαθη που εκανες τα σβηνω" Κουτσομπολιο: Μετα απο μερικους μηνες ακουσα το chord progression της ακουστικης γεφυρας σε ενα τραγουδι που εγραψε και εγινε μεγαλο διαχρονικο σουξε, ο συνθετης/παραγωγος/και κριτης σημερα, που ηταν και ο ανθρωπος της δισκογραφικης που θα εκανε την παραγωγη στο δισκο μας και ειχε επιλεξει τον Ανεμοστροβιλο για προωθηση στα μεσα. Ηταν ομως εξυπνο "κλεψιμο", απο αυτα που δεν μπορουν να πανε δικαστηριο, αλλα ξερεις οτι ξεκινησε απο το δικο σου τραγουδι. Ειχε παρει το progression αλλα οχι τη μελωδια. (βεβαια καποια στιγμη αργοτερα ξεθαρεψε και εκλεψε και μελωδια απο ενα φιλο συνθετη, που τον πηγε δικαστηρια και του πηρε χοντρα). Η ιστορια πως το ανακαλυψα ειχε πλακα. Εχω παει για καλοκαιρινη σεζον σε μπουζουκλερι και καναμε προβα τα καινουρια σουξε. Πεφτει μπροστα μου η παρτιτουρα απο ενα καινουριο κομματι και ξεκιναω να το "κοιταζω" στην κιθαρα (πριν μας βαλει ο μαεστρος να το ακουσουμε). Παρατηρω το progression που δεν ειναι το κλασσικο ελληνικο μινορε progression, αλλα ματζορε και με καποιες διπλες συγχορδιες D και A (Asus4 και 6η) και μου κανει εντυπωση. Ρωταω το μαεστρο "ποιος το εχει γραψει αυτο το κομματι μαεστρο?" και μου λεει το αναμενομενο ονομα. Χεχε Αυτα. .

Ενώ οι συνθέσεις τους είναι εντυπωσιακές, η φωνή του labrie μου φαίνονταν λίγο κουραστική και χαλούσε το αποτέλεσμα.

Καλημέρα. Αυτό είναι το νέο μου fingerstyle κομμάτι. Ελπίζω να σας αρέσει.

Εξαρτάται από τον ενισχυτή,για low wattage 5-20 watt όπου το ζητούμενο είναι το headroom είναι no brainer. H 12AU7 παραειναι low gain. H 12AY7 ήταν standard σε όλους τους low wattt tweed Fender έτσι κι αλλιώς. Θυμάμαι πέρυσι είχα δοκιμάσει τον Signature Fender tweed Deluxe του Edge και νόμιζα ότι....ήταν χαλασμένος...μετά είδα ότι ειδικά σε αυτόν είχαν βάλει 12ΑΧ7

Ασε που αν θες ΟΝΤΩΣ να κανεις την διαφορα βαζεις μια 12ΑΥ7 (το πρωτο πραγμα που κανω σε ΟΛΟΥΣ τους ενισχυτες μου στην V1)

Είναι "με τι μπουφάν", όπως το u το γαλλικό. Τι μπουφάν, τι μπουφάν, τι μπουφάν, ω(α) μπουφάν κλίνεται. Τιν Γιάννη, τιν Κώστα, τι τρακτέρ, τιν ενισχυτή.

Το ξαναβάζω γιατί είναι δικό σου κεκτημένο. Είχες την απορία και έστειλες mail στη Marshall, οι οποίοι και σου το διευκρίνισαν. Και μόνο γι' αυτό αξίζει ένα μπράβο το review.

Πολύ ωραίο.

Δεν σχολιάζω. Ευχαριστούμε που το μοιράστηκες. "Έγραψες" για πολλοστή φορά.

Που πας με fancy glasses ρε Mo να παιξεις τα blues? Μολις τα εβγαλε νερακι πηγε.

Μπράβο μαν πολύ ωραίο !!! Όχι μπράβο που δεν πούλησες τα skills σου για να κονομήσεις. Το αρχικό ριφφ είναι top, επίπεδο lynch και το σόλο πολύ ενδιαφέρον.

Είναι ωραίος ο Marshallάκης. Το 12αρι τον smoothεψε και τον άπλωσε. Η ..."κομπλεξική" (κατ' εμέ*) 5751 δεν πρόσφερε τίποτα παραπάνω απο buzzzzz. * Οι 5751 μου τη δίνουν γιατί δεν ξέρουν τι είναι τελικά... ούτε ΑΧ ούτε AT, και ποτέ δεν μου άρεσαν ηχητικά. Ούτε NOS ούτε μος ούτε τίποτα... Επιφυλάσσομαι για παραπάνω ...τέντωμα με νεότευκτο πετάλι που αγαπά βρωμίζοντες ενισχυτές.

Αφιερωμένο στον fusion...που θα πάρει από αύριο βουνά καί λαγκάδια...!

Το σκεφτηκα, αλλα πλεον εχουν χωρισει οι δρομοι μας με τα αλλα παιδια της μπαντας. Μονο ο ντραμερ εχει μεινει. Ο μπασιστας εχει μεταναστευσει μονιμα Ολλανδια και εχει βρει την υγεια του παιζοντας σε καλες μπαντες και εχοντας γινει ενας πολυ καλος Luthier και ο τραγουδιστης στην Αυστραλια. Θα μου πεις βρες αλλους. Το βλεπω δυσκολο γιατι ειχαμε δεσει και ειναι και δυσκολο να βρεις τραγουδιστη που εκτος απο το "να τα λεει", να μην ειναι και πολυ τρελλος ωστε να μη κανει μια μπαντα ανω κατω. .

Να το λύσουμε εξωδικαστικα εγώ λέω. Παμε να τους βρούμε

Δεν χρειαζόταν να το γράψεις με τρεις τρόπους. Το εμπεδώσαμε ότι δεν σου άρεσαν τα άσματά μου.

Το blues θρηνεί ξανά πάλι. Ο Lucky Peterson ήταν πολύ μεγάλος και παθιασμένος παίχτης αλλά μόλις γεννημένος το ‘64. Νέος, πολύ νέος στην ηλικία. https://www.americanbluesscene.com/bluesman-lucky-peterson-dead-at-55/ Μας είχε τιμήσει και εδώ με την παρουσία του στο HALF NOTE. Ο δικός μας Γρηγόρης Γιαρέλης, είχε τζαμάρει μαζί του. Κάπου υπήρχε και ένα βίντεο. Πριν μερικά χρόνια, έφυγε και ένας κολλητός συμπαίχτης του Lucky Peterson, επίσης πολύ νέος. Ο Mike Iron man Burks. Απολαύστε και τους δύο μαζί εδώ: