Πίνακας συμμετοχής

Και μεις

@charalambos ειλικρινα δεν ξερω τι να πω... Ειναι το πρωτο σου ποστ κ δε θελω να σε αποθαρρυνω.. Αλλα πας για βραβειο νεκραναστασης θρεντ αδερφε... Τους πιο πολλους απο αυτους που συμμετειχαν στην κουβεντα εχουμε χρονια να τους δουμε στο νοιζ Παντως επειδη φαινεται πως το εχεις ψαξει το θεμα κ εχεις επενδυσει λεφτα, ισως ηταν μια πολυ καλη ιδεα να ανοιξεις το πρωτο σου νημα με το θεμα αυτο που περιγραφεις κ να πεις τις εμπειριες σου κ τις αποψεις σου. Να σε καλωσορισουμε κιολας

Το κομμάτι δεν χορταίνεται, είναι εκπληκτικό, νοσταλγικό αλλά τόσο φρέσκο ακούγεται λόγω της εξαιρετικής ενορχήστρωσης, εκτέλεσης, παραγωγής, δεν μπορώ μιλάμε, τα έχω χαμένα, ζαλίστηκα και νιώθω υπερηφάνεια για εσάς εκλεκτοί μας συμφορουμίτες!!!!!! Υποκλίνομαι βαθύτατα και ταπεινά και πάντα τέτοια, καλές επιτυχίες και να περνάτε κάλα, είστε ΤΕΛΟΙΟΙ

Λίγο, ζούμε και στη λάθος χώρα. Σε καμία Αμερική τουλάχιστον θα άκουγες κάνα καλό live κλπ

Η απώλεια της διάθεσης για ενεργή ενασχόληση με τη μουσική, μου είναι κάτι πολύ οικείο. Προσωπικά, από το πρώτο lockdown και μετά είμαι απόλυτα ανενεργός παικτικά πιάνοντας κιθάρα στα χέρια 1-2 φορές το μήνα και για καμιά ώρα τη φορά. Ακόμα περισσότερο, εχω να συνθεσω κατι ολοκληρωμένο επίσης απο τότε. Η αίσθηση του μάταιου και του τετριμμένου που περιγράφει ο αγαπητός Αργύρης, είναι ακριβώς αυτό που αισθάνομαι κι εγώ. Αυτό που ξέρω είναι ότι αυτή η αντιδραστική άρνηση, η ακύρωση της μουσικής δραστηριότητας και η γεύση του ανώφελου, οφείλονται πολύ συχνά σε εσωτερικές ψυχικές διεργασίες και συνήθως δυσάρεστες. Δε λειτουργούν όλοι με αυτόν τον τρόπο φυσικά αλλά αρκετά μεγάλο δείγμα μουσικών είναι έτσι. Έχω επίσης ακούσει επαγγελματίες να περνούν τέτοιες φάσεις κι εκεί τα πράγματα είναι ακόμα δυσκολότερα γιατί δεν έχεις την πολυτέλεια να κάνεις πολυετές διάλειμμα. Αντιθέτως υποχρεούσαι να πιάνεις το όργανο κάθε μέρα και να πιέζεσαι αφόρητα. Αυτό που έχω συμπεράνει προσωπικά είναι ότι η σχέση μου με τη μουσική είναι σα μια ερωτική σχέση. Έχει εντάσεις, τσακωμούς, περιόδους ηρεμίας, άλλες έντονης δραστηριότητας και περιόδους χωρισμού. Τώρα λοιπόν είμαι χωρισμένος και προς το παρόν δε μου λείπει. Δεν ξέρω αν θα τα ξαναβρούμε, αλλά το ελπίζω.

Περιγράφεις το αίσθημα που παίρνω όταν μπαίνω σε μαγαζί όταν κατεβαίνω Αθήνα. Δεν έχω δει ούτε έναν χαρούμενο πωλητή Ρεπούση μου. Λες και όλοι σιχαίνονται τη δουλειά τους

Εξαίρετο, βαθύ, συναισθηματικό, εμπνευσμένο, άρτια εκτελεσμένο και ηχογραφημένο. Πολύ όμορφο, άλλο ένα καταπληκτικό κομμάτι που αντικατοπτρίζει ΞΕΚΑΘΑΡΑ το ταλέντο και τις δυνατότητές σου φίλε Λουκά!!! Μπράβο για άλλη μια φορά!!!! Μπράβο!!!!!

η ακρόαση μουσικής μετά από μια ηλικία καταντάει σε παθητική δραστηριότητα, σε κάνει νωθρό και απλώς καταναλωτή. Από ένα σημείο και μετά, αν υποθέσουμε ότι έχεις κάνει τον κύκλο σου ως ακροατής και έχεις γεμίσει από τα απαραίτητα data, και επίσης έχεις αποκτήσει μια Α δυνατότητα παικτική, η νέα κατανάλωση δεν προσφέρει παρά ελάχιστα στην database σου. Και να προσθέσει, αυτά είναι πλέον νέες τάσεις ή καλύτερα ακόμα αναμασήματα των όσων γνωρίζεις, οπότε με την λογική του old dog/new tricks δεν προσφέρεται. Αρα βήμα πρώτο, παίζεις δεύτερο συνθέτεις τρίτο συνεργάζεσαι με άλλους προς ένα αποτέλεσμα τέταρτο ηχογραφείς. Ξεκίνησα να ηχογραφώ σε ηλικία 50 ετών και δεν είχα θέματα με ακριβό κλπ εξοπλισμό και τέτοια. Με υπομονή όλα γίνονται.

Ισως αλλά γκώσαμε απο gear. Και ειδικά τώρα δε θέλω να μπώ σε τέτοιες ιστορίες. Μάλλον θα πάω σιγά σιγά στη λύση του @BillTrantos και σε διάβασμα περι αυτού.

Θα μπορούσες να συνεχίσεις αυτό που κάνεις και σε δεύτερο χρόνο να τα εκτελέσεις εντός του DAW και αργότερα να κάνεις μια πολύ βασική μίξη. Υπάρχουν πολλά music notation software που μπορούν να κάνουν import απευθείας αυτό που έχεις γράψει στο DAW, αλλά δεν το προτείνω γιατί συνήθως χαλάνε οι δυναμικές, τα expressions, κλπ. Έτσι κι αλλιώς, ακόμα και όλα με keyboard να τα παίζεις, έχει άλλη χάρη το performed πράγμα από το να πατάς τις νότες μία-μια μες το piano roll.

Έχω αρχίσει κι εγώ να καταλήγω εκεί. Δυστυχώς έχω συγκεκριμένο bandwidth για απαιτητικές δραστηριότητες εκτός δουλειάς. Αν αυτό καταναλωθεί στο να ακούω μουσική, τότε δε μπορώ με τίποτα να κάτσω να ασχοληθώ. Οπότε πλέον οι μέρες χωρίζονται ξεκάθαρα σε αυτές που ασχολούμαι, ή που ακούω τελείως παθητικά. Ανεξάρτητα από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η μουσική στις μέρες μας, έχει ο καθένας μας τόσα προβλήματα, έγνοιες, κλπ και η ζωή έχει αποκτήσει μια περιπλοκότητα που στη δική μου τουλάχιστον περίπτωση συνήθως σκοτώνει την όποια όρεξη για μουσική. Σε έναν ιδανικό κόσμο (λολ), φαντάζομαι τον εαυτό μου να ανοίγει το DAW και να κάνει πράγματα με vibes Bob Ross. Καθαρά για τη χαλάρωση, την έκφραση, την ίδια τη μουσική εν τέλει. Δυστυχώς αυτό δε συμβαίνει τελευταία και έχω αρχίσει να πιστεύω ότι δε θα συμβεί εκτός αν το προσπαθήσω εγώ συνειδητά. Εσύ @shelter από αυτά που γράφεις εδώ, αλλά και τη γενική σου παρουσία στο φόρουμ, με κάνουν να πιστεύω πως είσαι σε άλλη φάση. Δεν έχω κάτι να προτείνω, αλλά ίσως ένα διάλειμμα να βοηθούσε. Από την άλλη, αν δεν έχεις ιδιαίτερη επαφή με τα τεχνικά του πράγματος (DAW, mixing, κλπ) ίσως η ενασχόληση με αυτά σου δώσει την αφορμή να γράψεις κάτι και να νιώσεις πάλι δημιουργικός. Καλή τύχη πάντως, όπως βλέπεις είμαστε αρκετοί εδώ με παρόμοιους προβληματισμούς. Σημάδι της εποχής;

Τι υπερβολικά. Ακόμα δεν έχω συνέλθει. Το έχω ακούσει 2-3 φορές και θέλω να το ακούσω και με ακουστικά. Τι καλλιτέχνημα.

Από την αρχή, από την πρώτη νότα του μπάσου με συνεπήρε και με κράτησε μέχρι το τέλος, ακούγεται τόσο ωραία, έπαιξες ΤΟΣΟ ΩΡΑΙΑ, πραγματικά είναι θεσπέσιο. Μπράβο, για άλλη μια φορά καταπληκτικός,, ένα εμπνευσμένο κομμάτι.

Λουκά τι να πώ........... Όχι πες μου εσύ τι να πω Από την αρχή, από την πρώτη νότα του μπάσου με συνεπήρε και με κράτησε μέχρι το τέλος, ακούγεται τόσο ωραία, έπαιξες ΤΟΣΟ ΩΡΑΙΑ, πραγματικά είναι θεσπέσιο. Μπράβο, για άλλη μια φορά καταπληκτικός,, ένα εμπνευσμένο κομμάτι.

το ότι είστε εξαιρετικοί το ξέρω αλλά αυτή τη φορά μου πέσανε τα σαγόνια. Μιλάμε τα έχω χαμένα από αυτή τη πως να την χαρακτηρίσω για να μην την αδικήσω παραγωγή. Τι γίνεται εκεί μέσα. Έλεγα μέσα μου όπως το άκουγα, ποιους ακούω, τους Scorpions, έκανε ο Γιώργος και εσύ συμβόλαιο με τον ΔΙΑΒΟΛΟ? Το κομμάτι δεν χορταίνεται, είναι εκπληκτικό, νοσταλγικό αλλά τόσο φρέσκο ακούγεται λόγω της εξαιρετικής ενορχήστρωσης, εκτέλεσης, παραγωγής, δεν μπορώ μιλάμε, τα έχω χαμένα, ζαλίστηκα και νιώθω υπερηφάνεια για εσάς εκλεκτοί μας συμφορουμίτες!!!!!! Υποκλίνομαι βαθύτατα και ταπεινά και πάντα τέτοια, καλές επιτυχίες και να περνάτε κάλα, είστε ΤΕΛΟΙΟΙ ΥOU ROCK!!!!!!!!!!!!!!!!!!! #SKISATE!!!!!!!! #OLOI MAZI MPOROUME!!!

Το ποσα ζωα χαθηκαν αυτες τις μερες... Γενικα η ολη κατασταση με τις φωτιες ειναι ενα δραμα. Ειδικα αυτη η Παρνηθα. Ενα καλοκαιρι να περασει που να μην γινει χαμος εκει... ΕΝΑ Δεν ξερω τι να πω

Αυτό που δηλώνεις στην αρχή ισχύει απο την άποψη ότι τότε έβγαιναν σημαίνοντα πράγματα γιατί ακόμα η μουσική έπαιζε πιο σημαντικό ρόλο στις ζωές των ανθρώπων (μέχρι το τέλος των 90ς, αντε και πρώτα χρόνια του 2000 για εμάς εδώ στην ελλάδα). Μετά το 2003 αλλαξαν πολλά και σε όλα τα επίπεδα. Σήμερα 20 χρόνια μετά δε συμβαινει απολύτως τίποτα επικοδομητικό παρα μόνο ίσως κάτι πιτσιρίκια (που δε φαινονται κιόλας δυστυχώς) που ανακατέυουν και ανακατεύονται με τον ήχο σε επιπεδο παραγωγής και έμπνευση απο τα '85-95 και τη φόρμα του Grunge. Σε επίπεδο σύνθεσης ή αισθητικής πρότασης δεν έχω συναντήσει κάτι ενδιαφέρον. Ας ελπίζουμε ότι κάτι ισως βγει απο εκει μέσα με τον καιρό. Κατα τα άλλα η μουσική έχει υπάρξει ιστορικά σε κατάντι πορεία για δεκαετίες ολοκληρες στο παρελθόν (μην πιάσουμε τις εικαστικές τέχνες) και αυτό σημαίνει ότι ισως περάσουν άλλα τόσα χρόνια στην ιδια κατάσταση. Δυστυχώς για το χρόνο σαν μέγεθος και την τέχνη, 30 χρόνια δεν είναι τίποτα. Για τον άνθρωπο πάλι ίσως και μισή ζωή. Απο αυτά που μου αρέσουν, σίγουρα. Κατα τα άλλα μη νομιζεις οτι και εκει δεν παιζει το ιδιο πρόβλημα, και τρελή ποσοτικά σαβούρα.... Όλοι στο ιδιο καζανι βραζουν απλά εκει ειναι πληθυσμιακά περισσότεροι.

Μέχρι το 2000κατι άκουγα μουσική με άλλη ψυχοσύνθεση. Νόμιζα πως είμαι κομμάτι της ιστορίας της. Άκουγα ροκ παλιά κ καινούργια. Ήξερα όμως πως μέχρι πριν 10 χρόνια με το grunge η ροκ άλλαζε τον κόσμο (κανένα ρόλο δεν παίζει αν τότε δε μου άρεσε η grunge). Συνέβαινε. Ήταν ζωντανή. Πούλαγε. Δε μπορούσαμε να σκεφτούμε πως πάει τελείωσε . Πως δεν υπάρχει ιστορική συνέχεια. Πως η τελευταία φορά που είχε σημασία κ έκανε δήλωση ήταν αρχές 90. Περιμέναμε πως φέτος, του χρόνου θα εμφανιστεί ένα κυματακι που μέχρι να έρθει εδώ θα έχει γίνει τσουνάμι. Τώρα, όταν έχουν περάσει 30 χρόνια στο λήθαργο τα πράγματα μοιάζουν αλλιώς. Το ότι μπορεί να βγαίνουν μεμονωμένα αριστουργήματα δεν παίζει ρόλο. Το τελευταίο κίνημα που πήγε να τα βάλει με όλους κ με όλα τριανταρησε. Όταν ακούω κάτι αριστουργηματικό κ καινούργιο έχω το ίδιο συναίσθημα με ένα διαμάντι 30, 40, 50, κ 60 που δεν είχα πάρει χαμπάρι κ ανακαλύπτω καθυστερημένα. Είναι μονο για εμένα . Δε θα αλλάξει πλέον την ιστορία. Αυτό κ μόνο με κάνει να το ακούω με άλλη ψυχοσύνθεση όπως είπα κ στην αρχή κ ίσως πιο αποστασιοποιημένα.

Η ενασχοληση επαγγελματικα με τη μουσικη -κοινως το live-δινει εναυσμα να ακουσεις και περισσοτερο μουσικη, να ασχοληθεις και περισσοτερο και να αφιερωσεις χρονο, οχι μονο με τη μουσικη καθεαυτου αλλα και με ανθρωπους-τραγουδιστες,ηχοληπτες,μουσικους,μαγαζοτορες κτλ η επαφη με το κοινο-αλλιλεπιδραση, οι προβες, το στησιμο ενος προγραματος ακομα και το πηγαινε ελα στα λαιβ, ο χρονος της διαδρομης δηλ με το αυτοκινητο η πχ μια ομορφη τραγουδιστρια 25αρα που εχει φουλ ορεξη επηρεαζουν και στην ακροαση της μουσικης, τον χρονο ακομη και το υφος που θα βγει. αυτα τα 2 ειναι αλληλεδεντα εαν παιζεις live και εισαι ενεργος αναγκαστικα ακους και μπαινεις στον χορο και για τα υπολοιπα, μπορει να μην σου αρεσουν τα ειδη οπως εχουν εξελιχθει και να μην τα απολαμβανεις οπως οταν ησουν εσυ 20-25 αλλα γενικα θα ακουσεις trends για να παιξεις καινουργια κοματια.

Βρε παιδιά, αυτά που λέτε τα έχει φάει στην μάπα ο Αργύρης (Shelter). Ακόμα και την κλασσική (αν δεν κάνω λάθος). Μην παρασύρεστε από όσα λέει για την mainstream μουσική, δεν είναι το φόρτε του αυτή. Την αναφέρει απλά ως σύγκριση (και πάλι αν δεν κάνω λάθος).

Γράψε τα δικά σου, @shelter. Όχι για να ρουμπώσεις όλους τους χιλιάδες άλλους, ότι αυτοί δεν ξέρουνε που γράφανε κι εσύ ξέρεις. Αλλά με την έννοια της προσωπικής ενδοσκόπησης με τη γλώσσα της μουσικής. Για πάρτη σου. Αν δεν ξέρεις κι από παραγωγή, ακόμα καλύτερα! Άλλο ένα χόμπι/φυγάρα! Αντί να βρεις άλλο χόμπι π.χ. ποδήλατο και να ψάχνεις κάρμπον σκελετούς και 53άρηδες δίσκους, και να ανατριχιάζεις από το ξερατό στο 100 χιλιόμετρο αφού έχεις φάει το ζελεδάκι και τη μπανάνα με 200 παλμούς, θα ασχοληθείς με το αν το ADC της κάρτας των 120 ευρώ είναι καλύτερο από αυτής των 130, αν το τάδε μικρόφωνο βγάζει πιο τσαχπινιμπιρμπίλικα πρίμα από το δείνα, μετά θα πεις ματαιότης ματαιοτήτων, αλλά θα έχεις φάει χρόνια ευχάριστα, έτσι δεν είναι; Για να μην το ξεφτιλίσω άλλο. Η τυραννία της ακρόασης του ό,τι θέλουμε όποτε το θέλουμε, έχει σίγουρα επηρρεάσει το συναισθηματικό μας απόθεμα. Για μένα το να ακούω μουσική ανέκαθεν ήταν κάτι σπάνιο μετά την εφηβεία. Δεν έχω ενοχές. Εξαρτάται από τη σχέση του καθενός με τη μουσική. Δεν φτάνουν 3 ζωές να ακούσει κανείς ό,τι αξιόλογο κυκλοφορεί σε κάθε είδος. Η ζωή μας είναι μία. Οπότε; Τι θέλει να κάνει ο καθένας; Ας το κάνει με θάρρος και χωρίς ενοχές.

Την 2η, 3η, και 5η παράγραφο, θα μπορούσα να τις είχα γράψει εγώ. Ακριβώς με τα ίδια λόγια. Δεν έχω καταφέρει να το διαχειριστώ.

Τι έφτιαξες πάλι Λουκά μου! Είναι φανταστικό, έχεις ξεφύγει φίλε, συτό το κομμάτι δεν ειναι δυνατο να μείνει να το ακούμε μόνο εμείς μέσα στο noiz. Υποκλίνομαι, δεν εχω λόγια, συγχαρητήρια!

Το κομματι ειναι σεμιναριο μουσικης φορμας (εκτος των αλλων). Το κλεισιμο ειναι... αναμενομενο για οσους ξερουν Να τα λεμε ΑΦΤΑ

Είσαι παλαβός βρε Λουκά? "Ας μην είναι κάτι σπουδαίο"? Ευχαριστείς εσύ εμένα? Όχι φίλε μου, κάποια πράγματα, είναι παραπάνω από αυτό που νομίζει ίσως ακόμα και ο ίδιος τους ο δημιουργός. Και δεν δακρύζω εύκολα.

Btw ένα πολύ ωραίο έχει πει ο John Mayer, όχι ακριβώς για αυτό που συζητάμε, αλλά πολύ κοντά. Σχολιάζοντας σε συνέντευξη το writer's block στους μουσικούς είπε ότι μέσα μας έχουμε έναν συνθέτη κι έναν ακροατή. Writer's block είναι όταν αυτά που γράφει ο συνθέτης δεν αρέσουν στον ακροατή.

Το ξερω, δεν περιμενω να με διαβασουν ...απλα το εγραψα να υπαρχει γιατι φανταζομαι διαβαζουν κι αλλοι, οπως εγω πχ που ολο χαζευω αλλα ποτε δεν γραφω!

Οι αξίες φταίνε.Και εμένα δεν μου αρέσει η δουλειά μου τα τελευταια 4 χρόνια,αλλά αν έρθεις θα νομίζεις οτι γεννήθηκα για αυτό. Την πάτησε άνθρωπος που με αξιολογεί,οταν μου είπε οτι φαίνετε οτι αγαπάω την δουλειά μου και του απάντησα οτι σταμάτησα μια δουλειά που πραγματικά αγαπούσα (μουσική) για 23 χρόνια σερί και δέν κοιτάζω πίσω.Αν φύγω του λέω απο εδώ,με το που περάσει το ένα μου πόδι απο την έξοδο θα έχω ξεχάσει οτί την έκανα.Απλά μιάς και είμαι εδώ,ας το κάνω σωστά. Του κρέμασε το σαγόνι. Απο τότε με έχουν χωμένο σε μιά αποθήκη και έχω να δώ το φώς του ήλιου 3 χρόνια. Οι γειτόννισες κρυφά μου φέρνουν ενά ξεροκόμματο και λίγο νερό απο ένα σπασμένο παράθυρο. Μην λέτε γενικά τέτοιες μαλακίες σε άτομα ανωτέρας θέσης,ήθελα να πουλήσω πνεύμα και τώρα κοντεύω να αφυδατωθώ.

Κώστα καλοσώρισες και πάλι μετά την καλοκαιρινή σου (υποθέτω) ξεκούραση. Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και χαίρομαι που σου άρεσε όπως μου αρέσουν και σε μένα ότι γράφεις και μας βάζεις εδώ. Καλή συνέχεια και περιμένω Noiz Jam να τα πούμε και πάλι κια να μας κάνεις κανένα masterclass για τα synth όπως έκανες και το 2017 με το Kontant !

Ας ξεκινήσουμε με το τί είναι οι μουσικοί και μουσική.Οι μουσικοί είναι άνθρωποι οι οποίοι επηρεάζονται απο τις κοινονικοπολιτικές εξελίξεις των εκάστοτε εποχών που ζούν και λειτουργώντας σαν χρονοκαταγραφείς αποτυπώνουν τα ερεθίσματα που δέχονται,μέσο της μουσικής. Οτάν βάζεις ένα δίσκο να παίξει,αυτό ακριβώς εισπράττεις. Ενα κοινονικοπολιτικό στιγμιότυπο της συγκεκριμένης εποχής μέσα απο την ψυχοσύνθεση και την ματιά του έκαστοτε ανθρώπου που στην μεταφέρει. Το φαινόμενο του να νιώθεις νοσταλγία για μια εποχή που δέν έζησες,είναι η απόδειξη όλων τον προαναφερθέντων. Εδώ κάπου τελειώνει το κεφάλαιο,γιατι δέν σου αρέσει τίποτα σήμερα. Γιατί η εποχή μπορεί να είναι ενδιαφέρουσα,αλλά η εγκεφαλική καταστολή μέσο παράλληλων ερεθισμάτων(είναι τοσα πολλά σήμερα που αξίζει μια συζήτηση μόνο για αυτά,ενδεικτικά θα αναφέρω την χρήση ανεπτυγμένης τεχνολογίας στα χέρια απαίδευτων ),οδηγεί σε μουδιασμένες αντιδράσεις και ομιχλώδες τοπίο απεικόνισης και ανάδειξης των πραγματικών αναγκών που πρέπει να αποτυπωθούν. Γιατί βαριέσαι μετά απο λίγο και τα παλιά? Γιατί αποτελείς και εσύ όπως και εμείς,ενα μέρος του σημερινού συστήματος,που η αναφορές σε προηγούμενα κοινονικοπολιτικά στιγμιότυπα,δέν συμβαδίζουν με τους ρυθμούς της καθημερινότητα σου. Δεν σε αφήνει η σχιζοφρενική σημερινή κοινώνια η ίδια και να θές να συμβαδίσεις. Και να ακούσεις εναν καλό δίσκο το βράδυ ας πούμε,αυριο τα όρκ που θα περάσουν απο την δουλειά σου,θα χρειαστεί να συνεργαστείς θα αντιμετωπίσεις έξω κ.α θα κάνουν απόσβεση το όποιο θετικό συναίσθημα είχες αποκομίσει μια μέρα πρίν. Λεω να πάρουμε τα βουνά,με τα κατσικάκια μας,τα προβατάκια,τις κοτούλες,τον κήπο μας και...κάτι marsall 4x12 και να τους γράψουμε όλους στα φρυδια μας.Εγω αν είχα φράγκα αυτό θα έκανα.Γιατί είμαι ο Χουλκ,που λέγαν και οι tsopana rave.

Σε ότι έχει να κάνει με συνθετική/παικτική έμπνευση, διαφωνώ με το παραπάνω. Όταν περνάω μεγάλες περιόδους μη ακρόασης, ή αδιάφορης ακρόασης, αδειάζω, φτωχαίνω, ευνουχίζομαι σε εσωτερικά ακούσματα. Ότι και να έχω ακούσει στο παρελθόν, πάει και μπαίνει σε κάποιον υπόγειο χώρο μέσα μου, και φυτοζωεί. Και αυτό συνέχεια εντείνεται όσο δεν ακούω. Όταν ακούω ενεργητικά όμως, γεννάω. Αρχίζω από το πουθενά να ακούω μελωδίες, ριφφ, αρχίζω να επεξεργάζομαι μουσικά τα πάντα. Ακούω πχ ένα κομμάτι, και ταυτόχρονα χωρίς να το θέλω, αρχίζω και ακούω κι άλλα πράγματα πάνω από πχ το ρυδμ σέξιον. Αν μπορούσα εκείνη την ώρα να γράφω, θα έγραφα συνέχεια κομμάτια.

Βοηθάει το gear αλλά για κάνα μήνα βαριά βαριά. Μετά τα συνηθίζεις όλα

αν γίνει καλύτερη παραγωγή θα είναι αριστούργημα. Είναι εξαίρετο!!!!

καλησπερα..Να πω την αποψη μου ..Μετα απο 200χρονια αχαχ .. M αρεσουν οι Hollow k semihollow κιθαρες.Επι σειρα ετων λοιπον, σνομπαρα τις gibson. Υπερεκτημιμενη ελεγα, δεν θα πληρωσω το ονομα ...δεν εχουν καλο quality control κλπ Σε semihollow, ειχα μια ibanez artist as200 του 81, και μια artstar as200 δεκαετιας 90. Ειχα επισης 2 jsm100 (scofield signature) μια ibanez LR10 του 83 Μια heritage 535 σε fullhollow ειχα παρα πολλες Μ αρεσει ν αλλαζω κιθαρες οπως καταλαβατε.. Anyway... κανω την κινηση και παιρνω μια gibson Εs335 Δεν θα πω οτι ειναι καλυτερη η gibson,, γιατι αυτα ειναι γουστα.. Ειναι ομως η μοναδικη κιθαρα απο ολες αυτες, που με 11αρες η 12αρες round παιζει τζαζ με το καλημερα!. Με ολες τις αλλες πασχιζα να βγαλω τζαζ ηχο, εβαζα flat, εβαζα 13αρες,,,αλλα δεν... Ειχα καταληξει οτι για τζαζ θες fullhollow.. Η διαφορα λοιπον της gibson es335, ειναι οτι εχει ηχο....es335! Σιγουρα υπαρχουν αρκετες διαφορες στα ηχοχρωματα των gibson 335, αναλογως την εποχη και το μοντελο Ομως εαν πατε για gibson ηχο, παρτε gibson ..Οι αλλες εχουν αλλη κατασκευη, και αλλο ηχο. Η ισως καποιο πιστο αντιγραφο, οπως η tokai..

Έχει κάνα τρίωρο που θέλω να προτείνω έναν μπουτίκ ενισχυτή για να αναζωπυρώσει την αγάπη του για την κιθάρα Ασούμε αυτόν https://smart.noiz.gr/details.php?id=550622#&gid=1&pid=1 Αλλά φοβάμαι μήπως όντως τον αγοράσει και μου τον κλέψει απ' τα χέρια (δεν έχω λεφτά να τον πάρω εντωμεταξύ)

Εγω περιμενα πως το πρωτο οφ τοπικ αστειο που θα πεσει στο θρεντ, θα ηταν να τον ρωτησουμε αν παιζει με τελε κ τελικα ευθυνεται αυτο για την απωλεια ενδιαφεροντος του...

Παλιό αλλά έφαγα καλή φλασιά

Εντάξει, δεν υπάρχεις Παιδιά τι να πω, είχα καιρό να μπω να ακούσω τι γίνεται εδώ μέσα και το μετάνιωσα που έχω χάσει τέτοιες φάσεις Το σκάσιμο στο τέλος...... όλα τα λεφτά. Τι να πω, τι να πω. Ζήτω το ΝΟΙΖ με τα ωραία του και την ΤΡΕΛΑ του χαχαχαχαχαχαχαχαχχαχαχαχαχα

Πολύ μου άρεσε, τα σέβη μου να του υποβάλεις.

Μετά από το κεμπάμπ και το κοκορετσάκι που σε χάλασε έ...; Αλλά από βίγκανο τι να περιμένεις...

Ευχαριστώ Γιώργο και πάλι.Τα τυμπανα σε όλα τα κομμάτια εσκεμενα είναι σε τριτο ρόλο,δεν θέλω να εμπλεκονται πολύ.Έτσι ή τα πάιζω με σκούπες ή με τις παλάμες όπως εδω για να υπάρχει πιο γηινο feel .Η μπακέτα το αγριεύει.Αν παίζονταν live Θα έβαζα μπακκέτα και πολύ πιατίνι φυ σικά. Τα όργανα παίζονται πάντα απο εμένα.Ντράμερ ξεκίνησα.Τα άλλα τα παλέβω.Το αποτέλεσμα με ενδιαφέρει.Χαίρομαι που αρέσει σε κάποιους όπως χαίρομαι που κάποιοι έχουν και άλλα γούστα. Είμαστε ελεύθεροι να απολαμβάνουμε ότι επιλέγουμε πάντα σεβόμενοι και τους άλλους .Ευχαριστώ μεγάλε!

Θα είμαι αυστηρός εδώ, γιατί από τον Λουκά έχω "απαιτήσεις". Πάμε να τα πάρουμε ένα ένα. Την πρώτη φορά που το άκουσα ... δάκρυσα. Και μιλάω πολύ σοβαρά και κυριολεκτικά. Προσπάθησα να το ακούσω "μουσικά" και δεν τα κατάφερνα, με παρέσερνε αυτό το τεράστιο συναισθηματικό κύμα που εκλύει, σαν ωστικό κύμα συναισθημάτων τόσο έντονων, που με διέλυαν εσωτερικά. Κάθε νότα, κάθε μια νότα, είναι με τέτοιον τρόπο εκφρασμένη και αρθρωμένη, που είναι σαν καρφί κατευθείαν στην ψυχή. Όλα είναι τέλεια, σαν να υπήρξε μια συναστρία όταν γράφτηκε, μια μοναδική σύζευξη πλανητών. Με το τρίτο άκουσμα, κατάφερα να το προσεγγίσω μουσικά, ξεφεύγοντας λίγο από το συναισθηματικό κομμάτι. Είναι αριστούργημα. Τι υπέροχες πτώσεις, τι ανεπανάληπτες αφαιρετικές μελωδίες, τι νύξεις αρμονίας που αλλού φαινόταν ότι πάνε και αλλού καταλήγουν. Και όχι μόνο το πιάνο, όλα τα όργανα. Τι μπάσο είναι αυτό ... Τι παίξιμο, τι ήχος ... Λουκά μου και κάποια λόγια σε σένα (όχι για σένα, αλλά σε σένα). Θυμάμαι που ετοίμαζες cd και με ρωτούσες την γνώμη μου για το είδος με το οποίο θεωρούσα ότι θα "έπρεπε" να ασχοληθείς περισσότερο. Λοιπόν παλικάρι μου, δεν ξέρω τι έχει γίνει από την εποχή των cd σου, δεν ξέρω τι έχεις κάνει, αλλά νομίζω ότι είσαι εκατό σκάλες πάνω. Μουσικά, καλλιτεχνικά, εκφραστικά, στα πάντα. Και νομίζω ότι έχεις βρει πια (πολύ καιρό τώρα) τον μουσικό σου δρόμο προς την έκφραση. Και είναι ο δικός σου δρόμος, το δικό σου ύφος, που είναι πια ξεκάθαρο, και αναδύεται από κάθε σου πόνημα. Το ύφος σου είναι αυτό το εσωστρεφές, λυρικό και σκοτεινό ταυτόχρονα, πάντα με μια μελαγχολική αίσθηση του "ανολοκλήρωτου", μια αίσθηση νοσταλγίας παλιών ονείρων που για κάποιο λόγο δεν έγιναν πραγματικότητα, μιας εσωτερικής τραγικότητας, που σαν την λάβα βρίσκει διέξοδο στην επιφάνεια από μια μικρή σχισμή, και καίει τα πάντα. Το ύφος σου είναι δυνατό, προσωπικό, και τρομερά συναισθηματικό και έντονο. Δεν θα διστάσω να πω ότι ο πολυαγαπημένος σου (και δικός μου) Bill Evans είναι σίγουρα κάπου εκεί, όχι τόσο βαθιά, κατ' αρχήν έχεις το άγγιγμά του. Αυτό είναι σίγουρο. Όμως εδώ Λουκά μου, νομίζω ότι ξεπέρασες τον ίδιο σου τον εαυτό. Πολύ σοβαρά και ειλικρινά μιλώντας, δεν μπορώ να πω "μπράβο", ντρέπομαι. Μόνο "ευχαριστώ" που μας τιμάς να γινόμαστε κοινωνοί των έργων σου. Για μένα είναι σίγουρα τιμή. Ευχαριστώ λοιπόν.

Το πάω πολύ λάου λάου γιατί έχω ταυτόχρονα το Master και τα μαθήματα κιθάρας. Αυτή τη στιγμή παρακολουθώ μόνο το free course "Music Theory 101" από το Michigan State University στο Coursera, το οποίο λέει τα απολύτως βασικά. Μόλις δώσω το μάθημα που κάνω τώρα στο Master και διαλέξω θέμα για thesis μάλλον θα κάνω 1 course του Guy Michelmore το οποίο λέγεται Cinematic Orchestration. Είναι λίγο ακριβό, οπότε θέλω να έχω προχωρήσει πρώτα στα βασικά ώστε να δεσμευτώ με κάτι τέτοιο. Υπάρχει και το Cinematic Composing του Andy Hill που είναι δωρεάν, όπως και πολλά courses στο Udemy και Skillshare. Γενικά αν κάποιος κατέχει τα βασικά σε θεωρία/αρμονία (που ακόμα μαθαίνω), μπορεί να βρει αρκετά free courses και μετά να πάρει μόνος του το δρόμο του.