Through The Mist

Μόλις τώρα, fusiongtr είπε

 

Δεν την έχω δει, τώρα την γούγλαρα.

Κι αυτή πολυεπίπεδη?

Γάμησε τα... κάτι σαν κομμάτι του Σπύρου!  Κι αυτό είναι κοπλιμάν, για έναν απ'τους δύο...

1 hour ago, fusiongtr said:

Πανέμορφο.

+1000

Πολύ όμορφο. Μου θύμησε όσα πιό πάνω αναφέρθηκαν

1 ώρα πριν, pipityri είπε

Ό,τι συμβαίνει στο κομμάτι είναι προΪόν ενός και μόνο μοτίβου, 

Αυτό το κατάλαβα ακόμη κι εγώ...

1 ώρα πριν, pipityri είπε

επιπλέον η βασική εξέλιξη του είναι μια σειρά από μεθοδεύσεις που θα οδηγούσαν στην "πανηγυρική" παρουσίαση του. Όταν τελικά ήρθε η ώρα, δεν υπήρχε θέση πια για αυτό 

Θά 'θελα να ακούσω αυτήν την "πανηγυρική παρουσίαση του".... Έτσι για να σε ακούσω να τα "δίνεις"! 

1 ώρα πριν, pipityri είπε

Όταν τελικά ήρθε η ώρα, δεν υπήρχε θέση πια για αυτό και άρα μπήκε στην άκρη-στο συρτάρι, που λέγαμε τις προάλλες. 

Αρκεί να μην χάσεις το κλειδί.... αν και εδώ που τα λέμε, από προσωπική εμπειρία..., μένουν για πάντα ξεχασμένα  εκεί....

 Το κομμάτι πάντως είναι πολύ καλό!  Αλλά τι λέω το ξέρεις ήδη αυτό.....

Εύκολα θα μπορούσε να μπει ως μουσική επένδυση σε ταινία ή ντοκιμαντέρ. Το μοτίβο που χαρακτηρίζει ολόκληρο το κομμάτι βοηθάει να αναδειχθεί ο αφηγηματικός του χαρακτήρας.

Μπράβο, εξαιρετικός!

Πολύ όμορφο.

On 10/15/2020 at 2:35 PM, fusiongtr said:

θα επανέρθω

Να με πάλι.

Το ξανάκουσα με χρονική απόσταση από το πρώτο άκουσμα.

Μίνιμαλ του κιαρατά.

Ναι, ένα το μοτίβο, αλλά ..... πειραγμένο κάθε φορά που υπερτίθεται το ένα πάνω στο άλλο.

Λείπουν χρόνοι, λείπουν φθόγγοι ....

Είναι σχεδόν μαγικό το μουσικό αποτέλεσμα αυτού του παιγνιδιού φθόγγων και χρόνων το ένα πάνω στο άλλο.

Όμως Σπύρο μου, χώρια από το μουσικό, κάτι πρέπει να κάνεις και με το ηχητικό του πράγματος, και δεν μιλάω μόνο γι' αυτό το έργο, μιλάω γενικά.

Ο Γιάννης (yameth) έχει απόλυτο δίκιο, ακούγεται όπως κάποια παλιά σύνθια, που δεν είχαν την δυνατότητα χρήσης περισσότερων εκφραστικών χαρακτηριστικών των οργάνων που προσομοίωναν.

Και είναι κρίμα, γιατί αυτό κατά κάποιον τρόπο υπονομεύει το αισθητικό αποτέλεσμα της σύνθεσης.

Το κομμάτι πάντως, όπως σχεδόν τα περισσότερα minimal κομμάτια, στοχεύει άμεσα στο υποσυνείδητο, και τα καταφέρνει περίφημα.

Δεν ξέρω πώς το ήθελες να είναι, αλλά θα σου πω πώς είναι τώρα, στα αυτιά ενός όχι ιδιαίτερα εκπαιδευμένου ακροατή.

Έχει τύχει ποτέ να βρεθείς δίπλα σε ποτάμι και απλά να χαζεύεις την ροή του νερού?

Ακίνητο βλέμμα σε κάποιο σημείο, να βλέπει την ροή του νερού πάνω από τις πέτρες.

Μετά από λίγο χάνεσαι, δεν υπάρχει χρόνος, όλα είναι μια "στατική ροή".

Ε ρε μπαγάσα, το πέτυχες.