Shelter

Το rockwood δεν ειναι μπυραρία.

Εγώ είμαι μέσα κατα 90% και συντάσσομαι με την πρόταση Ωδειοκώστα όπως έχω δηλώσει και στο παρελθόν. Τι σκ@τ@ γραμμη έχουμε δηλαδη... ("chained to the blues line, prisoner of misery"). ;D

Shure 55sh seriesII Θα το βρεις εύκολα και στην Ελλάδα αλλα σε άλλη τιμή http://www.thomann.de/gr/shure_sh55_serie_ii.htm

Πριν μερικά χρόνια είχε βουήξει η οικουμένη με τις κατασκευαστικές καινοτομίες του Greg Smallman. Ακόμα και στην Ελλάδα όλοι μίλαγαν με θαυμασμό για τις κιθάρες αυτές χωρίς πολλές φορές να έχει προσωπική πείρα κανεις (τις περισσότερες φορές). Τελικά μερικοί Έλληνες κιθαρίστες αγόρασαν smallman και έτσι απέκτησαν και περισσότεροι την ευκαιρία να τις περιεργαστούν (νομίζω ο Φρουδαράκης ή ο Βροντινός ή και οι δύο). Αν θυμάμαι καλά ο John Williams έφερε μία μαζί του σε κάποιο ρεσιτάλ και έτσι την δοκίμασαν μερικοί. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι κάποιοι ενθουσιάστηκαν ενω κάποιοι άλλοι καθόλου, και προτίμησαν πιο "παραδοσιακές" λύσεις. Το θέμα του ήχου είναι εντελώς προσωπική υπόθεση τόσο για κατασκευαστές όσο και για μουσικούς. Προσωπική μου άποψη είναι ότι η κιθάρα δεν έχει τόσο μεγάλο πρόβλημα έντασης όσο λένε μερικοί. Δεν φτιάχτηκε για να "σκεπάζει" σε ένταση τα χάλκινα πνευστά. Δεν είχα ποτέ κιθάρα με διπλό καπάκι για να σχηματίσω άποψη, αλλα μου αρέσει να πειραματίζονται οι κατασκευαστες. Η απόκτηση της εμπειρίας είναι βασικό στοιχείο για την εξέλιξη. Βέβαια προκύπτει πάντα το ζήτημα ότι κάποιος πρέπει να στηριξει οικονομικά αυτά τα πειράματα.

Bo Diddley Beat! :D

[flash=200,200] [flash=200,200] Δύο που μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό και έχουν εκτεταμένη χρήση αυτής της τεχνικής. Θα την ακούσεις διάσπαρτη στα κομμάτια του Agustin Barrios Mangore και του Roland Dyens. Και σε πολλά άλλα φυσικά, συμπεριλαμβανομένου και του Gabor Szabo. ;)

Να προστεθεί και αυτός στην λίστα με τους άλλους άσχετους που έχουμε στιγματίσει εδώ στο νόιζ με τον χαρακτηρισμό "υπερτιμημένος λιγδιάρης".

+1 Αυτοί είναι και κάποιου από τους λόγους που η επιλογή ενός οργάνου είναι δύσκολη υπόθεση. Το να αξιολογήσεις ένα χειροποίητο μουσικό όργανο είναι κάτι που πέραν της εμπειρίας , απαιτεί και αρκετό χρόνο που συχνά δεν είναι διαθέσιμος. Η αντίληψη που θα σχηματίσουμε για το όργανο μετά από μια εβδομάδα χρήσης είναι εντελώς διαφορετική από την πρώτη εντύπωση που σχηματίζεται σε 15’. Δυστυχώς ακόμα πιο δύσκολο είναι το να ακούσεις το όργανο σε διαφορετικούς χώρους.

+1 Στον freerock1974 Να προσθέσω ότι κάτι "πρώην" κανιβαλοι σαν εμένα, δεν ακούμε και πολύ καλά απο τις βλακείες που κάναμε παλιά.... Και ξέρω ότι δεν είμαι ο μόνος! ;)

Δεν μπορούμε... σύντομα θα αρχίσουμε να μιλάμε για ντεσιμπελόμετρα και αστυνομίες και τα λοιπά. Υπάρχουν παράγοντες που δεν μπορούν να μετρηθούν έτσι ωστε να αποτελέσουν γενικό κανόνα με μια επαγωγή. Δεν είναι το ίδιο μια μονοκατοικία πέτρινη σε πανταχόθεν ελευθερο σύστημα με το σπίτι μου που είναι νεόδμητη πολυκατοικία στα Πατήσια, ούτε την πολυκατοικία του κατασκευάστηκε το1948 στην Κυψέλη. Και φυσικά υπάρχουν διαφόρων ειδών ιδιοτροπίες για την ενόχληση και για διάφορους λόγους.

[flash=200,200] ;D

Εγώ παίζω με έναν pignose πολύ χαμηλωμένο και πάλι φοβάμαι μήπως ενοχλώ σε ώρες που υπάρχει ησυχία. Αρκετές φορές παίζω χωρίς καθόλου ενισχυτή και μερικες με μια κλασσική. Στο παρελθόν μου έχει ΄τυχει και μεταξύ αστειου και σοβαρού να μου πει γείτονας οτι με ακούει που παίζω κλασσική κιθάρα (τότε έπαιζα κανονικά) σε ώρες μη κοινής ησυχίας. Ακόμα και μια καλή κλασσική κιθάρα παιγμένη σωστά μπορεί να ακουστεί αρκετά ευκρινώς στο όμορο διαμέρισμα, ή στο απο κάτω αν είμαστε κοντά σε σώμα καλοριφερ ή κάποια κολώνα.

Δεν έχει να κάνει με το προσωπικό μας γούστο. Αν ενοχλείς ενοχλείς και δεν έχει να κάνει με τις ώρες κοινης ησυχίας. Σκέψου ότι μπορεί σε κάποιο διαμέρισμα να υπάρχει κάποιος ηλικιωμένος ή και άρρωστος άνθρωπος. Άλλη μια φορά επαναλαμβάνεται αυτό που λέγαμε στο thread του blue για τις εντάσεις, ότι τα 15w είναι και πάρα πολλά για διαμέρισμα. Προσωπικά είχα μια παρόμοια ιστορία, με την διαφορά ότι το "γράμμα" ήταν αναρτημένο στο ασανσέρ και είχε πιο επιθετικό χαρακτήρα. Βέβαια το αστείο ήταν ότι επειδή άργησα λίγο να το δω, είχαν συμπληρώσει κάτι σχόλια για το στυλ γραφής και το γεγονός ότι δεν υπέγραψε, κάποιοι συγκάτοικοι!! Το μάζεψα και έβαλα στη θέση του ένα ενυπόγραφο απολογητικό σημείωμα με την παράκληση σε περίπτωση που υπάρξει παρά την θέλησή μου κάποιο πρόβλημα στο μέλλον να με συναντήσουν προσωπικά και να συζητήσουμε. Το ασανσέρ δεν είναι φόρουμ… ;D Συμβουλή: Συζήτα με όλους τους κατοίκους της πολυκατοικίας ευγενικά και ζήτα συγνώμη, μέχρι να μάθεις ποιος ήταν και να καταλάβεις πόσο η γνώμη του εξέφραζε το σύνολο… Και μην ξεκινήσεις αντίποινα… μόνο θα χάσεις!

Είναι αλήθεια, και είναι ο λόγος που τα όπλα βγαίνουν σε ανοξείδωτα, ή καλυμμένα με ρητίνες ή αλλιώς θέλουν λάδωμα μετά από κάθε χρήση, όπως προτείνουν οι κατασκευαστές λεπίδων για μαχαίρια ή ξίφη. Το γεγονός ότι είμαι σεσημασμένος δεν σημαίνει ότι είμαι και ένοχος… ;D

Νομίζω ότι ο ιδρώτας είναι έτσι κι αλλιως ΠΑΡΑ πολύ τοξικός και χωρίς ξύδια.

Tότε ας βάλουμε στη λίστα και το Chanson des Vieux Amants του J.Brel και φυσικά μην ξεχνάμε και την Edith Piaf... :D

http://www.noiz.gr/index.php?topic=169472.msg420716;topicseen#new

Για την ιστορία, Ύστερα από την πρόσκληση που μου έγινε, επικοινώνησα και με προσωπικό μήνυμα όσο και τηλεφωνικά με τον κύριο Γύπα. Το περιστατικό μεταξύ μας ήταν αποτέλεσμα μιας παρεξήγησης που συνέβη πριν 7 χρόνια και λόγω παρασκηνίου με ένα κοινό γνωστό μας 3ο πρόσωπο το οποίο δεν γνώριζα. Κατόπιν της επίλυσης αυτού του θέματος, ο κύριος Γύπας μου ζήτησε συγγνώμη και προσφέρθηκε να επισκευάσει την κιθάρα μου. Δεδομένων των γεγονότων ότι η δική μου φήμη αποκαταστάθηκε και ότι εκτιμώ την στάση του κυρίου Γύπα καθώς θεωρώ ένδειξη ανδρισμού την ανάληψη της ευθύνης, αισθάνομαι την υποχρέωση να αποκαταστήσω και εγώ την φήμη του Παύλου Γύπα. Ανακαλώ λοιπόν ότι έχω γράψει για την υποστήριξη των πελατών του κυρίου Γύπα, καθώς ήταν μια λανθασμένη εντύπωση που είχε δημιουργηθεί από ένα μεμονωμένο περιστατικό. Επ ουδενί δεν πρέπει η φήμη ενός οργανοποιού που διαθέτει τα εύσημα διεθνών καλλιτεχνών να χρωματιστεί από μια τέτοια ατυχή περίπτωση που θα μπορούσε να συμβεί στον καθέναν. Προσωπικά χαίρομαι που το θέμα έληξε ευχάριστα και που πλέον έχουμε ανάμεσά μας τον Παύλο Γύπα, του οποίου οι γνώσεις και η εμπειρία θα μπορούσαν να βοηθήσουν πολλούς στην κοινότητά μας. Με τιμή, Βασιλείου Αργύρης

Όλες οι κιθάρες που υπήρχαν στην Αθήνα μέχρι το 1938 είχαν συρμάτινες χορδές. Αργότερα άρχισαν να εμφανίζονται και μερικές με εντέρινες. Ο αείμνηστος πια Γ.Μηλιαρέσης έλεγε πως αφού είχε φρικάρει με τις εντέρινες, ειδικά στην E καντίνι (ήταν πανάκριβες και χαλάγανε πολύ γρήγορα), έβαζε B και G εντέρινες, και ένα συρμάτινο E καντίνι. Το Σεπτέμβρη του 1950 έφερε στην Ελλάδα το πρώτο σετάκι ναυλον και απο τότε ξεκίνησε να ενθαρρύνει την αγορά ναυλον χορδών. Προσωπικά το είχα κάνει για τους ίδιους λόγους σε μια παλιά Παναγή χωρίς να πάθει κάτι. Όμως παρά το γεγονός ότι το playability ήταν πολύ μαλακό, ο ήχος δεν είχε τον όγκο που ήθελα ούτε αυτός που είχε με τις naylon χορδές. Ίσως να δοκίμαζες αυτές που έβαλε ο blue.

Καλά εντάξει, γενικά δεν έχει καμια φοβερή ιδιαιτερότητα εκτός του γεγονότος ότι είναι top loader, και έχει λιμαρισμενα πλαϊνα μέρη στη γέφυρα. Απλά είναι η αγαπημένη κιθάρα του Campilongo (έχει άλλες 10) και εμφανίζεται σχεδόν πάντα με αυτή.

Καλησπέρα και απο δω Όπως είπα και στο άλλο θέμα σας στέλνω προσωπικό μήνυμα με όλο το περιστατικό και όσα χρειάζονται. Αν θέλετε το κάνω και δημόσια το κάνω, αλλα νομίζω ότι προτιμάτε και εσείς να μιλήσουμε αρχικά προσωπικά.

Καλησπέρα και απο εδώ, Συμπεραίνετε λανθασμένα δυστυχώς κύριε Γύπα (προτιμώ να μιλάμε στον πληθυντικό αφού μιλάμε ποια επώνυμα και οι δυό μας). Θα ήθελα πολύ να σας είχα γνωρίσει καλύτερα, αλλα δυστυχώς δεν μου παρείχατε την ευκαιρία. Σας στέλνω αναλυτικό μήνυμα όπου θα βρείτε ότι χρειάζεστε, και αν θέλετε κάτι περισσότερο με ξαναρωτάτε. Σας ευχαριστώ πολύ πραγματικά για την πρόσκλησή σας, ίσως την αποδεχθώ, μόνος μου όμως δυστυχώς. Όσο για τους υπόλοιπους της παρέας φυσικά και να σας επισκευθούν για καφε και κουβέντα, και να δουν απο κοντά την δουλειά σας, την οποία όπως ξέρετε αφού διαβαζετε τις δημοσιεύσεις μου, εξακολουθώ να θεωρώ εξαιρετική. Έτσι και αλλιώς υπάρχουν πολλοι που δεν έχουν την ίδια γνώμη μαζί μου. Ελπίζω να αποτέλεσε μεμονωμένο περιστατικό.

Δεν ήμουν σίγουρος αν έπρεπε να το γράψω εδώ, αλλα αυτά που έγραψε στην αρχή ο doubletrouble μοιάζουν ως ένα σημείο με την δική μου περίπτωση. Λοιπόν, έχω έναν Blues Jr. μεξικάνικο στον οποίο μέχρι κάποια στιγμή παραπονιόμουν ότι όταν έπαιζα άκουγα ένα τριξιματάκι σαν ελατήριο που συντονίζεται. Είχα διαβάσει εδω μέσα διάφορα περι συντονισμών αλλα μάλλον δεν ήταν κάτι τέτοιο. Με τον καιρό το Reverb "πέθανε" και έπαψα να ακούω και τον ήχο που λέγαμε. Εδώ και λίγο καιρό που έχει συμβεί αυτό χρησιμοποιώ reverb απο ένα πεταλάκι. Όμως υπάρχει όταν έχω το master στο τέρμα υπάρχει ένα δυνατό Hiss. Καθώς ανοίγω το volume περίπου στο 3-4 ξεκινάει ένας ήχος σαν τα παλιά χαλασμένα ψυγεία που δυναμώνει όσο ανοίγω το ποτενσιόμετρο και στο 7 μικροφωνίζει. Καμιά ιδέα?

Και εγώ που περίμενα να ακούσω Animals....

παραδοσιακό αλευρόμυλο στη Χαιρώνεια λίγο έξω από τη Λειβαδιά... Όπως πας για Τιθορέα, αριστερά μετα το λιοντάρι?? :o :o :o Τόσο καιρό πάω εκεί και ποτέ δεν μου είπε ο μπαγάσας τίποτα για ενισχυτές.... θα ξηγηθώ γυριστά στην επόμενη επίσκεψη >:(