Shelter

Η αισθητική δεν είναι μόνο εικαστική. Προσωπικά, όπως φαντάζομαι και σε άλλους εδω μέσα, ο τύπος μου φαίνεται κάπως υπερβολικός και φασαριόζος χωρίς λόγο. Σαν να βάζει τον εαυτό του μπροστά απο την κιθάρα. Αλλα αυτά είναι γούστα. ;)

Tα demos του proguitarshop.com δεν σου κάνουν λίγο καλύτερα αισθητικά?

Τους περιμένω αλλα είμαι σίγουρος ότι θα αποζημειωθώ... ;D

Γενικα αυτό συζητάγαμε, δηλαδή ότι αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι μπορείς να βρείς ΟΤΙ θέλεις... τελικά αυτά που πραγματικά αξίζουν είναι τα κατασκευασμένα στην Ιαπωνία. Tον έβαλα να ψάξει για καμια παλιά Teisco να δούμε ποσο θα την δίνουν..!!! Πάντως συνήθως τα υπόλοιπα πράγματα (πεταλάκια, πεταλιέρες, ενισχυτές κτλ.) είναι περίπου στις ίδιες τιμές.

Ένας φίλος μου έστειλε απο την Ιαπωνία τις παρακάτω φωτογραφίες... ;) Θεώρησα σωστό να τις μοιραστώ...

Στην κατακλείδα του post με βρίσκεις σύμφωνο :) και φυσικά θέλω να πιστεύω πως έγινε κατανοητό ότι για τις φυλακές κτλ. ήταν η συνέχεια μιας χιουμοριστικής παρενθέσεως που ξεκίνησε ο marathon... Αν είναι δυνατόν να μπλέξουμε σε debate του στυλ "αν μπορείς να παίξεις τα blues αν δεν είσαι μαύρος και σκαφτιάς βαμβακοφυτείας ή να παίζεις punk αν δεν είσαι Άγγλος και στο ταμείο ανεργίας".

Gianniss: Τελικά τι είναι για σένα blues? Η δομή I7-IV7-V7 σε οποιοδήποτε πλαίσιο ή η blue διάθεση του κάθε μουσικού? Αν σου έλεγα εγώ να παίξουμε ένα όπως είπες bb king style blues θα καταλάβαινες ένα πράγμα? ή μήπως ο Parker ή ο Coltrane ή ο Davies κρατούσαν αυτούσια τα χαρακτηριστικά του blues πάντα με τον ίδιο τρόπο. Ή μήπως άλλα κομμάτια των τελευταίων που δεν έχουν κανένα απο τα υποτειθέμενα χαρακτηριστικά του blues δεν έχουν blues διαθεση? -EDIT- Για να είμαι και ενταξει... το πρώτο κλιπακι του trigga δεν είναι blues με την στενή έννοια του όρου. Για τα δικά μου γούστα πάντα. Ο Parker μπορεί να το αποκαλούσε blues, αλλα νομίζω ότι το πως θα το ονομάσουμε δεν είναι τόσο ουσιώδες...

Εσύ πας με τα πόδια μεγάλες αποστάσεις και γι αυτό δεν έχεις παπούτσια... ;D

Να έχεις κάνει στις αγροτικές φυλακές, να μην έχεις παπούτσια, να έχεις πουλήσει την ψυχή σου στον Μεφιστοφελή και να ονειρεύεσαι να οδηγεις μια μαύρη cadillac στην Maxwell st.

Γιουκαλίλι, theremin... ανήσυχος άνθρωπος ;D

Τι εννοείς αρχικό παίξιμο? πολύ ταοϊστικό ακούγεται αυτο. Συγγνώμη μάλλον δεν σε καταλαβαίνω γιατι πρoσωπικά δεν είχα πρίν πάω στον πρώτο μου δάσκαλο. Δηλαδή δέχτηκες ποτέ την αισθητική άποψη του εκάστωτε δασκάλου χωρίς συζήτηση? αν ναι γιατί? στην τέχνη η προσωπική άποψη είναι πολύ σημαντικός παράγοντας. Και δεν μιλάω για τεχνικά ζητήματα μόνο. Συγνώμη αλλα θα μου επιτρέψεις να διαφωνώ. Δεν αλλάζεις ποτέ στυλ και προσωπικότητα. Τα διαφορετικά "χρώματα" του Ry Cooder ή του John McLaughlin είναι διαφορετικές εκφάνσεις και εκδηλώσεις του ίδιου χαρακτήρα ο οποίος προσαρμόζεται στην κάθε περίσταση. P.s Συγγνώμη για τις πολλές παραθέσεις αλλα δεν έβρισκα άλλον τρόπο.

...O.k... ;D Γενικά πάντως πιστεύω ότι η παγίδα που ονομάζεται περιφραστικά "νομίζω ότι παίζω τα ίδια και τα ίδια" είναι το να αντιμετωπίζεις την μουσική σαν ένα puzzle απο σχήματα. BTW μην παρεξηγηθώ, την παραπάνω φράση την λέω και εγώ συχνά...

Πιστεύεις ότι η μοναδικότητα και η αυθεντικότητα του καθενός είναι κάτι που χάνεται μέσα απο μια μεθοδολογία μελέτης? Δηλαδή τι σε εμποδίζει απο ένα σημείο και ύστερα να αναπτύξεις τον εαυτό σου όταν οι ιδέες δεν χάνονται και η προσωπικότητά σου είναι ίδια? Αν κατάλαβα λάθος συγνώμη.

Συγγνώμη... στο πρώτο σου ποστ στην τέταρτη φωτογραφία βλέπω καλά...? το καπάκι κάνει αυτό το "βύθισμα"? Τι κόλπο είναι αυτό?

x2 όχι μόνο γιατι είναι εξαιρετικος τεχνικός αλλα και γιατι είναι και ευγενέστατος και εξυπηρετικός.

Γιατί, μπορείς να συγκρίνεις τους Muse ή όποιονδήποτε άλλον σύγχρονο με τον dylan? Μη συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Αν σε ενοχλεί που σου λένε ότι σε 60 χρόνια κάποιοι θα είναι κλασσικοί, τότε απλά άσε το χρόνο να δείξει, αλλα κράτα και ένα μικρότερο καλάθι γιατι δεν είναι όλοι μάπες και το ότι κάποιος γράφει ένα εμπορικό τραγουδάκι δεν σημαίνει ότι είναι και κακός μουσικός...

Λαμβάνω ως αφορμή τα παραπάνω για να σχολιάσω το εξής: Οι τραγουδίστριες που σου έχω κάνει bold (για τους υπόλοιπους δεν γνωρίζω) αλλα και μερικές ακόμα που δεν ανέφερες, γνωρίζω πολύ καλά ότι κατέχουν σε βάθος την μουσική παράδοση της χώρας τους. Και είναι σε θέση να το αποδείξουν ανα πάσσα στιγμή αυτό ζητηθεί. Μάλιστα κατα καιρούς το κάνουν για τον κινηματογράφο ή σε jam με συναδέλφους καμιά φορά και σε ολίγον άσχετες συμμετοχές κατα τα δικά μας γούστα. Έχω την αίσθηση ότι στην Αμερική ο μέσος μουσικός έχει πολύ περισσότερο ριζομένη την παράδοση της χώρας του μέσα του απο ότι ο μέσος Έλληνας μουσικός. Και εντάξει... γνωρίζω ότι κάποιοι λαϊκοί τα "λένε", αλλα τι συμβαίνει με έναν έλληνα που προσπαθεί να παίξει μουσικά παράγωγα που αναφέρονται στην αμερικανική μουσική κουλτούρα?

Μην γίνεσαι ρατσιστής.... :P

Κοίτα και απο κάτω, έχουν ξανασυζητηθεί τέτοια θέματα, αλλα ανεξάρτητα απο αυτό νομίζω ότι πρέπει να κάνεις μερικές δοκιμές μόνος σου. Αν σου αρέσει ο ήχος και δεν υπάρχει θόρυβος το κρατάς.

Αν και πάει λίγος απο το θάνατό του, το ανακάλυψα σήμερα και μάλιστα με μια τραγική σύμπτωση. http://www.sfgate.com/cgi-bin/article.cgi?f=/c/a/2009/11/01/DD031ADOLJ.DTL Κατα καιρούς ανεβαίνουν θέματα που αφορούν την φυσαρμόνικα και κάποιοι συμφορουμήτες έχουν εκφράσει το ενδιαφέρον τους για το συγκεκριμένο όργανο. Ευτυχώς μας άφησε ένα μεγάλο έργο για κληρονομιά, άπειρες συνεργασίες, και αποδειξεις του πλούσιου ταλέντου του. [flash=200,200]

Δεν ξέρω... εξαρτάται απο τους παράγοντες που έγραψα πριν απο κάποιες σελίδες. Σε τι ενισχυτή?

Πάντως έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι υπάρχουν 36 votes για το "αυτη που κάνει να γουστάρω". Καταλαβαίνω ότι κάποιοι μένουν σε σπίτια που δεν υπαρχουν όμορα ή με κάποιο τρόπο μπορούν να παίζουν δυνατά, αλλα σαν νοοτροπία θεωρώ πως είναι πολύ λανθασμένη. Μεγάλωσα σε σπίτι που απο τις 7 το πρωι ξύπναγες απο τις φωνές και στριγκλιές των γειτόνων με τα παιδιά τους, συνέχιζες με Σφακιανάκη και ΛεΠα και μετά μέχρι το απόγευμα με συνδυασμό φωνών και μπουζουκιών τσίτα. Και εμένα μου αρέσουν οι υπεροδηγημένοι ενισχυτές, ή να παίζω πιάνο σε 3 forte αλλα δεν μπορώ να το κάνω σπίτι μου. Μελετάω συνήθως με ακουστική κιθάρα και όταν παίζω ηλεκτρικά κάθε φορά που πάω να δυναμώσω (για λίγο μιλάμε) σκέφτομαι πως θα μου φαινόταν αν έμενα στο διπλανό διαμέρισμα... Κομπιάζω κάθε φορά που συναντώ τη γειτόνισσα στο ανανσέρ, γιατι φοβάμαι πως ακόμα και αν την ενοχλώ δεν θα μου το έλεγε. Ευτυχώς η ίδια είναι εξαιρετικά ήσυχη και το τριτο διαμερισμα του ορόφου είναι άδειο.

Και το Egalite στην οδο Αβέρωφ αν θυμάμαι καλά στα Πευκάκια Ν.Ιωνίας. Άλλες φορές απο κονσέρβα και άλλες φορές live. Καμια φορά και το Χρυσοστόμιο στην οδο Κωνσταντινουπόλεως αν θυμάμαι σωστά (κάθετος στην Σμύρνης στο Αιγάλεω).

Αυτά χάνουμε εμείς που ασχολούμαστε με ξένες παραδόσεις... ;D

Γιατι υπάρχει παράδοση στο Παγκράτιο...???? :o :o :o Ξέρεις τι σημαίνει παράδοση έτσι? P.s:Sorry για το offtopic.