fidelis

@Jasemeister Φτύστην μη την ματιάσεις ;D Πιστεύω πως η ερώτηση σου αφορά τους humbuckers. Η πρώτη μου επιλογή είναι bare knuckles - black hawk με alnico V μαγνήτες (λατρεύω τα πάντα σε αυτό το ζευγάρι μαγνήτες) αλλά δυστυχώς, λόγω capital controls, δεν ξέρω αν θα καταφέρω να τους βρω, θα πρέπει να μιλήσω με τον Φάνη από την «πνοή και νύξη» για να μάθω αν μπορεί να κάνει κάτι. Δεύτερη επιλογή είναι να φτιάξω τους δικούς μου (πάνω κάτω - συπεριλαμβανομένου των πειραματισμών - τα υλικά ίδια λεφτά θα μου βγουν). Ήδη ψάχνομαι με μαγνήτες νεοδυμίου με καλούτσικα αποτελέσματα (σύντομα θα αναφέρω πιο αναλυτικά για την όλη διαδικασία). Τρίτη επιλογή, είναι οι καινούργιοι της Duncan (black winter etc), δεν έχω δειι κανέναν τους ακόμα και με «τρώει» να τους δοκιμάσω. Επειδή ο Seymour έχει καλές άκρες στην Ελλάδα είμαι αρκετά αισιόδοξος ότι θα μπορέσω να τους αποκτίσω. @ krknow To ελπίζω ;D @ Soulreaper Ευχαριστώ για το καλά σου λόγια και την επιλογή για το καπάκι :) Μην ξεχνάς κάποτε έφτιαχναν μουσικά όργανα χωρίς κανένα ηλεκτρικό εργαλείο. Εγώ έχω δυο-τριά στην διάθεσή μου ;) Η συνέχεια λοιπόν.... 01. Πήρα τα κομμάτια της «φίρας» από την κοπή του καπακιού και τα ευθυγράμμισα ώστε να τα ταιριάξω στην πίσω πλευρά του σώματος. Συγγνώμη για την φλουταρισμένη φωτογραφία. 02. 03. Σειρά είχε η ενασχόληση με το σώμα. Διόρθωμα με την σέγα κάποιων καμπυλών που δεν καθόντουσαν όπως έπρεπε. Ταυτόχρονα μαρκάρισα τα κομμάτια που ήθελα να αφαιρέσω από το σώμα για την κόλληση με το λαιμό. Χωρίς πολλές-πολλές μετρήσεις προχώρησα στο κόψιμο τους. 04. Η τελική εικόνα του «φτερού» όπως το χρειάζομαι. Ένας επιπλέον λόγος είναι ότι η διαδικασία της ελαφρυνσης του σώματος θα με διευκολύνει στην κατασκευή. Λιγότερο βάρος ευκολότερη μετακίνηση. 05. Παραθετω τα κομμάτια μεταξύ τους για τυχών αποκλίσεις στο πάχος. Ο «προμηθευτής» έκανε άψογη δουλειά και τα ξύλα είναι απολύτως ισοπαχή. 06. Παραθέτω τα φτερά με το υπόλοιπο σώμα ώστε να πάρω περαιτέρω μετρήσεις για την κοπή της κοιλότητας των ηλεκτρονικών. 07. Για να είμαι ακόμα πιο σίγουρος χρησιμοποιώ τα ίδια τα ποτενσιόμετρα και τον επιλογέα πάνω στο σχεδιάγραμμά μου. 08. «Τσακώνω» το φτερό πάνω στο γραφείο και αρχίζω να τρυπάω 2 από τις 4 τρύπες που ανταποκρίνονται στις 4 αντίστοιχες πλευρές της κοιλότητας των ηλεκτρονικών που θέλω να σχηματίσω. 09. 10. Μαρκάρω πάνω στο σώμα το τελικό σχήμα της κοιλότητας 11. Η τρύπα είναι 10mm, αρκετή για να χωρέσει το πριονάκι της σέγας. Χωρίς δεύτερη σκέψη ξεκινάω το κόψιμο. 12. 13. επιτυχία 14. Αφαιρώ το κόμμάτι που μόλις πριόνισα 15. 16. Με την ράσπα τρώω το τελικό σχήμα της κοιλότητας διορθώνοντας τις ατέλειες της σέγας. 17. Αφού τελειώσω με το λιμάρισμα επιστρατεύομαι το γυαλόχαρτο μέχρι το επιθυμητό σχήμα 18. Τέλος παραθέτω τα ποτενσιόμετρα και τον επιλογέα μέσα στην κοιλότητα για να βεβαιωθώ πως έχω αρκετό χώρο για να κινηθώ κατά το κόλλημα το το καλάϊ. Όλα μου πήγαν όπως τα ήθελα ;D

@scofield Ευχαριστώ, κάλιο αργά παρά ποτέ :D 01. Σήμερα ασχολήθηκα με το σώμα. Έπιασα τα δυο κομμάτια με κάθετη φορά πάνω στο κρεβάτι με σφιγκτήρες για να μπορέσω να τα πλανιάρω. Το πράσινο χρώμα που φαίνεται στο δεξί κομμάτι είναι απο τον προμηθευτή μου. Προφανώς, πρόκειται για πλαστικό χρώμα που σκοπό είχε να προστατεύσει από σχισίματοα του ξύλου κατά την ξήρανση. 20-30 χεριές με το γυαλόχαρτο και το εξαφανίζω. 02. Πολύ εύκολη και γρήγορη δουλειά. Η κορίνα δουλεύεται σαν βουτηρο συγκριτικά με τον έβενο και η όλη διαδικασία μου φαίνεται παιδική χαρά 03. Μαρκάρω το βασικό σχέδιο πάνω στα ξύλα και τα αντιπαραθέτω μεταξύ τους 04. Με τη σέγα κόβω την εσωτερικη πλευρά των φτερών. Θα πριονίσω μόνο την εσωτερική καμπύλη έτσι ώστε να έχω κάθετες επιφάνειες κατά το κόλλημα για να μπορώ να πιάσω με σφιγκτήρες εύκολα. 05. Η ολη διαδικασια επαναλαμβάνετε αυτούσια και στο άλλο φτερό. 06. 07. Μετά το πριόνισμα πιάνω τα φτερά μεταξύ τους ώστε να διορθώσω τις μεγάλες ατέλειες που αφήνει πίσω τη η σέγα. 08. Προσπαθώ να τα ευθυγραμμίσω χρησιμοποιώντας πρώτα την ράσπα. 09. 10. Αφού μείνω ικανοποιημένος με την πρόοδο του λιμαρίσματος αρχίζω να σβήνω τα σημάδια της ράσπας με την ξύστρα. Σε κάθε βήμα προσπαθω να διορθώσω τυχών εξογκωματα ή κυλότητες χρησιμοποιώντας ως οδηγό τα χέρια παρά τα μάτια μου. 11. 12. 13. Τέλος με το γυαλόχαρτο τελειοποιώ όλες τις μικρο-ατέλειες. 14. Η ίδια διαδικασία χρησιμοποιείται και για την κοπή του τελειώματος του neck-through λαιμού. Λόγω του έβενου τα πράγματα «σοβαρεύουν». Παρ' όλο που η επιφάνεια είναι περίπου το 1/5 σε σχέση με αυτή του σώματος, μου τρώει ακριβώς την ίδια ώρα για να το συνεφέρω. 15. Μοντάρω όλα τα κομμάτια μεταξύ τους και ξανασχεδιάζω το περίγραμμα της κιθάρας. Έχω αρκετή δουλειά ακόμα. 16. Αρκετά όμως για σήμερα, αύριο πάλι. Για κλείσιμο παραθέτω την ταστιερα και το καπάκι πάνω στην κατασκευή για να θαυμάσω το έργο μου μέχρι αυτού του σημείου. Του μπι κοντίνουουντ

Μικρη ανταπόκριση από το φιλοθεάμων κοινό άρα παίρνω την απόφαση πάνω μου και διαλέγω το Β 01. Ετοίμασα ένα σχετικά καλό mock-up και το αντιπαράθεσα πάνω στη κατασκευή. Η φωτο είναι φλουταρισμένη και λυπάμαι αλλά πρέπει να συνεχίσω 02. Ετοιμάζω πάλι ένα πρόχειρο jig για την κοπή του καπακιού πάνω στην ίδια αρχη που χρησιμοποίησα για την ταστιέρα. (δλδ λεπτό mdf ως οδηγό για να περπατησω πάνω την σέγα) 03. Μετά απο κανα 40λεπτο έχω αφαιρέσει τα πλαϊνά και έχω αυτό. 04. Ξαναχρησιμοποιώ το κομμένο σχέδιο και το αντιπαραθέτω με την πρόοδο της κοπής του καπακιού. Ταυτόχρονα μαρκάρω τα σημεία κοπής. Το επόμενο βήμα θα γίνει free-hand γιατί δεν έχω κάποια καμπύλη που μπορώ να χρησιμοποιήσω για οδηγό. Αφήνω 1~1,5 mm «αέρα» σε περίπτωση που κάτι πάει «στραβά» 05. Με οδηγό την μαρκαρισμένη χαρτοταινία, βαθυά ανάσα, και βουτηγμα στα βαθυά. 06. Με αργό και σταθερό «χέρι» προχωράω με baby-steps 07. Ευτυχώς όλα πήγαν κατ' ευχήν 08. Τέλος, πάλι free hand αφαιρώ το τελευταίο κομάτι στο φώλιασμα της ταστιέρας 09. Αυτά θα είναι τα κομμάτια που θα κολλήσω στην πίσω όψη. Αν και είμαι τελείως οριακά. Ελπίζω τελικά να μη μου γίνει μαμουνιά και να τα χρησιμοποιήσω γιατί είμαι ήδη στο δέκατο του χιλιοστού. (γμ την οικονομία μου) 10. Φωτο το κομμάτι της φίρας, ποιος την χάρη του. Κατά πάσα πιθανότητα θα μου δώσει τα κομμάτια του καλύμματος των ηλεκτρονικών και του floyd (και όχι μόνο)... Είδωμεν... Για τελειώμα έχω φώτο από προσωπικό ατύχημα.Θέλει πολύ προσοχή κάθε βήμα της κατασκευής και κάθε παραπάτημα πληρώνεται με αίμα κυριολεκτικά Εύχομαι να γουστάρατε την μέχρι στιγμής πορεία όπως και 'γω

Καλησπέρα νοιζο-ντι-αι-γουίερς. Επανέρχομαι με το κρίσιμο ερώτημα για το καπάκι που είχα θέσει πριν απο 2 εβδομάδες. Μετά από ένα υπερμίνι γκάλοπ, δυο εκ των συνφορουμητών, έδειξαν να προτιμούν την «σκούρη» επιλογή. Μια απόφαση, που πιστεύω, είχε να κάνει με την έλλειψη πραγματικού φωτογραφικού ντοκουμέντου. Να είμαι απολύτως ειλικρινής και 'γω προς εκέινη την κατεύθυνση έγερνα μέχρι που έτυχε να καθάρισω με οινόπνευμα το καπάκι. Αυτό που παρατήρησα ήταν ότι η «σκούρη» πλευρά έχασε κάθε αντίθεση/contrast μετά την περιέλουση. Είδα ένα σχεδόν ολό-μαυρο υπόβαθρο κάτι που με λύπησε γιατί ουσιαστικά θα μπορούσα να βάψω την όλη επιφάνεια και δεν θα υπήρχε λόγος να χρησιμοποιήσω ένα τόσο ακριβό μα συνάμα πανέμορφο τοπ. Όλα τα κιτρινωπά μέρη, με την εφαρμογή του οινόπνευματος, μου έδωσαν ένα καταπληκτικό βαθύ σκούρο κόκκινο, με μαύρες πινελίες/accents, αποτέλεσμα. Το clear/βερνίκι που θα χρησιμοποιήσω, μετα βεβαιότητα, θα καταλήξει σε αυτούς τους χρωματισμούς. IMHO αυτό το κοντραστ είναι ότι καλύτερο έχουν να μου δώσουν τα ξύλα και έτσι αποφάσισα να ακολουθήσω αυτή την οδο. Δυστυχώς δεν κατέστει δυνατό να το αποτυπώσω φωτογραφικά γιατί μέχρι να φωτογραφήσω... το οινόπνευμα εξατμίζονταν (σ.σ. γμτ). Έχοντας αυτό ως δεδομένο, πήρα την απόφασιση να χρησιμοποιήσω την διεύθυνση που θα μου δώσει τη πιο έντονη αντίθεση. Αφού ξεμπέρδεψα μέσα μου την διεύθυνση της κόλληση είδα πως μου δίνετε πάλι διπλή επιλογή στο κόψιμο. Από Βορά προς Νότο και τούμπαλην. Αχχχχχ... Choices, choices.... Anyway, να μην σας πρήζω περισσότερο, ετοίμασα ένα πρόχειρο mock-up με τις επιλογές που μου δίνονται και θα ήθελα να διαβάσω την γνώμη σας. Παραθέτω φωτό με τις δύο επιλογές, αν και γέρνω κατά 80% στο Β. Keepin' me fingers crossed.

@Jasemeister & otto## Ευχαριστώ παίδες. Σήμερα πρωί-πρωί ξεκίνησα να κολλήσω τα κομμάτια του καπακιού/top του σώματος μεταξύ τους. Είχα ετοιμάσει από το βράδυ το αυτοσχέδιο jig που θα μου επιτρέψει μια εύκολη και αξιόπιστη κόλληση. Μπορείτε να βρείτε αρκετές φωτογραφιές του jig στην προηγούμενη κατασκευή. Δεν είμαι πολύ πρωινός τύπος και αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι φωτογραφιες που τράβηξα να είναι κουνημένες. 01. 02. Εφαρμόζω μια μικροποσότητα κόλλας και την απλώνω με το χέρι. Επίσης έχω χρησιμοποιήσει ταινία διπλής όψης στα ξύλα ώστε να αποφύγω τυχόν σκευρώματα. Τα ξύλα είναι εξαιρετικά λεπτά (5mm πάχος) και φοβήθηκα μήπως η εισαγωγή υγρασίας από την κόλλα επιφέρει παραμορφώσεις. Στην φωτό δεν φαίνεται η ταινία διπλής όψης γιατί είναι από την κάτω πλευρά (d'uh). 03. Εδω ψιλοφαίνεται το πως λειτουργεί το jig. Αν χρειάζεστε περισσότερες πληροφορίες ρωτήστε κατά προτίμηση με pm. 04. Πιάνω τα κομμάτια με σφικτήρες με κάθετη προς αυτά δύναμη. Τα πλαινά ξύλα παρέχουν την οριζόντια δύναμη. 07. Τέλος, για τον φόβο των Ιουδαίων, βάζω και δύο βαράκια για έξτρα δύναμη.

Έχουμε και λέμε. Μετά το επιτυχήμένο φιλετάρισμα ξεκινάω το τρύπημα για το floyd rose nut (σ.σ. μεγέθους R3). 01. Τοποθετώ όλα τα κομμάτια πάνω στην κατασκευή και τα «πιάνω» με ταινία σφιγκτήρεwς και γενικά ότι μου επιτρέπει να έχω ένα σταθερό υπόβαθρό 02. Αφού βεβαιωθώ πως όλα είναι εντάξει ξεκινάω το τρύπημα 03. Η πρώτη τρύπα άνοιχθηκε... 04. Ξανα ευθυγραμμίζω την ταστιέρα ώστε να έρχεται «πρόσωπο» με το «ζυγό/nut» 05. Φυσικά τρυπάω την δεύτερη 06. Πλέον είμαι σίγουρος για την καθετότητα της ταστιέρας έτσι, τρυπάω δύο οδηγούς μανίκι για να την ασφαλήσω. Πρώτη τρύπα στο 3ο τάστο και η δεύετρη στο 22ο. 07. 08. Κοτσάρω τα τρυπανάκια μέσα στις τρύπες και μαρκάρω με χρωματιστό μολύβι το περίγραμμα της ταστιέρας πάνω στο μανίκι. 09. Οι προεκτάσεις των τρυπών πάνω στο μανίκι 10. Το επόμενο λογικό βήμα θα είναι η κοπή του tapering του μανίκι. Wish me luck, and stay tuned ...

Σήμερα έχω αρκέτα καλούδια. 01. Έκοψα περιμετρικά το τυπωμένο σχέδιο ώστε να έχω ένα μπούσουλα 02. Περνάω το σχέδιο πάνω στην κατασκευή. Φυσικά το πιο κρίσιμο σημείο είναι να βρώ το center line 03. Τελειώνω με την αντιγραφή του σχεδιού. Η συνέχεια αφορά την ταστιέρα. Δυστυχώς δεν έχω φωτογραφικό υλικό από το πέρασμα των ενθεμάτων/inlays, γιατί την είχα ετοιμάσει κατα την διαρκεια της προηγούμενη κιθάρας και όποιος διάβασε το προηγούμενο thread γνωρίζει πως άκανα μαμακία με τα αρχεία. Μην φοβού στην επόμενη θα το δείξω με πάσα λεπτομέρεια :D 04. Θα πρέπει να κόψω το περίσσευμα (αριστερά/δεξιά) ώστε να την φέρω στην τελική διάσταση. Σε αυτή την φάση θα φτιάξω ένα αυτοσχέδιο jig για την κοπή της. Αφού υπολογίσω το απαραίτητο tapering xρησιμοποιώ αυτοκόλλητη ταινία διπλής όψης για να την σταθεροποιήσω πάνω σε ενα λεπτό κομμάτι mdf. Η κόλληση γίνεται έτσι ώστε να προεξέχει απο την ευθεία του mdf το κομμάτι που θέλω να αφαιρέσω. Για μεγαλύτερη ασφάλεια την βιδώνω πάνω στο ξύλο προς αποφυγή γλιστριμάτων. 05. Αναποδογυρίζω το «jig» 06. Κολλάω πάλι με ταινία διπλής όψης το «οδηγό» πάνω στον οποίο θα «περπατήσω» την σέγα κατά την κοπή. Και φυσικά βιδώνω ένα ακόμα ξύλο πάνω στο mdf για να κρατάει «κόντρα» στον «οδηγό» πάλι για να μην γλιστρήσει 07. «Πιάνω» το jig με σφιγκτήρες πάω στο γραφείο και ετοιμάζομαι για την κοπή με την σέγα. 08. Μετά την κοπή χρησιμοποιώ γυαλόχαρτό πάνω σε ένα «τετραγωνισμένο» τάκο για να τελειοποιήσω την ευθεία που μόλις έκοψα. 09. 20~30 χεριές γυαλοχαρτιαρίσματος και πέρνω μια υπέροχη ευθεία 10. Η όλη διαδικασία επαναλαμβάνεται στην άλλη πλευρά της ταστιέρας 11. Ξανά μανά γυαλοχαρτιάσμα με τον τάκο. 12. Εφ' όσον βεβαιωθώ πως το «tapering» είναι σωστό 41mm στο zero fret 56mm στο «φανταστικό» 26ο τάστο (24 τάστα είναι στο σύνολο η ταστιέρα απλά υπολογίζω 10mm έξτρα για το τελείωμα της ταστιέρας) εφαρμόζω με χαρτοταινία το φιλέτο που θα τοποθετηθεί. Το φιλέτο έχει πάχος 1.5mm. (σ.σ. πάντα αφήνω 1mm «αέρα» καλού κακού) 13. Ετοιμάζομαι ψυχολογικά για την κόλληση του φιλέτου. Ανάβω τσιγάρο και γενικά προετοιμάζομαι ψυχολογικά για το φιλετάρισμα. 14. Αρχίζω από την αριστερή πάνω άκρη χρησιμοποιώντας κυανοακρυλική κόλλα να εφαρμόζω το φιλέτο. Με αργές κινήσεις και όσο πιο προσεκτικά μπορώ 15. Μια ωρίτσα μετά έxω αυτό το αποτέλεσμα. Mένει μόνο το κόλλημα του φιλέτου του «κώλου» της τστιερας και η επανακαμπύλωση σε 12-16" radius. Να σημειώσω πως με πήρε ξανα 3ωρο να αφαιρέσω τις κόλλες που «έτρεξαν» μέσα στα αυλάκια των τάστων. Χαλάλι της λέμε όλα πηγαίνουν ρολόι

Πολύ ωραίο παίξιμο αλλα και ο ήχος τα έσπασε :o

Κατάφερα να πλανιάρω την αριστερη επιφάνεια του λαιμού μέχρι το σημείο που θα κολληθεί το σώμα καθώς και το κομμάτι/αυτί που θα κολλούσα. Έκανα την κόλληση και άφησα την κόλλα για 24 ώρες. Δεν τράβηξα φωτογραφίες της διαδικασίας γιατί είναι ακριβώς η ίδια με την απέναντι πλευρά. 01. Χθες το βράδυ έβγαλα τους σφιγκτήρες και «πλανιάριασα» τον πάτο του μανικιού. Χρησιμοποίησα κυανοακρυλική κόλλα (thnx Johnny) και πριονίδι για να στοκάρω το ένωμα ώστε να μην γίνετε ορατό μετά το γυαλοχαρτιάρισμα. 02. Πίσω όψη 03. 04. Σήμερα ασχολήθηκα με την επάνω πλευρά. Αυτή είναι η εικόνα πριν το στοκάρισμα/γυαλοχαρτιάρισμα. Μην σας αγχώνουν οι ανοιχτόχρωμμες κοιλήδες που υπάρχουν στα αυτάκια. Η όλη επιφάνεια θα πλανιαριστεί κατά 5mm για την τοποθέτηση του καπακιού/top. Οι κοιλήδες έχουν 2~4mm βάθος, αλλά και περισσότερο να είχαν πάλι δεν θα με νοιάζει γιατί θα κολλήσω το καπάκι όπως και να' χει. 05. Μετά από ένα λαχταριστό 3ώρο αβυσσαλέου τριψίματος έχω μια εντελώς επίπεδη επιφάνεια. Το ένωμα όπως προέβλεψα εξαφανίστηκε :D 06. Ες αύριον τα σπουδαία.

01. Αφαίρεσα τους σφιγκτήρες και έλεγξα την ποιότητα της συγκόλλησης. Όλα δείχνουν εντάξει άρα σημαδεύω με χρωματιστό μολύβι και ετοιμάζομαι για το πλανιάρισμα. Να σημειώσω πως αυτή τη φορά χρησιμοποίησα μεταλλική ξύστρα κατί που επιτάχυνε αρκετά την όλη διαδικασία. Επίσης, γέμισα το ένωμα/shim με λίγο πριονίδι από εβένο και κυανο-ακρυλική κόλλα ώστε να μήν φαίνεται το ένωμα. Τέλος, το γυαλοχαρτιάρισα στην «πλάνη» μέχρι τον απόλυτο «παραλληλισμό» με το λαιμό. 02. Εδώ φαίνεται το αποτέλεσμα, το ένωμα ουσιαστικά εξαφανίστηκε :) 03. Η παραπάνω διαδικασία εφαρμόστηκε και την απέναντι πλευρα με εξίσου θεαματικά αποτελέσματα. 04. 05. Στην προηγούμενη κατασκευή*, παρατήρησα πως το κομμάτι του έβενου δεν ήταν αρκετό ώστε να χωρέσει τα posts του floyd rose. Οι τρύπες ήταν ανάμεσα στο έβενο και την κορίνα (χωρίς να σημαίνει «κάτι» αυτό). Υπάρχουν πολλές κιθάρες που βιδώνουν τα ποστ πάνω σε πολύ πιο μαλακά ξύλα (πχ. basswood) με εξαιρετικά αποτελέσματα και μηδενικά προβλήματα. Aυτή την φορά αποφάσισα να το φαρδύνω λίγο ώστε τα posts να κάθονται εξ' ολοκλήρου πάνω στον έβενο. Χρησιμοποιώ μια άκοπη ταστιέρα που είχα καβάτζα, κόβοντας δυο αυτάκια που θα τα κολλήσω εκατέρωθεν του λαιμού, στο σημείο που ενώνεται με το σώμα. Ειλικρινά δεν κερδίζω τίποτα από όλη την διαδικάσία αλλά είπαμε σκαλώματα είναι αυτά. Κόβω τα κομμάτια στις διαστάσεις που χρειάζομαι και τα «πλανιάρω». Ακολουθεί το κόλλημα πάνω στην υπόλοιπη κατασκευή με ξυλόκολλα. 06. Σημείωνω πως κόλλησα μόνο το δεξί κομμάτι γιατί δεν άντεξα να τρίβω άλλο. Μέχρι το τέλος της εβδομάδας ελπίζω να έχω πλανιάρει και κολλήσει το αριστερό κομμάτι. Φώτο από το κόλλημα πιασμένο με σφιγκτήρες. Ένα τμήμα του «αυτιού» έχει δυσχρωμία, αλλά δεν με απασχολεί γιατί είναι σε σημείο που θα ρουτάριστεί για να μπει το καπάκι. Βρήκα ένα ακόμα, μεσαίου μεγέθους σφικτήρα, προς αντικατάσταση του σπασμένου και τον δοκίμασα για πρώτη φορά. * http://www.noiz.gr/index.php?topic=203440.0

Πρώτη επιλογή Sharkfins, δεύτερη επιλογή, χωρίς ενθέματα, αλλά με «περίεργο» ξύλο. Και κάτι τέτοιο δεν θα με χαλάγε ;D

Φανταστικό αποτέλεσμα :D Μini humbucker στην θέση του neck? (just a thought)

Ωραία δουλειά Θάνο, όπως παντα. Μην ξεχάσεις να μας δειξεις όλες τις λεπτομέριες για το «μπάλωμα« του ρόζου, είναι κάτι που ενδιαφέρει πολύ.

Ώπ, τώρα είδα το φάουλ με την τελευταία φωτό. Αυτήν ήθελα να ανεβάσω

@kostasink Ευαριστώ για το κομπλιμέντο. Υποθέτω πως είσαι και συ μεταλόνι ;D @ scofield Note taken Σύντομα θα μοιραστώ τα νεότερα για το καπάκι, πιστεύω πως έχω μια παράμετρο που δεν υπολόγισα, I'll keep you all posted.... Σήμερα ασχολήθηκα με το κόλλημα του κάτω μέρους του neck-thru λαιμου. 01. Μετά από ένα έξτρα τρίωρο fine-tuning των κομματιών με την αυτοσχέδια πλάνη έχω την απόλυτη παραλληλότητα των επιμέρους κομματιών προς κόλλημα. 02. So happy and washed-out 03. Εφαρμόζω την απαραίτητη ποσότητα κόλλας στις επιφάνεις (αφού πρώτα έχω μαρκάρει με έγχρωμο μολύβι την διεύθυνση και την τοποθέτηση που θα έχουν όλα τα κομμάτια) 04. Χρησιμοποιώ κόλλα και στις δυο επιφάνειες που θα κολληθούν. Ο λόγος είναι ότι θέλω να διείσδυσει η κόλλα σε όλες τις τυχών υπάρχουσες «αυλακώσεις» από το γυαλοχαρτιάρισμα αποφεύγοντας την ύπαρξη κενών. Ένα επιπλέον προληπτικό μέτρο που έχω υιοθετήσει πουι μάλλον είναι λιγάκι «overkill» αλλά «better safe than sorry» που λεν οι φίλοι μας οι Αγγλοσάξονες. 05. Φέρνω στην ευθεία τα κομμάτια και τ' αφήνω για 2~3 λέπτα μέχρι να αρχίσει να ψευτογραπώνει η κόλλα. Ταυτόχρονα εφαρμόζω μέτρια πίεση με τα χέρια αφαιρώντας τον αέρα που έχει παγιδευτεί στην κόλλα επανατοποθετώντας στο ακριβές σημείο που τα θέλω. Βοηθάει στην αποφυγή «γλυστριμάτων» κατά το πιάσιμο με τους σφιγκτήρες. 06. Οι πρώτοι σφιγκτήρες είναι στις δύο αντικριστές όψεις ώστε να έχω πάτημα για να εφαρμόσω όση περισσότερη πίεση μου επιτρέπεται στους ενδιάμεσους αποφεύγοντας όποια γλυστρίματα. 07. Τελική όψη 08. Bonus φωτο από το fail ενός σφιγκτήρα. Ναι, κάργαρα τόσο πολύ ώστε ο χυτοσίδηρος έπνευσε τα ολοίσθια. Για τέτοια ένταση μιλάμε ;D. Ύστερα από 6 κατασκευές είναι η πρώτη φορά που παθαίνω κάτι τέτοιο. Το παράκανα ή πρέπει να επενδύσω σε ποιοτικότερο hardware.

Σήμερα ψιλο-ασχολήθηκα με το καπάκι της κιθάρας και ήθελα να κάνω μια μικρή δημοσκόπηση. Θα παραθέσω δυο φωτογραφίες που δείχνουν τους τρόπους που θα μπορούσα να κολλήσω το καπάκι. Ποιο πιστεύετε ότι είναι πιο «ωραίο» δεδομένου ότι το hardware (floyd rose) θα είναι χρυσό και οι μαγνήτες μαύροι (κατά πάσα πιθανότητα bare-knuckles black hawk). 01. 02. Το mini poll θα κλείσει αύριο ίδια ώρα (πάνω-κάτω) όπου και θα το κολλήσω Περιμένω...

@Thanoszin Θάνο, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, ειλικρινά σημαίνουν πολλά. Ελπίζω όντως να βοηθάω τους εν δυνάμει diy-ers, γιατί μην ξεχνάμε και γω ό,τι «ξέρω» από ανάλογες αναρτήσεις τα έμαθα. Ευτυχώς που έχουμε και σας τους μερακλήδες επαγγελματίες κατασκευαστές και κάθε φορά που ανεβάζετε κάτι, όλο και κάτι κλέβουμε/ξεπατικώνουμε, ώστε να μπορούμε αργότερα να αναρτούμε τις δικίες μας κατασκευές και να το παίζουμε ιστορίες ;D Ενυγουέη... Η αλήθεια είναι ότι καθυστέρησα την ανάρτηση επειδή γνώριζα ακριβώς τι με περίμενε ;D Μιλάμε για ώρες αχαλίνωτου γυαλοχαρτιαρίσματος, αίματος, δακρύων και υδρώτα. Παρ' όλα αυτά έκανα την καρδιά μου πέτρα και ξεκίνησα να ολοκληρώσω ένα από τα κρισιμότερα σημεία της κατασκευής. Αναφέρομαι στον «ευθειασμό» του neck through μανικιού. Χωρίς πλάκα μιλάμε για ΏΡΕΣ τριψίματος στο «όρθιο» μέχρι το ζητούμενο αποτέλεσμα. 01. 02. 03. Αντιπαραβάλλω την γωνία με το μανίκι για να καταλάβετε ποιό ακριβώς ήταν το ζητούμενο. Η συγκόλληση των εβένινων κομματιών με το ανθρακόνημα πάντα μου αφήνει αποκλίσεις της τάξεως 0.1~1mm. Σίγουρα δεν ακούγεται τραγικό, αλλά όταν πρέπει να το ευθυάσεις (με τα πρωτόγονα εργαλεία που διαθέτω, και ιδιαίτερα στην περίπτωση μου που η κατασκευή είναι από έβενο.....) είναι το λιγότερο τράτζικ. 04. 05. 06. Σαν να μην μου έφτασε το παραπάνω μαρτύριο, αποφάσισα να με τυρρανήσω λίγο ακόμα. Ξεκίνησα τον ευθειασμό του κομματιού που θα μου δώσει το τελικό πάχος στο σώμα (αν υπάρχει ορολογία γι αυτό που περιγράφω παρακαλώ να με ενημερώσετε). Οπότενες μια από τα ίδια, μαρκάρω με χρωματιστό μολύβι κατα μήκος της επιφάνειας του ξύλου και ετοιμάζομαι για δεύτερο ημίχρονο.... 07. Περαστικά μου 08. 09. Και τα πλαϊνα λέμε .. (σ.σ. Στο μανίκι του neck through* δεν καταπιάστηκα με τα πλαϊνά, ακόμα) * Υπάρχει ελληνική ορολογία για το neck through; Διαμπερής λαιμός/μανίκι :P

Σήμερα το πρωί κατά τις 6.00, πριν την δουλειά, ξεκίνησα το κόλλημα του καράολου αλλά κάτι η τσιπλα στο μάτι, κάτι το χθεσινό ξενύχτι, ξέχασα να τραβήξω φωτογραφίες. Το απόγευμα που γύρισα είχα αυτό το θέαμα με τους σφιγκτήρες. Μη φοβού δεν χάσατε και τίποτα ουσιαστικό.... 01. 02. 03. 04. Αφαιρώ τους σφιγκτήρες 05. Όπως βλέπετε, υπάρχει σχετικά μεγάλο κενό μεταξυ του καράολου και της κεφαλής, ξεκινάω να λιμάρω το περισσευούμενο ξύλο άμεσα. 06. 07. Πριν χρησιμοποιήσω την λίμα καλύπτω το φιλέτο/binding της κεφαλής με 5~6 χέρια χαρτοταινίας προσπαθώντας να μειώσω πιθανούς τραυματισμούς. Σειρά έχει το γυαλοχαρτιάρισμα με 36άρι. Στις ευθείες χρησιμοποιώ ορθογώνιο τάκο ενώ στις καμπύλες διάφορα κυλινδρικά αντικείμενα (πχ. ένα μαρακδόρο ή ένα άδειο μπουκάλι κολόνιας) 08. Με σάλιω και ιπωμονύ.... 09. Εδώ φαίνεται καθαρά το πόσο υλικό αφαιρώ 10. Κανα δύωρο μετά βρίσκομαι σε αυτό το σημείο. Εχει προηγηθεί τρίψιμο με 60άρι, 80άρι και 100άρι γυαλόχαρτο 11. Σειρά έχει να φέρω την «αρχή» του καράολου σε ευθεία με το μανίκι 12. Καλύπτω το κοχυλένιο λογότυπο με χαρτοταινία και ξεκινάω το τρίψιμο του λαιμού πάνω στην αυτοσχέδια πλάνη μου 13. Αρχίζει να φαίνεται το αποτέλεσμα, αργά και σταθερά 14. 15. Επι το έργο 16. Αφού φέρω το καράολο πρόσωπο με τον υπόλοιπο λαιμο σειρά έχει το «πλανιάρισμα» του μανικιού. Με ένα χρωμματιστό μολύβι μαρκάρω σε όλο το μήκος του μανικιού έτσι ώστε να μπορώ να οπτικοποιώ την πρόοδο μου. Μέχρι 500 χεριές άντεξα, τα παρατάω για σήμερα γιατί κοντεύω να καταρρεύσω. Αύριο παίζει να προβάρω με το συγκρότημα οπότε δεν θα έχει ενημέρωση. Από Παρασκευή πλευρά πιστεύω να μπορέσω να κάνω καμιά χιλιάδα γυαλοχαρτιαρίσματα και να ετοιμάσω τη «πάνω» πλευρά του οργάνου. Και τονίζω την «πάνω» πλευρά γιατί και η «κάτω» θά έχει άλλη τόση δουλειά.

Τζαστ ες αι πρόμιστ. 01. Αφαιρώ τους σφιγκτήρες και ελέγχω για τελευταία φορά πως οι κολλήσεις πήγαν καλά 02. Με την σέγα αρχίζω να κόβω τα περισσευούμενα κομμάτια για να αποκαλύψω το σχήμα της κεφαλής. Η διαδικασία είναι απλή, με σταθερό χέρι «ξεφοντάρω» αφήνοντας 1~2 χιλιοστά «αέρα» περιμετρκά. Μετά από κανα 15 λεπτό έχω αυτό το αποτέλεσμα 03. Δοκιμάζω ότι ταιριάζει το καπάκι με το λογότυπο 04. Η επιφάνεια είναι αρκετά ανώμαλη και έτσι με την ράσπά αρχίζω να την ευθυγραμμίζω. 05. Αφού φάω τα «χοντρά», κολλάω με ταινία διπλής όψης γυαλόχαρτό 36άρι (το πιο χοντρό που πουλάει το κατάστημα των σιδηρικών που ψωνίζω) πάνω σε ένα επίπεδο τάκο και αρχίζω να καθαρίζω τα σημάδια από τη ράσπα. Ταυτόχρονα με την γωνία και ένα μεταλλικό επίπεδο χαράκι ελέγχω την πορεία της εργασίας. Ακολουθεί τρίψιμο με 60άρι και 80άρι γυαλόχαρτο έως ότου να πάρω μια λεία και επίπεδη επιφάνεια. Αύριο θα τρυπήσω το καράουλο σε δυο σημεία ως οδηγούς για να το κολλήσω πάνω στην υπόλοιπη κατασκευή. Οβερ φορ νάου.

Η συνέχεια του «δράματος» επι της οθόνης σας. 01. Αφαιρώ τους σφιγκτήρες και επιβλέπω το «ορθόν» της συγκόλησης. Σταθεροποιώ το μανίκι με την απαραίτητη κλίση (16 μοίρες) πάνω στο πάγκο εργασίας πρινίζοντας το περισσευούμενο κομμάτι ώστε να χρησιμοποιηθεί για τον σχηματισμό του αριστερού αυτιού της κεφαλής. Οικονομία και πρακτικότητα στα καλλίτερά τους :P 02. Σε αυτό το σημείο να σημειώσω πως ο έλεγχος είναι καθαρά πρακτικός, δηλαδή χρησιμοποιώντας την σέγα «τρώω» ένα τμήμα περιμέντας να δώ πως θα αντιδράσει. Εάν η παλυνδρομική κίνηση του πριονιού της σέγας «σπάσει» το συγκολλημένο κομάτι, αυτομάτως σημαίνει πως η κόλληση ήταν αν μη τι άλλο για τα μπάζα. 03. Φιουουου, allez gute 04. Συνεχίζω το πριόνισμα.... 05. 06. Πίανω το φρεσκοκομμένο κομμάτι με χαρτοταινία πάνω στο μανίκι και σχηματίζω με χρωματιστό μολύβι το περίγραμμα της κεφαλής. 07. Επιβεβαιώνω πως τα κομμάτια ταιριάζουν γάντι και εφαρμόζω ξυλόκολλα (σ.σ. χρειάστηκε ψιλό υαλοχαρτιάρισμα για να αφαιρέσω τα τρεξίματα από τις κόλλες της προηγούμενη κόλλησης και να δημιουργήσω δύο λείες επιφάνειες). [Δεύτερη σημείωση, μετά το υαλοχαρτιάρισμα καθαρίζω διεξοδικά τις επιφάνειες με αλκοόλη/οινόπνευμα (95% από σούπερ μάρκετ) απομακρύνοντας την σκόνη και όλα τα υπολοίματα.] 08. Με δύο σφιγκτήρες... οκ, οκ, νομίζω καταλάβατε που το πάω 09. Θα το αφήσω στην ησυχία του για 24 ώρες. Ο λόγος που αφήνω τόσο μεγάλα χρονικά διαστήματα ανάμεσα στις εργασίες συγκόλησης είναι και πάλι η υψηλή υγρασία. Αν όλα πάνε όπως προγραμματίζω, αύριο θα ασχοληθώ με το τελικό σχηματισμό της κεφαλής και ίσως με την «ευθυγράμμηση» των κομματιών σε μια επίπεδη επιφάνεια. Χόουπ γιουβ εντζόυ ιτ ;D

01. Οι 24 ώρες συμπληρώθηκαν και αφαίρεσα τους σφιγκτήρες από το μανίκι 02. Σημαδεύω το σχήμα της κεφαλής πάνω στο λαιμό και κόβω τα έξτρα κομμάτια ξύλου που θα χρειστώ για τα «αυτιά». 03. Εφαρμόζω κόλλα στις επιφάνειες και τις ταιριάζω αναλόγως. Τα φέρνω «πρόσωπο» τα και προσπαθώ να τα σταθεροποιήσω πρόχειρα με χαρτοταινία 04. Τέλος εφ' όσων σιγουρευτώ για την σωστή τοποθέτηση των κομματιών τα πιάνω με σφιγκτήρες Θα το αφήσω να στεγνώσει μέχρι αύριο το απόγευμα όπου και θα κολλήσω το δεύτερο αυτί για την ολοκλήρωση της κεφαλής

Γεια και χαρά νοιζάδες, μετά από ένα αρκετά μεγάλο διάλειμμα, αποφάσισα να επιστρέψω δρημήτερος με την ολοκλήρωση της δεύτερης εβένινης κιθάρας. @bluemonk Να είμαι ειλικρινής μου αρέσει το σχέδιο που κάνει στην πίσω πλευρά η αντίθεση των ξύλων και του ανθρακονήματος. Επίσεις, αν «έκρυβα» το κάρμπον μέσα στο ξύλο πιθανόν να έχανα κάτι από την σταθερότητα του, μιας και θα χρησιμοποιούσα λιγότερο υλικό. Τώρα για το «αλουστράριστο» πάλι θα διαφωνίσω μιας και δεν είμαι οπαδός των αφινίριστων λαιμών (υπάρχουμε και 'μεις δυστυχώς ;D). Έχει να κάνει καθαρά με τις προτίμησεις μου, σίγουρα ο έβενος θα μπορούσε να μείνει χωρίς κανένα φινίρισμα και να είναι 100% λειτουργικός. Εκτός από την «υπεραξία» που παίρνει το όργανο, όντως δεν είναι η καλύτερη λύση ο έβενος. Η επόμενη κατασκευή θα είναι μονοκόμματο μασίφ ανθρακόνημα. ;D Οκ, ξεκινάω την περιγραφή και την παράθεση φωτογραφικού υλικού. Ξεκίνησα να κόψω χρονδρικά τα κομμάτια του λαιμού και να τα κολλήσω. 01. Αφού σημαδέψω τα κομμάτια που περισσεύουν κάτω από την κεφαλή τα πριονίζω με την σέγα χειρός. 02. 03. Ταιρίαζω τα κομμάτια μεταξύ του και ελέγχω ότι όλα είναι παράλληλα μεταξύ τους χωρίς κενά 04. Ξανασημαδεύω τα τρία κομμάτια έτσι ώστε να ευθυγραμμίζονται 05. Φαίνεται καθαρά πως το κόψιμο της «φίρας» έχει γίνει κατά προσέγγιση, μέσα στην εβδομάδα θα γίνει ο προσεκτικός καθαρισμός τους με ράσπα, και την αυτοσχέδια «πλάνη» μου. 06. Εφαρμόζω ξυλόκολλα (titebond) στις επιφάνειες και την απλώνω με ένα πινέλο. 07. Φέρνω πρόσωπο τα κομμάτια μεταξύ τους ακολουθώντας τα σημάδια που είχα κάνει νωρίτερα. 08. Όταν βεβαιωθώ πως όλα είναι εντάξει, πιάνω την κατασκευή με σφιγκτήρες 09. 10. Θα το αφήσω να στεγνώσει για τουλάχιστον 24 ώρες με τους σφιγκτήρες λόγω της υψηλής ατμοσφαιρικής υγρασίας (μουλιάσαμε πάλι γμτ).

Καλησπέρα και καλές κατασκευές Αυτο που μας περιγράφεις είναι κλασσικό παράδειγμα λάθους intonation. Το truss rod έχει πολύ λίγα να κάνει με το intonation, πρέπει ουσιαστικά να το ψάξεις με τα βαγονάκι της γέφυρα σου. Δες το παρακάτω βιντεάκι

01. Μέτρημα και κόψιμο των κομματιών του φιλέτου 02. 03. Εμπτοτίζω το φιλέτο σε ένα ποτήρι με νερό βρύσης για κανα 10' 04. Με το σεσουάρ θερμαίνω το κομμάτι και αρχίζω να του δίνω την επιθυμητή καμπύλη 05. Εφαρμόζω super glue και τοποθετώ το φιλέτο στο καράουλο με χαρτοταινία 06. Μια από τα ίδια 07. 08. Κόβω τις μύτες που προεξέχουν και το γυαλοχαρτιάρω 09.

Γεια χαρά σε όλους τους Νοιζάδες. Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από την τελευταία κατασκευή και το μικρόβιο του diy δεν σταμάτησε να με «τρώει». Για να μην τα πολυλογώ ξεκινάω από σήμερα την νέα κιθάρα. Η κατασκευή θα είναι πάλι αντίγραφο της jackson king V με εβένικο neck through μανίκι και αμετάβλητο truss rod από ανθρακόνημα. Το σώμα θα είναι από Korina (Limba) ενώ το καπάκι του σώματος θα είναι σγουρός έβενος. Η ταστιέρα θα είναι εβένινη με mother of pearl ενθέματα σε σχήμα sharkfin. Δύο humbuckers, floyd rose γέφυρα, gotoh κλειδιά κτλ. κτλ. Ξέρω οτι δεν πρωτοτυπώ και ο λογος είναι ότι έχω τα περισσότερα κομμάτια ξύλου από την προηγούμενη και δεν με πέρνει να ξαναμπώ σε έξοδα. Ξεκινάω συντηρητικά με την δημιουργία του καράολου για την κεφαλή. 01. Το κομμάτι του έβενου 3mm που θα χρησιμοποιηθεί για το καράουλο - απλανιάριστο. 02. To κομμάτι με το mother of pearl λογότυπο (1mm) που θα επικολλήθει πάνω στο άλλο 03. Παράθεση με το σχέδιο του καράολου 04. 05. Αντιγράφω το σχήμα του σχεδίου με χρωμματιστό μολύβι πάνω στον έβενο 06. Με την σέγα κόβω χοντρικά το σχήμσ που χρειάζομαι 07. Εφαρμογή ξυλόκολλας 08. 09. Χρησιμοποιώ ένα τάκο για πιάσω τα κομμάτια με σφιγκτήρες 10. Το υαλόχαρτο στο background είναι η «πλάνη» που χρησιμοποίησα για να φέρω το καμμάτι του έβενου στα 2,5mm 11. Αφήνω την κόλλα να κάνει την δουλειά της Αύριο αφού φέρω «πρόσωπο» την μπορντούρα θα προχωρήσω στο φιλετάρισμα (binding) με σγουρό σφενδάμι (figured maple) Στεϊ κάλμ εντ εντζόι ;) Όσοι δεν είχαν παρακολουθήσει την πορεία της προηγούμενης μπορούν να βρούν τα πάντα εδώ http://www.noiz.gr/index.php?topic=203440.0