fidelis

Soooooo beautiful :o

@geodimitri Ξέχασα να σου πω για τον ήχο. Να είμαι ειλικρινής δεν ακούω διαφορές στον ήχο από τις tortex και αυτές που έφτιαξα με πλεξι. Οι εβένινες είναι λίγο πιο θαμπές αλλά είμαι πλέον σίγουρος πως ο έβενος δεν κάνει για υλικό πένας. Η Τρίβή με στις χορδές αφήνει πριονίδι/μαυρίλα πάνω τους, ιδιαίτερα στις μπάσες, καταστρέφοντας τες σε μια δυο ώρες. Οι 5,5 και η 6.00mm έχουν πάνω κάτω ίδιο ήχο με τις tortex (τουλάχιστον έτσι το ακούω) αλλά έχουν πολλά κιλά ατάκα. Το σκάσιμο της νότας είναι εκρηκτικό λόγω του υπερβολικού όγκου τους λογικά. Στα ρυθμικά αυτό είναι κάτι ευχάριστο, ιδιαίτερα σε metal και jazz παιξίματα. Δυστυχώς όταν παίζω στα καντίνια, η ατάκα γίνετε πολύ εμφανής και μάλλον με ξενερώνει, όταν παίζω μόνος στο σπίτι. Σε κατάσταση πρόβας, με μπάσο και τύμπανα είναι πολύ ενδιαφέρον το αποτέλεσμα γιατί η ατάκα σκίζει την μίξη και ακούγομαι πεντακάθαρα χωρίς να χρειάζεται να boost-άρω το σήμα. Ελπίζω να βοήθησα

@geodimitri ;D Νομίζω πως παίζουν πολύ ωραία, σου προτείνω να δοκιμάσεις να παίξεις με μια τόσο παχιά πένα. Μετά από μια ωρίτσα δεν θα θέλεις να γυρίσεις πίσω, πιστεύω πως θα εκπλαγείς από το πόσο βολικές είναι. Πριν καμια 5ετία έπαιζα με τις dunlop τις 2mm (τις μωβ) αλλά επειδή ήταν πολύ «στρογγυλεμένες» στην άκρη (για τα γούστα μου) αναγκαζόμουν να τις λιμάρω κάθε φορά στο σχήμα των sharpie. Συμπτωματικά εκείνη την περίοδο έπεσα πάνω στο site της v-picks (μια εταιρεία που φτιάχνει χειροποίητες πένες από πλέξι) και μου μπήκε η ιδέα να σχεδιάσω τις πένες που με βόλευαν και να τις δώσω σε ένα «πινακιδά» να μου τις κόψει. Τα τελευταία χρόνια έπαιζα αποκλειστικά με τις πένες αυτές. Σαν κιθαριστής πάντα «πάλευα» να κρατήσω το δεξί μου χέρι χαλαρό και να αποφεύγω το «κλείδωμα» του καρπού ιδιαίτερα στα γρήγορα παιξίματα, παρατηρώντας το παίξιμο μου ανακάλυψα πως το πρόβλημα μου ήταν στο τρόπο που κρατάω την πένα. Κυριολεκτικά έπνιγα την πένα μεταξύ του αντίχειρα και του δείκτη με αποτέλεσμα αυτό το «σφίξιμο» να παρασέρνει σιγά - σιγά όλο το χέρι σε μια κατάσταση ακαμψίας. Έτσι θεώρησα πως το πρόβλημα έγκειται στο μικρό μέγεθος της πένας. Κρατώντας μια παχιά - στιβαρή επιφάνεια σου δημιουργεί την αίσθηση σιγουριάς με αποτέλεσμα να ελαχιστοποιείς το σφίξιμο του χεριού και να παίζεις πολύ πιο γρήγορα και ξεκούραστα. Ξεπέρασα τους πόνους που ένιωθα μετά από τις πρόβες και το καθιέρωσα. Τώρα πλέον όταν πέφτει στα χέρια μου μια «απλή» πένα σχεδόν δεν μπορώ να παίξω. Το πάχος είναι μόνο στο σημείο που τα δάκτυλα έρχονται σε επαφή με την πένα, από την μέση και κάτω η πένα λεπταίνει και γίνετε μυτερή επιτρέποντας να παίζεις γρήγορα με ακρίβεια και πάνω απ' όλα ξεκούραστα. Ταυτόχρονα η καμπύλη/σκεμπές που κάνει βοηθάει στο να σπρώχνει τις χορδές πολύ γλυκά δίνοντας την αίσθηση ότι γλιστράει πάνω πους. Είναι πολύ απλή μόντα και μπορεί να την κάνει ο καθένας, το μόνο που χρειάζεσαι είναι 4~5 πένες εμπορίου, λίγο super-glue και γυαλόχαρτα (ένα χονδρό 200~300 και ένα ψιλό 400~600 για το γυάλισμα). Η αν βαριέσαι μπορείς να αγοράσεις έτοιμες από το εμπόριο αν και οι τιμές τους είναι τσουχτερές.

@scofield Nαι σαι καλά μαν, ευχαριστώ. Επειδή η κατασκευή ολοκληρώθηκε δεν σημαίνει απαραίτητα πως η λαχτάρα για δημιουργία κόπασε. Αποφάσισα να φτιάξω μερικές πένες, από plexiglas, έβενο και pvc. Παραθέτω φωτος και περιγραφή. Οι πάνω αριστερά είναι φτιαγμένες από plexiglass 2mm στο σχήμα των tortex sharp (dunlop) τις έκοψα σε πινακιδάδικο με lazer εξου και το χαραγμένο «λογότυπο» πάνω τους. Πάνω δεξια έχω κάνει ένα sandwich με τις κομμένες πλεχι πένες και κάποιες έτοιμες εμπορίου. Το πάχος του είναι στα 5,5mm. το σχήμα δε είναι εμπνευσμένο/κλεμένο από τις πένες που φτιάχνει το hufshmid. Κάτω δεξιά έφτιαξα στο χέρι πένες από την φίρα του έβενου που μου έμεινε από το καπάκι της κεφαλής της κιθάρας και είναι εξ' ολοκλήρου στο χέρι, το πάχος είναι στα 2mm και το σχήμα είναι αντίγραφο sharpie tortex. Τέλος έκανα ένα sandwich από έβενο-πλεξιγκλας-έβενο αντιγράφοντας το σχέδιο του hufschmid. Η πένα έχει πάχος 6mm και είναι και αυτή χειροποίητη, και φρόντισα να την φινιρίσω με tru-oil και κερί 01. . 02. 03. 04. 05. Η αρρώστια συνεχίζετε ;D

@SPYROID «φωτορομαντζο» ;D τι γ***τη λέξη Πιστεύω πως το μανίκι είναι τούμπανο, έχει πέντε μέρες που έστρωσα τις χορδές και παίζω σε κάθε δοθείσα ευκαιρία χωρίς να χρειάστεί να κουρδίσω ούτε cent. Παρ' όλο που ο καιρός μας έκανε τρελά γυρίσματα, το μανίκι δείχνει να είναι «αμετακίνητο» όπως σκόπευα. Ούτε στην ηχογράφηση χρειάστηκε κούρδισμα, πρώτη φορά μου συμβαίνει αυτό το ευχάριστο, είμαι υπερ-ενθουσιασμένος. Carbon 4ever λέμε :) @Hellfire ;) Κατά βάση συμφωνώ αλλά ενδέχεται το «κοινό» να ξενέρωσε μετά από τόσους μήνες αναμονής. Ίσως κάποιοι να περίμεναν ένα πιο σφαιρικό ηχητικό ντοκουμέντο κάτι που θα δρομολογήσω σύντομα. @kkmspm Χαχαχα. Με χαίρεται η γυναίκα που δεν κομπλάρει μπροστά σε ένα σπίτι με 2 πόντους πριονίδι Π Α Ν Τ Ο Υ ! ! ! @geodimitri Και γω έτσι πιστεύω, ελπίζω να μην είναι ομαδική παράκρουση ;D

@HellFire total awesomeness \m/ @Thanoszin Με κολακεύεις σε βαθμό κακουργήματος ;D @Insectius Ευχαριστώ ;) @geodimitri Δεν λέω να ξεκολλήσω από πάνω της, νομίζω γύρισα στην εφηβεία με καθημερινό 4ώρο παίξιμο. @SPYROID Ευχαριστώ Γρηγόρη εύχομαι να βρεις τον χρόνο για να ξεκινήσεις την κατασκευή σου. Δεν άντεξα ένα μήνα τελικά. Βρήκα κάτι αρχεία που είχα γραμμένα τύμπανα από ένα κομμάτι της μπάντας και ηχογράφησα τις κιθάρες Δύο κανάλια ένα αριστερό ένα δεξί με το shure sm57 κολλημένο στην γρίλια του bugera. Μετά και από μια πρόχειρη μίξη έμεινα πολύ ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα και σκέφτηκα να τραβήξω και το αντίστοιχο βίντεο. Δυστυχώς η μόνη κάμερα που είχα διαθέσιμη ήταν αυτή του ΑιΜάκη και όπως καταλαβαίνετε το οπτικό αποτέλεσμα δεν είναι ότι καλύτερο. Οι bare knuckles πραγματικά σπάζουν κόκαλα, χαλάλι το 300άρι, αξίζουν μέχρι το τελευταίο λεπτό. Προσωπικά πιστεύω πως ο ήχος είναι «αξεπέραστος» αλλά η άποψη μου σε αυτή τη φάση δεν μπορεί να είναι αντικειμενική λόγω της περιόδου honey-moon. Πείτε και σεις καμιά γνώμη, θα χαρώ να σας ακούσω/διαβάσω. ΥΓ. Να ζητήσω προκαταβολικά συγγνώμη από τους μη μυημένους στο μέταλ γιατί ο ήχος είναι high gain, μην απελπίζεστε όμως, υπόσχομαι πως θα ανεβάσω δείγματα από καθαρό και crunch λίαν συντόμως.

Συγχαρητήρια μόλις κατάφερες να κάνεις μια υπέροχη ολοκαίνουρια κιθαράρα να μοιάζει παλιατζούρα και βρόμικη ;D ;D ;D Πέρα τη καζούρα το αποτέλεσμα είναι άκρως ρεαλιστικό, μπράβο δείχνει να το έχεις ψάξει σε βάθος την λειψανοποίηση/relicing :)

Φυσικά δεν θα μπορούσα να παραλήψω τις απαραίτητες οικογενειακές φωτογραφίες 01. 02. 03. 04. 05. 06. 07. Ξεχάστε με για κανά μήνα, θα τη λιώσω ;D Αργότερα θα ανεβάσω βιντεάκι με ήχο και συγκριτικά.

@atav Χαχαχα, σήμερα η αγωνία λαμβάνει τέλος @HellFire Να σαι καλά μου έδωσες κουράγιο να δαγκωθώ και να συνεχίσω :D Μετά από μια εξουθενωτική εβδομάδα και άλλη μια με το κινέζικο βασανιστήριο της σταγόνας το «δράμα» έφτασε στο τέλος του. Συναρμολόγηση και ηλεκτρονικά ;D 01. Βιδώνω το ζυγό στο μανίκι 02. Περνάω βιαστικά-βιαστικά τα κλειδιά 03. 04. Καλύπτω την κοιλότητα των ηλεκτρονικών με χαλκοταινία 05. Πρώτα την «βάση» 06. Ύστερα τα τοιχώματα και το κάλυμμα/cover 07. Περνάω τα καλώδια για το jack, τους μαγνήτες, την γέφυρα και τα ποτενσιόμετρα 08. Ακολουθώ το διάγραμμα της bare knuckles και με κολλάω τα hot καλώδια των μαγνητών στον επιλογέα 09. 10. Αφού τελειώσω με τα κολλητήρια ελέγχω ότι η κιθάρα παίζει κανονικότητα μετράω για την τοποθέτηση των locking straps για να τρυπήσω. 11. ...και τρυπάω :P 12. Βίδωμα 13. Το ίδιο και για το δεύτερο στραπ 14. Επισήμως τελείωσα/έχυσα.

@argytar Όντως το φινίρισμα είναι το «χειρότερο» μέρος της κατασκευής. Ξέρω πως ανά πάσα στιγμή μπορώ να περάσω το hardware και να την λιώσω στο παίξιμο αλλά πρέπει να κάτσω να περιμένω βδομάδες ολόκληρες τρίβοντας και βερνικώνοντας ξανά και ξανά. Είναι μια διαδικασία που μου τρώει τα σωθικά. :P Φευ, υπομονή...... @HellFire Ευχαριστώ ;) @Ampelofilosofos Σε ευχαριστώ, ο έβενος είναι πολύ δύσκολο ξύλο (splits like a mother f****r) αλλά όταν φτάσεις στην φάση του φινιρίσματος ξεχνάς όλες τις κακοτοπιές. Είναι μοναδικό ξύλο, σχεδόν δεν χρειάζεται βερνίκομα, μόνο με καλό γυαλοχαρτιάρισμα είναι σαν φινιρισμένος, εφάμιλλο ενός γυαλισμένου πλαστικού ;D @tsionsen Το κρεβάτι εμπεριέχει και σεξουαλικό υπονοούμενο; ;D Καλημέρα νοιζάδες, Αισίως έφτασα στο 10ο χέρι του tru-oil και ήρθε η στιγμή να προχωρήσω στο επόμενο βήμα που αφορά το υγρό γυαλοχαρτιάρισμα. Μετά από δυο μέρες αποχής, έτσι ώστε να δώσω αρκετό χρόνο στο λάδι να σκληρύνει, ξεκινάω την δεύτερη φάση του φινιρίσματος. Εμποτίζω ένα κομμάτι γυαλόχαρτού (1000άρι) στο λάδι και αρχίζω ένα απαλό τρίψιμο σε όλες τις επιφάνειες, πρώτα κυκλικά και μετά με την φορά των νερών του ξύλου. Ξεκινάω πάντα καλύπτοντας μικρές επιφάνειες κάθε φορά. Η όλη διαδικασία είναι επίπονη και χρονοβόρα. Το τρίψιμο παράγει μια παχύρρευστη πάστα από το λάδι και τα «θρύμματα» λειτουργώντας εν μέρη ως filler. Γεμίζει όλες τις ατέλειες αφήνοντας πίσω μια εντελώς επίπεδη επιφάνεια. Το tru-oil δεν παράγει orange peel (ένα εφέ όμοιο της κυτταρίτιδας του δέρματος) αλλά επειδή εφαρμόζεται με πανί, αφήνει πίσω «γραμμές» από την ύφανση του. Τρίβοντας το με λάδι και ψιλό γυαλόχαρτο καταφέρνω να πάρω μια απόλυτα γυαλισμένη/επίπεδη επιφάνεια. Να σημειώσω σε αυτό το σημείο πως απαιτείται η αραίωση του λαδιού με νάφθα (ζιπέλαιο) κατά το 1/3 για την καλύτερη εφαρμογή και ομοιόμορφη επικάλυψη. Επίσης επειδή το μπουκάλι έχει ανοιγοκλείσει καμιά 100αρία φορές έχει αρχίσει να να πολυμερίζετε, ελάχιστα μεν, «ορατά» δε. Επίσης να σημειώσω πως απο δω και στο εξής θα εφαρμόζω το λάδι χρησιμοποιώντας χαρτί κουζίνας επειδή τα επίπεδα/layers πρέπει να γίνονται ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ά λεπτά. 01. Το υγρό γυαλόχαρτο. Για τάκο χρησιμοποιώ μια απλή σβήστρα εμπορίου. 02. Μετά το πέρας του υγρού γυαλοχαρτιαρίσματος το αφήνω κανά 4ώρο έτσι ώστε να «πετρώσει» η πάστα και έπεται το 11ο χέρι. 03. Κοντινό στα high light για δείτε το αποτέλεσμα. 04. Οι γραμμές και οι ατέλειες έχουν εξαφανιστεί αφήνοντας πίσω ένα αποτέλεσμα καθρέφτη 05. Υπολογίζω πως θα χρειαστώ τουλάχιστον άλλα 5 χέρια με αραιωμένο λάδι μέχρι να επαναλάβω το υγρό γυαλοχαρτιάρισμα με 1200άρι. Ύστερα, ξανά 5 χέρια και τρίψιμο με 1500. Τέλος άλλα 5 χέρια και τρίψιμο με 2000. Θα την αφήσω 1-2 εβδομάδες να σκληρύνει το λάδι και μετά έχει γυάλισμα με ύφασμα τζιν και ίσως κανα δυο-τρια χέρια με κερί της casey. Καλή μου «διασκέδαση» :'(

Θάνο στο είπα και σε παλιότερο πόστ το σαπέλι είναι τα λεφτά :o Κατά την ταπεινή μου άποψη το pick-guard θα κλέψει την μαγεία του ξύλου. Ρούταρε από πίσω τα ηλεκτρονικά και σκέψου για χρυσό hardware. Πάντα προσωπική γνώμη εκφράζω. Περιμένουμε νεότερα με αγωνία.

Χωράει κανονικότητα απλά θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσεις τα post από το JT-580LP. Τα posts του floyd είναι κάτι δέκατα πιο χοντρά και δεν χωράνε. Καλές μόντες :)

@theoctapus Σ υ μ φ ω ν ώ ;D Μέχρι στιγμής δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα με το ανθρακόνημα και το tru-oil. Αντιδρά όπως και το ξύλο δίπλα του, δεν αντιλαμβάνομαι κάποια διαφορά. Έκλεισα και το 5ο χέρι στην μπροστινή όψη και είπα να ανεβάσω την πρόοδο. 01. 02. 03. 04. 05. 06. 07.

@alexisgt Ευχαριστώ, το tru-oil παράγει αριστουργήματα όταν εφαρμοστεί σε μια εξαιρετικά λεία επιφάνεια. Παραθέτω φωτογραφίες από το τρίτο χέρι. Ανάμεσα σε κάθε χέρι τρίβω όλες τις επιφάνειες μέχρι να ματάρει/θαμπώσει το φινίρισμα με ατσαλόμαλλο. Είναι κοπιαστική «εμπειρία» αλλά η ανταμοιβή έρχεται με το επόμενο χέρι λαδιού, δίνει όλο και πιο «καθαρή» γυαλάδα. 01. 02. 03. 04. 05. 06.

Μετά το τρίψιμο με 400άρι γυαλόχαρτο ήρθε η στιγμή να προχωρήσω στο επόμενο βήμα που αφορά το φινίρισμα. Λόγω έλλειψης εξειδικευμένου χώρου και εξοπλισμού το ψέκασμα με πόλυ ή νίτρο είχε βγει από πολύ νωρίς από την λίστα των επιλογών μου. Ουσιαστικά βρέθηκα στο δίλημμα french polish ή tru-oil. Δεδομένου ότι το french δεν παρέχει προστασία από το οινόπνευμα* με οδήγησε στο συμπέρασμα πως το tru-oil είναι μονόδρομος για την περίπτωσή μου. *Το οινόπνευμα είναι διαλύτης του σελάκ και γω τουλάχιστον τα ψιλοτσούζω στις πρόβες, μην έχουμε δράματα από χυμένα ξίδια. Οπότε σήμερα το πρωί ξεκίνησα να περάσω το πρώτο χέρι λαδιού, πριν όμως έπρεπε να μασκάρω την ταστιέρα και όλες τις κοιλότητες που ήθελα να μείνουν αφινίριστες. 01. Το μασκάρισμα της ταστιέρας είναι μια απλή διαδικασία αν εξαιρέσει κανείς πως πρέπει να έχω μια σχετική ακρίβεια διότι το φιλέτο της ταστιέρας είναι ξύλινο, και ως τέτοιο πρέπει και αυτό να καλυφτεί από tru-oil. 02. 03. 04. 05. Είμαι έτοιμος. Χρησιμοποιώ μια νέα καθαρή πετσέτα πάνω στο τραπέζι που θα δουλέψω προς αποφυγή τραυματισμών 06. Σε ένα πλαστικό μπωλ, ρίχνω μια μικρή ποσότητα από το λάδι. 07. Χρησιμοποιώντας φίλτρα καφέ αρχίζω να δουλεύω το λάδι πρώτα κυκλικά και μετά με τη φορά των νερών του ξύλου αφαιρώντας παράλληλα το περίσσιο λάδι από την επιφάνεια. 08. Το λαδάκι είναι πραγματικό βάλσαμο, δίνει ένα φανταστικό αποτέλεσμα στον τονισμό των νερών του ξύλου. 09. Το στρώμα που δημιουργώ είναι εξαιρετικά λεπτό. Με την μικρή μου εμπειρία έχω παρατηρήσει πως η εφαρμογή του λαδιού παράγει φανταστικά αποτέλεσμα όταν εφαρμόζεται σε πολλαπλά λεπτά στρώματα. Στο διαδίκτυο θα βρείτε πολλούς που διαφωνούν. Γενικά η χρήση του tru-oil είναι μπερδεμένη ιστορία, υπάρχουν άπειρες αντιφάσεις στον τρόπο που μπορείς να το εφαρμόσεις, εγώ προτείνω να δοκιμάσετε όλους τους τρόπους και να βρείτε αυτόν που δουλεύει για εσάς. 10. 11. 12. Άφησα την μπροστινή πλευρά να στεγνώσει για τέσσερις ώρες δίνοντάς του αρκετό χρόνο να σκληρύνει μέχρι να γυρίσω την κιθάρα μπρούμητα και να περάσω το πρώτο χέρι στην πίσω όψη 13. Ο εβένικος λαιμός μοιάζει να είναι έτοιμος ήδη με το πρώτο χέρι. Αριστουργηματικό αποτέλεσμα 14. Στο σύνολο προβλέπω πως θα χρειαστώ τουλάχιστον 20 χέρια, δεδομένου πως ανάμεσα σε κάθε χέρι τρίβω την επιφάνεια με ατσαλό-μαλλο #0000 αφαιρώντας περί τα 3/4 του υλικό που προσέθεσα. Αν θα καταφέρω να εφαρμόσω 3 χέρια την ημέρα, θα χρειαστώ περίπου 2 εβδομάδες για να τελειώσω και τις 2 πλευρές. Θα σας κρατάω ενήμερους για την πρόοδο ή τυχόν ευτράπελα.

01. Τελικά χρειάστηκε να γεμίσω ξανά τους πόρους της Κορίνας γιατί υπήρχαν αρκετά σημεία που τους «ένιωθα» με την αφή. 02. Φυσικά συνέχισα το τρίψιμο με 320άρι. 03. 04. Απαλό σαν δέρμα μωρού :)

Ακριβώς οι σκέψεις μου για το relicing, τα έσπασε το βίντεο ;D

@ HellFire Λίγο υπομονή ακόμα για τα ηχητικά αποσπάσματα. Τον φάγαμε τον γάιδαρο μην κολλήσουμε στην ουρά ;D @ metalmike Ελπίζω να να αντέξω ;D @ kkmspm Όπως είπα και στον φίλτατο Hellfire λίγο υπομονή ακόμα για τον ήχο. Το προηγούμενο Σ/Κ διόρθωσα ένα δυο τάστα που.. «ταστάριζαν» και τώρα είμαι στη φάση προετοιμασίας για το φινιρισμά. Με άλλα λόγια του γυαλόχαρτου το κάγκελο ;D @krknow Ευχαριστώ, αλλά για να είμαι απολύτως ειλικρινής η φωτογράφιση σε κάθε βήμα της κατασκευής ήταν και μια πολύ καλή δικαιολογία για διάλειμμα :) @geodimitri Να ΄σαι σίγουρος θα την λιώσω !!!! @argytar Ευχαριστώ για τα κομπλιμέντα. Την κιθάρα την αποσυναρμολόγησα και ξεκίνησα την προπαρασκευή όπως παραθέτω παρακάτω με φωτογραφικό υλικό. Μετά από μερικές μέρες ινστρουμένταλ ξεκαυ**ματος και μικρό-διορθώσεις στα τάστα κατάφερα να έχω ένα όργανο που παίζει όπως ακριβώς ήθελα. Με βαριά καρδιά πήρα τα κατσαβίδια και για μια ακόμα φορά άρχισα την αποσυναρμολόγηση. 01. Ξαπλώνω την γυμνή κιθάρα πάνω σε μια χοντρή πετσέτα και ετοιμάζομαι να αρχίσω το πρώτο εκ πολλών χεριών τριψίματος που θα ακολουθήσουν. 02. Μια αντιπαράθεση του φρεσκοτριμμένου δεξιού φτερού με το άτριφτο αριστερό. Μιλάμε είχε πιάσει πουρί η επιφάνεια του ξύλου. Σημειώνω πως χρησιμοποίησα 60άρι γυαλόχαρτο. 03. Όλο το πίσω μέρος μετά το 60άρι 04. Αφού τελείωσα με το πρώτο χέρι τριψίματος, σειρά είχε το γέμισμα των πόρων. Αν και να είμαι ειλικρινής η ελιά δεν χρειαζόταν η Κορίνα στα πλάγια το ρούφηξε τον ξυλό-στοκο. Χρησιμοποιώ ξυλό-στοκο «ανοιχτή καρυδιά» γιατί το χρώμα είναι πολύ κοντά σε αυτό της Κορίνας, δεν ήθελα να ξεχωρίζουν οι πόροι όπως είθισται να γίνετε στα νερά του σφενδάμου. 05. Βάζω δυο κουταλίες του γλυκού σε ένα ταπεράκι (τσελεμεντές γίναμε) 06. Και το διαλύω με μια ελάχιστη ποσότητα χλιαρού νερού (νερό βρύσης) για να γίνει πιο ρευστό και να μπορέσει να μπει εύκολότερα βαθιά στους πόρους. 07. 08. Ρίχνω μια ποσότητα πάνω στο καπάκι 09. Και αρχίζω να το σπρώχνω μέσα στους πόρους χρησιμοποιώντας μια αυτοσχέδια πλαστική σπάτουλα. 10. Φυσικά το παραέκανα (κάτι παθαίνω με το φίλλερς ;D) και κατέληξα να φτιάξω ένα βουνό πάνω από το καπάκι το οποίο αποδείχθηκε εντελώς άχρηστο και αντιπαραγωγικό μιας και χρειάστηκε να τρίψω όλο. Μικρό το κακό λίγο παραπάνω πόνο στα χέρια :P 11. Και φυσικά αφού το παραέκανα στην μπροστινή όψη είπα να το παρακάνω και στην πίσω, έτσι για το καλό ρε παιδί μου ;D 12. Όπως προείπα ήταν τελείως αντιπαραγωγικό, τζάμπα μου βγήκε το λάδι. Η ελιά αποδείχθηκε πως δεν χρειαζόταν φίλλερ, τουλάχιστον δούλεψε πολύ αποτελεσματικά στα πλάγια στην Κορίνα. Ευτυχώς τα υπέροχα νερά της ελιάς δεν άλλαξαν από τον στόκο, αφού το ξύλο δεν «τράβηξε» καθόλου. Μου βγήκε ο πάτος στο τρίψιμο (υπ' όψιν δεν έχω καν ηλεκτρικό τριβείο). Μέσα στην εβδομάδα που μας πέρασε έτριψα όλη την κιθάρα με 100άρι γυαλόχαρτο και θεωρώ πως η διαδικασία δεν έχει κάτι για να το απαθανατίσω φωτογραφικά. Σήμερα τελείωσα το τρίψιμο με 220άρι αύριο με 300άρι και 400άρι. Το πιο πιθανό πάλι να μην τραβήξω φώτο. Απλά τρίβω την κιθάρα με ένα τάκο και ένα κύλινδρο (στα δύσκολα σημεία). Νάθινγκ του σι χιαρ πιπλ, μουβ αλόνγκ.

@ Thanoszin Ναι' σαι καλά ρε Θάνο, μόνο που «άντεξες» να τα ακούσεις σου αξίζουν συγχαρητήρια ;D @ spyros70 Σε ευχαριστώ, σήμερα έπαιξα την πρώτη συγχορδία, ακουστικά, χωρίς μαγνήτες. @ ratman Ευχαριστώ ;) 01. Μετά από πολύ κάπο και ιδρώτα κατάφερα να ολοκληρώσω την κοπή των tang από τα τα υπόλοιπα τάστα. 02. Όλα τα τάστα «φορεμένα» 03. Με την τανάλια κόβω τις άκρες των τάστων που προεξέχουν 04. 05. 06. 07. Τοποθετώ την κιθάρα κάθετα πάνω στο γραφείο και με μια πλατιά λίμα φέρνω «πρόσωπο» τα τάστα. Η τανάλια που έχω δεν είναι εξειδικευμένη για ταστο-δουλείες, με άλλα λόγια δεν μπορεί να κόψει κάτι στην ευθεία, αφήνει πάντα ένα μυτερό "v". 08. Παίρνει περισσότερο χρόνο από το να χρησιμοποιούσα flush-cutter. Διαδικασία αρκετά επίπονη άλλα συγκρινόμενη με το λιμάρισμα των tang των τάστων, μοιάζει με παιδική χαρά. 09. Προσπαθώ να κρατάω την λίμα όσο πιο κάθετα γίνετε. 10. Συνολική εικόνα. 11. 12. Σειρά έχει το λιμάρισμα των άκρων 35~45 μοίρες. 13. Ετοιμάζω την ταστιέρα για leveling «ντύνοντάς» την με χαρτοταινία 14. 15. Με ένα μαρκαδόρο βάφω τις κορώνες των τάστων. 16. 17. Με την ίδια ορθογώνια λίμα τρίβω από άκρη σε άκρη κατά μήκος της ταστιέρας. 18. Μέχρι τα σημάδια του μαρκαδόρου να εξαφανιστούν από όλα τα τάστα. 19. Σειρά έχει ο επανασχηματισμός της κορώνας (crowning) που αφαιρέσαμε με το leveling. Χρησιμοποιώ μια εξειδικευμένη λίμα που είναι «κουρμπαριστή». 20. Ξαναβάφω με μαρκαδόρο την κορώνα του τάστου για να έχω οπτική «εικόνα» της προόδου μου. 21.Χρονοβόρα διαδικασία, θέλει μεγάλη υπομονή. 22. Μετά την ολοκλήρωση του crowning τρίβω με διαδοχικά γυαλόχαρτα 220, 320, 400, 600, 800, 1000. 23. Αφού περάσω και ένα τελικό τρίψιμο με ατσαλόμαλλο @0000 περνάω το ζυγό, την γέφυρα και ένα φρέσκο σετάκι χορδές και είμαι έτοιμος να ακούσω την πρώτη της συγχορδία. 24. Ταυτόχρονα τρύπησα το σώμα για τους μαγνήτες. Σετάρω το floyd να κάτσει παράλληλα με το σώμα, διορθώνω το action, κουρδίζω και ρίγη συγκίνησης με καταβάλουν καθώς ηχείτε η παρθενική Em. χωρίς λόγια :o

@ Terry RoscoeBeck5 Ευχαριστώ για την συμπαράσταση αγρυπνίας ;D Ελπίζω σήμερα να μπορέσω να την πέσω ξερός. @nick_ls Μην σε παρασύρω σε λάθος μονοπάτια, η τεχνική που χρησιμοποιείται κατά κόρων απαιτεί την ύπαρξη πλαστικών σωλήνων (ή οποιουδήποτε υλικού προτιμηθεί απ τον κατασκευαστή) οι οποίοι τοποθετούνται στις τρύπες αντί για πριονίδι με κόλα. Φοβούμενος την πιθανότητα του «τραυματισμού» την κιθάρας προτίμησα να τελειώσω με το πέρασμα των τάστων πρώτα και μετά να περάσω στο τελικό γυαλοχαρτιάρισα και το γέμισμα πόρων. Όποτε σήμερα έχουμε ταστιερο-εργασίες. 01. Ξεκινάω με το γυάλισμα της ταστιέρας. Για αυτή την εργασία χρησιμοποιώ ένα αυτοσχέδιο τάκο από σκληρό αφρό όπου πάνω του έχω κολλήσει, με ταινία διπλής όψης, τα γυαλόχαρτα. Χρησιμοποιώ διαδοχικά 220, 320, 400, 600, και τέλος 800άρι. 02. Μετά το γυαλοχαρτιάσμα την τρίβω με ατσαλόμαλλο #0000 και εφαρμόζω μια γενναία ποσότητα λεμονέλαιου. 03. Το αφήνω να τραβήξει κάμποση ώρα και σκουπίζω το περισσευούμενο έλαιο με ένα βαμβακερό πανάκι. 04. 05. Χρησιμοποιώντας μια πυραμοειδή λίμα μινιατούρα ανοίγω ένα απειροελάχιστο αυλάκι στις εγκοπές των τάστων έτσι ώστε να είμαι σίγουρος πως η πλάτη του τάστου δεν θα βρει πάνω στην ταστιέρα. Επίσης έχω διαβάσει πως η συγκεκριμένη εργασία είναι πολύ σημαντική σε περίπτωση που χρειαστεί αλλαγή τάστων. Ελαχιστοποιεί την πιθανότητα του σκισίματος του ξύλου κατά την εξαγωγή του μεταλλικού τάστου. 06. 07. 08. Τέλος επειδή θα χρησιμοποιήσω tite-bond για να κολλήσω τα τάστα θα περάσω σε όλη την επιφάνεια ένα χέρι κεριού cassey birchwood. Σε περίπτωση που τρέξει κόλλα πάνω στην ταστιέρα να μπορώ να την αφαιρέσω χωρίς να κινδυνεύω να τραυματίσω την φινιρισμένη ταστιέρα. Να σημειώσω πως η κόλα δεν χρησιμοποιείτε για να συγκρατήσει το τάστο αλλά για γεμίσει τα κενά που ενδέχεται να υπάρχουν μέσα την εγκοπή. 09. Η εφαρμογή του κεριού γίνετε με ένα απλό βαμβακερό πανί. Εφαρμόζω μια μικροποσότητα στο πανάκι και τρίβω την ταστιέρα μέχρι να στεγνώσει. Με ένα τετράγωνο ξυραφάκι καθαρίζω το κερί που παγιδεύτηκε στις εγκοπές των τάστων. 10. Αφού σκληρυνθεί το κερί για έξτρα ασφάλεια χρησιμοποιώ χαρτοταινία εκατέρωθεν της εγκοπής. 11. Με μια οδοντογλυφίδα εφαρμόζω την κόλλα μέσα στο αυλάκι. Προσπαθώ να είμαι όσο πιο ακριβής γίνετε. Είναι αρκετά κοπιαστική εργασία λαμβάνοντας υπ' όψη ότι μιλάμε για μια εγκοπή διαμέτρου μικρότερου του 1mm. 12. Με ένα υγρό πανάκι καθαρίζω τα τυχόν τρεξίματα της κόλας από την ταστιέρα. 13. Τέλος με ένα σφυρί αρχίζω να «καρφώνω» το τάστο ξεκινώντας από την μια άκρη και δουλεύοντας το μέχρι την άλλη. 14. Η διαδικασία επαναλαμβάνετε 15. 16. Παρατηρήστε πως έχω κολλήσει το σφυρί με αρκετά «χέρια» χαρτοταινίας ελαχιστοποιώντας την φθορά που θα μπορούσε να προκαλέσει πάνω στο ταστό-συρμα. 17. Σταμάτησα στο δωδέκατο γιατί πρέπει να κόψω το tang των υπόλοιπων τάστων. Μια διαδικασία που μου έχει σπάσει τα νεύρα, κυριολεκτικά. 18. Τι να κάνεις... Υπομονή

Καταραμένη αϋπνία μάτι δεν μπόρεσα να κλείσω. Δεν κοιμάμαι που δεν κοιμάμαι τουλάχιστον να τελειώσω καμιά δουλεία στην κιθάρα. Πήρα την απόφαση να ασχοληθώ με τα πλαϊνά σημάδια (side dots) της ταστιέρας. 01. Πρώτα απ' όλα σημειώνω με μολύβι πάνω στο φιλέτο τα τάστα που απαιτούν την ύπαρξη σημαδιών. Το ελέγχω επιπλέον 2-3 φορές προς αποφυγή σφαλμάτων και μαρκάρω τα κέντρα. 02. Κάλυψα με χαρτοταινία τα τάστα που δεν χρειάζονται σημάδια για έξτρα ασφάλεια (μην ξεχνάτε είναι ξημέρωμα και δεν είμαι διαυγής). 03. Τρυπάνι 3μμ 04. Άλλες 12 φορές 05. 06. Μασκάρω όλο το μανίκι με χαρτοταινία εκτός από τις τρύπες ενώ τις γεμίζω με σκόνη έβενου και super glue. 07. 08. Περιμένω μερικά λεπτά ώστε να είμαι σίγουρος πως η κόλλα έχει στεγνώσει με ξύστρα και γυαλόχαρτο αφαιρώ το περίσσιο υλικό μέχρι να εμφανιστούν τα side dots. 09. Για ξάγρυπνος δεν είναι κακό το αποτέλεσμα Έφτιαξα και την τρύπα που συνδέει την κοιλότητα των ελατηρίων με αυτή των ηλεκτρονικών για να μπορέσω να γειώσω την γέφυρα, αλλά δεν τράβηξα φωτογραφίες. Πιστεύω πως έχω μπει στη τελική ευθεία. Αύριο θα ασχοληθώ με το γέμισμα των πόρων και με το τελικό γυαλοχαρτιάρισμα.

@ Πνοή και Νύξη & blue monk Πρώτα απ' όλα να σε ευχαριστήσω για την ιδιαίτερα μακροσκελή και εμπεριστατωμένη ανάρτηση καθώς και για τα καλά σου λόγια. Έχω δει δουλείες που δημιουργείς στο εργαστήριο σου και είναι μετά βεβαιότητας εκπληκτικές. Μόνο που αφιέρωσες τόσο χρόνο για την συγγραφή και ανάλυση με τιμά ιδιαιτέρως, ίσως περισσότερο απ' ότι μου αξίζει. :-[ Εδώ θα ήθελα να «λύσω» την «παρεξήγηση» που ίσως δημιούργησα άθελά μου με τον όρο logistics. Σε καμία περίπτωση δεν εννοούσα την οικονομία αυτή καθ΄αυτή, αλλιώς απλούστατα θα χρησιμοποιούσα τον όρο «οικονομία». ;D H οικονομική "επιμελητεία" είναι αυτό που ήθελα να εκφράσω, αυτό που στην ελληνική «εμπορική» γλώσσα ορίζετε και ως διαχείριση εφοδιαστικής αλυσίδας. Προφανώς λόγω σύμπτυξης του λόγου και αποφυγή περαιτέρω ανάλυσης να μην έγινα αντιληπτός όπως προτιθέμενα. @blue monk Ελπίζω να κάνεις λάθος και το μανίκι να μείνει άκαμπτο για πάντα ;D Τώρα όσο αναφορά την αντικατάσταση του truss-rod με ανθρακόνημα είμαι αρκετά αισιόδοξος επειδή έχω δει παρόμοιες εφαρμογές και αποδείχτηκαν βιώσιμες ακόμα και με χρήση απλού σταθερού ατσαλένιου rod. Θα σε κρατήσω ενήμερο για οποιαδήποτε ευτράπελα αν προκύψουν, πάντα με ειλικρίνεια. Άλλωστε δεν είμαι επαγγελματίας και δεν έχω κάποια «φήμη» που πρέπει να προστατέψω. ;) @Thanoszin Θάνο να είσαι σίγουρος πως στα τελειώματα θα την λιώσω στο τρίψω ;D @nick_ls Το κόστος είναι μια πολύ πονεμένη ιστορία ιδιαίτερα σε ερασιτέχνες σαν και του λόγου μου, που δεν έχουμε πρόσβαση σε προμηθευτές με τιμές χονδρικής. Περιγραφικά θα πω πως μου βγήκε όσο θα μου κόστιζε μια καινούρια Αμερικάνικη Jackson. Δυστυχώς ούτε για τις εργατοώρες μπορώ να σου απαντήσω με ακρίβεια. Το όλο πρότζεκτ το σχεδιάζω περίπου 2 χρόνια τώρα, τι να πρωτο-υπολογίσω, τον χρόνο για να «λύσω» την δική μου jackson για να πάρω μετρήσεις; Τον χρόνο που με πήραν οι μετρησεις ακριβείας; Tον χρόνο που έφαγα για να την σχεδιάσω ανυσματικά στο illustrator; Τον χρόνο που έφαγα προσπαθώντας να βρω προμηθευτές που θα είχαν την δυνατότητα να μου δώσουν τα δυσεύρετα υλικά που ήθελα; Το χρόνο που έφαγα κοσκινίζοντας την τοπική αλλά και την παγκόσμια αγορά για να βρω τα ακριβή υλικά που χρειαζόμουν σε όσο το δυνατόν χαμηλότερες τιμές ή τον χρόνο της «χειρωνακτικής» υλοποίησης; Περιληπτικά είναι πάρα πολλές. Επειδή όμως κάνω κάτι που το γουστάρω πραγματικά δεν με νοιάζει, χαλάλι της. @HellFire Όλο και πλησιάζω αλλά δεν φτάνω ;D @theoctapus Χαίρομαι που το ακούω αυτό. Αφού μπορεί ένας diyer φαντάσου τι διαμάντια παράγονται στην Ελλάδα από τους επαγγελματίες. Καιρός να ξεκολλάμε από τη μανία μας για εισαγόμενες κιθάρες, αφού μπορούν οι ανειδίκευτοι Μεξικάνοι λαθρομετανάστες στο Αμέρικα, σίγουρα μπορούμε και 'μείς, να μην σου πω και καλύτερα ;) Φτάνει το μπίρι-μπίρι, καιρός για λίγο δράση.... 01. Αφαιρώ τον ήδη «φορεμένο» ζυγό 02. Γεμίζω την τρύπα με super-glue και τοποθετώ ένα κομμάτι οδοντογλυφίδας, το καρφώνω με ένα σφυράκι 100γρ προσεκτικά για να μην σπάσει μέχρι να μην μου δίνει άλλο «αέρα». 03. Επαναλαβάνω την διαδικασία στην άλλη τρύπα, κόβω το περίσσευμα με ένα κοφτάκι και γυαλοχαρτίαρω την επιφάνεια μέχρι να έρθει πρόσωπο. 04. Βάζω το ζυγό στην θέση που πρέπει να έχει κανονικά, μαρκάρω με ένα σουβλί και τρυπάω με 3άρι τρυπάνι. (Σόρρυ για το φλουτάρισμα της φωτογραφίας αλλά δεν έχω άλλη) 05. Επανατοποθετώ το ζυγό στην θέση του και ελέγχω πως «κάθετε» σωστά 06. Μετά την επιτυχή έκβαση της τοποθέτησης του ζυγού επιστρέφω με την περαιτέρω διαμόρφωση του λαιμού. 07. «Πιάνω» την κιθάρα με σφιγκτήρες πάνω στο γραφείο και ετοιμάζομαι να της επιτεθώ ;) 08. Με την ράσπα αρχίσω να αφαιρώ υλικό σε όλο το μήκος του λαιμού προσέχοντας να είμαι όσο το δυνατόν παράλληλα με την ταστιέρα. Στην ουσία είναι σαν να προσπαθώ να ξανατετραγωνίσω την καμπύλη που της ήδη είχα δώσει. 09. Κάθε τόσο μετράω με το παχύμετρο νομίζω πως θα καταλήξω στα 19,5mm στο 1ο τάστο 21,5 στο 12ο. Είμαι δηλαδή ανάμεσα στο προφίλ της Jackson soloist και της king v 10. Ύστερα χρησιμοποιώντας ξύστρα γλυκαίνω το «τετραγώνισμα» μέχρις ότου να πάρω ένα οβάλ σχήμα. Συνεχίζω με διαδοχικά γυαλόχαρτα 36-60-100 μέχρι να πάρω το τελικό προφίλ 11. 12. 13. Πιστεύω πως η «δίαιτα» ήταν απαραίτητη αν και κουραστική. Τώρα νιώθω το λαιμό να κάθετε τέλεια στο χέρι και δεν βλέπω την ώρα να τελειώνω.

Ναι ρε γ***το είναι εθιστικό χόμπι.

Στο ξαναείπα νομίζω, αλλά το «φίγκουρινγκ» του σώματος με την τεχνική καμένη γή® (ή όπως αλλιώς θα πλασάρεις στην παγκόσμια αγορά) είναι όλα τα λεφτά. ;D

Οργασμός οργανοποιίας, μπράβο ρε Θάνο ;D